Verhalen domineren in de wereld van de ‘Covid’.

Voor- en tegenstanders van ‘maatregelen’ en vaccineren of niet, slaan elkaar om de oren met beschuldigingen dat hun tegenstanders niet ‘wetenschappelijk’ bezig zijn. Maar ook onderling vliegt men elkaar in de haren. En dan zijn er nog de vindingrijke tieners die wel weten hoe je een ’positieve’ test moet versieren als je geen zin hebt in school, of de plannen van je ouders wilt saboteren. Ongetwijfeld hebben ze ook wel uitgedokterd hoe je een ‘negatieve’ test moet versieren als je die nodig hebt.

Bijna elk verhaal bevat wel een kern van waarheid. Andere verhalen hangen van de aannames aan elkaar. En in een aantal gevallen zijn het klinkklare leugens. Ook waar een verhaal is gebaseerd op klinkklare leugens is het niet gezegd dat degene die het verhaal verspreid kwalijke bedoelingen heeft. Hij of zij meent dat het nuttig en nodig is als mensen door angst gedreven kiezen voor vaccineren, of er vanaf zien. Ik tracht van mijn kant weg te blijven van verhalen die van de fictie aan elkaar hangen, of die gebruik maken van dubieuze aannames, waarbij ik steeds onderstreep dat mijn eigen expertise niet van medische aard is, en ik het mij derhalve niet kan veroorloven iemand advies te geven.

Hopelijk heeft u iets aan mijn observaties, en helpt het u om keuzes te maken die het best zijn voor u, en uw kinderen. Niet slechts op zuiver medisch gebied, maar ook op andere terreinen die door de verhalen een waar mijnenveld zijn geworden. Het verhaal van ‘Covid’ is allang geen verhaal meer dat zich beperkt tot zuivere gezondheidsvragen. Elk aspect van ons leven wordt er door beheerst, waar overheden en andere belanghebbenden maatregelen nemen, of juist niet nemen, of spullen proberen te verkopen, of aan ons onthouden, die de economie, het sociale leven, en de geopolitieke realiteit rechtstreeks raken.

Dat besef, dat het niet slechts gaat over gezondheidszorg, voedt het idee dat dit verhaal niet uit de lucht is komen vallen. Helaas leidt dat aspect dan weer af van de zuiverheid van de zorg, en waar critici van het beleid niet in een publieke discussie met argumenten en ‘harde’ cijfers worden overtuigd, maar uit beeld worden gedrukt door censuur, dreigementen en oneigenlijk machtsvertoon, wordt het er bepaald niet makkelijker op om je eigen kennis te voeden met wat we écht weten. Als Rutte, die bovenop alle informatie zit die zijn ‘wetenschappers’ aanleveren excuses moet maken omdat hij een ontwikkeling verkeerd heeft ‘ingeschat’, dan is het u en mij op voorhand al vergeven als we ook fouten maken. Net als Karel Appel ‘rotzooit’ hij maar wat aan, en als de ‘kunstcritici’ hem een slechte recensie geven, biedt hij ‘excuses’ aan. Iets wat Appel nooit zou hebben gedaan, maar dat waren andere tijden. Ik weet niet hoe het u vergaat als u iemand die het officiële verhaal tracht te volgen vraagt naar een motivatie, maar het antwoord dat ik dan krijg is geen product van hersenactiviteit, maar van de ‘gehoorzaamheidsklieren’. Wat op zich niet verwonderlijk is, want wie kan het nog volgen dan?

Overigens zijn die ‘wetenschappers’ zelf de bron van vele verhalen, en valse hoop. Ze manipuleren er lustig op los, door de ene keer te stellen dat het leed geleden zal zijn bij het aanbreken van de zomer, om het volgende moment vol op de paniekrem te gaan staan als het moment van die beloofde terugkeer naar een normaal leven is aangebroken. Mijn zorg is altijd dat mensen die ‘Eurotekens’ of ‘Dollartekens’ in de ogen hebben niet de meest betrouwbare ‘zenders’ zijn. Meer geld naar de ‘zorg’. Meer geld naar ‘onderwijs’. Meer geld naar ‘alles elektrisch’. En daar gaat het wetenschappelijke bewijs. De deur uit, op jacht naar meer, groter, beter, bonussen, toelagen, subsidies, fondsen, macht, status, en ‘five minutes of fame’ in de schijnwerpers van het ‘praatprogramma’. Een naargeestig menselijk trekje, maar zeker waar mensen iets zijn gaan ’studeren’ omdat er ‘toekomst’ in zat, weet je al op voorhand dat die mentale corruptie is ingebouwd.

Hoe diep gaat de rot?

Je kunt mensen die ingestudeerd ‘laks’ zijn, en best bereid zijn om informatie en bewijzen die hen niet goed uitkomen te negeren, niet op één lijn zetten met mensen die complotten smeden. Er is een oplopende schaal van moreel en ethisch bederf. In dit verband heb ik hier steeds volgehouden dat er geen ‘Groot Complot’ is, dat alles controleert, maar er zijn evident veel mensen die hun plannen maskeren, omdat ze beseffen dat er anders geen draagvlak voor zou zijn. Bij maskeren denk je aan ‘geheimhouding’, maar dat is niet in alle gevallen noodzakelijk, en als er vele mensen betrokken zijn bij zo’n plan, is het ook onmogelijk. De oplossing is dan de kennis op te knippen, waardoor iemand exact weet wat hij of zij doet, maar niet het geheel overziet. ‘Compartimentaliseren’. Een voorbeeld is het ‘Weapons of Mass Destruction’-verhaal dat diende als ‘legitimatie’ voor het vernietigen van Irak. Hele wolken pleitbezorgers zorgden voor een ‘goed verhaal’, maar slechts een bescheiden aantal wist dat het van ‘A-tot-Z’ gelogen was. Waarmee echter niet is gezegd dat al die pleitbezorgers ‘honest brokers’ waren, en niks vermoedden. Is dat dan een ‘Groot Complot’? Het was omvangrijk, en de ‘mainstream media’ waren aan boord, alsmede een ruime meerderheid van ‘de politiek’ in ons deel van de wereld. Maar ‘Groot Complot’ verwijst voor mij naar een kleine groep mensen die de hele wereld controleert, en geen concurrentie heeft. Tentakels tot in de verste uithoeken. ‘Verzet is zinloos’, dat idee.

In de context van het ‘Covid’-verhaal gelooft inmiddels een meerderheid van de bevolking in de Verenigde Staten dat het een ‘man-made’ virus is, en dat verhaal is nu ook in opkomst in Europa. Ik zeg nadrukkelijk dat men dat gelooft, want bewijs is er niet voor. Net zomin als vaststaat dat het virus zijn oorsprong heeft in China, en dat het zich van daaruit heeft verspreid. Het simpele gegeven dat de Chinezen als eersten ontdekten dat er een ’SARS-achtig’ virus mensen in Wuhan besmette, is bij lange na niet afdoende om daar dan ook de bron te lokaliseren. Zoals ik eerder al liet zien, heeft Rob Unz een sterk verhaal opgebouwd rond de suggestie dat ‘Covid’ een ‘biowapen’ is. Maar het blijft een verhaal. Wat ik in hem te prijzen vind, is dat hij het durfde te publiceren, terwijl hij wist dat het hem niet in dank zou worden afgenomen. Niet door de ‘wetenschappers’ die fel van leer trokken tegen Trump en de zijnen, die als eersten de theorie van een ‘lab-leak’ naar buiten brachten. Maar ook niet door de Trump-adepten, waar Rob Unz meent overtuigende argumenten te hebben voor een Amerikaans ‘biowapen’ dat werd ingezet tegen China en Iran.

Iets kan logisch klinken, en de bekende feiten kunnen keurig in een verhaal passen, maar daarmee is het bewijs nog niet geleverd, uiteraard. Nu Trump niet meer in beeld is, en de aanhang van Biden bij nader inzien ook wel wat voelt voor ‘man-made’, is het nóg belangrijker om niet te verzaken bij het naar boven halen van alle relevante feiten. Amerikanen van ‘links’ tot ‘rechts’ zullen niet snel vallen voor dat verhaal van Unz, omdat het China vrijpleit, en van Iran een slachtoffer maakt. Toch is het, als het een ‘man-made’ virus is, nog altijd de meest plausibele uitleg. Waar mensen mij voorhouden dat Amerika en andere westerse landen uiteindelijk zwaarder getroffen werden dan China, waardoor het ‘dus’ nooit een Amerikaans ‘biowapen’ geweest kan zijn, is mijn stelling nog steeds dat er wel mensen zijn die ‘complotten’ bedenken en uitvoeren, maar dat ze geen controle hebben over het vervolg. En waar de Amerikaanse ‘Defense Intelligence Agency’ in november 2019 de NAVO-bondgenoten en Israël gewaarschuwd zou hebben voor een uitbraak in Wuhan, terwijl de Chinezen nog van niks wisten, is dat klaarblijkelijk geen roddel, omdat er meerdere bronnen voor zijn.

Dat maakt ook dat de kans op meer ‘lekken’ eerder groter wordt, waar leiders van NAVO-lidstaten zitten op die informatie, terwijl ze alle zeilen bij moeten zetten om zelf niet ten onder te gaan in de lawine die dit heeft veroorzaakt. Wat weer maakt dat degenen die zich zorgen moeten maken over het in beeld komen van hun rol dan druk zullen uitoefenen om te escaleren, om het ‘momentum’ niet te verliezen. En dat is uiteraard levensgevaarlijk. Alleen al om die reden is het urgent om aandacht te vragen voor die kant van het verhaal, ook al ogen andere aspecten dan de herkomst van dat virus veel belangrijker. Zoals de zorgen die er leven over werk en vakantie, de eigen gezondheid en die van anderen, en hoe we dit ooit allemaal gaan betalen.

Tegen die achtergrond van ‘Covid’ als ‘biowapen’ vallen de verdenkingen die er zijn rond de vaccins enigszins weg, in die zin dat het simpele feit dat ze zo snel op de markt werden gebracht eerder het idee voeden dat ze feilloos zouden moeten werken om de eigen bevolking te beschermen, wanneer die fabrikanten betrokken waren bij het project. Als dat nu niet echt uit de verf komt, en leidt tot veel discussie, zou dat opgevoerd kunnen worden als een ontkrachting van dat verhaal over een ‘biowapen’. Maar als te hoog gespannen verwachtingen bij degenen die in de weer waren met die ‘mRNA’-techniek, die dachten een wondermiddel in handen te hebben, past dat ‘biowapen’ verhaal nog steeds. En het wordt helemaal zuur als de sombere verwachtingen van talloze artsen en wetenschappers uitkomen die ervoor waarschuwen dat het juist dat ‘spike-proteïne’ is, dat door het vaccin moedwillig wordt aangemaakt, dat op termijn dodelijker zou zijn dan dat hele virus. Wat dan autonoom weer een nóg veel gruwelijker complot-theorie voedt, dat het hele ‘Covid’-verhaal gezien moet worden in het licht van pogingen om ‘de planeet’ te redden door die te ‘ontvolken’.

Kortom, je kunt het verhaal dat je jezelf vertelt optuigen als een kerstboom, met steeds meer complotten en sub-complotten, tot er van ‘Vrede op Aarde’ niets meer over is, en iedereen verdachte, of medeplichtig. Maar het is wel zaak om nu niet te verslappen, en te vertrouwen op je ‘Lokale Suffertje’ voor alle nieuws, en je favoriete politicus voor alle oplossingen, of de ‘witte jas’ voor alle zorg, maar je ogen en oren de kost te geven, al heb je het nog zo druk met van het kastje naar de muur rennen, in een wereld waarin de wetten en regels met de dag veranderen, alsmede de adviezen van de ‘wetenschappers’, die geen geheugen en geen geweten lijken te hebben.