Indignatie redactie 
De “pandemie van niet-gevaccineerden” wordt groter en groter dan verwacht en treft het hele land. Bedankt voor niets.
Het is zowel een gegeven als een verplichting voor de bourgeoisie die geneigd is tot de realiteit om altijd in de gaten te houden wat hij in het recente verleden in de wereld heeft gebracht. Omdat ideologieën die ongevoelig zijn voor fouten niet onze zaak zijn, moeten we soms de perceptie van onze eigen tekortkomingen verdragen.
Dus: In augustus schreef ik op dit punt dat er geen “vierde coronagolf” kon komen . Overal waar het aantal besmettingen toeneemt, zal deze golf qua kwaliteit zo sterk verschillen van de vorige drie dat opeenvolgende nummering verboden is. Door de uitgebreide vaccinatie van de bevolking zal de lagere bezettingsgraad van de ziekenhuizen het beslissende verschil maken.
“Niet ingeënt? Je eigen schuld!” Ik schreef een maand later en was van mening dat je hun wil aan vrijwillig niet-ingeënt zou kunnen overlaten als ze maar ophielden zo gênant te treuren over de persoonlijke gevolgen van hun beslissing. In die tijd ging ik uit van twee werelden, die met de gevaccineerde en die met de niet-gevaccineerde. Bovenal moet dat nu worden gecorrigeerd, en dit roept vragen op die de essentie van alle liberalen aangaan. Dat is de verhouding tussen de staat en de burger, tussen de meerderheid en de minderheid.
Aan de ene kant wordt de vaccinatie quota stagneert op een niveau dat de groep van mensen die niet willen om te vaccineren blijft groot genoeg is om oorzaak van infecties, ernstige ziekten en sterfgevallen op een schaal die must oorzaak zorg -. En niet alleen voor zichzelf Sterker nog, volgens ten eerste groeit de algemene angst voor corona Enquête opnieuw, aanzienlijk meer onder gevaccineerden dan onder niet-gevaccineerden. Er is dus een irritant nauw verband tussen de zogenaamd ›twee werelden‹. Dat had ik niet gedacht.
“Zolang ik goed gevaccineerd ben, is Corona voor mij in principe voorbij”, is de zin medisch gezien nog steeds waar, maar politiek, economisch, moreel is het niet langer waar. Zo worden straks weer tientallen miljoenen gratis coronatesten gefinancierd uit ieders belastingzak.
Met hetzelfde doel worden operaties die nazorg op de intensive care nodig hebben weer uitgesteld, want natuurlijk heeft een acuut coronageval voorrang op een bypassoperatie, die nog een maand kan wachten. Maar aan de ene kant moet je de woede van de patiënt zonder bypass niet onderschatten en aan de andere kant zou je voor de samenleving als geheel kunnen zeggen: hier kwispelt de hond met de staart. Of: De minderheid van de vrijwillig niet-gevaccineerde neemt de meerderheid van de gevaccineerde in verantwoordelijkheid, ja, als gijzelaar.
Dit keer is het de derde vaccinatie, genaamd »booster«, die na zes maanden steeds opnieuw vereist is. Dergelijke vaccinatiestimulansen zijn wiskundig gezien tegen Kerstmis verschuldigd, maar er zijn er slechts een goede twee miljoen toegediend, en nu wrijft de minister van Volksgezondheid de slaap uit zijn ogen en roept hij de boosters op zich te haasten. Nou, wie had kunnen vermoeden dat zes maanden na zes maanden voorbij zouden zijn? Waar het op neerkomt, is dat het aantal mensen dat feitelijk niet is ingeënt (vaccinatiebescherming is verlopen) nog steeds zou kunnen toenemen omdat de politiek, in hun matte karakter, zich letterlijk voeden met de “pandemie van niet-gevaccineerden”. Oh man, binnenkort zullen de ziekenhuizen gevuld zijn met zijdenkers die zichzelf ziek hebben gelachen.
Tot nu toe willen de betrokken gemeentes – enkel beperken tot degenen die vrijwillig niet zijn ingeënt. Maar hoe verder u zich op dit pad begeeft, hoe fluctuerend de juridische reden wordt. Kunnen de niet-gevaccineerde vrijwillig worden weggestuurd voor de eerste hulp van een volledig vol ziekenhuis. Dit gaat duidelijk te ver van de kant van de staat en is desalniettemin niets tegen de vele vragen die een groeiende groep onvrijwillig niet-gevaccineerde mensen die, buiten hun schuld, lang wachten op hun booster. Er is niet veel fantasie voor nodig: als de autoriteiten er niet in slagen om regels voor een bepaald deel van de bevolking duidelijk te formuleren en ook niet af te dwingen, dan is de enige uitweg om ze voor de hele bevolking uit te voeren en hun solidariteit in de noodzaak om in beroep te gaan. Dit is in ieder geval makkelijker te controleren.
Kortom: zelden recht op eigen verantwoordelijkheid, de (morele) plicht tot solidariteit en staatsdiensten van algemeen belang raken zo verstrengeld als in deze fase van Corona. Alle hoogspanningslijnen worden elk vertegenwoordigd door een partij in de regering, maar ik durf te betwijfelen of dit de pandemie politiek stabieler zal maken dan de coalitie .
