Coronamaatregelen: We leven niet in een dictatuur

Iedere week maar weer tolereren we het, dat almaar aanzwellende gezwel in onze samenleving, we zien het groeien en broeien, het borrelt en het stinkt, dat giftige mengsel van rechts-rabiaat tuig, knuffelgraag biodanzagebroed en knettergek complotrapaille op het Museumplein en elders, en iedere week maar weer weten we hoe het gaat, de regels worden van meet af aan met voeten getreden, ze weten het donders goed maar o wee als de politie haar taak van uitvoerende macht ten uitvoer brengt, want we staan hier toch vreedzaam met onze doodskist, wat is dit voor dictatuur, welnu stakker, je overtreedt de wet, en wel willens en wetens, dus waarom moeten we ons eigenlijk iedere week eerst tweeënhalf uur kapot ergeren aan dit egoïstisch uitschot voordat het waterQanon erop gezet wordt en gebeurt dit niet meteen, nou, de reden daarvoor is – o ironie! – dat we niet in een dictatuur leven en we het recht op demonstratievrijheid iets te hoog in ons vaandel hebben staan.

We staan erbij en we kijken ernaar, zoals we met een mengeling van walging en fascinatie de circuskaravaan van het leugendarisch duo Van Haga & Baudet aanschouwen, de handelaren in angst die liegen over medicijnen waarvan we weten dat ze niet werken, die liegen over sterfte, die liegen over ziekenhuisopnames, die liegen over vaccinatiebijwerkingen, die liegen over nepnieuwsverspreiding terwijl ze het zelf zo ongeveer hebben uitgevonden, die liegen over alles, niets dan liegen en bedriegen doen ze, die clandestiene huisjesmelker en die elitaire lul met vingers, altijd maar in dat misselijke standje “aanhalingstekens”, gadverdamme nog aan toe, altijd maar dat geprovoceer, het continue geheul met subversieve theorieën en de voortdurende ondermijning van gezag, en we hoeven niet te filosoferen over wat het beleid voor Nederland zou betekenen want het bestaat al in Brazilië, waar de macho van een president verzucht dat de mensen niet zo moeten jammeren over de doden die hij zelf op zijn geweten heeft, terwijl Manaus zich opmaakt voor de zoveelste ronde massagraven en er in Sao Paolo geen enkel bed meer voor een patiënt beschikbaar is, nul dus, nou ja, misschien dat er wat ruimte vrijkomt als er weer een paar dood gaan, het is een kwestie van tijd, en dat is dus de macabere oogst die je krijgt wanneer je net als Bolsonaro van de firma Faciliteert Virusdoden bent – maar wij, wij gedogen het allemaal, want – o ironie! – we zijn een vrij land waarin je dit allemaal kan en mag vinden, desnoods wens je en passant nog even de premier de tering, wat kan jou het ook allemaal schelen.

Thierry Baudet wenst Mark Rutte “de tering”. Letterlijk. Zie bijgaande video.

Wat een aanfluiting is deze man voor de politiek. #Rutte #Baudet #verkiezingen #Verkiezingen2021 pic.twitter.com/yuk2RRlMOo

— Norbert Dikkeboom (@NDikkeboom) March 6, 2021

Ondanks al deze stuitende verongelijktheid houden we werkelijk met iedereen rekening in dit verziekte land, want als papa of mama boos is als de kleine Wolf in het belang van de volksgezondheid een test moet ondergaan, nou, dan gaat Wolfje gewoon niet, en als Wolfje toch gaat maar hij vindt zo’n stokje in de neus wat oncomfortabel, welnu, dan doet de GGD géén tweede poging, ook al zou het voor het verloop van de pandemie toch verdomd handig zijn als we weten of Wolfje al dan niet bijdraagt aan de verspreiding van het virus, maar nee, dat zou maar een traumatische ervaring kunnen opleveren en dat willen we natuurlijk niet – maar nog is het niet genoeg want Doutzen heeft weer drie uur onderzoek gedaan en Lieke heeft weer naar de sterren gekeken en Victoria had ook te weinig volgers op Instagram en dus is het schandalig dat des kinderen lichamelijke integriteit geschonden wordt in de martelkamers van de GGD onder de genoemde barbaarse omstandigheden, want ja, we eisen wel dat onze kinderen naar school kunnen want dat is een grondrecht en tussen twee haakjes komt het ons ook niet verkeerd uit want wat wórden we gek van ze thuis maar nee, we willen niet dat daar ook maar iets tegenover staat, ook al zijn de scholen nu de grootste brandhaarden, ja, moeders, jullie hebben echt een prachtig #moederhart maar het zou gebraden op jullie rug moeten hangen, zodat jullie eindelijk eens stoppen met dat pathetische gejammer over de beperkte offers die van je gevraagd worden om met zijn allen uit deze ellende te geraken.

En laat het duidelijk zijn: áls we hieruit geraken, dan is dat – o ironie! – aan niets en niemand anders te danken dan aan degenen die zich hebben laten vaccineren, die elkaar en anderen beschermen, grofweg dezelfde meerderheid die zich een jaar lang heeft zitten verbijten, die met tegenzin maar omdat het moest tijdelijk enige vrijheden heeft ingeleverd in het belang van de samenleving, die met aan wanhoop grenzende woede en ergernis de recalcitrante leeghoofden heeft gadegeslagen en daardoor een nauwelijks nog te bedwingen drang voelt de eigen rechten op te eisen, dat wil zeggen toegang tot locaties waar de onbeschermden niet welkom zullen zijn, kom in godsnaam door met dat vaccinatiepaspoort en houd je rug recht, overheid, nu is het godverdomme een keer onze tijd, welverdiend, waarbij enige provocatie niet ongepast zou zijn, want laat de propagandamachine maar uitventen hoe wij die ons steentje hebben bijgedragen vreedzaam biertjes drinken in de kroeg waar alleen wij mogen komen, laat ons knuffelen met politieagenten en zend het de hele dag uit op AT5, behalve dan op zondagmiddag tussen 14.01 en 14.15 uur, als de ME jammerende sneeuwvlokjes van het Museumplein maait, want ja, die zullen helaas blijven, het virus mag dan onder controle gebracht worden en wij mogen dan onze vrijheid terugkrijgen, de virulente domheid krijg je er nog niet mee weg, en overtuigen zul je het gajes al helemaal niet, en zo bezien is het de vraag wat we er eigenlijk allemaal mee opschieten, het gezwel zal barsten en de pus zal in alle hevigheid over ons uitstromen, de schuimbekkende wilsonbekwamen blijven en ons kennende zal er nog rekening met hen gehouden gaan worden ook, en intussen zetten de desinformanten hun destructieve werkzaamheden met steeds vernuftiger technieken onverminderd voort, nimmer nog zal kennis onomstreden of een persoon zonder haat zijn, nauwelijks zal iemand nog weten wat feit is en wat fictie, dat is ons voorland, kortom, het is wel duidelijk, we zijn reddeloos verloren.

Misschien dat ooit, als de tijd zijn werk heeft gedaan en tientallen lentes later de laatste mist heeft doen oplossen, we terugkijkend zien wat we al sinds de middeleeuwen weten, namelijk dat ziekte-uitbraken als deze gebroken worden door social distancing, vaccins en medicatie, en dat kleinkinderen dan zullen vragen: hoe was dat toen, opa Wolf?, en opa Wolf zal antwoorden dat het een vervelende, moeilijke tijd was, maar dat alles er wel gewoon was en ja, je kreeg soms een stokje in je neus, dat deden ze in die tijd om te kijken of je ziek was, maar dat stelde eigenlijk niks voor, nee knul, het was niets in vergelijking met wat ik over mijn eigen voorouders heb gehoord, die moesten bloembollen eten, maar in onze tijd was er voor tien jaar pleepapier en we konden ook gewoon de deur uit, behalve dan een paar weken, toen mochten we alleen ’s avonds een paar uur niet naar buiten, ik geloof na middernacht of zo, maar ja joh, daar hield je je dan gewoon aan.