Indignatie redactie 
Europese Commissie gaat de kapitaalmarkt op
De rust aan het mediafront na de lange EU-top lijkt te zijn terug gekeerd. Na 4 dagen bakkeleien is een “mooie deal” gesloten en zo was er weer een Europese top weer geslaagd. Alle 27 ‘toppers’ zijn terug gekeerd naar hun eigen basis om verslag te doen van de marathonzitting. Opvallend dat alle regeringsleiders een positief verhaal afstaken. Het was natuurlijk geven en nemen, een beetje meer van dit en een beetje minder van dat, maar per saldo was er voor ieder land wel een winstje geboekt. Een “winst” die is behaald door de lidstaten op te zamelen met een gezamenlijke schuld in de vorm van eurobonds. Zo makkelijk gaat dat in een tijd dat de rente op staatsleningen nihil is. En zo makkelijk ook dat de Europese Commissie nu de kapitaalmarkt op gaat om namens de schuldenstaten de benodigde honderden miljarden te lenen. Kan het Ministerie van Financiën in Italië met de armen over elkaar gaan zitten.
Wat is solidariteit
Voor Italië wordt het nog mooier. Net nadat de inkt van de handtekeningen van 27 toppers was opgedroogd heeft het Italiaans Parlement direct op 23 juli maar hun goedkeuring gegeven aan 25 miljard extra uitgaven. Hierdoor loopt het begrotingstekort op tot 11,9 procent van het BBP. De doelstelling was een tekort van 10,4 procent. Mag het een ietsje meer zijn? De staatsschuld zal naar verwachting oplopen tot 157 procent(!) van het BBP. Een totale ontsporing maar met goedkeuring van de Europese ‘vrienden.’ Ach ja, ik vergeet het telkens weer, het gaat om Europese solidariteit. Nu voel ik best wel veel voor saamhorigheid en heb ik zeker gemeenschapsgevoel als het gaat om de broederschap binnen mijn eigen leefgemeenschap. Bij ons in Drenthe doen we nog aan ‘noaberschap’ en ik denk dat in veel provincies deze vorm van nabuurschap voorkomt. Zojuist komt vrouwlief de kamer in die de bloemetjes bij de buren water heeft gegeven en zelf heb ik hun container vanochtend aan de weg gezet en na lediging weer terug op de plek. Andersom doen onze buren dat wanneer wij een weekje weg zijn. In een dorpje 6 kilometer verderop gaat het nog wat verder. Daar werd een massale inzameling gehouden voor een gezin dat onvoldoende verzekerd bleek te zijn nadat hun woning was afgebrand. Dat noem ik solidariteit. Opkomen voor de medemens die je kent.
Niet alleen Corona
De zogenaamde solidariteit waarover telkens op het niveau van regeringsleiders wordt gesproken is een opgedrongen vorm van solidariteit en politiek gezien nogal omstreden. In “Wikipedia” staat dat heel netjes verwoord: “In de politiek is het begrip solidariteit omstreden. Enerzijds meent men dat solidariteit de cohesie en stabiliteit van een samenleving bevordert, doordat zij de gemeenschapszin stimuleert. Anderzijds wordt weleens gesteld dat door overwegingen van solidariteit de autonomie van de mens geweld wordt aangedaan; in die visie zou hij juist zijn beslissingen altijd op persoonlijke gronden moeten nemen.” Hier staat nu exact omschreven waarom ik zoveel moeite heb om solidair te zijn met een land als Italië en andere nooddruftige EU-lidstaten. Ik zou best bereid zijn een duit in het zakje te doen bij een verschrikkelijke natuurramp met ontelbare slachtoffers. Nu wordt van bovenaf gemorreld aan onze autonomie door de aanhoudende overwegingen van solidariteit. Terwijl in feite door slecht financieel beleid een ‘verre vriend’ in financiële problemen is geraakt. Puur door eigen toedoen. Niet door een natuurramp. Oké, het gezin dat was onderverzekerd had in feite ook een fout gemaakt, maar de menslievendheid van de naaste bewoners ontstaat spontaan omdat het gezin een alleraardigst gezin was met lieve kinderen. In Italië was regelmatig een incompetente en corrupte regering aan de macht waarvan bekend was dat er banden met de maffia bestonden. De begrijpende lezer begrijpt waar ik naar toe wil. Ik ben namelijk tegen die zogenaamde coronasteun. Puur alleen omdat het niet alleen gaat om een pandemie in zuidelijke lidstaten. Iedere EU-lidstaat is getroffen door Corona maar Italië was al veel eerder het slachtoffer van financieel wanbeleid.
Wie zijn billen brandt…
Maar wacht even, er komt hulp uit onverwachte hoek. Er zijn een paar wakkere economen die roepen dat de plannen voor het corona-noodfonds in strijd zijn met Europees recht. Hoogleraar economie Lex Hoogduin en de eurosceptische CDU-politicus Peter Gauweiler wijzen op artikel 310 van het Verdrag van Lissabon, waarin staat dat de Commissie een sluitende begroting moet hebben en geen leencapaciteit heeft. Ook vindt een grote meerderheid van het Europees Parlement(EP) dat de EU-deal nog moet worden aangepast. Men dreigt tegen de begroting te stemmen als er geen aanpassingen worden gedaan. Er moet meer geld naar gezondheid, wetenschap, klimaat en de jeugd. Jawel, een EP met 751 leden, die zitten er ook niet voor niets. Hebben ook nog wat noten op hun zang. Inmiddels loopt Italië al voor de muziek uit en was er als de kippen bij om hun begroting met 25 miljard op te hogen. Ik zou haast mijn vinger willen opsteken met slechts een klein verzoek. Laat het allemaal lekker rusten, dat hele noodfonds met noodremfunctie en allerlei mitsen en maren. Er was ooit een spreekwoord dat zei, “wie zijn billen brandt moet op de blaren zitten.” Kennelijk niet meer bekend in de politiek.
GW
