Coronavirus Het is oorlog

Sneller dan het licht escaleerde het. Je moet nu oppassen met wat je zegt, en schrijft. Onbedoeld kun je de vijand informeren over strategische manoeuvres, en lopen we achter de feiten aan.

U ziet, ik ben terug uit Parijs. Gisteravond werd duidelijk dat in Parijs alle restaurants en bars voor onbepaalde tijd dicht zouden gaan. En eten en drinken was niet ons enige doel, maar als hotel-resident heb je geen opties. Dus hebben we direct de ‘Thalys‘-organisatie gebeld, en omgeboekt naar een rit terug naar Nederland. Complimenten voor ‘Thalys‘ dat ze dat goed oppikten, en ons goed geholpen hebben. Het product ná Rotterdam, vanaf Amsterdam, is goed. Daarvóór is het een luxe boemel. Maar wel met het belang van de klant op het netvlies, zo bleek.

Iedereen werd overvallen door de onmogelijke snelheid waarmee het ‘Corona-verhaal‘ escaleerde van ‘niks aan de hand‘, tot totale, blinde paniek. En op de weg terug zei mijn vrouw: ‘Het voelt alsof we op de vlucht zijn voor een oorlog‘. Toegegeven, in alle comfort, en niet in een langzaam leeglopend rubberbootje midden op een oneindige zee, omgeven door kinderen die niet kunnen zwemmen. Maar het gevoel was reëel. Waar kwamen we in terecht? Wat stond ons nog te wachten? Waar ging dit eindigen?

Vorige week was er een debat in de Tweede Kamer over de vraag of de scholen dicht moesten, of niet. Rutte is premier, en namens de regering, ondersteund door alles wat Nederland aan ‘experts‘ in de strijd kan werpen, was stellig: ‘Nee!‘ Hij had begrip voor Wilders, maar de ‘experts‘ hadden gelijk, en als premier kon je daar niet omheen. Twee dagen later werd niet alleen de sluiting van alle scholen aangekondigd, maar van de totale economie. Alleen mensen in functies die geld kosten, en die niks produceren, houden toegang tot gangbare diensten, de rest moet thuis wachten op het vallen van de bom.

Nog voor we Nederland hadden bereikt ging ook in ons land de horeca op slot. De buurvrouw heette ons welkom met de mededeling dat als we nog iets wilden eten, we echt snél moesten zijn, want de ‘Appie‘ had bijna niks meer.

Wat is er gebeurd met die ‘Nuchtere Nederlander‘?

Andermaal benadruk ik graag dat mijn kennis van het virus en de risico’s ‘ab initio‘ is. Zoals dat van de meeste (alle) commentatoren, met inbegrip van degenen die over een deelgebied nog wel iets zinnigs kunnen zeggen, maar het volledige plaatje niet zien. In Franse kranten las ik dat ook jongeren op de ‘Intensive Care‘ zijn beland omdat zij Ibuprofen gebruikten, wat de effecten slechts zou versterken. Hetzelfde voor diclofenac. Maar in Nederlandse publicaties kan ik daar niets over terugvinden. Die meldden slechts dat er een ‘werkzame stof‘ is gevonden aan de Erasmus Universiteit die wellicht over twee maanden op de markt zou kunnen komen, als ze een farmaceutisch bedrijf bereid vinden het te produceren. Mijn ‘expertise‘ is ‘nul‘, dus vraag het uw huisarts als u symptomen heeft die een besmetting suggereren, maar als het waar is dat je die populaire pijnstillers en ontstekingsremmers beter niet kan gebruiken dan zou je toch verwachten dat het inmiddels voorpaginanieuws is? Inplaats van het optreden van Rob de Nijs bij DWDD, of soortgelijke ‘ramsj-pulp‘.

De vraag is dan ook tegen wie die oorlog gericht is? Wie is hier precies de vijand? En wie de vriend?

Bij oorlogen niet vreemd, die verwarring. Propaganda moet dat duidelijk maken, maar het is lastig als de oorlog het gemunt heeft op iets ongrijpbaars. ‘Terreur‘. ‘Covid-19‘. ‘Drugs‘. Maar dat propaganda een sleutelrol speelt blijkt wel uit het lijstje ‘vrijgestelden‘ dat de overheid heeft vrijgegeven. Mensen die absoluut noodzakelijk zijn om Nederland op de been te houden, met ‘media‘ en ‘communicatie‘ als onontbeerlijke frontlijn-soldaten. Dus hier ben ik om u bij te lichten over de ontwikkelingen. En zonder aanspraak te maken op staatsfondsen en kinderopvang. Hopelijk zeg ik niet het verkeerde. Maar ik heb de briefing niet gekregen.

In deze oorlog is het een ware optocht van vijanden die zich als ‘Zwarte Zwanen‘ openbaren, en het ondenkbare mogelijk maken. Zoals de spontane desintegratie van Europa, dat in duizelingwekkend tempo terugvalt naar ‘natie-staten‘ die ieder voor zich doen wat ze vinden dat er gedaan moet worden, zonder het eerst aan de peperdure Timmermans te vragen, of zijn bazin, de voormalige minister van Defensie in Duitsland die eveneens schittert door afwezigheid.

Waar ik nog steeds mee worstel, is dat de ‘experts‘ ons, via de premier en zijn ministers, maanden om kalm te blijven. Handen wassen, en niezen in je arm, en vooral geen mondkapje, en dan kwam het allemaal goed. Er zouden mensen sterven, maar dat is het geval bij elke griepgolf. En nu is geen maatregel te dol. Was dat nou een leugen? Of is hier iets anders aan de hand? Wie kun je nog geloven? Rutte? Of Wilders? Of Bruintje Beer? De Toverfee? Pietje Puk? Sinterklaas? Zwarte Piet?

Weten we al wanneer we de overwinning uit kunnen roepen? En is er iemand die zicht heeft op wat er dan nog van onze échte economie over is? Kan dat in de briefing van Rutte morgen? Die toespraak op de nationale televisie waarin hij het ons allemaal uit gaat leggen? En kan hij dan ook wat zeggen over welke huis-tuin-en-keuken-medicatie de zaak alleen maar erger maakt? Gewoon om te voorkomen dat al die mensen die geadviseerd worden om thuis uit te zieken bij ‘lichte klachten‘, omdat de zorg het anders niet aankan, niet op de ‘Intensive Care‘ belanden na zelf-medicatie?