CORONAZIS! COVIDIOTS? EEN ANALYSE VAN DE DISCUSSIE OVER PANDEMIE-GERELATEERDE MAATREGELEN

Corona verdeelt vooral Duitsland, Corona verdeelt de wereld. We kijken naar Leipzig, Berlijn, Parijs. Overal hebben de afgelopen maanden coronademo’s plaatsgevonden, waar mensen protesteerden tegen de pandemie-gerelateerde maatregelen. “Corona-tegenstanders”, “Corona-sceptici” of “Corona-ontkenners” zijn regelrechte strijdbegrippen geworden in de media en in het politieke discours. De mensen bij Corona-demo’s houden zich zelden aan afstandsregels en slechts enkelen dragen maskers.

Want voor hen, of in ieder geval voor sommigen van hen, hebben maskers en afstand geen zin, evenals de huidige maatregelen om de coronapandemie te bestrijden. Aan de andere kant schudt het publiek zijn hoofd, ontkent ze als covidiotes en geeft ze de schuld voor de snellere verspreiding van de pandemie. Beide partijen vinden dat ze gelijk hebben en iedereen heeft al de ervaring opgedaan dat het erg moeilijk is om de andere kant met feiten te overtuigen .

De groep Corona-critici is zeer divers. Het spectrum begint bij mensen die kritiek hebben op enkele coronamaatregelen. Ze maken zich zorgen over de economische schade die zal voortvloeien uit de sluiting van restaurants, bars en winkels. Ze zijn bang voor stijgende werkloosheidscijfers, golven van faillissementen bij Duitse bedrijven en zelfs een zware economische herziening. Deze mensen begrijpen echter de maatregelen om de pandemie in te dammen, zoals het dragen van een alledaags masker of afstand bewaren in het openbare leven.

Een andere groep maakt zich zorgen over de psyche van mensen. Depressie zou een nieuwe wijdverspreide ziekte kunnen worden en het zelfmoordcijfer zou ook kunnen stijgen. De Berlijnse politie is dit jaar 294 keer vertrokken wegens poging tot zelfmoord – vorig jaar waren er slechts 3 van dergelijke gevallen. Angst- en paniekstoornissen kunnen ook verder toenemen. De oorzaak hiervan zien psychologen onder meer in de dagelijkse meldingen van coronabesmettingen en sterftecijfers, die ons met de dood confronteren. Wanneer deze absolute aantallen sterfgevallen en infecties worden gepresenteerd, kan onze rationele geest falen. Ons brein mist een vergelijking zoals het aantal verkeersdoden of hartaanvallen. Het fenomeen van verwaarlozing van waarschijnlijkheid doet zich voor, waarbij we individuele risico’s overschatten (overlijden door Corona) en andere negeren (het gevaar van alledaags autorijden of depressie).

Andere Corona-critici pakken de politiek drastischer aan. U bekritiseert het gezondheidsbeleid van de afgelopen jaren of zelfs decennia waarin het gezondheidssysteem “ter dood werd gered”. Het tekort aan verpleegkundigen is nu duidelijk zichtbaar, waardoor ook de bedden op de intensive care niet uitgebreid kunnen worden. Hoewel het niet waar is dat de bedden op de intensive care systematisch werden teruggebracht, moest het aantal van deze bedden in tijden van pandemie worden teruggebracht omdat het personeel schaarser werd.

Slechts een kleine maar luidruchtige groep gaat verder: ze beschuldigen de federale overheid ervan dat de pandemische maatregelen niet (alleen) voor de gezondheid zijn, maar ook om de bevolking onder controle te houden. Er zit een groot plan achter. Ook deze groep is niet homogeen. Er zijn een paar liberalen die al lang het ideaal van vrijheid voor zichzelf hebben gevonden en die kritisch staan ​​tegenover alle politieke activiteiten. Maar er zijn ook mensen die een misdaad tegen de menselijkheid vermoeden met acteurs als Bill Gates of George Soros. Slechts enkelen van hen zijn verantwoordelijk voor de gewelddaden bij de demonstraties in Berlijn en Leipzig

De voorstanders van de pandemie-gerelateerde maatregelen zien in Corona-critici het gevaar dat zij zelf de hygiënemaatregelen niet naleven en ook hun medemens ertoe aanzetten zich zo te gedragen dat schadelijk is voor de gezondheid. Dit leidt vervolgens tot een toenemend aantal besmettingen en als gevolg daarvan tot meer doden. Sommige voorstanders begrijpen ook dat de sluiting van winkels of het verbod op gecontroleerde stadionbezoeken het aantal infecties slechts marginaal vermindert, maar deze verboden hebben vooral een psychologisch effect: mensen ontmoeten elkaar ook minder privé, dragen vaker hun maskers en houden de minimale afstand.

Immanuel Kant zei al: Rede, maar gehoorzaam! Dit betekent dat de coronamaatregelen door iedereen in acht moeten worden genomen, maar daarover kan nog vrijelijk worden gedacht. De Corona-voorstanders zien het gevaar dat het psychologische effect van mensen die minder privé vergaderen verloren gaat door publieke discussie. De gruwel van lockdown is niet langer effectief.

Sommige coronategenstanders gaan zelfs zo ver dat ze zich niet aan de maatregelen houden. U handelt in strijd met Kants ideaal. In plaats van Kant staan ​​de woorden van Hannah Arendt op haar vlaggen: “Niemand heeft het recht om te gehoorzamen”. Corona-voorstanders zijn pissig. Het niet naleven van de maatregelen leidt tot meer doden. Deze woede leidt ertoe dat Corona-tegenstanders dan Covidiotes worden genoemd.

De term Covidiot is een zeer veroordelende term. Hij beschuldigt de politieke tegenpartij ervan absurd en dwaas te handelen. De andere kant voelt zich geprovoceerd en slaat terug met termen als Coronazi. Corona-voorstanders worden vergeleken met degenen die volgden en daders in het Derde Rijk. Een vicieuze cirkel. Aan welke kant u ook staat, de discussie over pandemie-gerelateerde maatregelen is in rekening gebracht. Het lijkt op een stierengevecht. De ene kant provoceert, de andere is woedend. Soms is de ene kant de torero, soms is het de stier.