Indignatie redactie 
De campagne is voorbij en de beloftes zijn vergeten, de stembussen zijn weer opgeruimd, en de televisie spektakels behoren weer tot het verleden. Kortom; Nederland heeft weer eens gekozen, deze keer in Corona tijd. Als we met een snelle blik naar de resultaten kijken, zou je kunnen concluderen dat we kunnen spreken van een overwinning voor de Corona dictatuur. Immers, de VVD van Rutte is weer de grootste partij met zelfs nog wat winst. Toch ligt het een stuk gecompliceerder, want het CDA van De Jonge, dat zeker zo diep in het Corona moeras zit als de VVD, krijgt een gevoelige klap. Daar staat tegen over dat D’66 haar beste resultaat ooit neerzet. Een duidelijke boodschap is er dus niet.
Je zou kunnen zeggen dat de kiezers eigenlijk niet hebben geweten wat ze met deze stembusgang aan moesten. Dat verklaart ook de winst van D’66, want deze partij wordt nog steeds door veel mensen gezien als een onschuldig alternatief. Dat is natuurlijk onzin, want D’66 volgt ook de globalisten agenda, net als de andere systeem partijen. Misschien met af en toe wat gemor en gejammer, maar dat is voor het grootste deel show. Gelijktijdig moeten we vaststellen dat een behoorlijk percentage van de bevolking zich tegen de Corona maatregelen keert. Het is niet voor niets dat het Forum voor Democratie er 6 zetels bij wint en op 8 komt. En de 3 zetels voor JA21 zijn onderdeel van dezelfde boodschap. De PVV ging achteruit, maar dat krijg je als je over coalities blijft praten, zelfs met Rutte, terwijl de PVV kiezers daar helemaal geen zin in hebben.
En dan is er natuurlijk nog links, wat opnieuw tot een sociaal democratisch tranendal werd. We spreken dan over zowel de PvdA, GroenLinks als de SP. De PvdA kon op geen enkele manier het dramatische verlies van de vorige keer goed maken, en de twee andere partijen leden stevige verliezen. De reden voor dit alles is geen geheim; de drie partijen zijn alleen bezig met het parlementarisme en geven geen stuiver voor de mensen in het land. Op deze wijze zijn ze in een dode hoek beland waar men niet zo makkelijk uitkomt. De linkse partijen in de Tweede Kamer hebben allemaal de Corona maatregelen van Rutte gesteund, waaronder de avondklok. Ook de pleidooien van Asscher (voormalig PvdA leider) en Halsema (GroenLinks burgemeester in Amsterdam) voor de muilkorfplicht zijn niet vergeten. Steeds opnieuw hebben zij voor het systeem gekozen. Geen verzet, geen echte contacten met de bevolking, helemaal niks. Dan is het natuurlijk ook niet verwonderlijk dat de stemmers heel hard weglopen.
En dan is er de SP, de voormalige protestpartij. De partij die ooit met tomaten gooide, maar nu braaf aan de leiband loopt. Het doel: ergens een plekje in de formatie verwerven. Tegen iedere prijs. Iedereen heeft nu kunnen zien dat Marijnissen 2 zeker Marijnissen 1 niet is, en dat ook nooit zal worden. Wat er allemaal is misgelopen moet de SP zelf maar uitvinden, maar van echte oppositie is al jaren geen sprake meer. De conclusie is simpel; parlementair links kan geen enkele vuist meer maken. Het gevolg is natuurlijk dat er wanhopig naar een oplossing wordt gezocht. Zo kwam Job Cohen opnieuw met het idee om de 3 partijen maar tot een grote linkse partij te maken. Verschillen zijn er inderdaad nauwelijks meer, dus dat kan geen beletsel zijn. Maar als deze zogenaamde verzamelpartij hetzelfde beleid gaat voeren, en alleen maar gericht blijft op het parlementarisme zal het geen enkel verschil maken. De mensen zijn zat van de carrièremakers, of ze nu in 3 partijen of in 1 verzamelpartij huizen.
De cijfers en de feiten laten er geen twijfel aan bestaan; de dynamiek ligt in het midden en op rechts. Links kan alleen maar toekijken, en zich wanhopige afvragen hoe het zo ver heeft kunnen komen. Aan het vinden van antwoorden is men nog lang niet toe. Deze situatie zal waarschijnlijk alleen veranderen als er een nieuwe linkse partij opstaat die zich richt op de belangen van het volk, en niet op de eigen belangen, of de belangen van het systeem. Zo’n project is echter nog nergens te bekennen. Dus moddert men door met de zogenaamde “verantwoorde” politiek. De kiezers zoeken intussen een stem om hun problemen aan te kaarten, aan “verantwoorde” politiek hebben ze maling. Dat begrijpen de parlementaristen dan natuurlijk weer niet, dus een lang oponthoud in het tranendal is voorgeprogrammeerd.
Wat zal er veranderen na deze verkiezingen? Het antwoord is simpel; niets! Er zal helemaal niets veranderen. Het Rutte regime gaat gewoon verder, wat de uitkomst van de formatie ook mag zijn. Of men nu met het CDA of D’66 in zee gaat, het zal aan het beleid niets uitmaken. Rutte zit, net als Merkel in Duitsland, op een koers die hij zelf als alternatiefloos ziet. Daarom ook dulden dit soort figuren geen enkele afwijking van de mening die ze zelf hebben. En natuurlijk mag ook niets in de weg staan van de globalisten agenda, die alles domineert. Rutte kan ook gewoon verder met het uitbouwen van zijn Corona dictatuur. De route is al van kilometers afstand te zien. In de zomer zullen er wat kleine versoepelingen zijn, omdat het buiten het griepseizoen moeilijk is om grote getale Corona patiënten te produceren. Zelfs met testen kom je dan aan een grens. Maar men zal niet stil zitten, want het vaccinatiepaspoort wordt nu al met grote haast door de EU ontwikkeld. Een nieuwe stap dus richting de controle maatschappij.
Komt de herfst dan in zicht volgt er weer een lockdown die eindeloos verlengd zal worden. Als de spertijd in de zomer verdwijnt, zal hij in de herfst weer in volle omvang terugkeren. Verder natuurlijk massatests, met uitsluiting als gevolg voor diegenen die niet mee willen doen. Het intussen beruchte vaccin zal steeds meer mensen worden opgedrongen, tot men de stap durft te wagen naar een vaccinatieplicht. De muilkorf blijft natuurlijk ook, maar dan waarschijnlijk ook buiten en met gebruikmaking van de FFP2 maskers die voor veel mensen dodelijk gevaarlijk zijn. Zo neemt de dictatuur zijn volle vorm aan. Er wordt gelijktijdig enorm aan verdiend, kijk maar naar de corruptie schandalen in Duitsland. De enigen die beter worden van de maskers, de testen en de vaccinaties zijn de producenten, de tussenpersonen (vaak politici) en de verkopers. We zeiden het al eerder; Corona gaat niet over gezondheid, maar over macht en heel veel geld. Verkiezingen staan dit alles niet in de weg.
De enige macht die dit alles kan blokkeren is de straat. De volkeren kunnen nog steeds de globalisten en hun handlangers de voet dwars zetten. Het is nog niet te laat. Op zaterdag 20 maart demonstreerden wereldwijd honderdduizenden mensen tegen de Corona dictatuur. Van Amerika tot Australië, van Londen tot Kassel, van Brussel tot Amsterdam en alles wat daar tussen ligt. Overal lieten de mensen merken dat ze de maatregelen en hun uitvoerders spuugzat zijn. Dit verzet zal in de komende maanden groeien en ook professioneler worden. Ook deze route is duidelijk; massaprotesten en daarna campagnes van burgerlijke ongehoorzaamheid. Als niemand meer mee doet zijn de maatregelen waardeloos en onbruikbaar. De elites zullen hier met veel hardheid op reageren, en dan kan er hier en daar een echte opstand uitbreken. Als dit gebeurd gaat de sneeuwbal pas echt rollen. Het is immers niet genoeg om alleen de maatregelen weg te krijgen. We hebben te maken met een programma van het systeem, dus als we hier vanaf willen moet het hele systeem weg. Dat kan alleen door een algemene staking. Als we de zuurstof van het systeem afsnijden gaat het monster vanzelf dood. Waarschijnlijk niet zonder slag of stoot, maar de strijd voor de vrijheid vraagt altijd een prijs.
Laat dus niemand in wanhoop verzinken. We kunnen een nieuwe koers kiezen als we het allemaal samen doen. Laten we niet vergeten dat we met veel meer zijn dan het handjevol rijken dat de wereld naar zijn hand probeert te zetten. Zij hebben macht, maar wij hebben de massa. Als die massa zich in beweging zet worden de globalisten verpletterd. Dan zal binnen heel kort niemand meer weten wie Rutte of Merkel ook al weer waren. We moeten in de komende tijd opnieuw kiezen. Deze keer tussen de dictatuur en de vrijheid. De straat is de route, de massa is het middel, en het doel is de vrijheid. Als we die vrijheid echt willen, en tot een eenheid worden, zijn we onverslaanbaar. Tot het moment van de overwinning gekomen is, moeten we twee dingen niet vergeten: blijf altijd zelf denken, en alternatiefloos bestaat niet.
