De aanslag op Trump in perspectief

Trump – We spreken van ‘buitenlandse inmenging’ indien functionarissen van een vreemde mogendheid zich actief bemoeien met de binnenlandse aangelegenheden van een soeverein land.

Trump – Busladingen vol Amerikanen en politici van Europese landen die tijdens de ‘Maidan’ de betogers toespraken, en uiteindelijk bepaalden wie er in de ‘voorlopige regering’ plaats mochten nemen, nadat de gekozen regering verjaagd was, is het schoolvoorbeeld van ‘buitenlandse inmenging’. Recent probeerden ze het opnieuw in Georgië, waar een wet werd aangenomen die van ’NGO’s’ eist dat men de ‘boeken’ opent om te laten zien waar het geld voor hun activiteiten vandaan komt als meer dan twintig procent niet uit Georgië zelf afkomstig is.

Uit elk Europees land vlogen ‘hoogwaardigheidsbekleders’ naar Tbilisi om demonstranten aan te moedigen de democratie in het land te ontmantelen. Anders kan Georgië toetreding tot de EU wel op haar buik schrijven.

In de kringen die dit soort operaties bedenken, organiseren, en er karrevrachten geld voor vrijmaken, via die ‘NGO’s’ als regel, gierde het na de verkiezing van Donald Trump volledig uit de klauw. Zonder spoor van enig bewijs, met niet meer dan een obscuur ‘rapport’ dat totaal verzonnen was door Christopher Steele, een medewerker van de Britse geheime dienst die op papier voor zichzelf was begonnen, maar ‘nauwe contacten’ onderhield met functionarissen binnen die ‘dienst’, werd Trump ervan beschuldigd een ’stroman’ van de in die kringen gevreesde Poetin te zijn.

De enige overeenkomst tussen beide heren lijkt te zijn dat ze nogal gecharmeerd zijn van het bevorderen van de welvaart in eigen land, en het concept van een ‘Constitutionele Republiek’, versus het idee van ‘majority rule’ met de eenvoudig te manipuleren waan van de dag als leidraad. Beide mannen zijn weggezet als ‘extreem rechts’ om die reden, en dat trekt kogels aan van ‘links’, al pleit ik ervoor om ermee te stoppen ‘links’ en ‘rechts’ zo te ‘framen’.

Het concept van een ‘Wereldregering’, in een ‘Unipolaire’ wereld, gestoeld op ‘Universele Rechten van de Mens’, die voor interpretatie vatbaar zijn, is niet ‘links’, maar puur fascisme, neofeodalisme, en het verzet ertegen komt van verschillende kanten. Van ‘traditioneel links’, van ‘centrum politici’ die nog niet zijn ingevangen door de sprookjes van ‘Big Brother en Big Sister’ als representanten van het maatschappelijke triumviraat van multinationals, wapenlobby en banken die in het ‘Westen’ de lakens uitdelen, en ’nationalistisch rechts’.

De Amerikaanse staten zijn geen soevereine landen, net zomin als de onderdelen van de Russische Federatie, of het grondgebied van China, waaronder Taiwan, gelet op de wereldwijde erkenning van ‘One China’ als principe. Ook de ooit wel onafhankelijke landen binnen de EU zijn niet langer soeverein, sinds het heimelijk doorgedrukte ‘Akkoord van Lissabon’, dat volgde op het afgeschoten ‘Akkoord van Maastricht’, alhoewel die landen binnen de EU nog wel doen alsof, wat tot vreemde toestanden leidt in de wereld.

Het is in zekere zin een ‘verplicht nummer’ omdat de burgers hun soevereiniteit niet kwijt willen, maar in de praktijk wel genoegen nemen met ‘schone schijn’. Voor mijzelf ben ik op zoek naar de krachten/machten die maken dat politici in het ‘Westen’ in hun campagnes nog wel willen beloven dat het land onder hun bezielende leiding meer afstand zal nemen van de boven ons aangestelde ‘Centrale Macht’, maar die het niet lukt om dat in te vullen.

Veelal zitten de kiemen van die ontwikkeling al wel in de belofte, waar Trump’s leuze ‘Make America Great Again’ niet ademt dat hij uit is op een politiek die aanstuurt op de restauratie van een ‘Multipolaire’ wereld, maar eerder dat hij ontevreden is over de concessies die voorgaande regeringen deden aan ‘on Amerikaanse’ instituten, en de ’subsidies’ die de Verenigde Staten geven aan landen die dat niet nodig hebben.

Waar Trump werd gevraagd hoe hij gereageerd zou hebben op de Russische ’SMO’, verklaarde hij dat hij de Russen gedreigd zou hebben Moskou te ’nuken’ als ze zich niet terugtrokken. Hij heeft er ook nooit een geheim van gemaakt gecharmeerd te zijn van een Amerikaans/Israëlische aanval op Iran, en dat voor hem China de belangrijkste opponent is, en Rusland ‘klein bier’. Ik zeg het maar even, voordat u denkt dat we nu verlost zijn van de dreiging van een nucleaire Holocaust, omdat Biden, die al wankelde, nu zijn ‘Melkert/Rosenmöller’-momentje heeft, waar die twee politici ’toast’ waren na de moordaanslag op Fortuyn.

Beschoten worden, en het overleven, is bijna altijd een opsteker voor een politicus, en Trump stond al op ruime voorsprong. Toch zou het deze keer heel anders, en voor de ‘gevestigde commentatoren’ verrassend anders uit kunnen pakken. Biden is ‘toast’, en met hem de hele ‘Democratische’ partij, zo komt het mij voor. Ook anti-Trumpers in Europa vallen nu door de mand vanwege hun hypocrisie.

Langs allerlei wegen zal Trump munt slaan uit deze aanslag, en de ‘Republikeinen’ zullen zich achter hem scharen, minus de meest verbeten ’Never Trumpers’, maar die kunnen zich nu beter gedeisd houden, lijkt mij, en voorzichtig beginnen met het plannen van een carrière buiten de politiek. De Amerikanen die zich hadden voorgenomen om op Biden te stemmen, waarvan velen zonder schroom verklaarden dat het ze niet uitmaakte dat de man dement was, kunnen nu eigenlijk maar één kant op, en dat is richting Robert Kennedy.

Ik realiseer mij dat u mij het verwijt kunt maken dat dit ‘wishful thinking’ is, omdat ik al vele maanden pleit voor Kennedy als alternatief, en ‘bias’ kan hier mijn eigen analyse zeker kleuren, daar ben ik mij bewust van. Maar…….

Waar Trump nog wel beveiligers had, vraagt Kennedy al sinds zijn aankondiging dat hij meedingt naar het presidentschap tevergeefs om persoonsbeveiliging voor hem en zijn kandidaat vice-president, Nicole Shanahan.

De regering weigerde alle verzoeken tot nu toe, wat Kennedy een vergelijkbaar argument geeft aan dat van Trump die zonder enige twijfel veel misbaar zal maken over de falende beveiliging, waar getuigen tevergeefs alarm sloegen toen ze een man in camouflagepak met een geweer positie zagen kiezen. Voer voor ‘complot-denkers’. Wat dan weer terugverwijst naar de aanslagen op Kennedy’s vader en oom, waar steeds minder Amerikanen nog geloven dat verdwaasde enkelingen daar de hoofddaders waren.

Maar waar het triumviraat evident Biden steunde tegen Trump, is Kennedy hun grootste nachtmerrie. Binnen het ‘establishment’ in Washington heeft Kennedy nauwelijks steun, maar in de eigen analyses van zijn team zijn ze er absoluut zeker van dat ze Trump kunnen verslaan als het tussen die twee zou gaan. Nogmaals, ja, ik ben bevooroordeeld, maar ik denk dat ze een punt hebben.

Met deze bijdrage hoop ik u weg te lokken van het ’narratief’ dat u de komende tijd bij de ‘gevestigde mannen en vrouwen’ tegen zult komen, die zelf amper weten dat Kennedy wel degelijk ook nog steeds meedoet, door hun blikvernauwing die maakte dat ze geen andere mogelijkheden zagen dan Biden of Trump.

Indien een ‘Messianistische’ Verenigde Staten als leider van het ‘Unipolaire’ wereldbeeld wegvalt komen er heel wat open zenuwen bloot te liggen in de ‘WEF-wereld’, en zal de EU als filiaal zwaar op de proef gesteld worden. In Europa geen Kennedy.

Zelfs nationaal ontbreekt het aan mensen met een ‘klassiek liberale’ inborst die kunnen bogen op voldoende electorale ‘massa’ om tenminste het eigen land weg te slepen uit de klauwen van de doodsdrift die zich nog steeds als een olievlek verder uitbreidt over het ‘Oude Continent’. Mét de Verenigde Staten als EU optrekken tegen Rusland en China is al gekkenwerk, maar zonder is rituele zelfmoord.