Indignatie redactie 
Het pathologiseren van mensen is altijd een instrument van overheersing geweest. Exclusieve print van “Healing minor matter”.
Artsen, apothekers en de farmaceutische industrie hebben altijd het beste van ons gewild: ons geld. De dokter en bestsellerauteur Dr. Gerd Reuther kijkt kritisch terug op 2500 jaar Europese medische geschiedenis en merkt op dat de zogenaamde conventionele geneeskunde altijd alleen systemisch relevant is geweest voor de elite. Of het nu in het oude Griekenland is of tijdens de Corona-crisis – onder het mom van vermeend wetenschappelijk onderzoek hebben artsen altijd hun eigen belangen boven het welzijn van de patiënt gesteld. Exclusieve print van “Healing incidenteel – Een kritische geschiedenis van de Europese geneeskunde van Hippocrates tot Corona”.
Waardeert u dit kritische geluid? help ons want de bank dreigt onze rekening te sluiten omdat er geen donaties meer komen. Aarzel niet en doe een donatie aan Indignatie wij zijn jullie zeer dankbaar
Iedereen die hulp zoekt en voor zichzelf zorgt, onderwerpt zich in ieder geval voor een bepaalde periode, omdat ze instructies accepteren en afstand doen van autonomie. Het is niet alleen vanwege de gezondheidsrisico’s van elke behandeling of omdat artsen ziekten verkeerd inschatten en de verkeerde therapie voorschrijven. Nee, het komt door het opgeven van zelfbeschikking. Wie zich laat behandelen, handelt niet meer. Zelfs degenen die tests voor vroege detectie accepteren, brengen zichzelf in gevaar. Uit gemeten waarden blijkt al dat hij lid is van een zogenaamde risicogroep. Het kan hierbij gaan om voorwaarden en beperkingen die niet meer individueel hoeven te worden voorgeschreven.
In de Griekse tempelgeneeskunde of in de rituele geneeswijzen van andere volkeren waren de toewijzing van een ziektebeeld, behandeling en sociale gevolgen in handen van priesters en sjamanen. Deze rol werd in de vroege en hoge middeleeuwen steeds meer gespeeld door geestelijken van de katholieke kerk. Dat gold tot de 14e eeuw ook voor de diagnose lepra die door de kruistochten uit het Midden-Oosten was binnengebracht. In het beste geval besloten priesters met de hulp van ervaren melaatsen of iemand uit de gemeenschap werd verdreven. De diagnose was sociale dood. Rituele begrafenissen werden uitgevoerd op melaatsen omdat ze de samenleving moesten verlaten en hun bezittingen werden ontnomen.
Met de opkomst van hun eigen academisch geschoolde medische beroep uit de 13e eeuw namen artsen deze classificatie over. Het oudste Duitse lepra-certificaat stamt uit 1357 (1).
De inspectie vond plaats in een consult van drie artsen om niet alleen de kans op fouten te verkleinen, maar vooral om corruptie te bemoeilijken. Een arts onderzocht de verdachte van top tot teen, een ander onderzocht de uitgespoelde bloedkoek van de aderlating en de derde onderzocht de urine. Als de bloedkoek eruitzag alsof hij gekookt was een uur nadat er ruwe olie overheen was gegoten en het lood in de urine zonk, werd de diagnose als bevestigd beschouwd. Naast het beoordelen van huidlaesies, waren er twee niet-evidence-based tests die het attest in een loterij veranderden. Cynisch gezien konden ‘diagnoses’ zelfs in de loop van de ziekte worden bevestigd, aangezien een ten onrechte aangetoonde melaatsheid een ziekte voorgeprogrammeerd wanneer ze naar de wijken van de melaatsen werd verbannen.
Dit was de intrede van artsen in de ongelukkige rol van experts, waardoor ze de plaatsvervangende agenten van de machtigen werden door de eeuwen die volgden.
Het waren doktoren die de geschiktheid van mensen voor foltering verklaarden, mensen stigmatiseerden – vaak ten onrechte – als ‘tuberculosepatiënten’, ‘euthanasie’ en gedwongen sterilisatie ten dienste van fascistische regimes uitvoerden, en mensen opsloten in gesloten psychiatrische ziekenhuizen wegens vermeende waanzin.
Op 5 november 1766 vaardigde de Oostenrijkse keizerin Maria Theresa (1717 tot 1780) een edict uit dat gerechtsartsen verplichtte de geschiktheid van de beschuldigde voor foltering te certificeren (2).
Er is geen medische weerstand bekend – ook niet in 2020, toen artsen deden alsof ze “Covid ziek” en “Covid dood” waren met ongeschikte tests, gemanipuleerde cijfers en conforme verkeerde diagnoses, die nooit hebben bestaan (3).
Gezonde mensen werden in groten getale naar huisarrest gestuurd of kwamen in aanmerking voor een onzinnige vaccinatie. In alle gevallen moesten artsen zich bewust zijn van het hoge foutenpercentage in hun attest.
Met de pandemische enscenering keerde het schuldstigma van ziekte in 2020 terug naar de geneeskunde, die in de 20e eeuw was verdampt met de afnemende invloed van de kerken.
Een potentieel zieke werd niet meer primair aangemerkt als een behoeftige, maar als een bedreiging voor andere mensen, herkenbaar aan het feit dat potentieel besmettelijke personen met kostenintensieve en tijdrovende maatregelen, waaronder persoonsopsporing, werden opgespoord met de intrekking van alle grondwettelijke rechten – inclusief vrijheidsbeneming. Zelfs elektronische ketenen, zoals die worden gebruikt voor terroristische dreigingen, werden ingezet voor testpositieve mensen (4).
De zieken zijn altijd onvrij
Er kan geen bijstand zijn wanneer iemand wordt behandeld, in het ziekenhuis wordt opgenomen, opgesloten of op enigerlei wijze tegen zijn wil wordt lastiggevallen in naam van de gezondheid. Gezondheid omvat altijd vrijheid en rechten. Masker en vaccinatie verplicht, immuniteitskaart, verplichte handdesinfectie en sociale afstand: de toenemende intensiteit van de gezondheidszorg door vermeende preventieve maatregelen, diagnostische tests en verplichte behandelprogramma’s onder het mom van ‘gezondheidsbescherming’ schaden het welzijn en dus de zelfgenezing bevoegdheden. Ineffectieve dwangbehandelingen torpederen ook de noodzakelijke gewenning aan onherstelbare beperkingen door valse hoop op herstel aan te wakkeren.
We zijn ons er veel te weinig van bewust dat er geen gezondheid is zonder vrijheid.
Elke poging om de gezondheid te bevorderen of wat je ook denkt dat verplicht is, zelfs met de beste bedoelingen, verandert in het tegenovergestelde.
Geen enkele therapie is vrij van ongewenste effecten. Vaccinaties kunnen acute en chronische ziekten veroorzaken. Dit geldt des te meer daar de gezondheidsverplichtingen die onder het label “Corona” zijn gepland, worden gedreven door gewetenloze winstbejag. De zorgsector is in de eerste plaats egoïstisch.
Dit ontkent ook de herhaaldelijk geëiste leidende rol van de “wetenschap” voor alle medische beslissingen. Wetenschap beweegt zich binnen het kader van experimenten en modelaannames. Geneeskunde daarentegen is altijd specifiek gekoppeld aan een persoon. Wat voor de ene persoon een aanvaardbare afweging van de risico’s en de voordelen vormt, is voor de ander onaanvaardbaar. Wetenschappelijke dogma’s hebben echter geen manoeuvreerruimte – noch voor de arts, noch voor de patiënt.
Iedereen die alle beslissingen op het gebied van gezondheidsbeleid, zoals de vaccinatiewet, onderwerpt aan ‘wetenschap’, heeft de burgerlijke vrijheden onherstelbaar beschadigd.
Heel wat bewoners van bejaardentehuizen die voor hun bescherming opgesloten waren, hebben met hun leven voor het isolement betaald.
Waardeert u dit kritische geluid? help ons want de bank dreigt onze rekening te sluiten omdat er geen donaties meer komen. Aarzel niet en doe een donatie aan Indignatie wij zijn jullie zeer dankbaar
Alleen door uitgebreide medische samenwerking met gemanipuleerde diagnoses en onzinnige behandelingen kan een jaarlijkse virale ziekte in 2020 de motor worden van sociale onrust zonder enig specifiek risicopotentieel (5).
In tegenstelling tot de Verklaring van Genève van de World Medical Association, had zelfbeschikking van de zieken niet langer de hoogste prioriteit. Zonder het recht van mensen op zelfbeschikking brengt de geneeskunde echter het einde van de gezondheid teweeg. Iedereen die pretendeert mensen te kunnen en moeten beschermen tegen de dreiging van ziekte, beëindigt een zorgeloos leven met bewegingsvrijheid en besluitvorming – een besef dat Benjamin Franklin, een van de grondleggers van de Verenigde Staten van Amerika, al had geformuleerd : Vrijheid opgeven om zekerheid te krijgen, zal uiteindelijk beide verliezen. ”
Bronnen en opmerkingen:
(1) Winkle, Stefan: Plagen van de mensheid. Culturele geschiedenis van epidemieën. Page 22 volgende; Artemis & Winkler; Düsseldorf / Zürich 1997.
(2) Illich, Ivan: De aartsvijand van de geneeskunde. Van de grenzen van de gezondheidszorg. Blz. 94; Rowohlt; Reinbek bij Hamburg 1977.
(3) Papieren pandemie: Duitsland: tweederde van de Covid-sterfgevallen in 2020 zonder virusdetectie; https://www.wochenblick.at/deutschland-zwei-drittel-der-covid-toten-in-2020-ohne-virusweise/
(4) CDU-fractie Rijnland-Palts; https://www.rheinpfalz.de/lokal/ludwigshafen_artikel,-quarant%C3%A4ne-app-und-fu%C3%9Ffessel-spd-emp%C3%B6rt-%C3%BCber-pl%C3%A4ne- dercdu-landtagsfraktion-arid, 5062037.html
(5) Onjuist afgegeven overlijdensakten: duizenden doktoren met één been in de gevangenis? Paspoortvanaf 25 januari 2021; https://laufpass.com/corona/gefaelscht-totenscheine-tausende-aerzte-mit-einem-bein-im-knast/
