Indignatie redactie 
Het World Economic Forum is een van de spirituele broedplaatsen van de transhumanistische ideologie. Exclusieve print van “My Pandemic with Professor Drosten”.
De ronde begint met een verklaring van Klaus Schwab, oprichter van het World Economic Forum ( WEF ). Schwab zit op een fauteuil die lijkt te zweven. Van een afstand doet hij denken aan kolonel Kurtz, die werd gedreven door duistere visioenen in de film “Apocalypse Now” van Francis Ford Coppola.
Schwab legt uit:
“De Covid-19-crisis heeft ons laten zien dat onze oude systemen niet langer geschikt zijn voor de 21ste eeuw. Het heeft een fundamenteel gebrek aan sociale cohesie, rechtvaardigheid, inclusie en gelijkheid aangetoond. Dit is het historische moment, niet alleen om het virus zelf te bestrijden, maar ook om het systeem opnieuw vorm te geven volgens de behoeften die zijn ontstaan in verband met Corona.
We hebben één keuze om passief te blijven, wat zal resulteren in het versterken van veel van de trends die we vandaag zien. Polarisatie, nationalisme, racisme en uiteindelijk toenemende sociale onrust met conflicten. Maar we hebben een andere keuze, we kunnen een nieuw sociaal contract uitwerken dat vooral de volgende generatie integreert.
We hebben een wereldwijde herstart nodig. We moeten alle delen van onze mondiale samenleving mobiliseren. (…) We kunnen dit unieke tijdvenster niet missen. We kunnen ons gedrag veranderen om weer in harmonie met de natuur te zijn, en we kunnen zien dat de nieuwe technologie van de vierde industriële revolutie op de beste manier wordt gebruikt om een beter leven voor ons te creëren. “
Toen stuurde VN- secretaris-generaal António Guterres zijn “hartelijke groeten en de beste wensen voor de start van de geweldige nieuwe start”. Er moet een einde komen aan “klimaatverandering, ongelijkheid en de wetteloosheid van cyberspace”. “The Great Reset” ziet de tragedie van de pandemie als een wake-up call.
“Het is onvermijdelijk dat we onze wereld opnieuw uitvinden, herontwerpen, revitaliseren en in evenwicht brengen.”
Charles, Prins van Wales, ziet het op dezelfde manier. “We hebben een enorme kans om iets goeds uit deze crisis te halen. Hun ongekende schokgolven kunnen mensen ontvankelijk maken voor grote visioenen van verandering. ”
Het hoofd van het Internationaal Monetair Fonds, Kristalina Georgiewa, ziet de crisis ook als een kans “voor een groenere, eerlijkere wereld”. En dat is eigenlijk hoe alle anderen die hier hun mening hebben, het zien – van de vertegenwoordiger van de Bank of China tot de baas van Mastercard tot de raad van bestuur van BP . Je blijft je verbazen. Een tiental echt machtige wereldleiders legden vast wat sommigen van ons al een tijdje dachten: de wereld staat uit zijn scharnieren. De problemen zijn niet meer te beheersen. Maar verder roepen ze op tot een revolutie: verontruste en belaste mensen uit alle landen, verenigt u met ons!
Slechts een paar vragen blijven onbeantwoord: waar is de Bastille die bestormd moet worden? Hoe sloop je het? En tot slot, hoe ziet het komende paradijs er eigenlijk uit? “Je werkt al decennia aan deze agenda”, zegt de moderator tegen Schwab en vraagt hem hoe het nu gaat. En dit besluit: “Het is belangrijk om de manier van denken te veranderen!” Je moet de korte termijn achter je laten, en hij zegt:
“We gaan nu een behoorlijk groot aantal taskforces starten om alle issues te onderzoeken. En we zullen al deze ideeën presenteren aan de mensen die in Davos zijn verzameld, de leiders uit het bedrijfsleven en de politiek. We zullen Davos heel open houden. We zullen onze meer dan 10.000 wereldwijde vormgevers over de hele wereld mobiliseren om een dubbele top te organiseren om continu te communiceren en te communiceren met de mensen die in Davos zijn verzameld. “
Hij belooft alle mensen op aarde te betrekken die een stem hebben en die “bijzonder innovatieve ideeën hebben om de levensomstandigheden te verbeteren”. De 10.000 wereldwijde ontwerpers vormen een netwerk van 438 hubs in 150 landen. Een vormgever is jonger dan 30 jaar. Hubs bestaan uit “Teams van jonge mensen verenigd door gedeelde waarden – inclusie, samenwerking en gedeelde besluitvorming. Samen creëren ze projecten en veranderen ze voor hun gemeenschappen ”- allemaal in dienst van het WEF .
De Prince of Wales detacheerde: “We zijn erin geslaagd om een aantal mensen aan onze kant te krijgen, maar bij lange na niet de meerderheid van de particuliere sector. Maar ik denk dat de privésector de sleutel is. ”Sharan Burrow, secretaris-generaal van het Internationaal Verbond van Vakverenigingen in Brussel, is er zeker van dat veel regeringen aan hun kant staan. Denken op korte termijn werkt niet meer. Maar “hoe krijg je bedrijven zover dat ze meedoen? Of moeten we voor sommige bestuursleden onze handen op de hete plaat leggen? ‘
De goedkeuring van alle bedrijven zou eigenlijk een bijna onoplosbaar probleem zijn – ware het niet voor de coronapandemie. Hoe zei Klaus Schwab toen hij het “Great Reset” -project presenteerde? “Deze wereldwijde pandemie heeft opnieuw aangetoond hoe nauw we met elkaar verbonden zijn. We moeten een functionerend systeem van intelligente wereldwijde samenwerking herstellen dat gestructureerd is om de uitdagingen van de komende 50 jaar het hoofd te bieden. De ‘Grote Reset’ vereist dat we alle belanghebbenden in de mondiale samenleving integreren in een gemeenschap met gemeenschappelijke belangen, doelen en acties. ”Je zou Schwab en zijn familie bijna willen beschuldigen van wereldvreemde naïviteit.
Het klinkt tenslotte alsof de “Grote Reset” zich beperkt tot het bijeenroepen van een mondiaal palaver van creatieve geesten met nieuwe ideeën. En dat zou het waarschijnlijk ook zijn als de wereldwijde pandemie er niet was geweest, die in verbazingwekkende wereldwijde eenheid op zo’n manier is beheerd dat de meeste economieën op de rand van de ondergang staan, net als de particuliere sector. Om nog maar te zwijgen van de mensen die nu onvoorwaardelijk beschikbaar zijn voor elke redding.
In dit opzicht zou je kunnen zeggen dat het WEF in eerste instantie een mondiaal coördinatieniveau creëert dat het volledig controleert. Dit schept de legitimiteit voor een mondiaal actieniveau waaruit een wereldregering zal voortkomen, die de taak heeft de wereldwijde schroothoop te elimineren die is achtergelaten door het wereldwijde pandemische beheer – en bij deze gelegenheid alle andere aardse onevenwichtigheden.
Het lijdt geen twijfel dat een dergelijke leidinggevende over middelen zou beschikken die verder gaan dan alle dystopische nachtmerries. De beloning: een groene wereld vol gezonde mensen zonder noemenswaardige ongelijkheden, die de klimaatverandering een halt heeft toegeroepen en zich overgeeft aan welvaart en vooruitgang.
De video en de aankondigingen van de “Great Reset” zwijgen over hoe deze wereldorde eruit zou zien. Het boek “Covid-19: The Great Reset”, dat begin juli 2020 in het Engels verscheen, geeft hier echter een voorproefje van. De auteurs zijn Klaus Schwab en Thierry Malleret. De Fransman Malleret organiseerde jarenlang het forum in Davos en is de oprichter van het Global Risk Network van WEF . De man heeft een uitstekende academische achtergrond en heeft naam gemaakt als investeringsbankier, adviseur bij de Franse premier en redacteur van de Monthly Barometer als big picture-expert.
In hun boek Schwabs combineren de auteurs eerder gekoesterde fantasieën over de zogenaamde “Vierde Industriële Revolutie” met de realiteit die door de pandemie is gecreëerd. Ze beschouwen Covid-19 consequent als de gebeurtenis die de noodzaak van een reset voor iedereen duidelijk maakte, en ze zien de pandemische situatie als een kans om de overgang naar het tijdperk van de vierde industriële revolutie te beginnen. “Het is een zeldzaam maar smal tijdvenster om na te denken, onze wereld opnieuw te interpreteren en opnieuw te beginnen.” Het boek bestaat uit drie delen: “Macro Reset” gaat over economie, technologie en mondiaal bestuur, “Micro Reset” onderzoekt ze Gevolgen voor de industrie en bedrijven, “Individual Reset” gaat over de nieuwe persoon.
De pandemie heeft een fundamenteel probleem duidelijk gemaakt: er is een wereldwijde catastrofe, maar er is geen wereldwijd antwoord. Dit wijst op het centrale probleem: “Daarom bestaat de bezorgdheid dat we zonder adequaat mondiaal bestuur verlamd zullen raken in onze pogingen om mondiale uitdagingen aan te pakken en erop te reageren.” Dit geldt niet alleen voor de medische strijd tegen de pandemie, maar ook voor de gevolgen die ons te wachten staan: honger, armoede, werkloosheid en vluchten zullen bijbelse proporties aannemen.
Al deze mondiale uitdagingen kunnen niet op nationale basis worden opgelost, maar alleen door mondiaal leiderschap. “Kortom, mondiaal bestuur staat centraal bij alle andere problemen” (pagina 83). Dit grote plaatje klinkt meer als een overlijdensbericht:
“De eenentwintigste eeuw zal hoogstwaarschijnlijk een niet-absoluut hegemonentijdperk zijn, waarin geen enkele macht absolute dominantie verkrijgt – daarom zullen macht en invloed chaotisch en soms met tegenzin worden herverdeeld” (pagina 85).
De strijd tegen klimaatverandering is bijvoorbeeld een urgente taak die alleen wereldwijd en met de juiste autoriteiten kan worden opgelost. En deze strijd zal leiden tot radicale innovaties.
“Als we in de post-pandemische periode besluiten om ons leven weer op te pakken zoals we voorheen deden (door in dezelfde auto’s te rijden, onze huizen op dezelfde manier te verwarmen, enzovoort), dan is de Covid-19-crisis in termen van dat klimaatbeleid is tevergeefs geweest ” (pagina 100).
De pandemie heeft op het gebied van digitalisering al een enorme sprong voorwaarts gemaakt.
“De pandemie zal innovatie nog meer versnellen door technologische veranderingen die al zijn geïnitieerd te katalyseren en elk digitaal bedrijf of de digitale dimensie van elk bedrijf een boost te geven” (pagina 107).
Een voorbeeld is het digitaal volgen van contacten:
“We zullen zien dat het traceren van contacten ongeëvenaard is en een onmisbare plaats heeft in het arsenaal dat nodig is om Covid-19 te bestrijden, terwijl het tegelijkertijd gepositioneerd is om massasurveillance mogelijk te maken.”
Iedereen kan op elk moment worden opgespoord. Maar het is duidelijk dat dit niet op vrijwillige basis werkt “als mensen niet bereid zijn hun eigen persoonlijke informatie te verstrekken aan de overheidsinstantie die toezicht houdt op het systeem” (p. 115). Natuurlijk zal niemand dergelijke systemen na de crisis zomaar opgeven. De twee visionairen erkennen dat het risico van totale bewaking reëel is, maar helaas onvermijdelijk.
Nadat de pandemie voorbij is, zullen veel CEO’s waarschijnlijk geloven dat we kunnen doorgaan zoals voorheen. Blijkbaar zien ze over het hoofd dat business as usual stierf aan Covid-19. De wereld van werk ziet er gewoon anders uit. Je werkt op afstand, vervangt face-to-face meetings door virtuele en digitalisering dringt door in alle werkprocessen. Kunstmatige intelligentie en robots zijn “natuurlijke” alternatieven voor mensen. “De technologieën van de vierde industriële revolutie zijn inderdaad verontrustend (ontwrichtend) – ze zetten de bestaande manier van waarnemen, berekenen, organiseren, handelen en uitvoeren op zijn kop. Ze vertegenwoordigen volledig nieuwe kansen voor waardecreatie voor organisaties en burgers. ”
De gevolgen van de pandemie zijn verwoestend voor individuen. Maar ook hier moet de pandemie worden opgevat als een kans: “Het vertegenwoordigt een zeldzame maar beperkte kans om onze wereld te reflecteren, te heroverwegen en opnieuw te ontwerpen” (pagina 172). Wanneer Schwab en Malleret denken aan vooruitgang in neurotechnologie en biotechnologie, zal de vraag wat een persoon is opnieuw opkomen. “Deze technologieën werken binnen onze eigen biologie en veranderen de manier waarop we omgaan met de wereld. Ze zijn in staat om de grenzen van lichaam en geest te overschrijden, onze fysieke vermogens te verbeteren en zelfs een blijvende invloed op het leven zelf te hebben. ”
Het is onvermijdelijk dat je geschokt wordt als visionaire technocraten hun digitale dromen onthullen. Maar daar gaat het hier niet om – zelfs niet de simpele manier van denken die de auteurs in het boek laten zien. Tot op zekere hoogte konden velen – waaronder ikzelf – waarschijnlijk de diagnose van Schwab en Malleret delen. De gang van zaken was al voor de pandemie beangstigend. De enorme verslechtering als gevolg van de pandemie heeft echter weinig te maken met het feit dat landen hun belangen alleen op een ongecoördineerde manier hebben nagestreefd.
De wereldwijde collectieve acceptatie van het Chinese model wekte eerder de indruk van gecoördineerde actie. Pas toen ontstond de waarschijnlijke onherstelbare gevolgschade; pas toen kwam de reeds bestaande systeemschade op de rand van instorten en verder.
Vermoedelijk met opzet blijft “Covid-19: The Great Reset” in bijna elk opzicht voorzichtig algemeen. De auteurs definiëren mondiaal bestuur als een “proces van samenwerking tussen transnationale actoren met als doel antwoorden te bieden op mondiale problemen. (…) Het omvat het geheel van instellingen, richtlijnen, normen, procedures en initiatieven waarmee natiestaten proberen om meer voorspelbaarheid en stabiliteit te brengen in hun reacties op transnationale uitdagingen ”(pagina 82). Dat klinkt als een diplomatiek seminar, maar niet als een sterk mondiaal bestuur dat de beschreven problemen zou kunnen oplossen.
