De CO2-uitstoot van de Nederlandse industrie is maar liefst met acht procent gedaald in één jaar tijd.
Het was de grootste daling in vijftien jaar. De reden? De Nederlandse industriële productie kreeg afgelopen jaar een infarct als gevolg van het Europese sanctiebeleid, waardoor gas kunstmatig onbetaalbaar werd gemaakt. De reductie van uitstoot had nog veel hoger kunnen zijn, maar omdat ons land de kolencentrales roodgloeiend stookte, genereerde de opwekking van elektriciteit acht procent van de totale industriële CO2-uitstoot in ons land. Dat percentage zal nog wel doorstijgen als nog meer bedrijven het loodje leggen, en ze de productie noodgedwongen stil moeten leggen, terwijl de land- en tuinbouwers met een grote zak geld het bos in worden gestuurd. Het doel van de regering is dat de Kolencentrales uiteindelijk honderd procent van de uitstoot voor hun rekening nemen, en alle bedrijven de deuren gesloten hebben.
Los van wat de Nederlandse Kolencentrales aan uitstoot genereren, is er nog de uitstoot van Kolencentrales in andere landen, die het instabiele, minimalistische aanbod in Nederland, als gevolg van ‘zon en wind’, aan moeten vullen. Zeker nu Duitsland de kerncentrales sluit, wordt ons land afhankelijker van de Bruinkool-gestookte opwekking, terwijl de vraag naar elektriciteit zeker niet zal afnemen, tenzij ook het midden- en kleinbedrijf, en de huishoudens failliet gaan, en de deuren sluiten, op zoek naar een kartonnen doos om in te wonen. Of in zo’n mooie tent zoals ze in Ter Apel hebben. Woningbouwers anticiperen er al op, want nadat het de afgelopen jaren vooral de overheid was die de woningbouw frustreerde, gooien zij nu de handdoek in de ring, las ik. Te weinig perspectief. Oplopende rente, sterk gestegen kosten, en dalende besteedbare inkomens als gevolg van de woekerende inflatie, die later in het jaar wel weer flink op zal lopen als we alleen nog peperduur gas kunnen krijgen uit de Verenigde Staten, terwijl het verwerken van al die schepen die dat gas aan moeten voeren nog geregeld moet worden. Het zal ons niet in de koude kleren gaan zitten.
Minister Ollongren heeft ondertussen voor ruim een miljard aan wapens geleverd voor de oorlog tegen Rusland op het grondgebied van Oekraïne. Niet dat we zelf zoveel in de opslag hadden liggen, maar de gulle minister van oorlog vond een land bereid om vijfenveertig oude T-72 tanks uit de Sovjet tijd aan ons te verkopen, die zij aan Zelensky mocht geven om wat er rest van zijn land om te ploegen, en niet om er ‘duurzaam graan‘ op te verbouwen. Het is overigens niet helemaal helder hoe de financiering van dat soort gulle giften in elkaar steekt, want Polen verwacht er lekker aan te verdienen via een Europees ‘slush fund’, opgezet voor de wapenhandel, met vers gedrukte Euros. Seymour Hersh openbaarde dat de Amerikanen hadden berekend dat er in Oekraïne al $400 miljoen aan de ‘strijkstok’ was blijven hangen via de handel in brandstof voor al dat rollende materiaal dat best een slokje diesel lust. Allerlei ‘tussenpersonen’ verdienen goudgeld aan die oorlog, die net zo goed is voor het klimaat als onze kolengestookte elektriciteitscentrales. En de humor is dan dan die diesel ‘via via’ door Rusland wordt geleverd. En wij maar betalen.
Het is, over de hele linie, één grote oplichterspraktijk. Deels willens en wetens, waar de direct betrokkenen donders goed weten dat het allemaal niet deugt, maar voor het overige denken direct betrokkenen vast en zeker dat ze lekker bezig zijn. De blikvernauwing die daarvoor nodig is is eveneens het resultaat van overheidsbeleid, waar de overheid de burger ‘overvraagt’. En als u hier op dit blog dan leest hoe die zwendel ons niet alleen waanzinnig veel geld kost, het onze welvaart sloopt, en het hele idee van ‘duurzaam’ tot een lachertje maakt, dan wordt het leven er niet vrolijker op.
Voor de vergadering van de VVE had een ‘commissie van wijze bewoners’ zich gestort op de vraag hoe we, als collectief, en als individuele bewoner, nou bij konden dragen aan ‘duurzaam’, en welke keuzes optimaal waren. Ik zag hun rapport langskomen, en daarna begreep ik er nog minder van dan ik dacht te weten wat de overheid nu van mij verwacht. Een oerwoud aan instanties, allemaal ‘in de lucht gehouden’ door de overheid als werkgelegenheidsproject, waarvan er niet één concreet iets kan leveren. En leveranciers die verstand hebben van wat ze verkopen en het ook kunnen plaatsen, maar geen idee hebben wat kan, mag, moet, en wat het voor gevolgen heeft voor je dak, en de geluidsoverlast als het hele complex de ‘transitie’ in gaat, of voor je portemonnee. Dat alles tegen een achtergrond van bij wet vastgelegde complexe regels waaraan een VVE moet voldoen om tot besluitvorming te komen, waardoor je daar ook weer een ‘bureau’ voor nodig hebt. Het geheel overgoten met een saus van subsidies. En ‘morgen’ kan ‘Den Haag’, samen met ‘Brussel’, op voorspraak van de Duitse ‘Grünen‘-minister Angelina Baerbock, haastig naar Beijing afgereisd om Macron tegen te werken, besluiten dat er nog wel een oorlog met China bij kan, en wordt de onoverzichtelijke puinhoop nóg groter, omdat we in Europa niets meer maken, alleen nog ‘plaatsen’.
Los van het gegeven dat ‘elektrisch’ in Nederland voor de tientallen jaren betekent ‘Kolengestookt’, en dus ‘slecht voor het klimaat’, en ‘slecht voor het milieu’, is het ‘elektriciteitsnet’ er in geen velden of wegen klaar voor. Dan komt er bovendien nog door beeld dat je ook een ketel kunt aanschaffen die op twintig procent ‘waterstof’ kan draaien, terwijl ‘groene waterstof’ voorlopig al helemaal een illusie is, en hoe ga je dat in je huis krijgen? De overheid loopt voorop met ‘regelgeving’, maar alles wat nodig is om het waar te maken, wat de overheid zelf zou hebben moeten realiseren, is er niet, en of het ooit komt, weet niemand. Het is een schiettent. Het enige wat de overheid nog voor je kan doen, is dat als je nog een tank wil voor een schot in de roos, en een een knuffel als prijs, je een mailtje kan sturen naar mevrouw Ollongren. Foto erbij waarop je in militaire kleding poseert, zoals Zelensky zeg maar, en het komt goed.