De derde hand in het Midden-Oosten: hoe Saoedi-Arabië en de VS de internationale politiek manipuleren met sociale media
Indignatie redactie
6 min. lezen
Ongeveer zes jaar geleden, in oktober 2013, werd ik uitgenodigd om een toespraak te houden op een internationale conferentie georganiseerd door ICRC en Jamia Millia Islamia University in New Delhi. Mijn toespraak was op “De voors en tegens van sociale media”.
Op dat moment heb ik gewaarschuwd voor de mogelijkheid dat regeringen misbruik maken van sociale media om hun invloed te verspreiden, erop wijzen hoe internet een wapen zou kunnen worden in de handen van bepaalde regeringen die klaar zijn om de technologie tegen hun bevolking en hun politieke vijanden te gebruiken.
Deze krachten hebben de controle over sociale mediasites kunnen overnemen en elke stem die tegen hen spreekt op sociale media kunnen elimineren door afwijkende accounts af te sluiten.
Toen president Donald Trump in 2017 een bezoek bracht aan Riyad, hielp een van de afspraken die hij maakte met de Saoedische autoriteiten om een centrum op te zetten voor het monitoren van de sociale media in het Midden-Oosten, door hen een startbudget van vijf miljard dollar toe te kennen.
Aangezien sociale media een onderdeel van het dagelijkse leven van mensen over de hele wereld zijn geworden, is het ook een hulpmiddel in handen van Amerikanen en hun bondgenoten geworden in hun strijd tegen elke regering die zich tegen hun belangen verzet.
Inmiddels weet iedereen dat de revoluties van de Arabische lente in 2010 voornamelijk op sociale media waren georganiseerd: zonder toegang tot sociale media hadden de demonstranten geen hulpmiddelen gehad om met elkaar te communiceren.
Hoewel sommige demonstraties spontaan plaatsvonden, zijn recente grootschalige protesten ook sterk beïnvloed door externe druk online. Activisten die een bedreiging vormen voor de hegemonie van de VS staan onder toenemende druk en hebben hun toegang tot internetbronnen beperkt, terwijl degenen die de lijn van Washington pushen worden gepromoot … Kijk naar wat er in Sudan is gebeurd.
Toen Omar Al-Bashir zijn rol als bondgenoot van Saoedi-Arabië in zijn oorlog tegen Jemen vervulde, was de situatie in Sudan kalm – maar nadat hij besloot zich terug te trekken uit de alliantie, begonnen snel aanvallen op hem op sociale media, uiteindelijk leidend tot zijn ouster.
Volgens de statistieken was meer dan 90% van de berichten die op sociale media tegen Al-Bashir werden verzonden, afkomstig uit de Arabische Perzische Golfstaten.
Iran heeft in het verleden hetzelfde meegemaakt.
Sudanese protests began last Dec. after the govt tripled the price of bread. Those demonstrations quickly morphed into calls for their ruler of 30 years to step down.
Omar al-Bashir was removed in April in a military coup. Citizens have been demanding civilian rule ever since. pic.twitter.com/OTAlUNiOCQ
— AJ+ (@ajplus) June 13, 2019
Eind 2017, begin 2018, nadat het JCPoA was ondertekend en iedereen verwachtte dat de economische situatie zou verbeteren, gingen duizenden mensen plotseling de straat op en vroegen om economische, sociale en zelfs politieke hervormingen.
Deze mensen waren georganiseerd op sociale media: hun hele planningsproces en gesprekken vonden online plaats.
Dit wil niet zeggen dat het land geen ernstige economische problemen had, wel. Zelfs hooggeplaatste functionarissen accepteerden dat economische hervormingen moesten worden doorgevoerd … maar toen de eisen van de demonstranten begonnen te verschuiven van economische en sociale kwesties naar politieke eisen, werden velen verdacht – vooral gezien het feit dat de eisen van verschillende mensen in verschillende delen van de heel groot land waren bijna precies hetzelfde, net als de slogans.
In een studie uitgevoerd door Iraanse universiteiten, bleek dat meer dan 95% van de berichten die via de Iraanse sociale media werden verzonden, afkomstig was uit een klein land in Europa, Albanië en de Arabische Perzische Golflanden.
Uit het onderzoek van de Iraanse autoriteiten is een centrum aan het licht gekomen dat door de Mojahedin Khalgh in Albanië was opgericht (een oppositieorganisatie die al vele jaren door de VS en Europese landen als een terroristische groepering wordt beschouwd). Leden van de groep waren Irak ontvlucht na de val van Saddam Husain en kregen asiel dankzij dank aan de Amerikaanse voorspraak.
https://twitter.com/shafei_d/status/1185923900615512070
Vijfduizend leden van deze groep waren in dienst van een bedrijf dat eigendom was van Saoedi-Arabië en hun enige taak was om de sociale media in Iran te beïnvloeden.
Ze werden getraind om bots op sociale media te produceren die berichten naar duizenden mensen op sociale media stuurden die zich voordoen als Iraanse burgers.
Met behulp van deze methode konden ze mensen laten geloven dat miljoenen slechts één eis hebben, de val van het regime, en dat het tijd is om de straat op te gaan en zich bij de anderen aan te sluiten.
Duizenden werden door deze berichten misleid en gingen de straat op. De bots konden deze mensen overtuigen om van de ene stad naar de andere te verhuizen en foto’s en films maken om te verspreiden zodat anderen binnen en buiten het land zouden geloven dat er iets groots gebeurde.
In Irak sponsort Amerika meer dan 5000 ngo’s, waarvan vele zich hebben gevestigd na een invasie van het land.
De VS sponsoren deze ngo’s niet omdat ze voorstander zijn van breed sociaal activisme, de sponsor van hen omdat ze ze gedurende een bepaalde periode voor hun eigen agenda willen gebruiken.
Toen de vorige premier van Irak, de heer Nouri Al-Maleki weigerde een overeenkomst te ondertekenen die de Amerikanen het recht gaf om in politieke en gerechtelijke immuniteit in Irak te blijven, kwamen deze NGO’s plotseling allemaal tegen hem op sociale media en ISIS werd zo krachtig dat het bereikte de grenzen van de hoofdstad Bagdad.
In die tijd weigerden de Amerikanen wapens en vliegtuigen uit Irak te leveren, ondanks het feit dat de Iraakse regering ze al had betaald, bewerend dat ze bang waren dat deze wapens in handen van ISIS zouden vallen.
Sinds die tijd hebben de Iraakse regering bijna altijd geweigerd een beleid te voeren dat de Amerikanen hebben voorgesteld, en hebben sociale mediasites en ngo’s de regering massaal aangevallen en mensen de straat op gebracht.
De reden dat mensen de straat op gaan is altijd schijnbaar economisch en sociaal, maar de slogans of de vraag van de demonstranten eindigen altijd met dezelfde boodschap: “de overheid moet worden omvergeworpen.”
Nogmaals, de statistieken hier laten zien dat meer dan 90% van de berichten die op sociale media werden verzonden, afkomstig waren uit de Arabische Perzische Golflanden, en met name uit grote sociale mediacentra opgericht door de VS en Saoedi-Arabië.
Vorige week zagen we het Libanese volk de sociale en economische situatie in hun land beu worden en uit protest de straat op gaan. Hoewel dit om een echte en begrijpelijke reden gebeurde, werden na de start van de sociale media in het hele land overspoeld met nepnieuws over de Libanese regering en politici. Ngo’s gesponsord door de VS en Saoedi-Arabië begonnen voedsel te verspreiden onder demonstranten zodat ze niet de straat hoefden te verlaten.
https://twitter.com/escapedmatrix/status/1189288658932850690
De ngo’s bouwden zelfs gratis wifi-uitzendstations voor internet op de plaatsen waar internet was uitgeschakeld in Libanon. Ze brachten de demonstranten elektrische generatoren en betaalden zangers om de mensen te vermaken, en verdeelden duizenden gratis paraplu’s tussen de demonstranten toen het begon te regenen.
En laten we de duizenden vlaggen en andere symbolen niet vergeten die ze verspreiden om jongeren aan te moedigen op straat te blijven.
De demonstraties die het gevolg waren van ernstige economische en sociale problemen, veranderden al snel in politieke demonstraties toen deelnemers werden aangemoedigd om slogans te zingen over het omverwerpen van de regering.
Voor degenen die niet bekend zijn met de situatie in Libanon, is het belangrijk op te merken dat het land geen politiek systeem heeft zoals de meeste andere landen. Hun systeem werd geïmplementeerd door Frankrijk en werd hen opgelegd – als de demonstranten eisen dat de regering ontslag neemt, zou Libanon waarschijnlijk een paar jaar geen bestuur hebben dat de sociale en economische problemen alleen maar erger zou maken.
De demonstranten weten dat het veranderen van het politieke systeem alleen mogelijk is door de grondwet via het parlement te veranderen en elke andere actie zal leiden tot chaos, waar de organisatoren van de demonstranten de voorkeur aan geven, net als in Libië.
Nogmaals, een statistiek opgesteld door Libanese media toont aan dat meer dan 90% van de berichten over de demonstraties afkomstig waren uit de Arabische Perzische Golflanden.
Dit nieuwe wapen wordt niet alleen in het Midden-Oosten gebruikt: hetzelfde gebeurt in Hong Kong tegen China en tegen Rusland om de laatste gemeenteraadsverkiezingen te beïnvloeden.
De gemeenschappelijke eis om de overheid ten val te brengen is gedeeltelijk bewijs dat dezelfde strategie op verschillende plaatsen in de wereld wordt uitgevoerd en dat deze wordt gegenereerd door een enkele bron.
https://twitter.com/AliTahmizian/status/1190175761958875136
