De explosie in Beiroet: wie is verantwoordelijk?

Op dinsdag 4 ^th augustus, een explosie bij de Libanese haven in het hart van de hoofdstad Beiroet veroorzaakt verwoestende menselijke slachtoffers en materiële vernietiging. Meer dan 140 mensen stierven op slag, 80 worden nog steeds vermist onder het puin en meer dan 5000 raakten gewond. Meer dan 300.000 huizen werden verwoest en nog veel meer raakten beschadigd. 2.750 ton ammoniumnitraat (AN) (een equivalent van 1.000 ton TNT) ontstak op de een of andere manier en registreerde de grootste explosie sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog. Veel theorieën, waarin Israël of Hezbollah of de CIA wordt beschuldigd , circuleren als een lopend vuurtje in de Libanese hoofdstad. Waar is de waarheid? Cui bono?

De Rhosus, een schip dat onder de Moldavische vlag voer, voer van Georgië naar Mozambique met onder meer 2750 ton ammoniumnitraat voor de Fabrica de Explosives in Mozambique. Deze zending werd betaald door de Banco Internacional De Mozambique. Het stopte op 20/11/2013 in Beiroet om landbouwmachines te lossen en er werd verwacht dat het goederen uit Libanon naar Jordanië zou laden op weg naar Mozambique. Een inspectie concludeerde dat het schip niet geschikt was om te varen, en de lokale Libanese autoriteiten verhinderden effectief dat de Rhosus zou zeilen. De Libanese havenautoriteiten hebben de lading gelost in Port Warehouse nr. 12 en later de lading geconfisqueerd vanwege rekeningen die de reder niet had betaald.

Ammoniumnitraat heeft veel eigenschappen, met name als bestanddeel van explosieve mengsels (Mellor, 1922; Elvers 1989, Suslick 1992). Pure AN is zeer stabiel en moet voldoen aan gespecificeerde kwaliteitseisen voor gebruik bij de productie van industriële explosieven. Volgens de European Fertilizer Manufacturers Association is AN bijzonder moeilijk tot ontploffing te brengen en heeft het inderdaad een substantiële stimulans nodig om dit te laten gebeuren. Maar het moet worden opgeslagen in een droge, goed geventileerde en afgesloten opslagruimte. Bovendien moet elke elektrische installatie in de opslagruimte bestand zijn tegen ammoniakdamp.

Meer dan zes jaar bleef de 2.750 ton AN in het Libanese magazijn zonder plannen om het te verplaatsen of door te verkopen. Bovendien is de gekozen opslagruimte onderhevig aan het veranderende weer van de Libanese klimatologische seizoenen, waaronder verstikkende hitte in de zomer. De opslagruimte was van metalen constructie zonder goede ventilatie.

Vorig jaar belde kapitein Naddaf, die in de haven werkt onder de Nationale Veiligheidsdienst, zijn superieur om hem te informeren over de aanwezigheid van een “gevaarlijke lading in pakhuis nr. 12. ” Zijn hogere officier, generaal A. droeg de jonge officier op om een ​​schriftelijk rapport te verstrekken en foto’s te maken van het pakhuis en de inhoud. De pakhuisconstructie had een bres die groot genoeg was voor de doorgang van een man, wat de toegang of zelfs diefstal zou vergemakkelijken.

Hoe is de Libanese haven georganiseerd? Het wordt gecontroleerd door een soort lokale maffia die bestaat uit hoge officieren, douanedirecteuren, beheerders en veiligheidsfunctionarissen. Elke verantwoordelijke is benoemd door een politieke leider die zijn mannen immuniteit en bescherming biedt. De haven produceert enorme hoeveelheden geld en steekpenningen zijn het dagelijkse brood van al degenen die deze “show” runnen. In het licht van dergelijke corruptie is het nu duidelijk dat wetenschappelijke expertise over wat er met opgeslagen AN gebeurt en de omstandigheden waarin 2.750 ton ervan wordt opgeslagen, weinig telt. In feite hebben veel officieren in deze haven geen competentie voor de banen die ze doen en worden, zoals we hebben gezien, benoemd door vriendjespolitiek en via politieke connecties. Dit is inderdaad het geval voor de directeur van de douane en de inlichtingendienst van het leger, generaal S., verantwoordelijk voor havenbewegingen en inhoud. Dus als er zich een probleem of een ramp voordoet, zoals dinsdag, zal het natuurlijk erg moeilijk zijn om de echt verantwoordelijken te vinden. Dus hoe zijn de omstandigheden voor deze AN-explosie ontstaan?

Op de 4 ^e augustus, om 15.00 uur lokale tijd, werd een smid gevraagd om de gaten te sluiten in het magazijn om mogelijke smokkel van de inhoud te verhinderen. De smid werd niet geïnformeerd over de gevaarlijke inhoud van het magazijn, noch werd hem verteld de nodige voorzorgsmaatregelen te nemen om de verspreiding van metaaldeeltjes te voorkomen die fragmenten produceren en brand kunnen veroorzaken. Hij werkte op een afstand van niet meer dan een paar centimeter van de AN-zakken die op de grond lagen, waaruit een heldere substantie lekte. Toen de klus eenmaal geklaard was, tussen 16.30 en 17.00 uur, kwam er rook uit het magazijn.

Brandweerlieden werden opgeroepen om de mogelijke brand aan te pakken. Om 18:08 werd de eerste explosie gehoord, een minuut later gevolgd door de tweede. Na de eerste explosie ontstond er brand in het magazijn. De brand genereerde meer warmte, genoeg om de hele voorraad AN op te blazen en een vacuüm (onderdruk) te creëren. De druk van de explosie veroorzaakte de vele slachtoffers en verwoestende verwoestingen in de stad.

Wie heeft de smid gebeld en het budget voor zijn werk toegewezen? Werd hij geïnformeerd over het gevaar van lassen naast ammoniumnitraat? Waarom zijn de 2.750 ton AN gedurende meer dan zes jaar in niet-gereglementeerde opslag gelaten zonder enige gerechtvaardigde reden?

De vraag moet gesteld worden: “wie heeft er baat bij de explosie?” Het getroffen gebied is voornamelijk van mensen die over het algemeen niet vriendelijk zijn tegen Hezbollah. Daarom zou het niet in het belang van Israël en ook niet in dat van de VS zijn geweest om de eigendommen en bedrijven van bevriende partijen te bombarderen en zo veel schade aan te richten. Dit deel van Beiroet vernietigen om een ​​”nieuw Midden-Oosten” of een “nieuw Libanon” op te leggen heeft ook geen zin, omdat de anti-Hezbollah-bevolking momenteel zwakker is dan ooit en niet in staat is om Hezbollah te confronteren. Frankrijk en de VS zijn niet beter in staat om de bevolking te beïnvloeden.

Speculatie over Hezbollah die wapens opslaat in magazijn 12 is belachelijk en ongegrond, omdat de plaats constant werd bewaakt door camera’s die werden gecontroleerd door de veiligheidstroepen zelf. Hezbollah zou zeker geen wapens opslaan in een gebied dat zowel onvriendelijk is als niet onder zijn eigen controle.

Hezbollah wacht momenteel zelfs op de aankondiging van het vonnis door het Speciale Tribunaal voor de moord op de ex-premier Rafic Hariri. Dit is hoe de VS, om Israël te behagen, proberen de invloed van Hezbollah in Libanon te beteugelen – maar het mocht niet baten. De VS en Israël hebben inderdaad alles geprobeerd wat in hun macht lag in Syrië, Irak en Libanon, maar faalden in hun pogingen. De VS leggen strenge sancties op aan Syrië en Libanon (waardoor de Golf- en Europese landen niet kunnen helpen bij de ernstige financiële crisis in Libanon), maar het resultaat is hetzelfde: Hezbollah zal zich niet onderwerpen.

De vele “samenzweringstheorieën” komen niet overeen met de feiten van dit ongeval. Onwetendheid, incompetentie, vriendjespolitiek en bureaucratie zijn de redenen voor het verlies van zoveel levens en de verwoesting van Beiroet, een hoofdstad waar mensen niet hebben geleerd samen te blijven. Dit is een enorme nationale tragedie. De Libanezen hebben eigendommen in veel andere landen, in het westen en oosten. Dit drukt het gebrek aan een gevoel van saamhorigheid uit, omdat dit een land is waar gekozen politici alle rijkdom van het land hebben vergaard en gestolen, waar ze macht oppotten en die doorgeven aan hun zonen.