De “Great Reset” is een oorlogsverklaring aan de wereld

De “Great Reset” is een oorlogsverklaring aan de wereld – dicht bij een oorlogsverklaring. De meeste mensen zouden de bestemming moeten kennen. Het is te lezen op de WEF-homepage. Ik heb verschillende keren geschreven dat ik de “Great Reset” beoordeel als een “misdaad tegen de mensheid”.

We moeten de beelden van Afghanistan erkennen als een gedenkteken voor wat er in onze wereld kan gebeuren met wereldwijde gevolgen. De situatie is erger voor de mensen in de regio dan voor ons, die de beelden op tv kunnen of moeten zien. Door de verlegenheid van de VS en zijn Europese bondgenoten zijn de veiligheidspolitieke gewichten verschoven: de VS brachten zichzelf in verlegenheid onder Joe Biden – net als de Europese bondgenoten. De verzetsstrijders en terroristische groeperingen hebben weer kracht en prestige herwonnen. Je zou in de verleiding kunnen komen om opnieuw in de aanval te gaan in andere delen van de wereld.

De Tabilan in Afghanistan zal merken dat het gemakkelijker is om een ​​land te veroveren door te vechten dan om het op de lange termijn stabiel te besturen, vooral omdat de verschillende islamitische groeperingen op zijn zachtst gezegd niet bevriend zijn. De strijd om de macht zal doorgaan in Afghanistan. De staten die troepen hebben ingezet in Afghanistan zullen in de toekomst minder bereid zijn om dit te doen omdat ze vinden dat ze onvoldoende worden geraadpleegd en geïnformeerd door de leidende mogendheid, de VS. Schwab en het WEF zullen dit veranderde wereldbeeld mee moeten nemen in hun verdere overwegingen, evenals de gevolgen van de corona-epidemie, die ons voor langere tijd zal bezighouden of zal worden aangevuld of vervangen door nieuwe varianten.

Ter herinnering, wat zijn de belangrijkste punten van de “Grote Reset”?

• Het nastreven van wereldheerschappij
• De installatie van een nieuwe regering – zoals geselecteerd door het WEF
• Wereldwijde massale bevolkingsuitwisseling
• Vernietiging van de natiestaten en hun middenklasse
• Afstand doen van privé-eigendom
• Reisverbod
• Verbod op wapenbezit
• Verbod op het vormen van partijen en demonstraties
• Geen vrije beroepskeuze en nog veel meer

Al met al zijn deze bedoelingen een eenzijdige schending van de mensenrechten en dus “overtredingen” die “officieel” moeten worden vervolgd zonder aangifte te doen. Er is mij geen onderzoek bekend. De “nieuwe mens” zal een mens-machine zijn met implantaten in zijn lichaam, die geacht worden zijn gezondheid te dienen, maar ook van buitenaf worden aangestuurd. De “Nieuwe Wereldorde” is dus zowel ondemocratisch en pseudo-communistisch als “misantropisch”. Alle relevante wet- en regelgeving zijn schendingen van het internationaal recht 

Hoe kan de “Great Reset” nog worden voorkomen?

In mijn rechtvaardigheidsgevoel hebben we het recht om ons te verzetten zolang we ons nog kunnen verzetten. In de “Koude Oorlog” stonden staten en allianties die massavernietigingswapens hadden tegenover elkaar.

Om het uitbreken van een kernoorlog te voorkomen, werd in lange, harde onderhandelingen een netwerk gecreëerd over ontwapeningsmaatregelen, wapenbeperkingen en gedragsregels – bijvoorbeeld geen “first use” – controlemaatregelen en contracten die het gebruik van kernwapens voor tientallen jaren.

Als gevolg hiervan werd in 1968 het belangrijke Verdrag inzake de niet-verspreiding van kernwapens ondertekend. Kernenergie had een speciale status. Het contract heeft gaten. Deze werden gedicht door nieuwe verdragsleden het recht te geven zich in het bezit te stellen van kernwapens. Dit breidde de kring van kernwapenbezitters uit. Er zijn echter staten waarvan wordt aangenomen dat ze al illegale kernwapens hebben, zoals Noord-Korea, Israël en Iran. Er is hier een “grijs gebied”.

Bij de herbewapening tijdens de Tweede Wereldoorlog deed Duitsland afstand van zijn eigen kernwapens, maar bereikte later wat bekend staat als “participatie”, wat vandaag nog steeds geldt. Duitsland is betrokken bij nucleaire planning. Duitse straaljagers en hun piloten mogen na een speciale uitrusting en training in een beperkt aantal bijvoorbeeld Amerikaanse kernwapens gebruiken.

Door “Flexible Response” aan te nemen, demonstreerde de NAVO haar defensieve strategie. De termen first en second strike zijn belangrijk. Tweede slagvaardigheid betekent dat de aangevallen staat de mogelijkheid heeft om een ​​fatale tegenaanval uit te voeren nadat hij de eerste slag heeft geleden.

Tot nu toe is het uitbreken van een nucleair eerste gebruik voorkomen – de formule “No First Use” is geldig.

Met het vertrek van de VS zit de overeenkomst in een hangend spel – met een open uitkomst.

Ik beschrijf deze feiten nader omdat ik de vraag wil stellen of een vergelijkbaar netwerk van vertrouwen, contracten en afspraken mogelijk en wenselijk is met betrekking tot “cyberwapens”. Ik denk dat een 1:1 overdracht niet mogelijk is, maar in delen wel – bijvoorbeeld bij “First Use”. In de “Koude Oorlog” was de “magische formule” “wederzijdse afschrikking”, “wie het eerst schiet, sterft als tweede”.

Zulke termen klinken misschien cynisch, maar ze werden over de hele wereld begrepen. In zo’n wederzijds gesloten contract is er een overvloed aan “vertrouwenwekkende maatregelen” die worden verwelkomd en gecontroleerd door de contracterende partijen.

De niet-contractuele situatie voor “cyberbronnen” is even gevaarlijk en onstabieler dan vóór het kernwapenverdrag. Er dreigt een eerste aanval die de rest van de wereld volledig kan lamleggen.

Het bijzondere aan cyberwapens is dat hun “wapens” onzichtbaar, stil en geurloos zijn wanneer ze in gebruik zijn. Eigenaren van “misbruikte” pc’s kunnen zogenaamde “bots” die uit verschillende landen en gebieden kunnen worden gebruikt, niet herkennen. Hoe kan onder deze omstandigheden wederzijdse afschrikking worden bereikt? Deze vraag moet de komende jaren beantwoord worden.

Effect van cyberwapens:

• Alle openbare leven komt tot stilstand.
• Aanvalsvoorbereidingen zijn niet te zien.
• Er zijn geen massale, herkenbare troepenbewegingen.
• Een bezetting van geselecteerde regeringen en instellingen stuit op geen enkel collectief verzet – zoals de NAVO voor het eerst verkondigde in 2001 na 9/11 en tot op de dag van vandaag heeft volgehouden.
• Deze middelen bestaan ​​zonder een overeenkomst, hoewel ze uiterst gevaarlijk zijn.
• Ze zijn geurloos in gebruik, visueel onzichtbaar: ze zijn onzichtbaar en stil.
• Ze kunnen via privé-pc’s worden verzonden zonder dat de eigenaar het merkt.
• Ze kunnen vanuit verschillende staten en richtingen worden gebruikt.
• Ze kunnen faciliteiten verlammen en vernietigen.
• De eerste operatie van deze soort vond plaats in 2007 tegen Estland, wiens openbare leven twee weken lang lam lag – vermoedelijk door Rusland.

De aangevallene kan niet reageren met wapens omdat hij het doelwit niet kent. Zonder doel is er geen zelfverdediging. Een verleidelijke optie voor een verrassingsaanval.

Het WEF, China en Rusland zijn met veel energie bezig om uit te zoeken of en hoe cyberwapens offensief en defensief kunnen worden ingezet als begeleidende vorm van oorlog. Het WEF investeert al jaren veel tijd en middelen in de jaarlijkse, wereldwijde oefening “Polygon”, waarin offensieve en defensieve activiteiten worden beoefend. Ook dit jaar vond op 9 juli 2021 de polygoonoefening plaats, waarvoor helaas geen ervaringsrapport beschikbaar is. Dergelijke informatie, die naar specifieke adressen zou kunnen worden gestuurd, zou de eerste “vertrouwenwekkende maatregel” van de kant van het WEF kunnen zijn, over de inhoud waarvan beide partijen vertrouwelijke discussies zouden kunnen aangaan.

Maar zoiets kan ik me nog niet voorstellen. Schwab en zijn collega’s willen koste wat kost wereldheerschappij. Mochten zij onderhandelingen over meer beveiliging tegen ‘cyberwapens’ weigeren, dan moet de rest van de wereld een taskforce vormen die als doel heeft de second strike capacity met kernwapens veilig te stellen tegen met name cyberaanvallen.

Prof. Schwab en zijn bondgenoten zouden hoge horden moeten beklimmen om de eerste stappen te zetten. Het tijdvenster staat enkele jaren open. Er zijn genoeg staten die de middelen hebben om in deze nieuwe dimensie van oorlogvoering te stappen.

Een verdrag dat ‘cyberactiva’ verbiedt, zou een wenselijk doel zijn, maar moeilijk te controleren. De laatste politieke ontwikkelingen maken de wereld nog onveiliger. Als ook de “Grote Oorlog” kan worden voorkomen, zullen er nog steeds zogenaamde “kleine oorlogen” zijn, ook als zogenaamde “proxy-oorlogen” – zoals al jaren het geval is in Jemen. Regeringen en hun bevolking moeten mentaal, materieel, fysiek en psychologisch voorbereid zijn op noodsituaties – niet alleen op overstromingen in de Rijn en de Ahr.

Eindelijk een succesvol commentaar op de “Great Reset”, geschreven door Dr. Daniel Regli, historicus en publicist in Zwitserland:

” Conclusie: Vanwege zijn boek “The Great Reset” is het gemakkelijk om Schwab te beschrijven als een vijand van vrijheid en democratie en als een propagandist van China. Als de auteur zijn totalitaire koers voortzet, is het vrijheidslievende Zwitserland zeker niet meer het juiste gastland voor het WEF.”

**********

*) Brig.-generaal ret. Dieter Farwick werd geboren op 17 juni 1940 in Schopfheim, Baden-Württemberg. Na zijn afstuderen aan de middelbare school, werd hij in 1961 opgeroepen voor de Duitse strijdkrachten. Na een tijdelijke inzet werd hij beroepsmilitair in het Duitse leger in de Panzergrenadier.

Van de groepsleider doorliep hij alle leidinggevende posities tot aan de leider van een tankdivisie. Gedurende deze tijd nam hij deel aan de algemene stafopleiding aan de leiderschapsacademie in Hamburg. Landelijk had hij functies in staven en als hoofd van het toenmalige Bureau voor Militaire Inlichtingendienst.

In de planningsstaf van minister van Defensie Dr. Manfred Wörner, hij werkte vier jaar op het snijvlak van politiek en leger en was onder meer betrokken bij de totstandkoming van twee whitepapers. Dieter Farwick deed internationale ervaring op als deelnemer aan de eenjarige opleiding aan het Royal Defense College in Londen.

In de jaren negentig werd hij vier jaar lang ingezet als hoofd operaties in het toenmalige NAVO-hoofdkwartier in Centraal-Europa. Hij was in belangrijke mate betrokken bij de verdere ontwikkeling van het NAVO-programma ‘Partnership for Peace’.

Dieter Farwick bereikte zijn pensioen met de rang van brigadegeneraal. Tijdens zijn actieve dienst en daarna heeft hij verschillende boeken en talrijke publicaties over veiligheidsbeleid en de krijgsmacht gepubliceerd.