De grote reset, een nep-utopie die door Charlatans aan ons wordt verkocht
Indignatie redactie
6 min. lezen
Als we de pandemie verlaten, verwachten we veel meer te horen over The Great Reset en beter terug te bouwen. Het leidt echter niet tot een koolstofarm droomleven, maar het is een cartoonachtige fantasie die de mondiale elite nog meer macht zal geven.
‘The Great Reset’ is een term die door de meeste westerse neoliberale politici vrij gemakkelijk wordt gebruikt. Zo vaak zelfs, en zonder goede uitleg, dat het de voorzichtige waarnemer overkomt als een soort betaalde reclame.
Maar wat is het precies? De term kreeg bekendheid tijdens de 50e jaarlijkse bijeenkomst van het World Economic Forum (WEF) in juni 2020. Het werd aanvankelijk gelanceerd door de Prins van Wales, voordat het werd opgenomen in de filosofie van de kleermakers dystopische sci-fi schurk Klaus Schwab, oprichter en uitvoerend voorzitter van het WEF.
The Great Reset verwijst naar een plan om de infrastructuur van de wereld ‘op een duurzame manier’ te herbouwen na de economische verwoestingen van de Covid-19-pandemie en om een wereldwijd verdrag op te stellen om toekomstige pandemieën te voorkomen, of zoals het meer formeel wordt beschreven , om ” een robuustere internationale gezondheidsarchitectuur die toekomstige generaties zal beschermen.” Als je mensen ooit hoort praten over “beter terug bouwen”, verwijzen ze naar The Great Reset.
Waarschijnlijk het meest verontrustende deel van The Great Reset is hoeveel het sterk lijkt op business-as-usual, alleen met EXTRA globalisme. De meeste hoofdlijnen van het plan omvatten een verdere verzwakking van nationale grenzen en individuele nationale autonomie, ten gunste van een meer ‘universele governance’. Zoals gewoonlijk is het de snel verdwijnende westerse middenklasse die deze last moet dragen , aangezien hun vrijheden verder worden ingeperkt om te voldoen aan de quota van door bedrijfsmedia gevoed activisme.
Hoe dan ook, veel wereldleiders, ongetwijfeld gecharmeerd van instemming door Schwabs indrukwekkend sinistere Blofeld-achtige garderobe, stemden in met de Grote Reset, waaronder Boris Johnson, Emmanuel Macron, Angela Merkel, Kyriakos Mitsotakis, Mark Rutte, Pedro Sánchez, Erna Solberg en Volodymyr Zelensky . Volgens John Kerry is ook de administratie van Joe Biden aan boord.
Maar de algemene instemming van de westerse leiders is absoluut typerend voor elke agenda die wordt aangehangen door de NAVO, de VN of het WEF. Als een van deze entiteiten een emotioneel geladen, politiek vaag en uiteindelijk ineffectief edict of wetsontwerp voorstelt – die elk lijken op een armoedig, rondreizend team van verzekeringsverkopers – staan onze afgematte politici in de rij om de meest vurige naleving te tonen.
In de regel lijkt het erop dat hun oplossingen voor specifieke milieu- of wetenschappelijke problemen op mysterieuze wijze verstrengeld raken met LGBTQ+-rechten, gelijkheid op de werkplek, opengrenzeninitiatieven en andere niet-gerelateerde oorzaken van sociale rechtvaardigheid. Het is alsof alle doelen die ze hebben op de een of andere manier eenzijdig uit dezelfde bron komen, of dezelfde oplossing met zich meebrengen, ongeacht causaliteit of gevolg. Daarom is een gezamenlijke reactie op een wereldwijde pandemie op mysterieuze wijze is ook gelijk aan trans rechten activisme.
In hun eigen woorden : “Geen enkele regering of multilaterale instantie kan deze (pandemische) dreiging alleen aanpakken. Samen moeten we beter voorbereid zijn om pandemieën te voorspellen, te voorkomen, op te sporen, te beoordelen en effectief te reageren op een zeer gecoördineerde manier.”
Er zijn veel andere ingrijpende gevoelens die door Schwab en zijn volgelingen worden uitgedrukt die zowel afgezaagd als bedreigend kunnen lijken. Denk aan “de kloof tussen wat markten waarderen en wat mensen waarderen” en “we willen meer aandacht voor wetenschappelijke experts. Niemand kan “zichzelf isoleren” van klimaatverandering, dus we moeten allemaal “van tevoren en solidair handelen”. Er wordt veel gesproken over het nastreven van ‘eerlijke en billijke resultaten’.
Internationale verdragen gaan altijd over het concentreren van macht. Het is een van die levensregels voor realisten, want er is geen ontkomen aan machtsdynamiek in menselijke aangelegenheden. Echte problemen hebben vaak geen feelgood-oplossingen. Vaak hebben ze ‘oplossingen nodig die gemeen klinken’, die niet goed klinken op een bulletin over bedrijfsdoelen. Initiatieven zoals The Great Reset brengen allemaal het geleidelijke verlies van de autonomie van individuele naties met zich mee, aangezien hun beslissingsbevoegdheid wordt overgedragen aan een internationale, onstoffelijke regelgever.
Het is ongetwijfeld al lang een globalistische fantasie, maar de hamvraag is: beseffen ze wat ze doen of niet?
Wat hun verbazingwekkende gecoördineerde pandemische reactie betreft, lijkt dit niets meer te zijn dan gedwongen wereldwijde vaccinaties voor IEDEREEN. Volgens Klaus Schwab zelf: “Zolang niet iedereen is ingeënt, is niemand veilig.” Waarop de begeleidende neoliberale wereldleiders knikten om unisono opnieuw te bevestigen en in koor hun mantra herhaalden: “Global public good.”
Schwab, ondanks dat hij verschijnt als een onsterfelijke bordeelhouder in Kublai Khan’s Xanadu, is echt uit hetzelfde hout gesneden als je typische EU-technocraat. Zijn ideeën zijn niet creatief, ze zijn vrij bezadigd en voetganger, en onderzoek van zijn carrière toont aan dat ze sinds de jaren zeventig onveranderd zijn gebleven. Hij heeft altijd precies hetzelfde gepredikt, als een gebroken plaat.
Schwab gelooft dat we milieuoplossingen kunnen bereiken zonder het kapitalisme ook maar in het minst te veranderen, door verdragen te creëren van “wederzijdse verantwoordelijkheid en gedeelde verantwoordelijkheid, transparantie en samenwerking binnen het internationale systeem”. Zijn idee omvat ‘ethisch kapitalisme’ – waar de excessen van het kapitalisme op de een of andere manier op afstand zullen worden gehouden door ‘ethische belanghebbenden’, aan wie de bedrijven verantwoordelijk zullen worden gehouden, terwijl (handig) de bestaande elites en systemen zullen doorgaan zoals ze zijn . Dit is het masterplan van het World Economic Forum, al 40 jaar grotendeels ongewijzigd.
Het resultaat? Een groene technocratie, met een door het WEF gemandateerde ‘ethische stakeholder’-apparaat, een wereldwijde spinnenweborganisatie die heerst door de dreigende angst voor pandemie en koolstofdoem. Geen enkel deel van de samenleving zou worden vrijgesteld van edicten van ‘het nieuwe verdrag’.
De website van Great Reset lijkt weinig meer te zijn dan een advertentie voor modern pod-living. Het lijkt zichzelf te stylen als een koolstofarm droomleven (zonder verlies van modern gemak) voor verwijfde hipsters. Je ziet slonzig ogende neoliberale jongeren, frequente verwijzingen naar LGBTQ+-waarden en een algemene urgentie over CO2-voetafdrukken.
Er is een hint van Adbusters over de website, de maker van de Occupy Wall Street- beweging. Ondanks het feit dat het WEF en Davos en alle geassocieerde entiteiten volledig elite-instellingen zijn, richt de website zich op stedelijk activisme aan de basis. De whitepapers bevatten veel waardeloze symboliek, zoals een groene en regenboogvlag-combinatie met fey slogans als ‘we salute you, zoom queen!’
Schwab verwijst naar het doel van The Great Reset als ‘ de vierde industriële revolutie ‘, waarbij de eerste wordt aangedreven door water en stoom, de tweede massaproductie introduceert en de derde elektronische automatisering. De vierde zal de scheidslijn tussen “fysieke, digitale en biologische sferen” doen vervagen .
In deze grabbelton van magische vooruitgang noemt hij ” gebieden zoals kunstmatige intelligentie, robotica, het internet der dingen, autonome voertuigen, 3D-printen, nanotechnologie, biotechnologie, materiaalkunde, energieopslag en kwantumcomputing.”
Dit klinkt als cartoonesk optimisme, aangezien veel van deze technologieën allesbehalve schoon zijn en de facto geen verband lijken te houden met het opzij stappen van het industrialisme of iets anders. Bovendien gebruikt minder dan 9% van de bedrijven machine learning, robotica, aanraakschermen en andere geavanceerde technologieën die op de een of andere manier ‘alles veranderen’. Stakeholderkapitalisme, als concept, verklaart zichzelf niet als onfeilbaar en zal ongetwijfeld vrij worden geïnterpreteerd door mensen als Silicon Valley of toeleveringsketenconglomeraten.
Het juweel op de kroon van het Great Reset-optimisme moet de overtuiging zijn dat de komst van AI alles positief zal veranderen, opnieuw zonder bijzonderheden, om op de een of andere manier een koolstofarme nieuwe wereld te creëren.
Het lijkt op zijn best allemaal rook en spiegels te zijn, een kinderachtige bedrijfsfantasie vervaardigd door geïsoleerde bonentellers. In het slechtste geval is het een opzettelijke machtsgreep door onverantwoordelijke internationale instanties en verborgen oligarchen.
Hoe dan ook, het is een nep-utopie ten koste van privacy en autonomie, aan ons verkocht door verkopers van tweedehands auto’s die denken dat ze prinsen zijn.
