De vaccinatieplicht is niet opgeheven, alleen uitgesteld. Al dit voorjaar konden mensen voor het eerst in de naoorlogse geschiedenis de gevangenis in, niet voor wat ze hebben gedaan, maar voor wat ze zijn. De niet-gevaccineerden kunnen binnenkort door hun regering worden gestript en worden opgesloten als vervanging – ook voor een lichaamsstatus zoals 2019 of 2020. Terwijl een minderheid van de burgers de afgelopen twee jaar zichzelf is gebleven, is de wereld om hen heen in een stijgende morele woede terechtgekomen: het is niet langer voldoende om 60, 70 of 80 procent van de burgers te verleiden tot vaccinatie of – te hebben gechanteerd – iedereen moet het doen”.

En hoe reageren de meeste burgers? Ze richten hun agressie op degenen die wijzen op onderdrukking, in plaats van op degenen die hen onderdrukken. Kai Strittmatter beschrijft heel treffend de mentaliteit van onderwerpen in zijn China-boek:

“Een speciaal stadium van doofheid is dat waarin het subject een hekel heeft aan alles wat goed en rechtvaardig is. Elke idealist is voor hem een ​​huichelaar, iedereen die voor gerechtigheid pleit is een schaamteloze opportunist die eigenlijk alleen voor zichzelf handelt.

Waarom is dat?

“De indruk van morele minderwaardigheid wekt bij mensen overal defensieve reflexen op. Ook in het Westen hebben onderzoeken aangetoond dat degenen die de enigen in een groep zijn die moreel handelen, geen bewondering verdienen, maar haat. Ze tonen anderen hun eigen gebreken en herinneren hen eraan dat er toch andere acties mogelijk zijn.”

De angst voor de waarheid

De huidige situatie is behoorlijk absurd. De druk om te vaccineren lijkt toe te nemen naarmate de injectie ongeschikt is om echt effectieve bescherming te bieden. Hoe meer de heersende verhalen afbrokkelen – vooral dat van het zogenaamd enige genezende effect van de injectie – hoe zelfverzekerder en intoleranter de voorstanders zich lijken te gedragen. We kunnen alleen maar hopen dat dit, zoals de Weense psychiater Raphael Bonelli aanneemt, de laatste van verschillende fasen van ‘verdediging’ is – een psychologische term die weerstand beschrijft tegen iets dat zich in het therapeutische proces voordoet en dat de patiënt een ondraaglijke waargenomen waarheid vindt.

Mensen overlijden in verband met vaccinatie . Dit vaststellen is slechts de eerste stap. De tweede zou zijn om dat feit tot u te laten komen, het te geloven en er de nodige conclusies uit te trekken – bijvoorbeeld om wantrouwend te staan ​​tegenover de huidige massale vaccinatiecampagne of om uw vaccinatie-intenties te heroverwegen. Waarom zien zoveel tijdgenoten het voor de hand liggende niet en houden ze vast – zelfs linksen! — Loyaliteit aan de regering aller tijden bij de ergste aanval op de vrijheid in 76 jaar? Dit, zegt Bonelli, heeft veel te maken met de dynamiek van repressie die psychiaters goed kennen.

Als een geloofssysteem waaraan het eigen gevoel van veiligheid nauw verbonden is dreigt in te storten, weren mensen consequent en vaak agressief waarheden die niet passen in vooroordelen.

De kwetsbaren gevaccineerd

Even terugkijken: in het vroege najaar van 2021 was al 60 tot 70 procent van de mensen dubbel gevaccineerd. In plaats van dat het onderwerp corona zou kunnen bekoelen als gevolg van de zogenaamd gunstige injectie, werden echter drastisch toenemende “incidenten” gemeld. Dit werd gevolgd door een golf van discriminatie van een bepaald deel van de bevolking, ongekend in de naoorlogse geschiedenis.

Nogmaals, niets van dit alles leek te helpen, en de incidenten namen weer toe. En je leest overal berichten over overvolle intensive care-afdelingen – vooral omdat er tijdens de epidemie een tekort aan verplegend personeel was, niet omdat het fysieke object “bed” zeldzaam was geworden. Dan een moderne heksenjacht van de ergste soort: niet-gevaccineerde mensen zouden de schaarse ziekenhuisplaatsen ‘bezetten’ die eigenlijk zijn gereserveerd voor de fatsoenlijke mensen.

De officiële cijfers over de verhouding gevaccineerde en niet-gevaccineerde mensen op de intensive care-afdelingen kunnen gerust in twijfel worden getrokken – in veel gevallen zijn er zelfs geen bruikbare cijfers beschikbaar. In ieder geval is het effect van de injectie niet zo indrukwekkend dat men de beslissing om het niet te gebruiken niet kan respecteren als een rationele en begrijpelijke menselijke beslissing.

Recentere cijfers van het Robert Koch Instituut suggereren nu zelfs dat gevaccineerde mensen meer kans hebben om de omicron-variant op te lopen dan niet-gevaccineerde mensen, zo meldt onder meer Gunnar Kaiser in een video . “Van de 5.116 omicrongevallen waarvan de vaccinatiestatus bekend was, waren 4.020 mensen volledig gevaccineerd.” Van de volledig gevaccineerde waren de “boosted” significant beter af. Om het af te ronden, kan men zeggen dat een op de vijf getroffenen niet werd gevaccineerd, een ander een boost kreeg en de overige drie “slechts” twee keer werden gevaccineerd.

Dus het lijkt erop dat tweemaal gevaccineerde mensen momenteel een bijzonder kwetsbare groep zijn in termen van Omicron – en dit na een jaar proberen ons deze status als de niet-plus ultra te verkopen. Mensen die op deze manier gevaar lopen, kunnen dan alleen hun heil zoeken in de volgende “booster”, omdat de weg terug naar niet-gevaccineerd zijn niet mogelijk is. Ondertussen lijken echter zelfs gepassioneerde vaccinatie-aanhangers zich ervan bewust te zijn dat de vaccinatiebescherming een zeer vroege houdbaarheidsdatum heeft – na twee tot drie maanden neemt de immuniteit snel af.

En hoewel al deze informatie de fixatie op vaccinatie als de zogenaamd enige oplossing effectief had moeten weerleggen, is het antwoord van de voorstanders: meer vaccinaties. Misschien ook andere “bijgewerkte” vaccins. Het “vaccinatieboek”, dat voorheen alleen onverbeterlijke complottheoretici op de muur hadden geschilderd, lijkt de mensheid nu serieus te benaderen.

Op weg naar het vaccinatieabonnement

Het spreekt eigenlijk voor zich dat de verantwoordelijken vanuit de politiek en de media, die deze ongekend indringende vaccinatiecampagne tot nu toe hebben gevoerd, het moeilijk zullen vinden om een ​​eindeloze vaccinatiemarathon te verkopen aan de mensen die tot nu toe zo geduldig zijn geweest. Miljoenen mensen zullen vroeg of laat van aanhangers van niet-gevaccineerde discriminatie veranderen in gediscrimineerd worden tegen zichzelf. Op een gegeven moment zal bijna iedereen het niet meer bij kunnen houden.

Dus de staat zou ofwel openlijk levenslange vaccinatie moeten promoten, ofwel zou hij moeten toegeven dat de hele logica die hij twee jaar lang had gepropageerd uiterst fragiel was geweest. Het moet duidelijk zijn: Aangezien vaccinaties niet alleen in de meeste gevallen geen voordelen opleveren voor de proefpersonen, maar – afgezien van mogelijke vaccinatieschade – zelfs de kans op een infectie vergroten, althans in het geval van ommicrons (!), is de verplichting om te vaccineren als een historisch gek idee moet worden opgeschort.

Ook de indirecte druk om te vaccineren moet volledig uit het openbare leven verdwijnen. De pleitbezorgers moeten eindelijk verschijnen met de bescheidenheid die past bij de eerder magere resultaten van hun optreden.

Maar de spelers spelen nog steeds voor de tijd. Vanuit het oogpunt van farmaceutische lobbyisten en ‘hun’ politici is deze tactiek volkomen logisch. Zelfs als medio 2022 of 2023 het hele kaartenhuis instort, kunnen tegen die tijd nog miljoenen vaccindoses worden geïnjecteerd. De dames en heren pokeren.

Met een zelfverzekerde uitstraling die zich volledig heeft losgemaakt van de realiteit, proberen ze de indruk te wekken dat het eeuwig door kan gaan en dat toegeven aan het vaccinatieverzoek de laatste kans is voor iedereen om de komende jaren een redelijk ongestoord leven te leiden . Staatsburger zijn betekent dat je periodiek je uitweg moet kopen uit de staat van pesterijen door gelaten je lichaam voor de penetrator te houden in de hoop dat het goed zal gaan en dat er geen ergere gezondheidsproblemen zullen ontstaan.

Er zijn al aanwijzingen dat de “unboosted” zal worden opgebouwd om in 2022 de nieuwe vijand te worden naast de niet-gevaccineerde die sowieso niet voldoende capabel zijn. We worden geconfronteerd met een eindeloze lus van seizoenshulp, nieuwe golf, nieuwe paniek, nieuw vaccinfalen, nieuwe boost, enzovoort. En zelfs als de door de overheid afgeperste “vaccinatiepercentages” toenemen, zal de resterende 20, 10, 5 of 2 procent van de niet-gevaccineerden de schuld blijven krijgen van de benarde situatie.

Een jaarritme – zoals bij de vrijwillige griepvaccinatie – lijkt echter niet voldoende. Als je deze logica doordenkt, zouden 20-jarigen vandaag de dag 120 of zelfs 240 keer in hun resterende leven moeten worden ingeënt. En zelfs als men de vaccinschade die momenteel optreedt nog steeds als relatief klein beschouwt – wat neerkomt op een bespotting van de getroffenen – zal het blijven bij zo’n langdurige blootstelling aan dubieuze, slecht geteste stoffen met zo “weinig” incidenten? Zal de last niet oplopen bij elke nieuwe boost?

De zieke republiek

Het ziekteverzuim onder mensen in dit land is al hoog – wat betreft Corona, maar ook andere infecties en ziekten. Ik heb nog nooit zo’n opeenhoping in mijn persoonlijke omgeving waargenomen. Het is heel moeilijk aan te tonen of dit vaak te wijten is aan “vaccinatieschade”. Maar als gevolg daarvan kan men spreken van een grandioos falen van het gezondheidsbeleid in de afgelopen jaren – of de oorzaak nu een gebrek aan hulp is, vooral voor psychische en psychosomatische aandoeningen, een kapot gezondheidssysteem of een minister die samen met gelijkgestemden, praat met en regelt gezondheidsstoringen. De vaccinschade versterkt deze trend alleen maar.

Hoe meer ‘gezondheid’ de focus van de dagelijkse politiek werd en ‘blijf gezond’ de mantra van onze tijd werd, hoe zieker mensen werden.

Als gevolg hiervan hebben we dringend het tegenovergestelde nodig van wat er nu gebeurt: een einde aan de voortdurende aanvallen op onze psyche, onze geestelijke gezondheid, onze sociale cohesie en onze fysieke integriteit.

Er zijn ook meer optimistische voorspellingen, namelijk dat Omicron, als besmettelijke variant met relatief milde gangen, het afscheidsidee van Corona zou kunnen zijn. Het politieke paniekorkest zal terughoudend zijn om afstand te kunnen doen van zijn geliefde schijn van repressie, maar andere zaken kunnen in zijn voetsporen treden: eco-totalitarisme, een nieuwe vluchtelingenstroom, tekorten aan de bevoorrading, de financiële crisis, energiecrisis, spanningen met Rusland … Zo’n zachtgekookte bevolking kan dat naar believen verder verwrongen en gereduceerd tot wormen doen door een vastberaden machtselite.

Maar de toekomst ligt open. Ook voor de hoofdrolspelers is de coronamanoeuvre niets meer dan een experiment dat – vanuit hun oogpunt – kan slagen of mislopen. De tegenstrijdigheden waarop ik heb gezinspeeld, zouden kunnen leiden tot een ineenstorting van het verhaal, dat al eerder slecht dan goed in leven wordt gehouden. In een tijd waarin we zijn verraden door bijna iedereen van wie we op hulp hadden kunnen hopen, worden we aan ons lot overgelaten. Dit kan beangstigend lijken, maar het biedt ook een kans dat we, als we dat nog niet hebben gedaan, politiek volwassen zullen worden. Er kan een nieuwe cultuur van moed, solidariteit en zelforganisatie ontstaan, en die is in veel gevallen al aan het ontstaan.

Mijn persoonlijke winterzonnewende

Op 28 december 2021, in de late namiddag, gingen mijn vrouw en ik naar het gemeentehuis van onze nogal slaperige plattelandsgemeenschap. Het gerucht gaat dat daar een “kaarsenwandeling” zal plaatsvinden. Onder het motto “Samen staan, samen wandelen”, wilden gevaccineerden en niet-gevaccineerden een signaal afgeven dat ze zich niet laten verdelen. We hadden niet een significant aantal mensen verwacht. Maar dan: een zee van lichtjes, bewegend volk op het trottoir van onze hoofdstraat — kaarsen in de hand. Stil, woordeloos, meestal zonder maskers. Er waren nauwelijks spandoeken te zien. Niemand hield toespraken. De politie hield zich stil en prees zelfs de vredige sfeer.

Er zijn ook dergelijke evenementen geweest in onze naburige gemeenschappen – zoals in veel grotere en kleinere steden in het land. Het zou moeilijk zijn geweest om deze kleine demonstraties af te doen als “rechts” – het was te duidelijk dat daar normale burgers stonden en liepen. Men kan glimlachen om het aantal van 500 mensen – afgemeten aan de grote demonstraties in Berlijn in augustus 2020. Maar het zijn er veel. Ze zijn overal. En ze zullen doorgaan. De vergelijking met 1989 komt voor de geest.

De deels versteende, deels uitgeputte en verwilderde uitingen van de leidende kaders van tegenwoordig – Lauterbach, Wieler, Drosten, Scholz, Kretschmann – doen denken aan de laatste fase van de DDR, terwijl de demonstranten een ontspannen stemming van optimisme verspreiden.

De kaars in de vallende nacht is een krachtig symbool. Ik ben er nu 5 keer geweest en zal doorgaan. Op een van de weinige posters bij de demo’s stond: “Stel je voor dat het 3G is – en niemand doet mee!” Ja, laten we het ons voorstellen!

Dit was mijn zeer persoonlijke winterzonnewende 2021 en het hielp me ook door de jaarwisseling, die vaak gepaard ging met een nogal depressieve stemming. Meer wanhoop is zeldzaam geweest in deze verschrikkelijke pandemie van destructieve gedachtevirussen. Maar ook: meer hoop was zeldzaam.

We moeten ons nu niet overgeven aan verlammende berusting, want er breekt iets open. Ik raad iedereen aan om regionaal deel te nemen aan dergelijke evenementen. Mijn lof voor deze “stille” vorm van protest betekent niet dat ik me verzet tegen andere demonstraties met analytische en strijdlustige toespraken. Maar wat we nu nodig hebben, is voorzichtigheid, vastberadenheid en aanstekelijk doorzettingsvermogen.

Laten we de ontluikende hoop omzetten in de zekerheid van een betere realiteit. Nu al – al in 2022!