De ontwikkelingen in Oekraïne in de aanloop naar de ramp met vlucht MH-17 wierpen hun schaduw vooruit

Dit is een nuttige aanvulling op mijn vorige bijdrage, omdat die ramp uit zijn context is gesneden, zoals ook blijkt uit berichten waarin wordt gesproken over een ‘moordaanslag‘, zonder dat men zicht heeft op de hoofdverantwoordelijken, laat staan dat men hun motivatie kan weten.

In februari van 2014 pleegden rechtse en extreem rechtse politici in Oekraïne een staatsgreep. De junta die de gekozen president moest opvolgen was met zorg uitgekozen door de Amerikaanse onderminister Victoria Nuland. Het voorbereidende werk was gedaan door haarzelf, en vooraanstaande politici uit de Verenigde Staten en Europa, met name ons land. Joe Biden, John McCain, Guy Verhofstadt, Frans Timmermans en Hans van Baalen.

Direct na de coup werd het parlement gezuiverd van ‘pro-Russische‘ elementen, en werden er wetten aangenomen die het Russisch als taal verbood, en Russische culturele elementen in de samenleving met wortel en tak beoogden uit te roeien. Onder druk van de EU werden die wetten niet bekrachtigd, maar de toon was gezet. Gebieden waar Russisch-taligen ruimschoots in de meerderheid waren verklaarden zich onafhankelijk van de junta in Kiev. Op de Krim, waar reeds verscheidene Russische bases waren, van waaruit de Russische marine haar operaties in de Zwarte- en de Middellandse Zee coördineerde, conform een leasecontract dat Oekraïne miljarden had opgeleverd, organiseerde het lokale semi-autonome parlement een volksraadpleging over de vraag of men bij Oekraïne wilde blijven nu dat niet langer democratisch werd bestuurd, of dat men zich liever bij de Russische Federatie aan wilde sluiten. Het werd dat laatste.

Om de schijn van een democratisch bestuur terug te winnen, organiseerde ‘Kiev‘ verkiezingen in het deel van Oekraïne dat de staatsgreep steunde. Dat bracht Porochenko, een oligarch die rijk was geworden in de chocolade-branche, aan de macht. Hij kondigde direct aan de opstandige Russisch-talige gebieden Donetsk en Luhansk met militaire middelen te zullen onderwerpen aan het gezag in Kiev. In het meer gemengde gebied rond Odessa richtten rechts-extremisten een bloedbad aan onder pro-Russisch georiënteerde demonstranten, die zich verscholen hadden in het gebouw van de vakbond, dat in brand werd gestoken onder het toeziend oog van de autoriteiten. Betogers die aan de vlammen trachtten te ontkomen werden doodgeschoten. Een onderzoek naar die tragedie verdween in ‘Kiev‘ én ‘Europa‘ in de doofpot.

Het militaire offensief van Porochenko werd groots aangepakt. Tanks, kanonnen en bommenwerpers bestookten de posities van de ‘rebellen‘. ‘Kiev‘ kreeg hulp van westerse huurlingen en ‘adviseurs‘, en Tsjetsjeense Jihadisten, naast wapens om die strijd in het voordeel van ‘Kiev‘ te beslechten. De ‘rebellen‘ kregen hulp van huurlingen en vrijwilligers uit Rusland, en ongetwijfeld wist ‘Moskou‘ van die hulp, en faciliteerde men die.

De inzet van bommenwerpers door ‘Kiev‘ vroeg om een antwoord. En in juni meldde de NAVO dat men in ‘Brussel‘ (NAVO hoofdkwartier) ‘intel‘ had over buitgemaakte Mobiele-luchtafweer. Die systemen zouden echter niet operationeel zijn, maar mogelijk wel operationeel gemaakt kunnen worden. Het heeft er alle schijn van dat de luchtvaartmaatschappijen uit de ‘Five-Eyes‘ landen vanaf dat moment niet meer over het oosten van Oekraïne vlogen. Vliegen op lagere hoogte was al verboden, omdat er al ‘Manpads‘ in gebruik waren.

Ook nadat op 14 juli een Antonov op grote hoogte uit de lucht was geschoten, en dit ter sprake werd gebracht tijdens een briefing op de ambassade in ‘Kiev‘, deden Oekraïne en Nederland niets om de burgerluchtvaart te beschermen. In DIT verhaal dat in Elsevier verscheen houdt Nederland vol dat de ‘signalen‘ geen reden waren voor zorg. En niemand wil het er verder nog over hebben. Maar mobiele luchtafweer is andere koek dan een ‘Manpad‘, en dat weten ze bij de MIVD en het OVV ook. En als er dan daadwerkelijk een vliegtuig op ruime hoogte omlaag komt zeilen, en je doet nog steeds niks, dan is dat crimineel verwijtbaar, in mijn redelijk deskundige ogen.

Daarnaast, en dat mag ook niet onvermeld blijven in dit verband, had Oekraïne zelf ook verscheidene BUK-installaties opgesteld, om op Russische vliegtuigen te schieten die het op Oekraïense bommenwerpers gemunt zouden hebben. Enig bewijs van dergelijke bemoeienis is nooit aan het licht gekomen, maar dat was wel het gerucht, en die Oekraïense installaties stonden op scherp. Ook dat was, geheel autonoom, een valide reden om dat luchtruim te sluiten. De Oekraïense luchtafweer had in vredestijd al moeite met het raken van het juiste doel. Nadat ze Siberia Airlines vlucht 1812 uit de lucht schoten betaalden ze, na lang traineren en ontkennen, $200.000 per omgekomen passagier, en niemand had het er verder nog over. Dus wat nou als iemand had uitgerekend dat het neerhalen van vlucht MH-17 hooguit een slordige $50 miljoen zou kosten, maar dat de winst gigantisch zou zijn als ze Rusland de schuld in de schoenen konden schuiven?

Daarmee is het bewijs niet geleverd dat Rusland er niks mee te maken had. Of dat het niet een raket van de ‘rebellen‘ was, afgeschoten van een buitgemaakte BUK-installatie. Maar één ding staat voor mij vast: Dat vliegtuig had daar niet mogen zijn. En dat valt Malaysia Airlines, noch de afhandelaar op Schiphol te verwijten. Dat is een taak voor Veiligheidsdiensten, de regeringen, en de NAVO. Dan nog steeds ben ik zonder meer geïnteresseerd in wie de eigenaar van die raket was, op grond van welke besluitvorming werd besloten op de ‘Vuur!’-knop te drukken, en of dat vliegtuig ook het geselecteerde doelwit was. En of degene die besloot te schieten wist dat het een passagiersvliegtuig was.

Onze nationale verblinding in dit dossier wordt primair veroorzaakt door het gegeven dat die coup in Oekraïne in ons land razend populair was. Vele nabestaanden waren vóór die ramp met vlucht MH-17 vermoedelijk al supporter van Obama, Timmermans, van Baalen, McCain of Biden, en dan is het onverteerbaar als je dat hele ‘treintje‘ van gebeurtenissen dat tot die ramp heeft geleid aan je voorbij ziet trekken, met uiteenlopende momenten waarop de keuze eigenlijk toch niet goed te verdedigen is. Al hebben die politici geen spijt. Van Baalen zegt dat ook hardop. Timmermans hield er een leuke baan in ‘Europa‘, en waanzinnige populariteit in ons land aan over. Biden versierde een topbaan voor zijn zoon, die in de VS niet snel een topbaan zou krijgen, gelet op zijn reputatie. Obama en McCain regelden Oekraïense steun voor Hillary. Maar bij mij jeukt het. Wat helpt, uiteraard, is dat ik altijd al sceptisch was over die coup, en voorzag dat het de bevolking van dat land niet zou brengen wat hen werd voorgespiegeld. Dat is, vijf jaar later, een enorme ‘understatement‘. En de afstraffing van Porochenko bij de laatste verkiezingen bevestigt dat de bevolking van dat enorme land er ook hélemaal klaar mee is. Maar wij zijn nog niet klaar met hén, en dat gaat hen nog lelijk opbreken, vrees ik.