Politiek
De oorzaken van de oorlog
De beloften van de Verenigde Staten leidden Oekraïne op het pad van de sleutelbloem; de enige manier om ze te houden zou zijn om de Derde Wereldoorlog te riskeren.
Door David HENDRICKSON
Wat veroorzaakte de oorlog die nu in Oekraïne aan de gang is? Men veronderstelt dat het eerste antwoord waar zowat iedereen het over eens zou zijn, is dat Poetin de oorlog heeft veroorzaakt. Dat moet duidelijk het eerste antwoord zijn. Hij begon ermee. Hij nam de beslissing. Zijn redenen waren de beslissende.
We weten nu niet wat Poetin van de oorlog wil. Hij heeft een bundel doelstellingen die onsamenhangend lijken en grote problemen opleveren voor zijn campagne. Hij wil Oekraïne de-nazificeren en demilitariseren, maar niet bezetten. Hij wil burgers sparen, terwijl hij een oorlog ontketent waar ze wonen. De algemene boodschap – we gaan winnen maar komen er dan uit – zal Amerikanen herinneren aan een soortgelijke belofte in 2003, toen George Bush opdracht gaf tot de invasie van Irak. De uitgebreide opvatting van minister van Defensie Donald Rumsfeld ging ongeveer als volgt: eerst zullen we ze van het veld vegen, dan zullen de Verenigde Naties komen met een heleboel vredeshandhavers en zullen de Amerikaanse troepen aan het einde van de oorlog verdwenen zijn. De oorlog van Poetin is niet hallucinanter dan de oorlog van Bush, misschien zelfs minder, maar de mengelmoes van onsamenhangende doelstellingen brengt enorme complicaties met zich mee voor zijn onderneming,
Als de positieve doelstellingen van Poetin nu onduidelijk zijn, geldt dat niet voor wat men zijn negatieve motief zou kunnen noemen, dat wil zeggen, van wat hij probeerde te voorkomen door oorlog te voeren. Hij vreesde en vond de grondwet van Oekraïne onaanvaardbaar als een ‘anti-Rusland’, dat wil zeggen een staat en natie waarvan het fundamentele doel oppositie tegen Rusland was. Dat grote doel van het Oekraïense staatsbestel heeft sinds 2014 veel verschillende vormen aangenomen, toen de machtsovername door ‘het volk’ – dwz 500.000 demonstranten in een land van 45 miljoen mensen – leidde tot de afscheiding van de oostelijke provincies en een burgeroorlog. Steun voor deze flagrant ongrondwettelijke actie was echt Amerika’s erfzonde in het zich ontvouwende complot. het spleet de natie in het midden, sloot de mogelijkheid van een president uit die voor alle partijen marginaal acceptabel was, en maakte vervolgens Oekraïne’s grote doel het herstel van zijn verloren gebieden in het oosten, met ernstige gevolgen voor zijn economische ontwikkeling .
Deze schijnoefening in het opbouwen van democratie – een menigte in de hoofdstad verzamelen en een nieuwe regering krijgen – werd gevolgd door een reeks maatregelen die door de Russen als zeer vijandig werden beschouwd: herhaalde beschietingen op de Donbas; de uitdroging van de bevolking van de Krim; een taalwet die Russischtaligen beledigend vonden en veroordeeld werd in een rapport van de Raad van Europa ; de sluiting van Russophone en onafhankelijke media , met griezelige parallellen met dingen die thuis worden gedaan; de arrestatie op beschuldiging van verraad van Viktor Medvedchuk, een vriend van Poetin wiens partij eind 2020 in sommige peilingen Zelensky leidde; de gestage versterking van het Oekraïense leger door de Verenigde Staten en de NAVO – kortom allemaal dingen die Poetin tegen de muur dreven. Westerlingen hebben moeite om de relatieve betekenis van deze ontwikkelingen in te schatten, omdat ze in het medialand eigenlijk allemaal als dubbelzinnig of frauduleus werden beschouwd. We waren als een rechter bij een echtscheidingsgerechtshof die elke procedure inging met één diepe overtuiging: “Het is altijd de schuld van de man.”
Het negatieve doel, wat Poetin wilde voorkomen, is een stuk duidelijker dan zijn positieve doel, het resultaat dat hij wil bereiken. En dat is relevant voor de beoordeling van causaliteit. Want het komt erop neer dat de Verenigde Staten, Oekraïne en het Westen te ver zijn gegaan in het provoceren van de Beer. Mensen hadden gewaarschuwd om de Beer niet te provoceren. Inderdaad, het hele kritische refrein tegen de uitbreiding van de NAVO – genegeerd door zowel klodder als moeras, maar genietend van een grote invloed in publicaties als The American Conservative en antiwar.com – gewaarschuwd voor dit gevaar, zagen gevaar in de plannen die de haviken voor Oekraïne in gedachten hadden. En ze hadden gelijk. Het bleek extreem gevaarlijk te zijn, niet in de laatste plaats voor de bevolking van Oekraïne. De neocons hielden de weerspanners vast als scharrelen naar Poetin, terwijl ze in feite openhartige meteorologen waren die een natuurkracht beschreven.
Dit lijkt een nogal vernietigende kritiek op het Amerikaanse beleid. Als de regel die u volgde u hiertoe leidde, wat voor nut had de regel dan? De regel die de Verenigde Staten volgden was dat Rusland een fundamenteel agressieve staat was, zoals blijkt uit alles wat het in Oekraïne en elders had gedaan. Om de regel te verdedigen die tot het slechte resultaat heeft geleid, zijn de verdedigers van het Amerikaanse beleid gedwongen vol te houden dat de oorlog in wezen onvermijdelijk was. Er was letterlijk niets aan te doen. We hadden te maken met een monster; hij deed wat monsters doen.
Maar laten we de band terugspoelen en kijken of een andere manier van handelen door de Verenigde Staten de uitkomst zou hebben veranderd. De mensen die u in 2003 de oorlog in Irak brachten, hadden ook een visie van een nieuwe orde in het Oosten, dus verwierpen zij de oplossing van de jaren negentig, namelijk dat Oekraïne neutraal moest blijven tussen Rusland en het Westen. Obama zette de NAVO-toelating op een laag pitje, maar stond toen toe dat assistent-staatssecretaris Victoria Nuland wild door de straten van Kiev ging, symbolische toezeggingen deelde bij dozijnen, zich op grove wijze bemoeide met de binnenlandse aangelegenheden van Oekraïne en het aanzetten tot een revolutie beraamde. Nogmaals, een keuze.
Daarna namen de Verenigde Staten een diep principieel engagement voor territoriale integriteit aan, waarbij ze vergaten te vermelden dat het hetzelfde principe in Syrië onder de voet liep (en nog is) en dat het eerder in die kunst was beoefend in Kosovo en Zuid-Soedan. Het Amerikaanse beleid hield geen rekening met de rechten van taalminderheden, zoals vastgelegd in alle relevante mensenrechtenverdragen. Het deed de russofiele bevolking van de Krim en de Donbas af als pionnen van Poetin, alsof het ministerie van Buitenlandse Zaken nog nooit had gehoord van het recht op nationale zelfbeschikking.
Er was in Washington nooit enige weerstand tegen deze stappen, of beter gezegd, de terugslag was dat Washington niet agressief genoeg was. Het argument tegen het innemen van een maximalistische houding belandde altijd in hetzelfde bruyèreveld: “Dat zegt Poetin. Als je deze grieven erkent, speel je in op het Russische verhaal. Vanwaar komt uw toewijding aan Poetin?” Ik zou in antwoord op deze scurriliteit willen zeggen dat mijn principes van buitenlands beleid afkomstig zijn van George Washington en de Federalist , niet van Vladimir Poetin, maar we laten dat argument voor een andere dag staan.
De bepalende belofte van het Amerikaanse beleid gedurende meer dan twee decennia was dat een zich voortdurend uitbreidende NAVO stabiliteit in Europa zou brengen en de ‘zone van vrede’ zou vergroten. Als we dat niet hebben gedaan, zou je denken dat er reden tot twijfel zou zijn bij de pleitbezorgers. Maar die is er natuurlijk niet.
De formule die de VS tijdens en na de Maidan-revolutie ten opzichte van Rusland aannamen, speelde een grote rol bij het veroorzaken van de daaruit voortvloeiende catastrofe. De casus belli voor Poetin was de grondwet van Oekraïne als een ‘anti-Rusland’, en dit was in feite het overheersende doel van het Amerikaanse beleid ten aanzien van Oekraïne in de afgelopen acht jaar. In 2021 is het enorm geïntensiveerd met de komst van de regering-Biden.
Dit beleid ontbrak niet onder de regering-Trump, aangezien de Verenigde Staten verregaande sancties handhaafden en de nationale veiligheidsstaat zijn ding deed om het Oekraïense leger nieuw leven in te blazen. De zaken in Oekraïne irriteerden Trump echter enorm, die een heel ander Oekraïne-drama in zijn hoofd had, gericht op het doorgronden van de corruptie van de Biden-familie. De Oekraïense nationalisten waren geen fans van Trump, maar wel grote fans van Biden. De regering-Zelensky sloot het media-imperium van Medvedchuk in februari als een geschenk aan de nieuwe regering.
Een tweede termijn van Trump had de crisis misschien kunnen afwenden, aangezien Trump Amerika als overcommitteerd in Europa beschouwde en op die basis waarschijnlijk zou hebben gereageerd op de eis van Poetin om terug te gaan naar het akkoord van 1997 tussen de NAVO en Rusland. Trump had dit niet direct kunnen omarmen, zo krachtig was de vaste consensus van Washington tegen zijn mening, maar je kunt hem tegen de Russen zien zeggen: “Kijk, we kunnen niet teruggaan naar de beloften van 1997, maar we zullen een halt toeroepen aan NAVO-uitbreiding. Het stelt toch niets voor, allemaal taart in de lucht. Dus verpest het, natuurlijk, laten we het een moratorium van 15 of 20 jaar noemen en er klaar mee zijn.”
In plaats van Trumps afgestompte benadering van Europese kwesties, kregen we een evangelische heropleving van ‘assertief internationalisme’ in al zijn glorie: een vastberadenheid van de inkomende regering-Biden om van Oekraïne vanaf de eerste dag een prioriteit van het buitenlands beleid te maken. Een grote campagne van Zelensky om de Krim en de Donbas terug te nemen. Een veel vastberadenre poging van Oekraïense nationalisten om Oekraïne in anti-Russische termen te definiëren. Aanbevelingen van de Atlantische Raad in maart om een artikel 5-garantie uit te breiden tot de gebieden die de facto onder Oekraïne staan, met andere woorden, om te beloven oorlog te zullen voeren als Rusland zou doen wat het nu doet. De inspanningen van de Atlantische Raad, versterkt door een wonderbaarlijke lobby van Oekraïense belangen, legden die optie het hele jaar op tafel, totdat Biden in december de deur dichtsloeg.
Er is nu enorme sympathie voor de Oekraïners, zoals terecht zou moeten zijn wanneer de zwakken worden aangevallen door de sterken, maar de bittere waarheid is dat we ze verkeerd hebben gedaan. We leidden hen over het pad van de sleutelbloem , zoals John Mearsheimer zei dat we zouden doen. Wat danste er in 2021 in hun hoofd, toen Biden en Blinken binnenkwamen? Het was het schitterende vooruitzicht dat er nu eindelijk een regering in Washington was aangekomen die om hen gaf. Het kon Trump niet schelen; Biden en Blinken gaven erom.
De Oekraïners hebben in 2021 veel dingen gedaan om Poetin boos te maken, en het is onwaarschijnlijk dat ze dat deden met het idee dat ze zichzelf op de kast jaagden, alleen. Het Oekraïense gevoel van verraad wordt tegenwoordig enigszins gemaskeerd door hun behoefte aan multidimensionale ondersteuning, maar het is echt. Vanaf de eerste momenten van de catastrofe heeft het hun magen in de knoop gebracht. We hebben ze verkeerd gedaan. We tilden hun verwachtingen naar de hemel en zeiden toen: sorry, geen dobbelstenen. Ze liepen weg met de gedachte dat we hun rug hadden, maar dat deden en konden we niet, omdat we dat alleen konden doen met een duidelijk risico op een Derde Wereldoorlog.
De meest vervloekte en verbijsterende stap was de manier waarop de NAVO-uitbreiding werd aangepakt. Was expansie bedoeld als een impliciete bedreiging voor de Russen? Natuurlijk. Zou het waarschijnlijk de hoop wekken van de Oekraïners, die dachten dat het een teken was van echte Amerikaanse militaire steun? Ja, dat deed het ook. Maar toen bleek het niets anders te zijn dan een goocheltruc, van de variant ‘nu-je-zie-het-nu-je-niet’-variant. De Oekraïners zagen de magie en wilden heel graag dat het echt zou zijn. Het was niet. Als ze in november 2020 hadden geweten dat ze nog vier jaar Trump te wachten stonden, zouden ze waarschijnlijk een minder agressieve houding tegenover Poetin hebben aangenomen.
Dit was een van de vele manieren waarop de opmars van de dwaasheid had kunnen worden tegengehouden. De oorlog was niet onvermijdelijk. Het hoefde niet te gebeuren. Het werd geproduceerd door een bepaalde ideologie of wereldbeschouwing, die ons het beleid gaf dat daarbij paste.
Bij ons onderzoek naar de oorzaken van de oorlog hebben we gezien dat er een andere weg was, die minder bereisd was. Blob en moeras, commentaar en complex, waren geschokt door het idee om daarheen te gaan. Ze namen ons mee naar de andere weg. Kijk waar het ons gebracht heeft. Kijk waar het Oekraïne vandaan heeft.
De opmerking van de Amerikaanse vertegenwoordiger Mary Miller over het ‘witte leven‘ is de laatste controverse in haar korte twee jaar in het Congres
Toen eerstejaars Amerikaanse vertegenwoordiger Mary Miller zaterdagavond naar een kermispodium ging om voormalig president Donald Trump te bedanken voor het aanstellen van conservatieve rechters die de omkering van Roe v. Wade door het Amerikaanse Hooggerechtshof leidden, noemde ze het een “historische overwinning voor het blanke leven.”
Mary Miller, die de steun van Trump heeft bij het uitdagen van de vijfjarige Republikeinse Amerikaanse vertegenwoordiger Rodney Davis in de voorverkiezingen van dinsdag, ging niet in op de “blanke leven”-opmerking die ze op het podium maakte. Later zei een campagnemedewerker dat ze ‘recht op leven’ wilde zeggen, maar verkeerd uitsprak.
Miller: President Trump… I want to thank you for the historic victory for white life in the Supreme Court yesterday pic.twitter.com/RqxmbT8jx5
— Acyn (@Acyn) June 26, 2022
Het citaat van Mary Miller, met zijn racistische ondertoon, werd op een nationaal podium gebracht in een tijd van diepe politieke verdeeldheid die nog werd verergerd door de abortusuitspraak van het hooggerechtshof. In het Congres heeft Miller zich aangesloten bij de extreemrechtse uitersten van de nationale GOP, een factor bij het winnen van de goedkeuring van Trump. Haar opmerking zaterdag verspreidde zich snel op sociale media en werd het meest trending politieke onderwerp op Twitter. Dat was voor haar campagne aanleiding om te klagen dat “de nepnieuwsgieren uit zijn” om haar te pakken te krijgen.
Maar andere Republikeinen uit Illinois hadden ook kritiek op Mary Miller. De Amerikaanse vertegenwoordiger Adam Kinzinger van Channahon, een frequent doelwit van Miller vanwege zijn verzet tegen Trump en zijn rol als lid van de geselecteerde commissie van het Huis die de opstand van 6 januari 2021 in het US Capitol onderzoekt, heeft de video van Millers opmerking geretweet samen met een herinnering aan een van haar eerdere controversiële uitspraken.
En Davis, haar voornaamste tegenstander, zei in een verklaring dat haar opmerking deel uitmaakte van een “verontrustend gedragspatroon dat ze vertoont sinds ze naar het Congres kwam.”
“Miller heeft aangetoond dat ze niet geschikt is voor een openbaar ambt. Daarom is het zo belangrijk om dinsdag in onze Republikeinse voorverkiezingen te stemmen en te laten zien dat het gedrag van Miller in het land onaanvaardbaar is’, zei Davis.
Met opzet of niet, het was de laatste in een reeks grote controverses voor Mary Miller, die werd geboren en getogen in een buitenwijk van Naperville en nu woont in Oakland in het oosten van centraal Illinois.
Slechts enkele dagen na haar aantreden in januari 2021, werd Mary Miller geconfronteerd met oproepen tot haar ontslag nadat ze Adolf Hitler aanhaalde in een toespraak voor een conservatieve vrouwengroep die verwees naar de politieke indoctrinatie van jongeren.
“Elke generatie heeft de verantwoordelijkheid om de volgende generatie te onderwijzen en op te leiden”, zei ze. ‘Weet je, als we een paar verkiezingen winnen, zullen we nog steeds verliezen, tenzij we de harten en geesten van onze kinderen winnen. Dit is de strijd. Hitler had in één ding gelijk. Hij zei: ‘Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst.’”
Miller verontschuldigde zich uiteindelijk en zei dat ze er spijt van had de verwijzing naar het brein achter de nazi-holocaust te hebben gebruikt, terwijl ze ook anderen de schuld gaf van “opzettelijk proberen mijn woorden te verdraaien”.
Meer recentelijk had Miller, een lid van de Tweede Amendement Caucus die tegen wapenregulering is, een verklaring voor wat zij en de groep denken dat de oorzaak is van massale schietpartijen na de moorden op 24 mei van 19 kinderen en twee leraren in Uvalde, Texas .
“We kunnen niet toestaan dat degenen die proberen de centrale pijlers van onze samenleving, namelijk geloof, gezin en vrijheid, te vernietigen, slagen”, zei ze over hernieuwde inspanningen voor wapenregelgeving.
“Jonge mannen hebben thuis vaders nodig. Onze dochters ook. Ons land moet geleid worden door ons joods-christelijke geloof’, zei ze. “De Tweede Amendement Caucus zal blijven vechten om onze Tweede Amendement-rechten te verdedigen en we zullen ons blijven uitspreken over wat ons land echt scheelt. We moeten terug naar God.”
Op 11 juni, toen duizenden in het hele land betogingen tegen wapengeweld, plaatste Mary Miller op Twitter dat ze de hele dag wapenwinkels in haar district had bezocht en bekritiseerde ze haar tegenstander voor het steunen van rode vlagwetten die toestaan dat een wapen van iemand wordt afgenomen. als ze na een behoorlijke procesgang een gevaar vormen voor zichzelf of anderen.
Miller heeft zich niet uitgesproken tegen de invasie van de Russische president Vladimir Poetin in Oekraïne. Ze stemde tegen een hulppakket van $ 40 miljard aan Oekraïne en zei: “We zorgen niet voor de onmiddellijke behoeften, de dingen waar Amerikanen om geven, zoals het financieren van onze EMT of onze politie of onze scholen.”
Miller berispte ook House Speaker Nancy Pelosi en House Democrats omdat ze niet hadden gestemd over een door de Senaat aangenomen plan om de veiligheid van de rechters van het Amerikaanse Hooggerechtshof te vergroten. Maar toen de Democraten het in stemming brachten en het overweldigend werd, miste Miller de stemming terwijl ze campagne voerde in haar district.
Op zaterdagavond, sprekend voor Trump tijdens een bijeenkomst op het Adams County Fairgrounds buiten Quincy, zei Mary Miller: “De nieuwsmedia noemen ons uitschelden. Big Tech censureert ons. De mondiale elites zijn vastbesloten om onze manier van leven te vernietigen, inclusief de familieboerderij. We zullen niet toestaan dat ze ons vernietigen.”
Miller exploiteert een familiebedrijf met haar man, staatsvertegenwoordiger Chris Miller. Het heeft meer dan $ 1 miljoen aan federale landbouwsubsidies ontvangen, blijkt uit gegevens.
“Wij zijn Amerikanen. Dit is ons mooie land. En we zullen ons nooit overgeven aan de marxisten in Washington’, zei Miller. “Wij zijn de christenen die ons geloof in God stellen, niet in de regering.”
Miller is ook het onderwerp van een klacht van de House Ethics Committee voor het gebruik van beelden op de vloer van het huis voor politieke doeleinden, in strijd met de regels van het congres. Een Miller-campagneadvertentie die kritiek had op Davis, die uit Taylorville komt, toonde hem samen met voormalig president Barack Obama na een State of the Union-toespraak. In reactie op de klacht beschuldigde Miller Davis ervan te hebben geprobeerd “een van Nancy Pelosi’s House-commissies te smeken” om conservatieven te blokkeren van het zien van de beelden.
Mary Millerheeft Davis ook herhaaldelijk bekritiseerd voor zijn steun aan het onderzoek naar de rol van Trump in de Capitol-aanval van 6 januari 2021. Davis steunde wel een onafhankelijke commissie in 9/11-stijl om de opstand te onderzoeken, maar die maatregel kwam nooit door de Senaat. Davis stemde tegen de maatregel die het huidige onderzoek van de geselecteerde commissie van het Huis creëerde. Miller heeft niet gestemd.
De regering-Biden betaalt 10,6 miljard dollar aan belastinggeld voor Paxlovid van Pfizer, het niet-originele en ineffectieve Covid-19-medicijn van Pfizer.
In november 2021 betaalde het Witte Huis medicijnmaker Pfizer bijna $ 5,3 miljard voor 10 miljoen behandelingskuren van zijn experimentele Covid-19-behandeling, Paxlovid, een antivirale combinatie van nirmatrelvir en ritonavir.
Ritonavir werd ontwikkeld in 1989 en nirmatrelvir werd ontwikkeld in 2020. Met andere woorden, Paxlovid is niet helemaal opnieuw ontwikkeld om Covid-19 te behandelen; de verbindingen bestonden al.
In december 2021 beweerde Pfizer dat de eerste onderzoeksresultaten aantoonden dat Paxlovid het risico op ziekenhuisopname en overlijden met bijna 90 procent verminderde bij mensen met milde tot matige coronavirusinfecties. Zonder context is deze verklaring schromelijk misleidend. Vrijwel iedereen die de bestaande Covid-19-mutatie krijgt, zal een milde of matige ziekte hebben, maar de medicijnmaker beperkte zijn onderzoek tot mensen die niet waren gevaccineerd en het grootste risico liepen op het virus vanwege leeftijd of gezondheidsproblemen, zoals obesitas.
Een bijgewerkte, recentere analyse van 1.153 patiënten (van de mogelijke 2.246 patiënten) toonde een flauwe, niet-significante relatieve risicoreductie van 51 procent. Een subgroepanalyse van 721 gevaccineerde volwassenen met ten minste één risicofactor voor progressie naar ernstige Covid-19 toonde een niet-significante relatieve risicovermindering bij ziekenhuisopname of overlijden (behandelingsarm: 3/361; placebo: 7/360).
Volgens het officiële persbericht van 14 juni van Pfizer toonden de resultaten van de fase 2/3 van de gewijzigde Paxlovid EPIC-SR-studie (Evaluatie van proteaseremming voor COVID-19 bij patiënten met een standaardrisico), met mijn nadruk:
- Het nieuwe primaire eindpunt van zelfgerapporteerde, aanhoudende verlichting van alle symptomen gedurende vier opeenvolgende dagen werd niet gehaald .
- Pfizer zal de deelname aan de EPIC-SR-studie stopzetten vanwege het lage aantal ziekenhuisopnames of overlijden in de populatie met standaardrisico.
Verscholen in het persbericht van Pfizer was het volgende financiële goudklompje voor investeerders: “De resultaten van deze aanvullende analyses zullen naar verwachting geen invloed hebben op de omzetverwachtingen van Pfizer voor het volledige jaar 2022.” De reden daarvoor is: Pfizer heeft al $ 5,3 miljard in handen van belastingbetalers en heeft de “blockbuster-status” vastgehouden (gedefinieerd als een miljard dollar aan verkoop van een enkel medicijn).
Naast de reeds toegezegde $ 5,3 miljard, kondigden de VS in januari een vertrouwelijke aanvullende “verbintenis” aan om nog eens 10 miljoen doses te bestellen (tegen de prijs van 5,3 miljard dollar meer, voor een totaal van 10,6 miljard dollar), wat Pfizer een zeer gewilde na ” super blockbuster-status” (gedefinieerd als 10 miljard dollar aan verkoop van een enkel medicijn). De administratie bleef “vastbesloten om door te gaan met de [extra] aankoop”, aldus een Bloomberg-rapport van april 2022.
Volgens Bloomberg zocht het Witte Huis aanvankelijk $ 22,5 miljard aan nieuwe pandemiefinanciering. Democraten waren eerder dit jaar bereid iets meer dan $ 15 miljard op te nemen in een brede rekening voor overheidsuitgaven, maar deze werd verwijderd na onenigheid met de Republikeinen over de vraag of deze moest worden gecompenseerd door bezuinigingen elders in de regering.
De senaatswet van $ 10 miljard bevatte een vereiste dat ten minste de helft van het geld aan therapieën moet worden besteed, maar waarom gokte Biden elke dollar op één enkel medicijn van één enkele medicijnfabrikant? Waarom werd Pfizer gekozen om alleen aan de therapeutische clausule te voldoen?
Zoals we hebben gezien, werken FDA Emergency Use Authorizations (EUA’s) niet altijd zoals ze zouden moeten, maar in dit geval was het vanwege een manipulatieve actie van Pfizer en een riskante weddenschap van het Witte Huis van Biden.
Dat komt omdat Pfizer zonder publieke vermelding in het geheim zijn eigen lat had verlaagd na zijn EUA nadat het Witte Huis had toegezegd $ 5,3 miljard dollar aan product te kopen. Pfizer verklaarde:
Na de autorisatie voor gebruik in noodgevallen van Paxlovid voor personen met een hoog risico op progressie naar ernstige COVID-19, werd het protocol gewijzigd om personen met een hoog risico uit te sluiten en de inschrijving van patiënten zonder risicofactoren voor progressie naar ernstige COVID-19 die niet waren gevaccineerd, of wiens laatste COVID-19-vaccinatie meer dan 12 maanden na inschrijving plaatsvond. (nadruk toegevoegd)
Op deze manier was Pfizer in staat zijn medicijn toe te dienen aan een minder ernstig zieke en gezondere populatie in de hoop een superieur werkzaamheidssignaal en een verminderd veiligheidssignaal te hebben, maar het kon nog steeds geen adequaat klinisch effect laten zien op een van zijn prospectief opgestelde protocollen. eindpunten.
Om het protocol na indiening door de FDA te wijzigen, had Pfizer formeel en schriftelijk met de FDA moeten communiceren. Een voormalig niet-wetenschappelijk directeur van Pfizer, Patrizia Cavazzoni , nu het hoofd van het Center for Drug Evaluation and Research van de FDA, zou de verandering moeten goedkeuren. Interessant is dat de wijziging van het protocol van Pfizer zo strak werd gehouden dat het niet publiekelijk bekend was tot het Pfizer-persbericht van juni 2022.
Ongeveer een week eerder had YaleMedicine van de Yale University zelfs een lang artikel gepubliceerd over de voordelen van Paxlovid, waarin de verouderde oorspronkelijke protocoleindpunten werden geciteerd. Op 7 juni had de CEO van Pfizer, Albert Bourla, plannen aangekondigd om meer dan $ 100 miljoen uit te geven om de productie van Paxlovid te verhogen en toegewijd aan het aannemen van honderden nieuwe werknemers om de schijn op te houden met het Witte Huis en Pfizer-investeerders.
Paxlovid is niet het eerste voorbeeld van “geheime” en wetenschappelijk twijfelachtige beslissingen die buiten de standaardkanalen van de FDA worden genomen onder toezicht van Patrizia Cavazzoni. Ongeveer een jaar geleden waren er geheime bijeenkomsten rondom Biogen’s monoklonale antilichaamgeneesmiddel aducanumab (Aduhelm) voor de ziekte van Alzheimer, dat miljarden dollars waard was, en dat in elk onderzoek niet voldeed aan de veiligheids- en werkzaamheidsnormen.
Na een controversiële en mogelijk illegale en onethische back-channel ontmoeting met de leidinggevenden van Biogen , werd het medicijn van Biogen echter goedgekeurd door Cavazzoni tegen advies van leden van de FDA-adviescommissie en FDA-medewerkers.
Cavazzoni bevestigde haar beslissing door een komisch ontoereikende rechtvaardiging van 1,5 pagina’s te schrijven, die meestal de mening van anderen citeerde en niets deed om hun discutabele hypothesen aan te pakken. Bijna elke medische commentator schold Cavazzoni’s goedkeuring van aducanumab uit en noemde het dingen als ” valse hoop “, ” slecht medicijn “, ” schandelijk “, ” gevaarlijk “, ” een ramp ” of ” een nieuw dieptepunt “. De omstandigheden rond de klinische resultaten van Paxlovid van Pfizer zijn eveneens verschrikkelijk.
Maar in tegenstelling tot Biogen kon ik zelfs geen online verslag vinden van een vergadering van Cavazzoni die de protocolwijziging voor Paxlovid rechtvaardigde, laat staan een adequate. Pfizer zou een gedetailleerde motivering hebben moeten geven in zijn protocolwijziging en de FDA hield die verzoeken en wijzigingen geheim. Het is gewoon weer een voorbeeld van het totale gebrek aan transparantie van de FDA .
Een jaar geleden meende ik in een opiniestuk dat Cavazzoni twijfelachtige beslissingen zou blijven nemen vanwege haar nauwe banden en lange geschiedenis van dienstverband bij Big Pharma. Het grootste deel van Cavazzoni’s carrière laat zien dat ze werkt als een niet-wetenschappelijke Big Pharma-manager.
Ze heeft ook een opvallend gebrek aan fundamentele wetenschappelijke of onderzoekservaring voor het bekleden van zo’n kritieke positie op het gebied van de volksgezondheid. Helaas had ik gelijk, maar het zijn de belastingbetalers die de kosten van de mislukte Paxlovid-gok zullen dragen.
Waarom heeft het Witte Huis een blanco cheque van belastinggeld afgeschreven voordat het definitieve bevindingen kreeg?
Het is niet zo dat Pfizer om geld kwetst of dat Amerikanen niet al meerdere goedkope, generieke alternatieven hebben met omvangrijke peer-reviewed bewijzen achter zich, die tientallen en honderdduizenden patiënten bestrijken. Toch negeerde het Biden Witte Huis de historische wijsheid van de Spreuken van Ahiqar en koos ervoor om “twee in de hand weg te gooien (dwz hydroxychloroquine en ivermectine) voor één in de bush (Paxlovid).”
We weten al een tijdje dat de dominante gemuteerde varianten van Delta en Omicron (die volgens de CDC >99 procent van de huidige gevallen uitmaken) meestal milde infecties hebben veroorzaakt. Het aantal sterfgevallen en ziekenhuisopnames door Covid is gedaald, omdat de meeste mensen tegenwoordig slechts minimale tot matige verkoudheidssymptomen krijgen . Zelfs Johns Hopkins laat recorddieptes zien in Covid-19-gerelateerde ziekenhuisopnames op de IC.
Pfizer heeft zijn experimentele product misschien overdreven en bedrieglijk geweest door zijn protocol te wijzigen zonder het publiek te informeren. Door Pfizer te vertrouwen en een aanzienlijke gok te wagen met belastinggeld, spoelde het Witte Huis $ 5,3 miljard belastingbetalerdollars grotendeels door de afvoer. Het Witte Huis zit nu aan de haak voor nog eens $ 5,3 miljard – voor een totaal van $ 10,6 miljard – voor een ineffectieve Covid-19-behandeling die Pfizer al had ontwikkeld, terwijl ze bijna niets hadden kunnen uitgeven en de gevestigde veiligheid en werkzaamheid van hydroxychloroquine hadden bevorderd en ivermectine met een superieur resultaat.
Meer praktisch, aangezien Delta en Omicron mild zijn, hadden we Covid-19-mutaties gewoon hun gang kunnen laten gaan en infecties symptomatisch kunnen behandelen met beschikbare generieke farmacologie, zodat individuen kunnen verkrijgen natuurlijke immuniteit .
De regering-Biden koos in plaats daarvan voor deze belachelijke en buitensporige verspilling van belastinggeld. Zal de president, of iemand anders, verantwoordelijk worden gehouden?
Inhoud
Nu Vladimir Poetin Peter de Grote oproept, is het duidelijk dat het Russische imperialisme springlevend is. Buren vluchtten juist naar de NAVO om de scherpe klauwen van de Russische beer te ontwijken. Na 1991 breidde het Westen zich niet uit naar het oosten. In plaats daarvan trok Oost-Europa naar het westen.
Poetin en imperialisme Als het gaat om de Russische invasie van Oekraïne, is het gemakkelijk om in het populaire verhaal van de Koude Oorlog te komen. Drie decennia na de ineenstorting van de Sovjet-Unie leeft dit verhaal nog steeds onbewust, zo niet bewust, in de hoofden van de mensen. Het plaatst de dingen in een eenvoudig perspectief: een binair zwart-wit, de VS tegen Rusland, wij tegen zij. Om George W. Bush (Bush Junior) te citeren, is dit verhaal eenvoudig: “Als je niet met ons bent, ben je tegen ons.”
Hoewel de mentaliteit van de Koude Oorlog voor de hand ligt, zijn andere manieren van denken dat minder. Een belangrijke is imperialisme. In mijn naïeve jeugd had ik nooit geloofd dat Amerikanen hun rol in de wereld zouden zien vanuit een imperialistisch grootmachtsperspectief. Toen de oorlog in Irak in 2003 uitbrak, was mijn indruk ruw verbrijzeld. Ik ontmoette een dokter in Connecticut en vertelde hem dat ik net uit Koeweit kwam.
De goede dokter was nog nooit buiten zijn geboortestaat Connecticut geweest. Toch zwaaide hij uitgebreid met zijn handen en vroeg me: “Dus hoe beheren we de regio?” Ik realiseerde me toen dat deze houding net zo imperiaal was als de Britse om India te ‘beheren’ of de Franse om Algerije te ‘beheren’ of die van een koloniale macht die een kolonie ‘beheert’.
Onze goede dokter wist heel goed dat het Amerikaanse leger een basis had in Koeweit en dat de poort naar Irak rechtstreeks via Koeweit liep. Hij nam aan dat de VS verantwoordelijk was voor de hele regio, aangezien een of andere vorm van politieman van de wereld en soevereine staten in de regio daar weinig over te zeggen hadden. Gezien het feit dat de VS de tophond is als de enige supermacht, is het gemakkelijk om de VS de schuld te geven van neo-imperialisme en meer. Toch is het imperialisme geen Amerikaans monopolie en is het belangrijk om de wereld niet door een monochromatische lens te bekijken.
Amerikaanse provocatie of Russisch imperialisme?
Een van de populaire verhalen in veel landen is dat de VS verantwoordelijk is voor de invasie van Poetin in Oekraïne, althans gedeeltelijk. John Mearsheimer, professor aan de Universiteit van Chicago, heeft deze gedachtegang gepopulariseerd. Hij stelt dat de uitbreiding van de NAVO naar het oosten de Russische president Vladimir Poetin ertoe heeft aangezet Oekraïne binnen te vallen. Het probleem met dit argument is dat het merkwaardig imperialistisch is.
Volgens het wereldbeeld van Mearsheimer waren de NAVO in het algemeen en de VS in het bijzonder verantwoordelijk voor het verwelkomen van landen die deel uitmaakten van het door de Sovjet-Unie geleide Warschaupact. Het toegeven van de drie voormalige Sovjetrepublieken in de Baltische staten was zout in de gewonde Russische trots wrijven. Deze visie vergeet dat het Russische rijk en zijn opvolger, de Sovjet-Unie, zich zowel in West-Europa als in het oosten tot aan de Stille Oceaan hebben uitgebreid. In 1979 trokken de Sovjet-troepen zelfs Afghanistan binnen om de communistische regering te beschermen.
Geen van de landen die geleden hebben onder het juk van Moskou wil daar naar terug. Dat is waar zovelen van hen in de rij stonden om zich bij de NAVO aan te sluiten toen de Sovjet-Unie viel. Oost-Europese landen wendden zich ook tot de EU vanwege de aangeboden economische kansen. Polen, Litouwers en zelfs Hongaren werken liever in Frankrijk, Duitsland en het VK in plaats van in Rusland. In een notendop, de NAVO garandeerde veiligheid tegen een keizerlijk Moskou, terwijl de EU de economie voor Oost-Europa een boost gaf.
Een imperialistische visie zou de uitbreiding van de NAVO zien als een overwinning voor de VS en een verlies voor Rusland. Het kan echter een goed idee zijn om niet te denken aan de NAVO of zelfs de EU die naar het oosten uitbreidt, maar Oost-Europa naar het westen. “Go West, jonge man” had een nieuwe betekenis voor Polen die leden aan nachtmerries van het bloedbad van Katyn Forest in 1943 toen de Sovjets de bloem van de Poolse samenleving afslachtten.
Het is duidelijk dat Rusland de uitbreiding van de NAVO of de EU naar het oosten niet leuk vond. Voor een historisch keizerlijke macht was dit diep vernederend. Vooral de ineenstorting van de Sovjet-Unie heeft Vladimir Poetin getekend.
Deze voormalige KGB-officier heeft uiteindelijk een tijdje een taxi bestuurd. Zoals Atul Singh en Glenn Carle schrijven , hebben de jaren negentig Russen diep getraumatiseerd “die bijna elke Amerikaanse actie en verklaring interpreteren als stukjes van een coherent langetermijnplan om Rusland te ondermijnen.” Rusland beweert dat de NAVO haar soevereiniteit bedreigt door inbreuk te maken op haar nabije buitenland.
Waar gaat het conflict eigenlijk over?
De realiteit is dat NAVO-legers geen plannen hebben op Russisch grondgebied. Het is Rusland dat de Krim straffeloos en in strijd met het internationaal recht heeft geannexeerd. Nu heeft het Oekraïne zonder provocatie aangevallen. Het maakt hele steden met de grond gelijk, vermoordt burgers en pleegt wreedheden op een klassiek brute Russische manier. De geschiedenis en de huidige realiteit van Rusland zaait angst in de harten van zijn buren. Daarom hebben Finland en Zweden een aanvraag ingediend om lid te worden van de NAVO. Hun actie is defensief, niet offensief.
De Amerikaanse president Joe Biden mag dan de schuld hebben gehad in Afghanistan, hij is niet schuldig aan Oekraïne. Poetin is de man die verantwoordelijk is voor dit conflict. Deze autoritaire leider leidt een kleptocratisch regime en moet een democratisch Oekraïne vernietigen. Dit neemt het risico van oproepen tot democratie in Rusland weg. Als Russische troepen Kiev hadden ingenomen, zou er een Moskou-vriendelijke regering zijn. Dat was een belangrijk doel van de roekeloze aanval van Poetin op Kiev. Helaas voor de nieuwe tsaar van Rusland sloegen de Oekraïners de Russische troepen terug.
Nu nemen Russische troepen de Donbas-regio en een groot deel van de Oekraïense Zwarte Zeekust over, zodat Rusland een landroute naar de Krim heeft. De constante verwijzingen van Poetin naar de geschiedenis zijn egoïstische rechtvaardigingen en te slim door halve versluiering. Poetin vergeleek zichzelf onlangs met Peter de Grote die de Grote Noordelijke Oorlogen vocht van 1700 tot 1721. Toen hij jonge wetenschappers en ondernemers toesprak, sprak Poetin ‘over politiek en macht’.
Hij sprak over de nieuwe strijd om geopolitieke dominantie en riep Peter de Grote uit tot een rolmodel die in Poetins ogen Russisch land heroverde. Voor Poetin draait het allemaal om land. Rusland wil de Donbas, punt uit. En misschien nog wat.
Volgens het Republikeinse Congreslid Mary Miller is het om zeep helpen van het abortusrecht door het Hooggerechtshof ‘een historische zege voor witte levens’. Miller deed die uitspraak op een bijeenkomst… [...]
De Russische leider Poetin heeft de oude wereldorde begraven en zijn visie op de toekomst van Rusland en de wereld uiteengezet in een sleuteltoespraak. Poetin Er zijn nieuwe machtscentra ontstaan,… [...]
Great Reset Catherine Austin Fitts (CAF), uitgever van The Solari Report en voormalig Assistant Secretary of Housing (Bush 41 Admin.), stelt dat de zogenaamde “reset” er zo uitziet. Hoge voedsel- en brandstofprijzen… [...]
Het publiek in Duitsland is zich nog niet bewust van de omvang van de Duitse betrokkenheid bij de Amerikaanse proxy-oorlog in Oekraïne tegen Rusland. In een artikel van zaterdag gaf de… [...]
De peiling van het bureau van Maurice de Hond gaf dit weekeinde een forse verschuiving te zien en die was bepaald niet in het voordeel van de regeringscoalitie. Volgens De Hond lijkt de peiling… [...]
You must be logged in to post a comment Login