De overheid is niet meer onze overheid: is de regering nog wel onze regering?

In mijn actieve diensttijd mopperden mensen wel eens tegen mij wanneer ze vonden dat ze een ‘beetje veel’ belasting moesten betalen. Dan zei ik steevast dat het naar het goede doel gaat, namelijk de Schatkist. Alleen rolt het geld van daaruit altijd de verkeerde kant op. Een kwestie van politieke keuzes, had je maar anders moeten stemmen in het stemhokje. Zo is de Belastingdienst dus een overheidsinstantie die plichtmatig opgelegde wet- en regelgeving uitvoert binnen de kaders van de wet. In die hoedanigheid moet de Belastingdienst het vaak ontgelden.

Onderdrukking met toeslagen

Nu ga ik niet in discussie over de schuldvraag van het toeslagenschandaal, daarmee gaan de media aan de haal. Waar ik op wijs is dat een uitvoerende instantie gehouden is aan de wet. Als wetstoepassingen leiden tot een onuitvoerbaar gedrocht dan komen er vanzelf signalen vanaf de werkvloer van de uitvoerende instanties en uiteraard uit de samenleving. Signalen over onbetamelijke ervaringen vanaf de werkvloer waren er al direct na de invoering van de Toeslagenwet in 2006. Echter werken ambtelijke molens traag, vooral bottom-up. Als ambtelijke managementlagen de beleidsambtenaren op logge ministeries tot andere gedachten moeten brengen om vervolgens de politiek wakker te schudden dan ben je jaren verder. Meestal bereiken wanhopige signalen van de burgerbevolking de politiek eerder. Mensen die slachtoffer zijn van een keiharde wetstoepassing. Politieke actie volgt pas als een advocatencollectief Tweede Kamerleden met de neus op de feiten drukt. Dit is slechts één voorbeeld van repressie van de overheid.

Brussel

Het is niet meer uit te leggen hoe onze overheid het land in de steek laat. De overheid is “onze” regering die de verschillende Ministeries en daaronder ressorterende overheidsinstanties aanstuurt. Het is onvoorstelbaar hoe nu een demissionaire regering in korte tijd de boel uit handen laat vallen. Het predicaat ‘incompetent’ is nog te zacht uitgedrukt. Het toeslagenschandaal lag al tijden in de la terwijl zijdelings andere probleemdossiers werden weg gemoffeld. “Het kabinet kan geen ijzer met handen breken, we moeten geduld hebben tot de wind uit de juiste hoek waait.” Welke wind? De zuidenwind. Dat is de warme wind die vanuit Brussel naar Den Haag waait. Behalve een kabinetscrisis zijn er namelijk wat andere hoog genoteerde afspraken met de EU.

Heel veel crises

Om zomaar wat op te noemen: We hebben een klimaatcrisis die een energietransitie op gang brengt. We hebben een onaangekondigde energiecrisis die veel gezinnen de komende winter in de kou dreigt te zetten. Er is een vluchtelingencrisis die opnieuw de kop opsteekt. Deze zal de huizenmarktcrisis verergeren die jongeren belemmert om door te stromen naar een zelfstandige wooneenheid. Dan hebben we de deels onzichtbare monetaire crisis veroorzaakt door de Europese Centrale Bank. Met super lage rentetarieven zijn de prijzen van aandelen en vastgoed door het dak gejaagd. De ECB is dus mede verantwoordelijk voor de wooncrisis. In één adem kunnen we de EU aanwijzen voor de vluchtelingencrisis. Door ongelijke verdeling van immigranten over de EU-lidstaten en niet nakomen van onderlinge afspraken lopen de opvangcentra in ons overbevolkte polderlandje geheel over. Ik hoor de jongeren die meer dan 10 jaar op de wachtlijst staan voor een huurhuis weer mopperen. Gaan we verder, we kijken niet meer op een crisis meer of minder.

Dank aan de prik

Laten we de oudjes met een klein pensioentje niet vergeten. Voor het elfde jaar op rij dreigen pensioenen in 2022 niet geïndexeerd te worden terwijl de inflatie een enorme vlucht neemt. Weer wijs ik met een beschuldigende vinger naar de ECB! Het is om werkelijk boos over te worden. Zie hier de crisis van de stille armoe die we het liefst vergeten. Ook hebben we nog de coronacrisis, daar zijn we zachtjes aan gewend geraakt. De winter nadert en weer komen de waarschuwingen om op te passen dat de ziekenhuizen niet vol lopen. Hoezo? Anders dan vorig jaar is nu 85 à 90 % van de bevolking gevaccineerd, toch? We mochten elkaar weer omhelzen en vrijelijk bewegen, dankzij de prikjes en de prikpraat op de media. Vreemd dat ineens een gezondheidspas wordt verplicht als je toegang wil hebben tot volle zalen, horeca en evenementen. Als het overgrote deel van de bevolking is beschermd tegen het virus dan zouden ziekenhuizen weer normaal draaien en uitgestelde operaties ingehaald worden. In bijna 2 jaar zou er toch extra personeel opgeleid kunnen zijn om de druk op de zorg te verminderen na 10 jaar bezuinigingen.

Maurice de Hond

Wat blijkt? Na een half jaar bescherming door vaccinatie neemt de immuniteit af en kunnen gevaccineerde mensen anderen besmetten. De kans om erg ziek te worden bij gevaccineerden is klein maar waarom dan die angst voor overvolle ziekenhuizen? Hoe kan slechts 10 procent van de bevolking verantwoordelijk zijn voor overvolle ziekenhuizen terwijl in de vorige winter het vaccinatieprogramma net was gestart. Ach ja, de injecties helpen maar tijdelijk. Maar waarom krijgen gevaccineerde mensen dan onvoorwaardelijk toegang met hun coronapas terwijl een niet gevaccineerde moet testen voor toegang, terwijl besmettingen ook worden doorgegeven door gevaccineerde mensen? Als nuchtere analist probeer ik de logica te vinden en daarom bezocht ik de website van Maurice de Hond. Hij is data-analist en trekt de cijfers overal vandaan om een juist beeld te vormen over de coronawaanzin die door de politiek wordt verkocht als een gezondheidscrisis. Misschien is de echte pandemie nog aanstaande. De oversterfte neemt namelijk wereldwijd toe. Dat is verontrustend. Komt dat door uitgestelde zorg, door bijwerking van vaccins, door de effecten van de coronamaatregelen, kortom genoeg vragen waar een duidelijk antwoord op moet komen.

Informatiecrisis

Er zijn mensen die zich zorgen maken over de (bij)werking van de experimentele mRNA-vaccins. Deze kritische mensen worden door de media weg gehoond als wappies. Het is opvallend dat de mainstream media geen kritiek dulden t.o.v. het vaccinatiebeleid van de overheid. Vreemd dat alleen een ander geluid valt waar te nemen op de alternatieve onlinemedia. Nog opvallender is dat daar censuur meer dan ooit wordt toegepast als het gaat om kritiek op Big Farma. Waarom mag een gezond mens niet zelf oordelen of de verhalen over bijwerkingen geloofwaardig zijn. Sommige publicaties zijn feitelijk onderbouwd door onderzoekende onafhankelijke wetenschapsjournalisten. Waarom mogen zelfstandige burgers niet meer zelf denken, oordelen en beslissen? Waarom worden we eenzijdig voorgelicht bij de talkshows van de staatsomroepen? Waarom moeten we testen voor toegang terwijl we gezond zijn? Waarom worden oppositiepartijen in de Tweede Kamer geridiculiseerd? Zie ik hier een informatiecrisis? Burgers worden onthouden van de contra informatie omdat de informatie van de overheid leidend is. Helemaal in tijden van crisis.

Tegen de stroom in

Ik denk dat ik stop met kritisch denken en ook netjes binnen de lijntjes ga kleuren. Mijn kritische verhalen over een falende overheid zouden straks, als de coronapas wordt opgevolgd door de ‘Greenpas,’ alleen maar strafpunten opleveren. Ik begin te twijfelen, zal ik opindignatie.nl stoppen of zal ik af en toe nog heel voorzichtig mijn neus om de hoek steken. Het is aan u, de lezers. Als u durft te komen met (kritische) reacties durf ik met  zwemdiploma A nog wel tegen de stroom in te zwemmen.

GW