De pandemie onthult de waarheid: het rechtse ‘individualisme’ is gewoon egoïstisch afval

“Every man is a island” was een aanlokkelijke rechtse filosofie – totdat mensen voor onbepaalde tijd thuis waren gestrand

Tijdens de dagelijkse persconferentie van Donald Trump (en, wacht –  ging hij daar niet mee stoppen ?) Op woensdag, kon de president zijn irritatie niet verbergen voor coronavirus-task force-lid Dr. Anthony Fauci , en de bezorgdheid van laatstgenoemde over de laatste heropening van scholen en universiteiten. 

Fauci had dinsdag voor de Senaat getuigd en werd gevraagd naar de mogelijkheid dat onderwijsinstellingen in de herfst zouden openen. Hij woog niet echt op deze beleidskwestie, maar merkte gewoon op: “Zelfs met de hoogste snelheid die we gaan, zien we geen vaccin spelen in het vermogen van individuen om deze termijn naar school te gaan.” Zonder rigoureuze tests, zei hij, is er “een reëel risico dat u een uitbraak veroorzaakt die u misschien niet kunt beheersen”.

Trump, die altijd woedend is op elke aanwijzing dat hij daadwerkelijk aan zijn werk werkt en openlijk  vijandig staat tegenover het concept van uitgebreid testen , werd zichtbaar boos op de opmerkingen van Fauci.  

“Ik denk dat ze absoluut de scholen moeten openen”, vertelde Trump  woensdag aan verslaggevers , terwijl hij zich baadde in de juiste sinistere verlichting. ‘Het heeft weinig impact op jongeren.’

Trump herhaalde het argument enkele minuten later en zei dat dit “gewoon geen acceptabel antwoord” was omdat COVID-19 “een ziekte is die de leeftijd aantast. Het tast de gezondheid aan.” Zoals gewoonlijk was de president nauwelijks coherent, maar het lijkt erop dat hij wilde zeggen dat het coronavirus gevaarlijker is voor ongezonde of oudere mensen. 

Trump kreeg veel tegenslag, waarbij critici erop wezen dat er in feite talloze gevallen zijn geweest waarin jongeren stierven of ernstig ziek werden. Maar die kritiek mist grotendeels het punt. De belangrijkste reden om scholen in de eerste plaats te sluiten, was minder om de jongeren zelf te beschermen – die minder kans hebben om COVID-19 op te lopen en over het algemeen geneigd zijn snel te herstellen – en meer om een ​​belangrijke vector voor het snelle coronavirus uit te schakelen verspreiding. Zelfs als geen enkele jongere stierf aan de ziekte, was het sluiten van de scholen de juiste beslissing, zodat kinderen niet onbewust het virus kunnen overdragen aan hun ouders en grootouders of andere risicovolle mensen in de gemeenschap. 

Dit moment was met andere woorden een andere herinnering dat Trump niet eens het basisconcept begrijpt om om andere mensen dan jezelf te geven. In zijn gedachten is het persoonlijke risico voor die student de enige factor die moet bepalen of een student teruggaat naar school. Het komt niet eens bij hem op dat studenten zich zorgen maken over de gezondheid van anderen – mogelijk zelfs leden van hun eigen familie.  

Maar dit probleem reikt verder dan Trump. Al decennia lang heeft het conservatisme een evangelie van ‘individualisme’ gepredikt, dat het idee – dat wordt ondersteund door aanzienlijk wetenschappelijk bewijs – minacht dat mensen diep onderling afhankelijke lastdieren zijn waarvan het voortbestaan ​​meer afhangt van samenwerking dan van individueel streven. Dat rechtse evangelie wordt snel onthuld als niet anders dan dom, maar zinloos en zelfs gevaarlijk in het coronavirus. 

Nog maar een paar jaar geleden waren conservatieven in rep en roer omdat Barack Obama een toespraak  hield met het argument: “Als je succesvol was, heeft iemand langs de lijn je wat hulp gegeven. Iemand heeft geholpen om dit ongelooflijke Amerikaanse systeem te creëren dat we hebben waardoor je gedijen. Iemand heeft geïnvesteerd in wegen en bruggen. Als je een bedrijf hebt, heb je dat niet gebouwd. “

(Obama, het moet worden opgemerkt, kreeg het uitgangspunt van de toespraak van Elizabeth Warren, toen een kandidaat van de Senaat, die een spontane toespraak hield tijdens een meet-and-greet in 2011 met dezelfde punten ). 

De campagne van Mitt Romney uit 2012 hield vast aan ‘je hebt dat niet gebouwd’ en wekte woede onder conservatieven die graag tegen zichzelf zeggen dat hun rijkdom strikt een kwestie is van hun eigen harde werk en die het voor de hand liggende feit negeren dat ze niet ver zouden zijn gekomen zonder de door de belastingbetaler gefinancierde infrastructuur waar Obama het over had. Dit is wat in 2012 voor ‘schandaal’ is doorgegaan: een democratische politicus die een stel waanzinnige conservatieven iets vanzelfsprekends vertelt, namelijk dat individuele welvaart afhangt van de uitgebreide voordelen van een onderling verbonden samenleving. 

Om te begrijpen hoe en waarom de overgrote meerderheid van de Republikeinen gretig op Trump heeft gestemd, een man die letterlijk elk symptoom op de sociopathiechecklist demonstreert , helpt het te begrijpen in hoeverre rechts is veranderd in een cultus van individualisme.

In 1987 zei de Britse premier Margaret Thatcher, een belangrijke architect van het hedendaagse rechtse denken, beroemd: ‘Er bestaat niet zoiets als de samenleving. Er zijn individuele mannen en vrouwen en er zijn gezinnen.’

De protesten van de Tea Party – waar Obama in 2012 grotendeels op reageerde – werden gevoed door dit geloof dat ‘de samenleving’ slechts een illusie is en dat conservatieven een stel ruige individuen zijn die niet echt iemand anders nodig hebben om te overleven. Zeker, in de extreemrechtse mythologie is het niet nodig het concept van een “sociaal contract” of enige verplichting, zoals het betalen van een eerlijk deel van de belasting, die daaruit voortvloeit, te respecteren. 

Ik zou dit niet eens hoeven te zeggen, maar racisme is lang de niet zo geheime brandstof geweest voor deze cultus van individualisme. De opkomst van de Republikeinse kandidaat Barry Goldwater uit 1964, met zijn vijandigheid jegens federale antidiscriminatiewetgeving en sociale vangnetprogramma’s, was een direct gevolg van de woede van de blanken over de aandrang van de burgerrechtenbeweging om zwarte mensen als volwaardig in het sociale contract op te nemen is gelijk aan. Het theekransje zat vol met mensen van wie de nieuwe afkeer van belastingheffing recht evenredig was met hun woede dat een zwarte man het gezicht van de federale regering was geworden. 

Toch hebben de media dit idee van ‘individualisme’ al decennia lang ter harte genomen en plichtsgetrouw rechtse woede op Obama’s toespraak ‘je bouwde die niet’ opgevoerd alsof het een legitiem meningsverschil was, in plaats van de gekkigheid van mensen wiens levens zouden uit elkaar vallen op het moment dat er een kleine verstoring was van sociale systemen die alleen werken vanwege overheidsinvesteringen.

Het coronavirus heeft deze waan van individualisme blootgelegd voor wat het is. Om te beginnen maakt het virus niet uit of je een tricorner-hoed opzet en jezelf een ruige persoon verklaart. Het infecteert u net zo gemakkelijk als het een persoon infecteert die thuisblijft, een masker draagt ​​en de belasting zonder klachten betaalt. Individualisme kan het virus niet stoppen – alleen collectieve actie kan dat. 

Maar op een dieper niveau heeft het virus de incoherentie van de individualistische ideologie blootgelegd. Op dit moment staan ​​dezelfde mensen die de protesten van de Tea Party hebben aangewakkerd, inclusief Trump zelf, erop dat de afsluitingen eindigen. Waarom? Nou … omdat ze de voordelen missen van het leven in een onderling verbonden samenleving. Ze willen hun kinderen op school. Ze willen naar het winkelcentrum of naar de sportschool of de kapsalon. Ze willen openbare ruimtes gebruiken die ofwel rechtstreeks door de belastingbetaler worden gefinancierd, ofwel alleen mogelijk omdat de belastingbetaler betaalt voor wegen, nutsvoorzieningen en andere openbare infrastructuur die het mogelijk maakt winkels, sportscholen en restaurants te openen. 

Sterker nog, de idiotie van deze individualistische retoriek is precies de reden waarom we niet zomaar kunnen terugkeren naar het normale leven. De filosofie van “ieder voor zich” is waarom de Republikeinen zich verzetten tegen het opbouwen van de infrastructuur voor de volksgezondheid die op deze crisis had kunnen reageren met het soort massatests en -tracering dat nodig was om de verspreiding tegen te gaan. Zelfs toen het duidelijk was dat het virus zich verspreidde, deed Trump – vanwege luiheid, maar ook vanwege zijn weigering om de volksgezondheid als een ernstig probleem te behandelen – niet wat nodig was om een ​​noodsituatie op te voeren.

Obama’s woorden over hoe ‘je dat niet hebt gebouwd’ voelen nu minder als een vermaning en meer als een waarschuwing. Conservatieven hebben het idee verworpen dat we hier allemaal samen in zitten. Vanwege de extreme sociale en politieke nalatigheid die dit veroorzaakte, verliezen ze nu de voordelen van het leven in een samenleving waarvan ze deden alsof ze die niet wilden en die ze niet eens merkten. ‘Every man is an island’ klinkt als een romantisch idee totdat je echt zo moet leven, opgesloten in je huis en niet in staat bent om zinvol met andere mensen in openbare ruimtes om te gaan. Jammer dat ze het voor de rest van ons moesten verpesten, maar dat is natuurlijk nog maar een bewijs dat we hier allemaal samen in zijn.