Ga naar de inhoud

INDIGNATIE

Onafhankelijke Bloggers geven hun opinie op het nieuws

Menu
  • Home
  • Nederland
  • Politiek
    • EU
    • Wereld
  • Long read
  • Vrijheid van Mening
  • Economie
  • Koninklijke nieuws
  • Voor haar
  • Formula 1 nieuws
  • Algemeen
    • Vreemd
    • Satirisch nieuws
    • Cultuur
  • Erich brink
  • Digitale privacy
  • donatie
  • Geschiedenis
Menu
plastic

De plastic plaag

Geplaatst op 3 februari 2023

De omvang van de wereldwijde schade die plastic aanricht voor mens, dier en natuur is nauwelijks bekend, de eerste steden willen nu de vloedgolf van afval een halt toeroepen.

Met de wereldwijde plaag van plastic die oceanen, landen, mensen en regeringen overspoelt, is het misschien de moeite waard om de keuzes voor plastic zakken voor eenmalig gebruik te overwegen die worden gemaakt door twee steden die slechts 104 km van elkaar verwijderd zijn. Zowel Santa Fe als Albuquerque hebben veel kenmerken en omstandigheden gemeen, met name een duidelijke culturele mix van Amerikanen, Iberiërs en indianen. Maar er zijn ook verschillen tussen de twee steden die tot uiting komen in de manier waarop ze omgaan met het dilemma van de plastic tas.

van Erika Schelby

Santa Fe is de oudste hoofdstad van de Verenigde Staten. Het is de zetel van de regering van New Mexico en is de thuisbasis van de op twee na grootste kunstmarkt van het land. De stad met meer dan 88.000 inwoners, die zichzelf ‘The City Different’ noemt, biedt meer dan 250 kunstgalerijen en winkels, een dozijn staats- en privémusea en een operagebouw van wereldklasse.

De “kostbare negatieve impact op toerisme, dieren in het wild en esthetiek” was voor Santa Fe aanleiding om in april 2015 met verordening nr. 2015-12 plastic tassen voor eenmalig gebruik te verbieden. De beslissing werd ook genomen “om het milieu te beschermen en tegelijkertijd afval, afval en vervuiling te verminderen om de gezondheid en het welzijn van de bevolking te verbeteren”. In april 2016 is er een open brief van de burgemeester naar het lokale bedrijfsleven gestuurd, waarin het project en de nieuwe regels uitgebreid worden toegelicht.

Het nabijgelegen Albuquerque is ook aantrekkelijk, maar minder chic en meer een arbeidersstad. Met 562.599 inwoners in 2021, een groeipercentage van 24,8 procent sinds 2000 en 942.000 inwoners in 2022 is het beduidend groter. Hispanics vormen 49,8 procent van de bevolking. De meesten van hen wonen hier al generaties lang. Albuquerque ligt in de hoge woestijn aan de Rio Grande en heeft diverse musea, een oude binnenstad uit 1706 en een breed scala aan culturele en recreatieve activiteiten.

Na veel discussie is de Albuquerque Clean and Green Retail Ordinance op 1 januari 2020 in werking getreden. Plastic tassen voor eenmalig gebruik zijn verbannen uit verkooppunten. Maar toen kwam de pandemie en werd de uitvoering uitgesteld. De detailhandel was al moeilijk en stressvol geworden voor management, werknemers en klanten. Toeleveringsketens werden verstoord. In combinatie met de nieuwe uitdagingen die de pandemie met zich meebrengt, leken deze veranderingen ineens te veel.

De gemeenteraad luisterde naar de zorgen van de kiezers en besloot zich uit te spreken tegen het progressieve verbod op plastic tassen van burgemeester Tim Keller. Hij stemde met 6 tegen 3 om het verbod op te heffen. De burgemeester verzette zich stoutmoedig tegen de intrekking. Maar op 4 april 2022 werd de motie van de raadsleden om het veto ongedaan te maken opnieuw goedgekeurd met 6 tegen 3 stemmen. Het verbod op plastic tassen voor eenmalig gebruik is opgeheven. Gemak heeft gezegevierd over milieubescherming, maar de oorlog is nog niet gewonnen.

Deze strijd is ongetwijfeld groter dan de beslissing van een enkel raadslid om uit te stellen wat er moet gebeuren. In 2007 werd San Francisco de eerste stad in de Verenigde Staten die wetgeving goedkeurde die plastic tassen voor eenmalig gebruik verbiedt. Californië volgde in 2014 met een verbod over de gehele staat.

Puerto Rico en tien andere staten hebben wetten aangenomen die plastic tassen voor eenmalig gebruik verbieden: Connecticut, Delaware, Californië, Hawaii, Maine, New Jersey, New York, Oregon, Vermont en Washington. In tegenstelling tot Albuquerque, dat het verbod ophief, hebben een groeiend aantal Amerikaanse steden plastic tassen verboden of beboet, waaronder Boston, Chicago, Los Angeles, Seattle, Boulder, New York, Portland, Washington DC en San Francisco. Internationaal heeft een groeiend aantal landen een landelijk verbod ingevoerd op de productie, het gebruik en de verkoop van plastic tassen.

Tijdens de verwoestende overstromingen in de zomer van 1998 vond Bangladesh dunne plastic zakken die honderden regenriolen en afvoersystemen verstopten, waardoor de situatie nog erger werd.

Geschat wordt dat 80 procent van de stedelijke overstromingen hierdoor is veroorzaakt. Bangladesh was het eerste land ter wereld dat in 2002 alle plastic tassen verbood. Andere landen volgden. “Volgens een document van de Verenigde Naties en verschillende mediaberichten hebben 77 landen over de hele wereld een geheel of gedeeltelijk verbod op plastic tassen uitgevaardigd”, meldt Statista.

Helaas zijn dergelijke verboden niet genoeg. Hoewel Bangladesh het eerste land ter wereld was dat plastic tassen verbood, blijft het gebruik ervan milieuschade veroorzaken. Het ministerie van Milieu heeft tussen 2019 en 2021 in totaal 592.223 ton polyethyleen in beslag genomen. Het aantal illegale fabrikanten van plastic tassen is gestegen van 300 in 1999 tot naar schatting 700-1.000 in 2021. Bovendien werd in 2019 ongeveer 1,2 miljoen ton plastic afval verscheept vanuit de VS en het VK, waardoor de erbarmelijke situatie nog erger werd.

Ondertussen hebben rapporten van westerse non-profitorganisaties en bedrijven, in plaats van oplossingen te vinden voor problemen met plasticvervuiling, geholpen om de vervuiling van de wereldzeeën de schuld te geven van “een klein geografisch gebied in Oost- en Zuidoost-Azië”. In juli 2022 bood de bekende non-profitorganisatie Ocean Conservancy officieel haar excuses aan voor de schade veroorzaakt door een rapport dat zij in 2015 samen met het McKinsey Center for Business and the Environment schreef, Stemming the Tide: Land-Based Strategies for a plastic -vrije oceaan.”

Onberispelijk geschreven, professioneel van toon en meeslepend in taalgebruik, beweerde het rapport dat onderzoek had aangetoond dat meer dan de helft van de plasticvervuiling die in de oceaan terechtkomt, afkomstig is uit vijf Aziatische landen: China, de Filippijnen, Indonesië, Vietnam en Thailand. Het rapport beweert dat “groeiende economische kracht” en “explosieve vraag naar consumptiegoederen” deze landen ertoe hebben aangezet om plastic in bulk te produceren en te gebruiken en dat ze niet over de infrastructuur beschikten om het resulterende plastic afval te verwerken om de tsunami het hoofd te bieden. Hierdoor kwam het afval in zee terecht. De studie stelt dat recycling de meest effectieve manier is om dit probleem op te lossen.

Wanneer kunststoffen echter worden verbrand, komt er een krachtige en gevaarlijke mix van gifstoffen en broeikasgassen vrij in de atmosfeer en in de gemeenschappen die ongelukkig zijn dicht bij de verbrandingsovens te wonen. Bovendien heeft de cynische hype rond recycling in sommige rijke landen met milieuregelgeving de export van plastic afval naar minder ontwikkelde landen zoals Bangladesh aangemoedigd, wat leidde tot beschuldigingen van “vuilniskolonialisme”.

Bovendien creëerde het rapport een schadelijk en vals verhaal. Hoewel het rapport is verwijderd van de website van Ocean Conservancy, blijft het een gelikt en waarschuwend verhaal over greenwashing. Het is verbazingwekkend dat het zo lang heeft geduurd om deze waarheid te erkennen, gezien de lijst van projectondersteuners: The Coca-Cola Company, de Dow Chemical Company, de American Chemistry Council en het Recycling and Economic Development Initiative van Zuid-Afrika, om maar te noemen een paar.

Ondertussen, met een VN-resolutie om een ​​einde te maken aan plasticvervuiling, aangenomen op de VN-milieuvergadering 5.2 in Nairobi in maart 2022, zijn regeringen begonnen met inspanningen om tegen 2024 tot een wereldwijde, wettelijk bindende overeenkomst te komen. Het kon niet lijken op een nieuwe voorlopige Overeenkomst van Parijs uit 2015. Het had bijten nodig.

Van 28 november tot 2 december 2022 kwamen afgevaardigden uit 150 landen bijeen in Punta del Este, Uruguay, voor de eerste bijeenkomst van het Intergouvernementeel Onderhandelingscomité (INC1) van de Verenigde Naties om onderhandelingen te starten die uiteindelijk moeten leiden tot een internationaal plasticverdrag. Dat hoopt men tenminste.”Laten we de kraan op plastic dichtdraaien”, zei VN-secretaris-generaal António Guterres. “Plastics zijn fossiele brandstoffen in een andere vorm.”

Dat zijn het echt: producten gemaakt van olie en gas.

Amerikanen gooien jaarlijks 100 miljard zakken van 12 miljoen vaten olie weg. En wat deze dunne, lichte en goedkope containers misschien nog wel angstaanjagender maakt, is het feit dat 500 miljard van hen over de hele wereld gemiddeld slechts 15 minuten per jaar worden gebruikt.

Daarna worden ze weggegooid. Maar ze blijven jarenlang het milieu vervuilen en de gezondheid in gevaar brengen.

Bovendien belandt het grootste deel van de 8,3 miljard ton plastic die sinds de jaren vijftig is geproduceerd op stortplaatsen of in de natuur. Naar schatting zal in 2050 zo’n 12 miljard ton plastic afval op stortplaatsen of in de natuur terechtkomen. Plastic is een synthetisch materiaal, niet biologisch afbreekbaar. Uiteindelijk, en heel langzaam, wordt het afgebroken tot kleine deeltjes door de zon, wind, water, golven en slijtage.

Plastic zakken voor eenmalig gebruik gemaakt van polyethyleen hebben tot 1000 jaar nodig om te ontleden bij blootstelling aan licht. Effectieve recycling, vooral in de VS, kan een utopie zijn. De praktische infrastructuur, faciliteiten, mankracht en wil om met deze dagelijkse stortvloed aan onverwoestbaar afval om te gaan, zijn er niet en zouden duur zijn. Verbranding is geen oplossing: het doet meer kwaad dan goed. Geen wonder dat meer dan 90 procent van het plastic wereldwijd niet wordt gerecycled. Ze komen terecht op stortplaatsen, rivieren en zeeën.

Veel van het plastic afval eindigt op stortplaatsen. Tijdens hun ontbinding geven ze gevaarlijke chemicaliën af, vervuilen ze het milieu en komen ze in de voedselketen terecht. Een factsheet van EarthDay.org stelt:

“Onderzoekers in Duitsland wijzen erop dat de vervuiling door microplastics veel hoger is op het land dan op zee – naar schatting 4 tot 23 keer hoger, afhankelijk van de omgeving.”

Maar het plastic afval in de oceanen groeit snel. Een groot deel daarvan spoelt via de rivieren aan. Elk jaar belandt er minstens 10 miljoen ton plastic afval in onze oceanen. Als dit zo doorgaat, zou er tegen 2050 meer plastic dan vis in de oceaan kunnen zijn.

Over de hele wereld produceren mensen zoveel vuil en afval dat deze afvalproducten zich nu ophopen in aanzienlijke gebieden, soms groter dan hele steden en landen. Een voorbeeld hiervan is de Great Pacific Garbage Patch (GPGP), een verzameling zeeafval dat zich uitstrekt van de westkust van Noord-Amerika tot aan Japan. Het is al enorm – naar schatting 1,6 miljoen vierkante kilometer, ongeveer twee keer zo groot als Texas of drie keer zo groot als Frankrijk – en zou een hele familie van drijvende puinophopingen kunnen voortbrengen die meedrijven met oceaanstromingen en grotere watermassa’s bereiken.

De meedogenloze energie van de zee versnippert delen van deze vuilnisbelten tot microplastics. Er ontstaat een dik, troebel vruchtvlees waarin grotere delen vast komen te zitten. Een deel van het afval zinkt naar de zeebodem. Dit snijdt algen en plankton af van zonlicht en doodt ze, en vissen en schildpadden worden hongerig en zwak. Velen sterven. Als gevolg hiervan is er minder voedsel voor tonijn, haaien en walvissen, wat leidt tot een destabilisatie van het mariene voedselweb.

Tegenwoordig eten mensen letterlijk vijf gram micro- en nanoplastics, oftewel plastic zo zwaar als een creditcard, per week.

Dat zijn tussen de 39.000 en 52.000 plastic deeltjes die jaarlijks in ons voedsel terechtkomen. Microplastics komen voor in dieren, vissen en vogels, maar ook in bloed en menselijke organen. Ze komen zelfs in de placenta van ongeboren kinderen terecht. Ze zijn overal.

Plastic schaadt de menselijke gezondheid en voortplanting en kan onherstelbare gevolgen hebben voor de menselijke soort en zelfs leiden tot het uitsterven van de mens als het ongecontroleerde gebruik van plastic niet wordt gestopt. Studies bij muizen hebben al een afname van de kwantiteit en kwaliteit van sperma aangetoond, evenals een afname van het totale aantal follikels in vrouwelijke eierstokken. Onderzoek naar de effecten van microplastics die in het menselijk lichaam terechtkomen, is nog maar net begonnen. De wetenschap heeft nog 10 tot 15 jaar nodig om antwoorden te vinden.

Het verlangen naar een schone en veilige persoonlijke ruimte – een thuis – is aangeboren in de mens. Veel mensen willen hun huis zo mooi mogelijk maken volgens hun mogelijkheden en hun smaak. Maar iedereen produceert ook afval en is er verantwoordelijk voor, dat is de keerzijde van onze levensstijl. In moderne huishoudens wordt het afval weggespoeld of in een bak verzameld door de gemeentelijke afvalophaaldienst. Bewoners betalen voor dit gemak een vergoeding. Maar het afval is nog steeds van hen. Hij werd gewoon naar een andere plek gebracht – uit het oog, uit het hart.

En daar zit het probleem. Gemeenten en stortplaatsen worden overweldigd door het plastic afval. In 1960 produceerden de VS 88,1 miljoen ton afval, in 2018 was dat 292,4 miljoen ton. Amerika is een wegwerpmaatschappij geworden. In 2022 was Amerika de op één na grootste producent van vast stedelijk afval per hoofd van de bevolking ter wereld – verrassend genoeg na Denemarken, dat vaak wordt genoemd als een modelwereldburger. Andere hoogontwikkelde landen produceren aanzienlijk minder afval dan de VS.

Een speciaal geval is de Australische stad Adelaide, die misschien wel het meest effectieve afvalbeheerprogramma ter wereld heeft. Een recent Guardian -artikel vertelt het verhaal van Alice Clanachan, een vrouw die het plan ‘Verminderen, hergebruiken, recyclen’ van de stad zo consequent uitvoerde dat ze haar afvalcontainer 26 maanden lang niet hoefde te laten ophalen.

Hier in de VS, in de staat New Mexico, slaagde de stad Santa Fe er jaren geleden in om plastic tassen voor eenmalig gebruik te verbieden. Bewoners hebben begrepen dat je niet lang een fijn huis kunt hebben zonder zorg te dragen voor het milieu.

Als het individu een hekel heeft aan het idee om zijn eigen huis te vervuilen, kunnen ze ook een hekel hebben aan de vervuiling van de hele planeet – ons gemeenschappelijke huis.

Misschien was het makkelijker in Santa Fe. Het is een kleine stad met een eigen geest.

In Albuquerque zou de Amerikaanse ‘can do’-houding snel weer de overhand kunnen krijgen. Civic Pride en Civic Duty zullen bewoners eraan herinneren dat het verbieden van wegwerptassen iets is dat ze hier en nu lokaal kunnen controleren en doen. Dat deden mensen al voordat de plasticplaag begon. En we kunnen zelfs wennen aan de simpele routine om onze eigen duurzame en herbruikbare tassen mee te nemen als we gaan winkelen. Deze eenvoudige stap kan helpen plastic afval te verminderen, een schonere levensstijl te bevorderen en al het leven op aarde te ondersteunen.


Overweeg alstublieft om ons te steunen als donateur of ondersteunend lid, ook wij hebben onze inkomsten zien dalen in deze heftige tijden daarom, KLIK HIER voor IBAN of via PayPal hieronder!, wil je ook onze berichten zoveel mogelijk delen dit is voor ons van levensbelang, hartelijke dank en veel leesplezier.

Steun Indignatie via PayPal veilig en simpel.


Gerelateerd

Geef een antwoord Reactie annuleren

Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.

Ons Nieuws

Trump arrest : Er zal bloed zijn
Trump arrest : Er zal bloed zijn

Wat zullen de posts op sociale media van Trump bepleiten nadat het is doorgedrongen dat hij een gevangenisstraf tegemoet gaat? De officier van justitie van Manhattan kan Donald Trump ergens… [...]

Donald Trump slaat wild om zich heen
Donald Trump slaat wild om zich heen

“Protesteer, neem onze natie terug!” Wie een hond wil slaan, vindt allicht een stok. In het geval van Trump zijn er stokken genoeg, maar ze worden iedere teruggezet door een… [...]

Wordt Donald Trump aangeklaagd? Mogelijk woensdag arrestatiebevel tegen ex-president
Wordt Donald Trump aangeklaagd? Mogelijk woensdag arrestatiebevel tegen ex-president

De beslissing of de voormalige Amerikaanse president Donald Trump wordt aangeklaagd en of er een arrestatiebevel tegen hem komt, wordt volgens Amerikaanse media waarschijnlijk woensdag in New York genomen. Het… [...]

Partijleider Hoekstra heeft aangetoond ongeschikt te zijn
Partijleider Hoekstra heeft aangetoond ongeschikt te zijn

Partijleider Hoekstra heeft aangetoond ongeschikt te zijn als aansprekend boegbeeld van het CDA als middenpartij. Zijn communicatieve vaardigheden zijn van een niveau dat weliswaar goed overkomt in iedere boardroom in… [...]

SDB

Vladimir Solovyov: woede over “Duitse klootzak”! Handlanger Poetin dreigt met “nucleaire aanval”
Vladimir Solovyov: woede over “Duitse klootzak”! Handlanger Poetin dreigt met “nucleaire aanval”

Gekke boze toespraak op de Russische staatstelevisie! Het arrestatiebevel tegen Vladimir Poetin heeft de propagandisten van het land woedend gemaakt. Vladimir Solovyov is volledig verontwaardigd en gaat helemaal uit zijn… [...]

Hoe en waarom Obama het passagiersvliegtuig MH17 neerhaalde op 17 juli 2014
Hoe en waarom Obama het passagiersvliegtuig MH17 neerhaalde op 17 juli 2014

Voordat het passagiersvliegtuig MH17 op 17 juli 2014 werd neergeschoten boven het burgeroorloggebied in Oekraïne, moest de Amerikaanse president Barack Obama 9 EU-landen overtuigen die tegen het toevoegen van meer… [...]

Bush jr niet Poetin wel : Irak binnenvallen was ook een daad van agressie
Bush jr niet Poetin wel : Irak binnenvallen was ook een daad van agressie

Team Bush ontsnapt al 20 jaar aan vervolging voor hun oorlogsmisdaden in Irak Een jaar na de invasie van Poetin in Oekraïne beschuldigde het Internationaal Strafhof hem van oorlogsmisdaden. Vandaag… [...]

Emmanuel Macron gebruikt de Olympische Spelen van 2024 om van Frankrijk een toezichtstaat te maken
Emmanuel Macron gebruikt de Olympische Spelen van 2024 om van Frankrijk een toezichtstaat te maken

Een nieuwe veiligheidswet van de regering van Emmanuel Macron zal een op AI gebaseerd biometrisch categoriseringssysteem uitrollen. De wet wordt aangekondigd als een maatregel voor de Olympische Spelen van 2024… [...]

Recente reacties

  • Hoogverraadbeleid Duitsland: de burger krijgt nu de rekening voorgeschoteld – en de media zwijgen INDIGNATIE op Duitsland wil een gemilitariseerde Europese Unie
  • Elon Musk, Twitter en de Amerikaanse oorlogsmachine INDIGNATIE op Wat gebeurt er met je Twitter-gegevens als Elon Musk het overneemt?
  • Kaag en ECB naaien ons INDIGNATIE op Kaag opent deur naar totale financiële controle en ongekende massasurveillance
  • Qatar : Gezellig voetbal kijken INDIGNATIE op Regering en koning naar Qatar? Schande! Schande! Schande!
  • De Nederlandse media hebben het monster dat Baudet heet zelf gecreëerd INDIGNATIE op De evil reptiles van Baudet
©J INDIGNATIE | Ontwerp: Krant WordPress thema