Wanneer het gaat om corruptie in het Trump-tijdperk, is het gemakkelijk om u te concentreren op de meest flagrante voorbeelden. De Trump-organisatie heeft vorige week aangekondigd dat het van plan is zijn beruchte DC-hotel te verkopen, dat bedrijven en buitenlandse regeringen op zoek naar de gunst van het Witte Huis een spraakmakend mechanisme biedt om geld in de schatkist van de familie Trump te leiden. Subtiliteit is nooit hun sterkste punt geweest. “Mensen hebben er bezwaar tegen dat we zoveel geld verdienen in het hotel, en daarom zijn we misschien bereid om te verkopen,” vertelde Eric Trump, een van de zonen van de president, aan de New York Times .
Makkelijker te missen zijn de meer onschadelijke en voetgangers manieren waarop geld – vooral grote sommen – de Amerikaanse politiek vormt. In de afgelopen 15 jaar heeft het Hooggerechtshof agressief de regelgeving voor campagnefinanciering neergehaald op grond van het eerste amendement. Het systeem dat ze hebben uitgehouwen in de inspanningen van het Congres om de publieke corruptie te beperken, berust op een reeks veronderstellingen die lachwekkend zijn gebleken.
De presidentiële campagne van Joe Biden kent een soort cashcrunch, met slechts $ 9 miljoen in de bank vanaf het rapport van vorige maand. Sommige rivalen van de vice-president, waaronder Bernie Sanders en Elizabeth Warren, vertrouwen op een brede pool van donoren met klein geld die op regelmatige basis kunnen meedoen zonder de federale schenkingslimiet van $ 2.800 te halen. Biden daarentegen is meer afhankelijk van donoren die al het maximale wettelijke bedrag hebben bijgedragen aan zijn campagne. Dat hielp hem een aanzienlijke oorlogskist te bouwen toen hij zes maanden geleden aan de race begon, maar heeft de mogelijkheden verkleind om hem aan te vullen.
De meest recente oplossing van zijn campagne voor deze geldproblemen was het creëren van een super PAC. De federale wet beperkt de hoeveelheid geld die individuele donoren kunnen geven aan een campagne, evenals hoeveel er kan worden gegeven aan partijorganisaties en traditionele politieke actiecomités. Maar donoren worden niet geconfronteerd met dergelijke beperkingen bij het geven van geld aan super-PAC’s. Er is echter een addertje onder het gras: Kandidaten en super-PAC’s mogen hun activiteiten niet ‘coördineren’, anders wordt coördinatie een middel om de grenzen van federale donaties te omzeilen. Het Hooggerechtshof heeft deze kloof voor het eerst gearticuleerd in de zaak Buckley v. Valeo uit 1974 toen het federale grenzen aan ‘onafhankelijke uitgaven’ neerstreepte en concludeerde dat het gebrek aan coördinatie het risico op quid pro quo corruptie verminderde.
Met andere woorden, Biden en zijn campagnestaf kunnen niet zelf een super-PAC maken of persoonlijk donoren vragen om er een te financieren. Ze mogen echter de stappen nemen die de Biden-campagne vorige maand heeft gezet: aan verslaggevers laten zien dat ze hun oppositie tegen super PAC’s hebben laten vallen en nieuwsuitzendingen die informatie laten publiceren . Zoals verwacht organiseerde een groep oude Biden-bondgenoten snel een super-PAC met de naam Unite the Country en begonnen ze de opgebouwde middelen te gebruiken om terug te dringen tegen de aanvallen van Trump. En hoewel deze activiteiten technisch onafhankelijk zijn, zijn ze ongegeneerd pro-Biden. Larry Rasky, penningmeester van de groep, vertelde Fox Newsdat Unite the Country “ons best zal doen om te proberen het speelveld te egaliseren en alles wat zich in het arsenaal bevindt te gebruiken om leugens aan te gaan en het record van Biden te verdedigen.”
Volgens de technische details van de wet kunnen Biden en zijn campagne niet samenwerken met Unite the Country op het gebied van strategie en berichten. Als een Biden-campagneambtenaar een super-PAC-functionaris zou bellen om hen aan te sporen om geen aanvaladvertenties tegen andere Democratische presidentskandidaten uit te voeren, zou dat gesprek kunnen leiden tot federale campagnefinancierestricties. Maar als diezelfde functionaris journalisten zou vertellen dat de campagne ongelukkig zou zijn als Unite the Country andere Democratische kandidaten zou aanvallen, dan zou de super PAC die boodschap kunnen ontvangen en zouden alle betrokkenen zich op legale vaste grond bevinden. “Onze campagne zou extreem gefrustreerd zijn als de super PAC werd gebruikt om andere Democraten aan te vallen,” vertelde Greg Schultz, campagneleider van Biden, vorige week aan verslaggevers .
Biden’s super PAC-shenanigans zijn niet zo bijzonder volgens recente normen. Hillary Clinton’s campagne handhaafde ook kayfabe met Correct the Record, een goed gefinancierde pro-Clinton super PAC die haar tijdens de verkiezingen van 2016 vocaal verdedigde . Het onderstreept allemaal hoe het Hooggerechtshof het belang van onafhankelijke uitgaven in Buckley en de daaropvolgende zaken die daarop waren gebaseerd, verkeerd inschatte . “De afwezigheid van prearrangement en coördinatie,” schreven de rechters in 1974 , vermindert niet alleen het risico op corruptie, maar ondermijnt ook “de waarde van de uitgaven voor de kandidaat.” Het feit dat donoren bereid zijn miljoenen dollars in deze groepen te steken suggereert anders.
Federale campagne financiële wetten worden verondersteld te verminderen de realiteit of het uiterlijk van de corruptie in de Amerikaanse politiek. In de afgelopen jaren heeft dit regelgevingsstelsel corruptie echter een juridische structuur gegeven om tot bloei te komen.
President Donald Trump zal vrijwel zeker worden geconfronteerd met een proces in de Senaat waarin de 100 leden van het lichaam zullen beslissen om hem al dan niet uit zijn functie voor het Oekraïense schandaal te verwijderen. In de afgelopen weken heeft hij de Republikeinse meerderheid van de Senaat agressief onder druk gezet om zijn acties in het openbaar te verdedigen. Sommigen hebben geweigerd en hebben opgemerkt dat ze waarschijnlijk als juryleden zullen optreden in het proces van de Senaat van Trump als het Huis artikelen over beschuldiging tegen hem goedkeurt.
Dat is niet genoeg voor de president. Politico meldde vorige week dat Trump zijn netwerk van donoren gebruikt om senatoren te ondersteunen die hem verdedigen en degenen die dat niet doen te negeren. Het nieuws wees op een recente inzamelingsactie van de herverkiezingscampagne van Trump, waarin de beschuldigingsstrijd werd opgeroepen en aangeboden werd om de donaties te splitsen met drie GOP-senatoren die volgend jaar voor herverkiezing staan: Colorado’s Cory Gardner, Jow Ernst, Iowa en Thom Tillis uit North Carolina . “Als we geen sterke fondsenwervende cijfers publiceren, zullen we de president niet kunnen verdedigen tegen deze ongegronde beschuldiging WITCH HUNT,” verklaarde het veld. Als Politicoopgemerkt, wordt Susan Collins uit Maine – die zich niet heeft aangesloten bij een resolutie van de Senaat die het onderzoek van het Huis bekritiseerde – geconfronteerd met een zware herverkiezingsstrijd, maar stond niet op de lijst. Deze week organiseert Trump zijn eerste gezamenlijke fondsenwervingsdiner van de cyclus met een Republikeinse senator deze week wanneer hij naar Atlanta gaat om de David Perdue in Georgië te steunen.
Overweeg de vreemdheid van deze dynamiek. Als de gemiddelde Amerikaanse gedaagde hun invloed zou gebruiken om honderdduizenden dollars naar een waarschijnlijke jurylid in hun geval te leiden, zouden aanklagers waarschijnlijk rekening houden met manipulatie van de jury. Maar wanneer een president geconfronteerd wordt met een impeachment-proces, schenkingen van campagnes aan senatoren die zijn lot in handen hebben, is dit een standaard politiek fondsenwervingsinstrument. Trump doet niet noodzakelijk iets illegaals. Maar hij laat zien hoe campagnedonaties, vooral op schaal, een oneerlijke invloed kunnen hebben.
Het Hooggerechtshof heeft met dit concept geworsteld en zich aan de zijde van donoren vergist. In de zaak McConnell v. FEC uit 2003 betoogde Anthony Anthony Kennedy dat de dynamiek onontkoombaar is in de democratische politiek. “Het is in de aard van een gekozen vertegenwoordiger om bepaalde beleidsmaatregelen te begunstigen, en, indien noodzakelijk, de kiezers en medewerkers die dat beleid ondersteunen, te begunstigen,” schreef hij. “Het is goed begrepen dat een substantiële en legitieme reden, zo niet de enige reden om een stem uit te brengen voor, of een bijdrage te leveren aan de ene kandidaat boven de andere, is dat de kandidaat zal reageren door de politieke resultaten te produceren die de voorstander begunstigt. Democratie gaat uit van responsiviteit. ‘Later citeerde hij uit die passage in zijn meerderheidsopvatting in Citizens Unitedv. FEC .
Een centraal thema in Citizens United is dat quid pro quo corruptie – contant stemmen of een andere officiële actie, met andere woorden – de enige vorm is die het Congres kan controleren zonder het Eerste Amendement te schenden. De precedenten van Buckley na de conclusie van de rechtbank concluderen dat “onafhankelijke uitgaven niet leiden tot, of de schijn wekken van, quid pro quo corruptie,” schreef Kennedy. “In feite is er maar weinig bewijs dat onafhankelijke uitgaven zelfs ondankbaar zijn. Dankbaarheid en toegang zijn in elk geval geen corruptie. ”Ook weggestopt in zijn mening was een voorspelling. “De schijn van invloed of toegang,” schreef hij, “zal er niet voor zorgen dat de kiezers het vertrouwen in onze democratie verliezen.”
Die voorspelling is niet goed verouderd. Ik schreef vorige week over de ongepaste tweedelige traditie van het veranderen van donoren in ambassadeurs, die zijn logische conclusie bereikte met Gordon Sondland, de Amerikaanse ambassadeur bij de Europese Unie en een sleutelfiguur in het Oekraïense schandaal. Wat opvalt aan hem en andere donor-ambassadeurs is dat hun grootste donaties niet naar de campagne van Trump gingen. Sondland heeft bijvoorbeeld $ 1 miljoen gedoneerd aan de inaugurele commissie van Trump. Anderen gaven grote bedragen aan de RNC en verschillende door Trump uitgelijnde super PAC’s. Het lijkt erop dat de enige mensen die er niet achter zijn gekomen dat indirecte donaties in feite directe toegang en invloed kunnen kopen een meerderheid van rechters van het Hooggerechtshof zijn.
Overweeg alstublieft om ons te steunen als donateur of ondersteunend lid, ook wij hebben onze inkomsten zien dalen in deze heftige tijden daarom, KLIK HIER voor IBAN of via PayPal hieronder!, wil je ook onze berichten zoveel mogelijk delen dit is voor ons van levensbelang, hartelijke dank en veel leesplezier. Steun Indignatie via PayPal veilig en simpel.