De toekomst van Syrische Koerden is dubbelzinnig, maar nog steeds hoopvol
Indignatie redactie
7 min. lezen
In de afgelopen maanden, na de Turkse aanvallen in Noord-Syrië ten oosten van de Eufraat, is het lot van de Syrische Koerden en hun politieke bewegingen dubbelzinnig geworden. In het volgende rapport zal de situatie van Syrische Koerden van het verleden tot het heden tot de toekomst worden besproken.
De Koerden in de nasleep van de Arabische lente
Na de Eerste Wereldoorlog en het uiteenvallen van het Ottomaanse Rijk, wachtten de Ottomaanse Koerden op hun beloofde onafhankelijke land van het verdrag van Sèvres. Ze werden echter gescheiden in verschillende landen zoals Irak, Turkije en Syrië naast Iran. De Syrische Koerden en hun militaire bewegingen waren altijd heel anders dan de andere Koerdische groepen. De geografische locatie van de Syrische Koerden is de belangrijkste reden voor dit verschil, omdat ze zich in vlakke vlaktes bevinden in plaats van in de bergen. Bovendien hadden deze landen niet dezelfde soort cohesie en is de bevolking sterk verspreid. Veel andere etnische groepen zoals Arabieren, Turkmens en Armeniërs wonen allemaal samen.
Aan de andere kant heeft de Syrische regering meer druk uitgeoefend op de Koerden waarin hun bewegingen voornamelijk zijn beïnvloed door andere Koerdische bewegingen, met name die in Turkije. Dit is geïntensiveerd door de oprichting van de Koerdische Arbeiderspartij, bekend als PKK, in de jaren tachtig. De regering van Hafez Assad steunde de PKK en gaf hen bases in de Koerdische regio’s van Syrië vanwege de rivaliteit met Turkije.
https://twitter.com/Serkostar/status/1185651821785862145
De intellectuele, politieke en militaire invloed van Syrische Koerden van de PKK begon in die tijd. Ook vermeed de Syrische regering het geven van basisburgerschapsrechten aan Koerden, zoals het herkennen van de Koerdische taal of het uitgeven van identiteitskaarten. Op dit moment wordt gezegd dat 500.000 Koerden geen enkele identiteitskaart in Syrië hadden.
Bovendien werden druk en obstructie toegepast voor de viering van Koerdische culturele evenementen. Er kan dus worden gezegd dat de Syrische Koerdische bewegingen incoherenter waren in vergelijking met andere Koerdische bewegingen tot de Arabische lente.
De empowering van Syrische Koerden 2012-2019
Het optreden van de Arabische lente was een unieke kans voor Syrische Koerden. Ze reageerden behoedzaam op de snelle veranderingen van de Arabische wereld, zoals in Syrië. Tijdens de eerste stap namen ze niet serieus deel aan de protesten. Maar toen de crisis in Syrië zich verdiepte en de Turkse regering probeerde de verdrijving van de regering van Bashar Al-Assad te versnellen door meer activiteiten aan de noordgrenzen te doen, richtte de regering van Assad zich tot de Koerden, mogelijk vanwege Iraans advies, en maakte ze een harde barrière langs de Grens van 870 km met Turkije. Syrische Koerdische troepen, die voornamelijk werden getraind en georganiseerd in de politieke en militaire bewegingen van PKK, waren bewapend (blijkbaar met de hulp van Damascus) en namen de controle over de Koerdische regio’s in Syrië na het vertrek van het Syrische leger. Momenteel,
Alliantie van Dream to Mirage met Amerika
De belangrijkste factor die de verbetering van de Syrische en Iraakse Koerdische positie verhoogde, was de opkomst van radicale groepen zoals de Islamitische Staat in Irak en de Levant (ISIL). Op dit moment was de Syrische regering diep betrokken bij andere fronten en was niet bereid haar steun aan de Koerden te tonen. Dus de Koerden zagen zichzelf alleen in de zware en snelle aanvallen van ISIL en sloten de grens met Turkije. Dit was een belangrijke verandering in de politieke organisatie van de Syrische Koerden vanwege de betrokkenheid van Masoud Barzani en de instemming van andere regionale leiders bij hun toetreding tot de internationale door de VS geleide coalitie tegen ISIL.
13-day #ISIS offensive against #YPG #Kurds in #Kobane now reduced defenders to small pocket @CENTCOM @MsIntervention pic.twitter.com/B43mw5W0lx
— David Feeney (@Feeney4Batman) September 28, 2014
De steun van deze coalitie, inclusief een beperkt aantal Peshmerga-troepen uit de Koerdistan- regio van Irak en ook de bewonderenswaardige verdediging van Syrische Koerden, inclusief mannen en vrouwen in Kobane, resulteerde in een grote overwinning voor de Koerden die bekend is onder de mensen en regeringen van het Midden-Oosten. Toen realiseerde de wereld de realiteit en de aanwezigheid van Koerden, evenals hun problemen en mogelijkheden.
Deze situatie heeft zich sinds 2014 voortgezet. Daarom probeerden ze hun relaties met de driehoek Washington, Moskou en Damascus te behouden door middel van gematigd beleid. Ze vertrouwden echter meer op de VS dan op andere landen.
Turkije, het belangrijkste obstakel voor het realiseren van een droom!
De buren van de Koerden waren een cruciale factor in de samentrekking en uitbreiding van hun bewegingen. In dit verband heeft Turkije de meeste druk uitgeoefend op de Syrische Koerden. Turkije heeft zijn beleid ten aanzien van de crisis in Syrië moeten wijzigen. In de eerste acht maanden bleven ze zwijgen en hielden ze toezicht op de situatie met minimale tussenkomst. Na de escalatie van de Syrische crisis kwamen ze echter naar voren als de belangrijkste voorstander van de oppositie van Assad. Ze hoopten dat ze het Westen en de VS naar hun doel konden brengen en ze hebben zelfs een Russische straaljager neergehaald waarin de betrekkingen met Rusland bijna werden verbroken. Maar met het meningsverschil van Obama en het mislukken van hun projecten, hebben ze in 2016 een nieuwe strategie aangenomen met gematigde doelen. In deze strategie ze wilden de vorming van een Koerdisch gebied aan de zuid-Turkse grens voorkomen. Dus creëerden ze een coalitie met Rusland en Iran om de situatie met de VS in het noorden van Syrië in evenwicht te brengen.
Larijani calls on China, Pakistan to join anti-terror coalition by #Iran, Turkey, Russia https://t.co/UiL5rgXT3E pic.twitter.com/Gke369ZHyD
— Press TV 🔻 (@PressTV) December 25, 2017
Over dit onderwerp viel Turkije Afrin aan en bezet het en na een paar weken van weerstand door de Koerden. In september 2019 en na het overtuigen van Trump, viel Turkije twee andere districten aan ten oosten van de Eufraat aan.
De aanvallen bleken echter onvolledig te zijn en Turkije verloor hun duw. Dit was voornamelijk te wijten aan de wereldwijde druk, het veranderende beleid van Trump en de overeenkomsten tussen Syrische Koerden met Rusland en Syrië. Turkije heeft duidelijk zijn voornemen aangekondigd om 1-3 miljoen Syrische vluchtelingen, voornamelijk Arabieren, in zijn gecontroleerde gebieden te vestigen, zodat het de demografie van de Koerdische regio verandert.
Het toekomstperspectief
Verschillende Koerdische bewegingen zijn van plan de huidige orde in het Midden-Oosten te veranderen en hebben kansen gezocht om hun doelen te bereiken. Vanwege de verschillende crises onder regeringen in het Midden-Oosten zijn deze kansen op een hoogtepunt geweest, omdat het vermogen van deze regeringen om te reageren ernstig is verminderd. De Syrische Koerden bereikten hun ontwikkeling en empowerment vanwege de zwakte van deze regeringen en de escalatie van de crisis in Syrië. Dus naast het creëren van samenhang en het beheersen van hun land, zouden ze het doel van “Democratisch Zelfbeheer” operationeel kunnen maken in het noorden van Syrië. Deze ideologie werd beïnvloed door Abdullah Öcalan, de gevangen gezette PKK-leider, en is ook een onderdeel van het federalistische politieke denken.
Tegenwoordig bevinden ze zich om meerdere redenen in een zwakke positie. Ten eerste, de stabilisatie van de Syrische regering en het opnieuw veroveren van kerndelen van het land. Ten tweede, de val van ISIL die voor de nodige chaos zorgde om kansen te grijpen. Ten derde, de achteruitgang van Koerdisch belang voor het westen en de VS. En tot slot, de toename van de Turkse druk zonder regionale of internationale bondgenoten te hebben. De onvoorspelbaarheid van Trump, de plotselinge terugkeer van Amerikaanse troepen en de impliciete overeenstemming met Erdogan, hebben de situatie van de Koerden verder verslechterd. Hoewel Trump zijn beleid moest veranderen vanwege internationale en nationale druk, beseften de Koerden dat de relatie met de VS niet permanent was.
Daarom onderhandelen de Koerden met de VS, Syrië en Rusland om hun prestaties van de afgelopen jaren te beschermen. Het Koerdische doel is aanwezig te zijn in het Syrische constitutionele comité in Genève. Turkije verzet zich tegen hun aanwezigheid en er zijn slechts een paar Koerden van rivaliserende oppositiepartijen die deelnemen aan het comité en die niet genoeg macht hebben om significant te zijn.
The #Kurdish-led Women's Self-Defense Forces recently opened its first academy in northeastern #Syria with the aim of providing military and ideological training to female fighters who voluntarily join the #U.S.-backed Syrian Democratic Forces (#SDF). pic.twitter.com/LhkNIzKSvE
— VOA Extremism Desk (@VOA_Extremism) November 17, 2019
Syrische Koerden zijn van plan het politieke systeem van Syrië te veranderen van een gecentraliseerde regering in een federale en gedecentraliseerde regering. Dit verschil is niet bijzonder belangrijk voor Trump.
De Koerden hopen enkele resultaten van het Amerikaanse beleid in het Midden-Oosten en Syrië te zien, en ook hoeveel de nieuw gestabiliseerde Syrische regering bereid is toe te geven. De andere kwestie is dat de Koerden Ankara nog niet hebben kunnen overtuigen voor onderhandelingen. Dus Ankara en Erdogan zelf verzetten zich fel tegen de empowerment van de Koerden.
Al met al, wat er ook met de Syrische Koerden gebeurt, hun status zal nooit terugkeren naar de situatie van vóór 2011. Ze blijven een belangrijke speler in de politieke en veiligheidssituatie in Syrië vanwege hun huidige positie en hun internationale banden.
