Verplichte vaccinatie tegen mazelen was de voorhoede van het oprukkende beleid dat we nu beleven in de nasleep van Corona.

“Bescherm het begin!” Dit gezegde is bekend. Het houdt ook in dat als we er niet in slagen ons te verdedigen aan het begin van een gevaarlijke ontwikkeling, de acteurs zich zullen zien bemoedigd en ons zullen lastigvallen met steeds ergere opleggingen. De wijzigingen in de Wet Infectiebescherming in het kader van de invoering van de verplichte vaccinatie tegen mazelen waren voorbereidende acties voor de implementatie van de coronaplandemie. Deze vonden plaats vóór de eerste virusmeldingen en werden in februari 2020 goedgekeurd. Veel van wat vandaag tot volle bloei is gekomen, begon met de vaccinatie tegen mazelen. Het plotseling “opduiken” van een onderwerp dat voorheen alleen aan de rand van de publieke perceptie gebeurde. De morele furie waarmee het lichaam van het individu tot quasi gemeenschappelijk bezit werd verklaard. het soort hoe staatsdwang op het gebied van lichamelijke gezondheid plotseling tot legitiem instrument werd verklaard. De directe gezondheidsvoordelen van verplichte vaccinatie tegen mazelen zijn beheersbaar — zo niet opwegen tegen de schade; maar als een “ijsbreker”, in het kielzog waarvan het zeer grote slagschip van de vijanden van de democratie snelheid kon maken, was Jens Spahns opmars buitengewoon succesvol.

Als gevolg van de invoering van de verplichte vaccinatie tegen mazelen zijn veel nieuwe regels van de Wet Infectiebescherming tot stand gekomen. Deze verplichte vaccinatie wordt binnenkort onderzocht door de constitutionele hoven. De verplichte mazelenvaccinatie die sinds maart 2020 van kracht is, lijdt echter aan wettelijke, formele en medische tekortkomingen. Met een vaccinatiegraad van 97 procent voor jonge kinderen met een eerste vaccinatie, die we al kunnen bereiken zonder verplichte vaccinatie, is het de vraag of verplichte vaccinatie tot verbetering leidt.

Studies in landen met verplichte vaccinatie tonen aan dat de vaccinatiegraad daar aanzienlijk lager kan zijn dan in Duitsland. De maatregel zou daarom niet geschikt zijn om het doel te bereiken en zou grondwettelijk twijfelachtig zijn. Bovendien is een percentage van 97 procent erg hoog en zorgt immunisatie er nu al voor dat mazeleninfecties tot de medische zeldzaamheden behoren en dat ernstige kuren nauwelijks worden waargenomen.

Mazelen zijn epidemiologisch niet relevant

Volgens het RKI-jaarboek van aangifteplichtige infectieziekten bedroeg het totale aantal gemelde mazeleninfecties in 2018 543 gevallen in Duitsland. De RKI rapporteert over de gevolgen van de besmettingen: waar informatie was over mogelijke complicaties van de mazelenbesmetting (in 400 van de 543 gevallen), werd in 95 procent van de gevallen gemeld dat er geen complicaties waren.

“In 9 van de 400 gevallen werd longontsteking en bij 2 patiënten een middenoorontsteking gedocumenteerd in het beloop van de mazelenziekte. Daarnaast werden er ook 2 ziekten geassocieerd met een darmcomplicatie.”

Dat was het in 2018 – en geeft de critici van de verplichte vaccinatie het recht om de evenredigheid van de verplichte vaccinatie van het federale ministerie van Volksgezondheid in twijfel te trekken, wat altijd een aantasting van de fysieke integriteit en een aanzienlijk gezondheidsrisico betekent.

De lijst met risico’s en bijwerkingen van de BMR-vaccinatie is lang en bedreigender dan de lijst met zeldzame mazelencomplicaties. Bijwerkingen van de vaccinatie staan ​​vermeld in de bijsluiters van de vaccins, waaronder koortsstuipen, gewrichtsontsteking, plotselinge levensbedreigende allergische reactie, ontsteking van de hersenvliezen, hersenen, ruggenmerg en perifere zenuwen, Guillain-Barre-syndroom (oplopende verlamming tot ademhalingsverlamming ), Kawasaki-syndroom, erythema multiforme (symptomen zijn rode, vaak jeukende vlekken, vergelijkbaar met de uitslag van de mazelen, beginnend op de ledematen en soms op het gezicht en de rest van het lichaam) enzovoort.

Ouders die hun kinderen met deze vaccins injecteren, erkennen dat hun kind schade kan oplopen door het vaccin. De fabrikanten geven een frequentie aan van maximaal 1 op 1.000 vaccinaties voor de zwaardere vaccinatierisico’s (citaat: bijwerkingen die kunnen optreden bij maximaal 1 op 1.000 vaccindoses). Omdat de vaccinatie tegen mazelen echter moet worden herhaald,

BMR-vaccin gevaarlijker dan mazelen zelf

In zijn verklaring “Vaccinatie als plicht” (1) wijst de Duitse Ethische Raad op een formeel gebrek aan de verplichte vaccinatie tegen mazelen. Hier geeft de Ethische Raad de politiek een belangrijke boodschap:

“Als een staatsvaccinatie zou worden ingevoerd, zou de praktische mogelijkheid moeten worden gecreëerd om alleen te vaccineren tegen de ziekte waarop de verplichting betrekking heeft. Dienovereenkomstig zou ervoor moeten worden gezorgd dat de bijbehorende monopreparaten beschikbaar zijn.”

Op dit moment zijn er in Duitsland slechts meerdere vaccins voor vaccinatie tegen mazelen die minimaal drie vaccinaties bevatten (bof-mazelen-rubella = BMR). Verplichte vaccinatie tegen mazelen, die alleen met deze preparaten zou kunnen worden uitgevoerd, zou automatisch leiden tot verplichte vaccinatie tegen bof en rubella. Dit is echter niet in de wet verankerd.

De Deutsche Apothekerzeitung (DAZ) wees op het dilemma (2):

“De mazelenvaccinatie is verplicht in Duitsland, maar er is geen goedgekeurde vaccinatie: in ieder geval geen die zich alleen tegen mazelen richt. Een enkel vaccin kon tot nu toe nog worden besteld in Zwitserland – nu zijn er leveringsproblemen. Ouders worden eindelijk gedwongen om het drievoudige vaccin tegen mazelen, bof en rubella (MMR) of de viervoudige variant mazelen, bof, rubella en waterpokken (MMRV) te gebruiken.”

Elders meldt de DAZ (3):

“Een apotheker uit Baden-Württemberg vroeg politici naar dit dilemma – het antwoord van Spahn: er is geen behoefte aan monovalente mazelenvaccins, en de aanwezigheid van vaccins tegen mazelen, bof en rubella neemt de verplichting om te vaccineren niet weg.”

Vaccinatie zonder zuiver mazelenvaccin?

Staatsrechtadvocaten nemen hier een heel ander standpunt in: als de staat zijn burgers een plicht oplegt, moet hij de voorwaarden scheppen voor de burgers om die plicht te kunnen vervullen. In het geval van verplichte vaccinatie tegen mazelen moet de staat ervoor zorgen dat er een monovaccin is. Het lijkt vreemd dat Spahn zo nonchalant afziet van het monovaccin. Daarmee riskeert hij het constitutionele hof de verplichte vaccinatie tegen mazelen teniet te doen.

Misschien maakt het Jens Spahn niets uit.

Met de invoering van de verplichte vaccinatie tegen mazelen heeft hij de Infectiebeschermingswet ingrijpend gewijzigd en de algemene verplichte vaccinatie ingevoerd. Dit schiep de voorwaarden voor de staat om vaccinatiecampagnes te bevelen en deze met dwangmaatregelen af ​​te dwingen, zelfs in het geval van toekomstige ziektegolven of als zodanig gestileerde gebeurtenissen.

Dan zou de verplichte vaccinatie tegen mazelen vanaf het begin slechts een Trojaans paard zijn geweest. Achteraf blijkt duidelijk dat de wijziging van de Wet ter bescherming tegen mazelen een voorbereidende handeling was op de coronapandemie.

De Trojan maakt de huidige chantage van de “niet-gevaccineerde” mogelijk

Door de wijziging van § 56 IfSG is er sinds de inwerkingtreding de facto een indirecte vaccinatievereiste, die niet beperkt is tot mazelenvaccinatie, maar een algemeen effect heeft op alle toekomstige verplichte of zelfs vaag aanbevolen vaccinaties. Rubriek 56 IfSG is uitgebreid met de volgende formulering (zie details in het kader):

“Vergoeding volgens zin 1 en 2 wordt niet verleend aan iemand die door middel van een vaccinatie of andere specifieke profylactische maatregel die wettelijk verplicht is of publiekelijk is aanbevolen in het gebied van de gewone verblijfplaats van de betrokkene , is verbannen uit het uitoefenen van zijn of haar eerdere activiteit of scheiding had voorkomen kunnen worden.”

Dit betekent: Iedereen die geen wettelijk voorgeschreven of “aanbevolen” vaccinatie ondergaat en dus een beroepsverbod heeft of schade lijdt door afscheiding, krijgt geen vergoeding. Dit is een indirecte verplichting om te vaccineren door middel van wilskrachtig geweld, uitgeoefend door de staat, die verboden en isolaties kan initiëren. De zwakke formulering van de “aanbevolen” maatregel maakt de situatie nog onvoorspelbaarder en verzwakt de rechtszekerheid omdat de betrokkenen niet duidelijk kunnen zien wat de wetgever bedoelt.

Naarmate de wetswijzigingen voortduren, zijn aanvullende wijzigingen in de Infectiebeschermingswet merkbaar: bijvoorbeeld de uitbreiding van artikel 6 om “zoönotische griep” op te nemen als aangifteplichtige ziekte. Zoönotische ziekten waren en zijn de aanjagers van pseudopandemische gebeurtenissen, zoals het geval was met vogelgriep of varkensgriep. De uitbreiding van de meldingsplichtige ziekteverwekkers volgens § 7 IfSG maakt ook de conclusie mogelijk dat hier verhoogde “aandacht” wordt gegenereerd voor nieuwe “gevaren”.

De wijzigingen van tal van normen in het IfSG vonden in februari plaats, onder de titel van de wetswijziging ter bescherming tegen mazelen. In essentie zijn de talrijke wijzigingen in het IfSG in 2020 echter de wettelijke voorbereiding van een bevolkingscontrole op basis van vaccinatiestrategieën. Talloze veranderingen maken een enorme versoepeling van de gegevensbescherming mogelijk. De nieuwe versie van § 13 IfSG (6) biedt de wettelijke basis voor uitgebreide monitoring van de vaccinatiestatus van de bevolking. Gegevens in overvloed kunnen worden opgevraagd voor vaccinatiemonitoring van de bevolking:

“Teneinde het gebruik van vaccinaties en vaccinatie-effecten te bepalen, moeten de verenigingen van wettelijke ziekteverzekeringsartsen de volgende informatie aan het Robert Koch Institute doorgeven met door dit laatste bepaalde tussenpozen (vaccinatiebewaking):

1. patiënt pseudoniem,
2. maand en jaar van geboorte,
3. Geslacht,
4. de driecijferige postcode en provincie van de patiënt,
5. arrondissement van de behandelend arts,
6. specialisatie van de behandelend arts,
7. Datum van de vaccinatie, de controle, het arts-patiëntcontact en het kwartaal van de diagnose,
8. antigeenspecifieke boekhoudcode van de vaccinatie, diagnosecode volgens de International Statistical Classification of Diseases and Related Health Problems (ICD) en prestaties volgens de uniforme beoordelingsnorm,
9. diagnostische zekerheid,
10. Diagnosetype.”

De ingrijpende wijzigingen van de Infection Protection Act sinds het najaar van 2019 door de federale overheid onder leiding van Jens Spahn zijn niet alleen een interessant onderwerp voor advocaten. De optelsom van de wijzigingen, die met name in de wet vergoeding vaccinatieschade tot 2024 doorwerken, laten zien waar de reis naar toe gaat. Zij zijn het uitvoeringsplan dat wet is geworden voor de samenleving van de toekomst op basis van vaccinaties en tests, met uitsluiting van grondrechten, met uitsluiting van de deelname van de Duitse Bundesrat en het gebruik van dwang in de vorm van indirect geweld tegen de bevolking.

De schrapping van §§ 60 ff uit de IfSG, waartoe in december 2019 is besloten en in januari 2024 ingaat, roept vragen op – in deze norm worden de vergoedingsregelingen bij vaccinatieschade geformuleerd. Als daar de vergoeding nog tot in de puntjes geregeld is, blijft alleen de nieuwe § 24 van de SGB XIV over als basis voor vorderingen tegen de staat in de toekomst als er schade ontstaat als gevolg van een vaccinatie of andere profylactische maatregel.

§ 56 IfSG werd reeds gewijzigd met de wet van 10 februari 2020 en voert de indirecte verplichte vaccinatie in (onderstreepte formulering werd toegevoegd) — zie ook :

Oude versie

(1) 1 Aan een ieder die als shedder verdacht wordt van besmetting, ziekteverdachte of andere drager van ziekteverwekkers in de zin van artikel 31 zin 2, is op grond van dit Handelt en daardoor inkomstenderving lijdt, ontvangt een vergoeding in geld. 2 Hetzelfde geldt voor personen die als shedders zijn of worden aangemerkt of van besmetting worden verdacht, maar alleen in het geval vanshedders als zij andere beschermende maatregelen niet kunnen volgen.

Nieuwe versie

(1) 1 Aan een ieder die als shedder wordt verdacht van infectie, verdachte van ziekte of andere drager van ziekteverwekkers in de zin van artikel 31 zin 2, is op grond van dit artikel aan een verbod of verbod onderworpen in de uitoefening van zijn vroegere Handelt en daardoor inkomstenderving lijdt, ontvangt een vergoeding in geld. 2 Hetzelfde geldt voor personen die als shedders zijn of worden aangemerkt of van besmetting worden verdacht, maar alleen in het geval vanshedders als zij andere beschermende maatregelen niet kunnen volgen. 3 Een vergoeding op grond van de zin 1 en 2 wordt niet verleend aan een ieder die door middel van een in het gebied van de gewone verblijfplaats van betrokkene voorgeschreven vaccinatie of andere specifieke profylactische maatregel die wettelijk is voorgeschreven of in het openbaar is aanbevolen, is verbannen uit het uitoefenen van hun eerdere activiteit of is geïsoleerd had kunnen worden vermeden.

Vaccinatie verplicht of verplicht?

Twee woorden, twee betekenissen. Beide termen hebben hun eigenaardigheden. Plicht is een begrip dat ook moreel geladen is:

“Plicht is een taak die van iemand opkomt om ethische, morele, religieuze redenen en waarvan hij de vervulling niet kan vermijden vanwege een innerlijke noodzaak of die rust op iemand die hem als een vereiste van buitenaf benadert en hem bindt.”

Het niet nakomen van een plicht is een plichtsverzuim. Desalniettemin zou men er nog steeds vanuit kunnen gaan dat anderen of de samenleving niet-naleving zouden kunnen afkeuren – maar verder zijn er geen consequenties.

Verplichte vaccinatie omvat dwang – al een sterke vorm van geweld. De rechtsfilosofie van het strafrecht maakt onderscheid tussen willekeurig geweld en willekeurig geweld. Het wilsbrekende geweld wordt “vis absoluta” genoemd. Het zou worden gegeven als een persoon een vaccin zou krijgen terwijl hij zijn weerstand onderdrukt (met geweld of met behulp van medicijnen). Daarentegen is de “vis compulsiva” de wil-buigende kracht.

In dit geval is de wil zo gebogen dat het slachtoffer nog de mogelijkheid heeft om te beslissen of hij zijn of haar wil zal uitoefenen (niet om zich te laten vaccineren), maar dan zeker de dreigende gevolgen zal moeten dragen.

Zoals blijkt uit de verordening van § 56 IfSG, kan het niet vaccineren of het niet opvolgen van een profylaxe-aanbeveling existentiële gevolgen hebben: de getroffenen kunnen een beroepsverbod krijgen of worden bedreigd met isolatie zonder enige vergoeding te ontvangen. Kortom: wie zich niet laat vaccineren en dus niet mag werken, verliest zijn inkomen.

We hebben nog steeds de keuze (wilshandeling), maar de dreigende gevolgen treffen ons met alle ernst als we besluiten tegen de vaccinatie. Gezien de gevolgen van “beroepsverbod of isolatie zonder vergoeding” is de term vaccinatieplicht een eufemisme (een taalkundige uitdrukking die een voorwerp of een feit op een eufemistische, verzachtende of verhullende manier benoemt – dit geldt ook voor de verplichting tot het dragen van een masker, wat duidelijk een maskervereiste is, is het gevolg van de dreigende boetes). De dreiging met existentiële gevolgen is een wilskrachtige dwang. De dreiging van een boete in het geval van een maskervereiste is ook een dwangmatige beperking.

De basismachtiging voor het afgeven van de verplichte vaccinatie is ook te vinden in § 20 IfSG in paragraaf 6. Daar staat:

Het Bondsministerie van Volksgezondheid is bevoegd om met instemming van de Bondsraad een wettelijke verordening uit te vaardigen dat delen van de bevolking die risico lopen moeten deelnemen aan vaccinaties of andere specifieke profylactische maatregelen indien zich een overdraagbare ziekte met klinisch ernstige vormen voordoet en de epidemische verspreiding ervan te verwachten.”

Paragraaf 7 van dezelfde norm machtigt de deelstaatregeringen om verplichte vaccinatie te gelasten als de federale minister van Volksgezondheid dit niet doet.

Bronnen en opmerkingen:

(1) https://www.ethikrat.org/fileadmin/Publikationen/Stellungnahmen/deutsch/stellungnahme-impfen-als-obligatory.pdf
(2) https://www.deutsche-apotheker-zeitung.de/news/artikel /2020/08/17/single-vaccine-against-measles-also-as-import-not-more-available
(3) https://www.deutsche-apotheker-zeitung.de/news/artikel/2019/08 /29 /geen-mazelen-monovaccins