Indignatie redactie 
Scheiding der machten betekent de scheiding van wetgevende, uitvoerende en rechterlijke staatsbevoegdheden en hun toewijzing aan onafhankelijke staatsorganen. Scheiding der machten is een grondbeginsel van de rechtsstaatgrondwet. In 1991 verklaarde Richard von Weizsäcker (“Van Duitsland naar Europa”): “De Bondsrepubliek is een rechtsstaat.
Niets maakt dit duidelijker dan de rang en werking van constitutionele jurisdictie. Het staat open voor iedereen. Het beslist uiteindelijk over de grondwettelijkheid van alle staatshandelingen.” Maar dit veranderde in het Merkel-tijdperk.
Een gastpost van Dr. medisch Rudiger Potsch
In 2018 was Angela Merkel nog grondwettelijk op ARD: de bondskanselier waarschuwt voor een verwatering van de scheiding der machten en voor het in twijfel trekken van de onafhankelijkheid van de rechterlijke macht. “Als deze onafhankelijkheid van de instellingen niet meer wordt gehandhaafd, is de democratie niet meer compleet. Daarom moet je daar voorzichtig zijn.” Als voorbeelden noemt ze de bescherming van minderheden, persvrijheid, vrijheid van demonstratie en onafhankelijke rechtbanken.
Non-stop schendingen van de grondwet
Ondertussen heeft Merkel zich intensiever met het staatsrecht beziggehouden en mijlpalen gezet bij het overtreden van de grondwet. Dit met kennis van de straffen op het overtreden van de grondwet: gevangenisstraf van zes maanden tot vijf jaar (in minder ernstige gevallen!). Voorbeelden hiervan zijn: de opening van de grens in 2015 (zie advies van constitutionele rechter Udo di Fabio), overdrachten van miljarden naar Brussel zonder toestemming van de Bondsdag (zie arrest van het Federaal Grondwettelijk Hof onder president Voßkuhle), opsporingsbevoegdheden voor de politie zonder gerechtelijk bevel (BVG-arrest onder Vosskuhle) en ziedaar (beoordeeld als een schending van de grondwet na twee jaar onder Harbarth): liquidatie van de verkiezingen in Thüringen, een van de grootste ‘democratische’ puinhopen in de naoorlogse geschiedenis.
Corona en de staatsgreep tegen de scheiding der machten
De vorige federale constitutionele rechters Udo di Fabio, Hans-Jürgen Papier, Andreas Voßkuhle en de constitutionele advocaat en ex-minister van Defensie Rupert Scholz hebben herhaaldelijk de sloopkogel van de Uckermark in de juridische barrières gestoken. Maar toen kwam – zoals gepland – Corona. Voßkuhle beëindigde zijn werk bij het Federale Constitutionele Hof en Stephan Harbarth, een goede vriend van Merkel, werd gepromoveerd tot president. In verband met de “Infection Protection Act”, die in strijd is met de grondrechten, had Merkel eerder bij een staatsgreep tegen de scheiding der machten de rechtsmacht van de bestuursrechtbanken teruggetrokken, zodat burgers zich alleen via hun naaste tegen de BVG konden verdedigen. vriend en partijlid Harbarth.
De overheid dienen in plaats van het volk
Kort na zijn inauguratie sprak Harbarth publiekelijk alle begrip uit voor het coronabeleid van de overheid en ook voor “af en toe kleine foutjes”, die altijd te wijten zijn aan de aanzienlijke tijdsdruk. Het verwoestende quotum van zijn eerdere werk op het gebied van Corona: tot nu toe zijn drie van de 239 grondwettelijke klachten en 72 urgente aanvragen positief beslist. Onder meer een spoedaanvraag tegen een arbeidsgerelateerde vaccinatieplicht werd afgewezen omdat niemand zou worden gedwongen om in zijn baan te werken als hij bang zou zijn voor de bijwerkingen van de vaccinatie, waaronder de dood. Het feit dat het gentherapievaccin gedeeltelijk was goedgekeurd voor een studie en de Neurenbergcode werden volledig genegeerd.
Effectiever dan de Stasi
De vermeende “World Medical President” Frank-Ulrich Montgomery (eigenlijk voorzitter van de Council of the World Medical Association) sprong op deze trein alsof hij nooit publiekelijk zijn afwijzing van maskervereisten en afsluitingen had uitgesproken – door wie en met welk bedrag dan ook. Plotseling sprak hij van een “tirannie van de niet-gevaccineerden” en verdedigde hij de ineffectieve methoden van onderdrukking van de heer Karl Lauterbach door zijn eerder uitgesproken mening in diskrediet te brengen als een “vrijheidsfetisj”. In 1990, na het einde van de Stasi, zei de DDR-burgerrechtenactivist Bärbel Bohley: “Jullie zullen instellingen creëren die veel effectiever werken, veel fijner dan de Stasi. Ook het constante liegen komt terug, de desinformatie, de mist waarin alles zijn vorm verliest.”
Geen sancties voor het overtreden van de grondwet
16 jaar Angela Merkel hebben hun sporen achtergelaten: constitutioneel hoofd Hans-Georg Maaßen wordt ontslagen omdat hij Merkel en haar woordvoerder Seibert heeft veroordeeld voor liegen (vermeende klopjachten op mensen in Chemnitz), Ursula von der Leyen wordt uit het vriendjesmoeras van de Ministerie van Defensie en in geïmplanteerd in Brussel, hoewel ze niet eens had deelgenomen aan de Europese verkiezingen. De verkiezing in Erfurt wordt gecatalogiseerd als “onvergeeflijk” en “teruggekeerd”. Zoals eerder vermeld, werden andere schendingen van de grondwet door de BVG bevestigd, maar nooit gesanctioneerd.
Transformatiebeleid in het kader van het WEF
Toppunt van Merkels beleid is de nauwe samenwerking met de globalist Klaus Schwab van het WEF in Davos en de ondersteuning van de coronapandemie. Beiden waren het er in januari 2020 over eens dat de wereld zo snel een “revolutie van bovenaf” nodig heeft dat de meeste mensen de poging tot drastische transformatie niet op tijd kunnen zien en dat er geen tijd zal blijven voor revolutionair verzet. Dit wekt de indruk van georganiseerde misdaad.
