De Trump ‘Deal’: Een Ultimatum en een grote set-up behalve voor israël

Een dag geleden schreef ik een artikel over de Trump Deal van de titel “ The Deal van de Eeuw, maar nu komt naar voren dat the deal niet zo best is voor het Midden-oosten behalve Israël.

Op het moment dat het artikel werd geschreven, was er niet genoeg geloofwaardig materiaal gepubliceerd over de “Deal”, dus de inleiding van het artikel was “Ja,” Je kunt een boek beoordelen aan de hand van de omslag “, vooral als het ‘boek’ de ‘Deal’ is. de Eeuw ‘en de’ hoes ‘prijst twee oplichters, Trump en Netanyahu. “Nu is er kennelijk voldoende geloofwaardig materiaal over de inhoud van de’ Deal ‘verschenen, met name het artikel in’ Hayom ‘, het Israëlisch-joodse blad. De deal verdient een tweede blik, zonder zijn toevlucht te nemen tot het lezen van een ‘boek’.

De deal biedt de Palestijnen niet veel concessies. Hun basis- en minimumvereisten voor een vreedzame oplossing van het Palestijnse probleem worden niet vervuld. Het is een ultimatum om je over te geven en te accepteren wat Netanyahu dicteert:

1. Geen tweestatenoplossing
2. Geen soevereine Palestijnse staat
3. Een verenigd Jeruzalem dat de hoofdstad van Israël zal blijven; Oost-Jeruzalem zal dus niet de hoofdstad zijn van een soevereine Palestijnse staat
4. Legitimeren van alle illegale Israëlische nederzettingen
5. Geen oplossing voor vluchtelingen; omdat de definitie van “vluchtelingen” ervoor zorgt dat ze tot een minimum worden beperkt. Trump definieerde ‘vluchtelingen’ als mensen die leefden toen Israël in 1948 werd opgericht; de jongste vluchteling 71 jaar oud maken. Hoewel de huidige Amerikaanse schattingen van kwalificerende ‘vluchtelingen’ volgens deze definitie 40.000 zijn, is het mogelijk dat tegen de tijd dat de nieuwe Palestijnse staat is ingesteld, dit tot vijf jaar kan duren, veel van hen er misschien niet zijn

Van alle indicaties werd de deal door de zionisten geformuleerd als een opstelling, een valstrik voor het enige doel ervan afgewezen te worden door de Palestijnen, effectief dienende Israëlische ontwerpen. Na bepaalde Palestijnse afwijzing van de deal, zal de Israëlische mantra dat er geen Palestijnse vredespartner is om mee te onderhandelen, luid en duidelijk worden gehoord. Daarnaast zal de Israëlische onteigening van het Palestijnse land en de uitbreiding van nederzettingen worden voortgezet, net als de voortzetting van etnische zuiveringen en meer apartheidsbeleid. Deze ontwikkelingen zullen ook gepaard gaan met zware straffen van de Palestijnen voor het afwijzen van de deal; in dat geval zullen de VS waarschijnlijk al haar financiële steun aan de Palestijnen annuleren en andere landen onder druk zetten om hetzelfde te doen. Erger nog, als president Mahmoud Abbas, president van de Palestijnse Autoriteit, in het uiterst onwaarschijnlijke geval de overeenkomst ondertekent,

De Palestijnen worden nauwelijks gestimuleerd om de deal te accepteren en deze is al vóór de officiële publicatie door Palestijnse leiders verworpen. President Mahmoud Abbas heeft gezegd: ‘We hebben deze deal vanaf het begin afgewezen omdat het geen betrekking had op Jeruzalem en we willen geen staat zonder Jeruzalem of zonder Gaza.’ Premier Mahmoud Shtayyeh van de Palestijnse Autoriteit beweerde dat de ‘Deal of the Century’ zal worden dood geboren en er zouden geen partners zijn voor de deal. Saeb Erekat, secretaris-generaal van de PLO, zei dat het Palestijnse leiderschap het vredesplan van de VS afwijst om het Palestijns-Israëlische conflict op te lossen, eraan toevoegend dat de Palestijnen niets minder dan een onafhankelijke Palestijnse staat aan de grenzen van 1967 zullen accepteren.

Syrië is volledig weggelaten in de deal. Kan het Palestijnse probleem vreedzaam worden opgelost zonder Syrië? Zoals ik heb opgemerkt in mijn vorige artikel hierboven, voor Syrië, zijn het Palestijnse conflict en het Syrisch-Israëlische conflict onopgeloste componenten of sporen van het historische Arabisch-Israëlische conflict. Hosni Mubarak, de voormalige president van Egypte, beweerde in een persinterview dat Hafez Assad, de overleden Syrische president, de Golan had kunnen terugkrijgen als hij bereid was geweest om de betrekkingen met Israël en de open ambassades in beide landen te normaliseren. Hoewel het waar is dat president Hafez Assad het erg moeilijk heeft gemaakt om de bittere pil van het hebben van normale relaties met Israël te slikken, was hij bereid om het onder de juiste omstandigheden te doen, net als president Bashar Assad. Echter, de bittere pil van een afzonderlijke deal met Israël,

Een laatste punt met betrekking tot het weglaten van Syrië in de Trump-deal, het is de moeite waard om terug te denken aan de oude uitspraak van Henry Kissinger dat de Arabieren zonder Egypte niet ten oorlog mogen trekken met Israël en geen vrede kunnen sluiten zonder Syrië.