De Trump-hand slaat weer toe

Bijna alles wat Trump aanraakt, verandert in vuil of erger. Zelfs als hij echt probeert een of andere ongemakkelijke situatie te verbeteren, slaat hij de verkeerde toon. Het maakt hem niet uit dat hij absoluut niets weet over het onderwerp dat zijn aandacht trekt, want in zijn onwetendheid zal hij erin duiken en de zaken erger maken. 

Zijn eenzijdige afwijzing van de adequaat functionerende internationale nucleaire overeenkomst met Iran was een volslagen ramp die de spanning in de Golf en het Midden-Oosten in het algemeen enorm verhoogde, en eerlijk biedt om tot oorlog te leiden. De gemene racistische beledigingen die hij uitbracht tegen vier jonge, vrouwelijke, niet-blanke leden van zijn eigen congres, tweeten dat ze “terug moesten gaan en helpen om de volledig gebroken en door misdaad aangetaste plaatsen” van hun oorsprong te herstellen, drie geboren in de VS van immigrantenfamilies en één immigrant Somalisch, diende om Amerika verder te polariseren op een moment dat het echt eenheid nodig heeft. Bijna ongelooflijk hijverklaarde vertegenwoordiger Ilhan Omar als een sympathisant van Al-Qaeda.

CNN meldde dat ‘Trump zei dat hij boos is’ als ik mensen hoor praten over hoe geweldig Al Qaida is. ‘ Hij benadrukte: ‘Dat was Omar. Hoe groot Al Qaida is. ‘ En hij zei: ‘Ze zei dat je hun borst kunt uitsteken, je kunt …’ Als ik aan Amerika denk, hè. Als ik denk aan al-Qaeda, kan ik mijn borst uit te houden’.”Hij stuurde een tweet te zeggen “Een politicus dat iemand, waar we zijn in oorlog met al-Qaeda hoort en ziet iemand praten over hoe geweldig al-Qaeda is. Kies haar verklaring. Dat was Omar. ‘Hoe geweldig Al-Qaeda is.’ En we verliezen grote soldaten aan Al-Qaida. ‘

Deze giftige aantijging door Trump werd in de media verwoest, maar hij heeft zijn walgelijke verzinsel niet ingetrokken en zich niet verontschuldigd voor het grof plunderen en belasteren van een van de wetgevers van zijn land.

En toen besloot hij zich met de zaken van het subcontinent bezig te houden, waarbij hij zich specifiek richtte op de ramp in Kasjmir als een voertuig voor zijn zelfbewuste goedaardige invloed. Het is verschrikkelijk duidelijk dat hij niets weet over Kashmir en het belang ervan voor India en Pakistan, en dat hij volledig onwetend is van de ernst van de wilde opstand die het deel van de regio beheerst door India aangrijpt.

Discord in Kashmir is een erfenis van de ineffectieve verdeling van koloniaal ‘India’ door de Britten in 1947, toen zij ervoor zorgden dat het subcontinent werd verdeeld in twee onafhankelijke landen, India en Pakistan. Kashmir was een prinselijke staat met een bevolking die bijna volledig moslim was – maar de heerser, de Maharajah, was een hindoe. Vanzelfsprekend had de staat deel moeten uitmaken van het nieuwe West-Pakistan, maar Londen koos voor India en zaaide de catastrofe.

Sindsdien is er niets goed gegaan, en onenigheid tussen India en Pakistan over de soevereiniteit van Kasjmir heeft tot oorlog tussen hen geleid en kan dit gemakkelijk opnieuw doen.

Op 21 juli waren er vuurgevechten tussen Indiase en Pakistaanse troepen langs de Controlelijn die de gebieden van Kasjmir verdeelden die worden gecontroleerd – “beheerd” – door India en Pakistan. Indiase rapporten gaven aan dat een soldaat was gedood. De volgende dag had de Pakistaanse premier Ikram Khan uitgebreide besprekingen met president Trump in het Witte Huis, waarin ook het probleem van Kasjmir in overweging werd genomen. President Trump zei tegen Khan dat ‘ik twee weken geleden bij premier Modi was en we over dit onderwerp spraken en hij eigenlijk zei:’ Wilt u bemiddelaar of arbiter worden? ‘ Ik zei ‘waar?’ Hij zei: ‘Kasjmir, omdat dit al vele, vele jaren aan de gang is.’ Als ik kan helpen, zou ik graag een bemiddelaar zijn. ‘

Zijn bewering dat meneer Modi zoiets had, was een regelrechte leugen. Ik ben een voorstander van internationale bemiddeling, simpelweg omdat ik onderhandeling en arbitrage verkies boven confrontatie en moord, en ik weet heel goed dat geen enkele Indiase premier ooit zou overwegen een dergelijke handelwijze voor te stellen. Het maakt niet uit dat via bemiddeling door derden een redelijke oplossing voor een vreselijk geschil kon worden gevonden en dat talloze levens zouden worden gered – omdat er geen hindoe-indiaan in de politiek is of iets anders dat zelfs zou fluisteren dat internationale hulp een verstandig ding.

Natuurlijk werd de bewering van Trump dat premier Modi bemiddeling had voorgesteld snel weerlegd door de Indiase minister van Buitenlandse Zaken, Subrahmanyam Jaishankar, die zei: “Ik wil categorisch stellen dat de premier geen dergelijk verzoek heeft ingediend bij de Amerikaanse president.”

Het was duidelijk dat premier Imran Khan wilde dat de besprekingen zich zouden concentreren op economische zaken, met name het herstel van de 900 miljoen dollar aan Amerikaanse veiligheidssteun die in januari 2018 was opgeschort, maar er was veel meer aandacht voor internationale zaken dan was voorzien, en de opvoeding van Kasjmir, hoe belangrijk die ook is, diende alleen om de volstrekt onbuigzame houding van New Delhi te benadrukken ten aanzien van de betrokkenheid van derden bij elke benadering van toenadering tot Pakistan. Het toonde ook aan dat het raadzaam zou zijn als president Trump zich zou onthouden van bespreking van internationale zaken waarover hij niets weet.

Zijn naïviteit en onwetendheid werden getoond toen hij tegen Imran Khan zei : “Dus misschien zullen we met hem spreken of ik zal met hem spreken en zullen we zien wat we kunnen doen. Omdat ik zoveel over Kasjmir heb gehoord. Het is zo’n mooie naam. Moet zo’n mooi deel van de wereld zijn … maar op dit moment zijn er gewoon bommen overal. Er is een vreselijke situatie voor vele jaren. Laat het me weten als ik iets kan doen. ‘

India en Pakistan komen dichter bij grootschalige conflicten sinds een zelfmoordaanslag door de in Pakistan gevestigde terroristische groep, Jaish-e-Muhammad, 44 para-militaire troepen doodde in het door India bestuurde Kasjmir, waarna India een luchtaanval in Kashmir, beheerd door Pakistan, waaraan Pakistan heeft gescheurd door een Indian Air Force MiG-21 neer te schieten tijdens een vergeldingsoperatie (en eerder effectiever).

De reactie van de VS omvatte destijds een verklaring van het Witte Huis dat “Deze [terroristische] aanval alleen onze vastberadenheid versterkt om de samenwerking en coördinatie op het gebied van terrorismebestrijding tussen de Verenigde Staten en India te versterken”, maar de discussies van Trump-Khan op 22 juli maakte geen melding van de vermeende bevordering van Pakistan door terroristische groeperingen en concentreerde zich op andere aspecten van bilaterale betrekkingen. Trump bedankte Khan voor de hulp van Pakistan bij het betrekken van de Afghaanse Taliban bij vredesonderhandelingen, en zei: “We hebben de afgelopen weken veel vooruitgang geboekt” en geen melding gemaakt van de houding of rol van India in een definitieve regeling.

Het valt nog te bezien of Pakistan economisch of op een andere manier zal profiteren van de hartelijke gesprekken, maar India is op de hoogte gebracht dat zijn betrekkingen met de VS ten minste gedeeltelijk afhangen van het waargenomen nut van Pakistan voor Washington. En de goedbedoelde maar totaal ongepaste interventie van Trump met betrekking tot Kasjmir, die India heeft gekozen als volledig pro-Pakistan, heeft de betrekkingen tussen India en Pakistan nog verder teruggeschroefd. De Trump-hand heeft opnieuw toegeslagen.