Vanaf eind december 2020 waren we ruim drie maanden in Costa Rica om te ontsnappen aan de onderdrukkende, vrijheidvernietigende omstandigheden in Nederland. Een kort ervaringsverslag.

We hadden oorspronkelijk maar vijf weken gepland en daarna twee keer verlengd tot begin april. De reden hiervoor was enerzijds het deprimerende nieuws uit Nederland. Daar werd, in tegenstelling tot de aanvankelijke aankondigingen en beloften, de lockdown van maand tot maand verlengd en steeds erger. Daarentegen was en is er een zeer liberale, ontspannen benadering van Corona in Costa Rica.

Afgezien van een paar lange, meerdaagse reizen landinwaarts, brachten we praktisch de hele tijd door in een spiritueel centrum aan de noordelijke Pacifische kust van Costa Rica. We kwamen daar niet om ideologische redenen terecht, maar omdat het de enige Engelssprekende school was die voor korte tijd klaar stond om onze kinderen op te nemen. Uiteindelijk brachten ze meer dan twaalf weken door op de kleine, op Waldorf geïnspireerde school. De school is gedurende de hele Corona-periode nooit gesloten geweest. Niemand draagt ​​daar maskers en er zijn geen regels voor afstand. De lessen worden in kleine groepjes gegeven en de kinderen zijn vaak buiten aan het bouwen of kijken naar de planten en dieren.

Na school waren de kinderen en tieners meestal buiten aan het spelen, in bomen klimmen, in een vijver springen, waterappels plukken, zwemmen, surfen, vangen, verstoppertje spelen enzovoort. Behalve de wraak van Montezuma, waar de meeste Europeanen en Noord-Amerikanen ooit mee te maken hadden, waren alle kinderen, alle mensen in het algemeen, enorm gezond. Veel sociale contacten, samenzijn, levendige uitwisseling en veel beweging buitenshuis versterken uiteraard het immuunsysteem en maken je gezond.

Voor zover wij weten, was er bij niemand in de regio waar we waren, geen ernstige COVID-ziekte. We hebben daar veel mensen leren kennen, ook de lokale bevolking. Niemand in de regio kende iemand die ernstig ziek was of stierf aan COVID. Een hotelier vertelde me dat de overheidscijfers allemaal nep waren, de overheid wilde gewoon geld verdienen en boetes innen. Volgens officiële overheidsinformatie zijn er op 3 april 2021 bijna 600 coronadoden per miljoen inwoners in Costa Rica, (1).

Er zijn altijd ongeveer 250 mensen in het spirituele centrum tijdens het droge seizoen, dat grofweg van november tot april duurt. In deze periode komen er in totaal zo’n 1.000 mensen van over de hele wereld. Er is een zeer warme, open, onbevooroordeelde relatie met elkaar, veel knuffels en uitgebreide persoonlijke uitwisselingen. Enerzijds zijn er vaak massa of grote evenementen met soms meer dan 100 deelnemers, bijvoorbeeld dansevenementen, tipi-ceremonies, volle maan-ceremonies, dagelijkse grote groepsmeditaties, yoga of tai chi.

Aan de andere kant zijn er veel workshops, van yoga tot vasten en reinigingskuren, in het reine komen met het verleden, liefdevolle interactie met elkaar, stille retraites en ga zo maar door. Al deze gebeurtenissen vinden altijd plaats zonder masker en zonder regels voor afstand, vaak dicht bij elkaar. In mijn ervaring waren de mensen volledig vrij van Corona-angst. Het was een groot voordeel voor mij. Voetbal, tennis, georganiseerde busreizen naar het strand en ga zo maar door zonder maskers, vaak dicht bij elkaar en altijd heel vrolijk.

Toen we regelmatig met de huurauto door het land reisden, zagen we dat alle winkels open waren, alle kappers, restaurants, hotels en ga zo maar door. Er was geen herkenbare lockdown. Blije, zorgeloze mensen, de restaurants en hotels worden goed bezocht. In de winkels en restaurants – op weg naar de zitplaats – is het dragen van een masker verplicht. Maar het wordt vaak niet erg serieus genomen. FFP2-maskers lijken daar nauwelijks te bestaan, medische maskers zijn ook de grote uitzondering. Het was een buitengewoon opwindende tijd.

Toen terug in Nederland: ik heb de indruk dat het land ernstig ziek is, niet ziek van COVID, maar mentaal en spiritueel.

Natuurlijk zijn er COVID-ziekten in Nederland, maar ook in Costa Rica. Een goede vriend van ons stierf eind maart op 66-jarige leeftijd aan COVID na weken van ziekenhuisopname en kunstmatige beademing.

Er zijn enorme verschillen tussen de twee landen als het gaat om de dagelijkse omgang met het virus door mensen.

De Costa Ricanen zijn vol levensvreugde, geluk, vriendelijkheid en lijken volkomen vrij van coronavrees. In Duitsland is het precies het tegenovergestelde: hier, in rijen, is men bijna in paniek over het virus, is er angst, nervositeit, agressiviteit, veel politie en veel aanklacht.

Mijn indruk is dat er in Duitsland geen redelijke relatie bestaat met echt gevaar, voorzichtigheid of zelfs luchthartigheid zijn vreemde woorden. Alles lijkt vervuld van angst, afgebroken door angst.

Omgaan met het virus in ons land is ronduit ziekelijk. Bovenal zijn onze kinderen systematisch verzwakt in hun immuunsysteem en vatbaarder voor ziekten als ze niet sporten, buiten sporten, vrienden ontmoeten, enzovoort. De staat en de reguliere media verdraaien de voorstellingen van Corona in een beangstigende mate of liegen gewoon. Kritische stemmen hebben geen zeggenschap of worden het zwijgen opgelegd. YouTube verwijdert systematisch afbeeldingen die kritisch zijn over de corona, Amazon weigert boeken te verkopen die kritisch zijn over de corona. Er is heel open censuur, maar helaas merken veel mensen het niet zolang ze er zelf geen last van hebben.

In Nederland worden rede en logica genegeerd in een mate die ik in 2020 voor onmogelijk had gehouden. Een paar voorbeelden:

• Na terugkeer uit Costa Rica moet je minimaal vijf dagen in quarantaine zitten, al zijn de nieuwe besmettingen per miljoen inwoners minder dan half zo hoog als in Nederland (2). Voor de vlucht moet je een coronatest doen, anders mag je niet vliegen. Als het negatief blijkt te zijn, zitten al deze niet-geïnfecteerde mensen in het vliegtuig met FFP2- of medische maskers en moeten ze daarna minimaal 5 dagen in quarantaine worden geplaatst.
• Kinderen worden op scholen getest en iedereen waarvan kan worden aangetoond dat ze gezond zijn, zit na afloop in de klas met een masker.
• De minister van Volksgezondheid zegt dat het een vergissing was om de winkel te sluiten, dat het niet meer zal gebeuren … en een paar maanden later zal de winkel weer sluiten.
• In november kondigde men een “lockdown light” af voor twee weken – dan zou het van maand tot maand erger worden en meer dan vier maanden duren.
• De premier zegt: “Corona is en blijft een gevaar voor ons allemaal.” Blijkbaar is ze niet bijzonder goed in het lezen van statistieken, omdat ze deze stelling allemaal tegenspreken.
• De staatsviroloog zegt dat maskers geen nut hebben tegen de pandemie, en zes maanden later dragen kinderen ze in de klas..
• Als u bijwerkingen heeft van de vaccinatie, is dat een teken dat het werkt.
• Als u geen bijwerkingen heeft van de vaccinatie, is dit een teken dat het goed wordt verdragen.

De lijst kan bijna voor onbepaalde tijd worden verlengd. Argumenten worden uitgebogen als je ze nodig hebt. Rede en wetenschap zijn naar believen gebogen. Gezond verstand wordt systematisch geëlimineerd. Dat doet me sterk denken aan een uitspraak van Mephisto in Goethe’s Faust:

Veracht alleen rede en wetenschap,
de hoogste macht van de mens,
laat alleen
de leugengeest je versterken
in schitterende en magische werken, dus ik heb je absoluut.

Het lijkt alsof een groot deel van ons coronabeleid hierdoor geïnspireerd is en ons absoluut heeft.

Ook in Costa Rica zijn er voorschriften die in strijd zijn met het gezonde verstand. Bijvoorbeeld dat alleen auto’s met bepaalde nummerplaatcijfers op bepaalde dagen van de week mogen rijden. Hierdoor worden mensen in bussen geduwd, waar mensen extreem dicht bij elkaar staan ​​en veel gemakkelijker besmet raken. Maar de mate van absurditeit lijkt aanzienlijk groter te zijn in Nederland. Maar vooral:

De mate van staatsgeloof in de twee landen is als dag en nacht. Naar mijn indruk geloven Costa Ricanen hun regering en vertrouwen ze er nauwelijks op. Terecht.

Op dit gebied kunnen we veel van hen leren als het om coronabeleid gaat.

Conclusie:

Omgaan met Corona in Costa Rica lijkt me heel anders, veel relaxter dan in Nederland. Mensen zijn lang niet zo bang, agressief en nerveus, maar erg gelukkig en levensbevestigend – “pura vida” is een heel vaak gebruikte begroeting en afscheidsformule. Dat past goed bij het land. Desalniettemin zijn er officieel een derde minder COVID-sterfgevallen dan de onze. Blijkbaar kun je heel anders met het virus omgaan dan wij. We kunnen veel leren van Costa Rica als het gaat om het omgaan met Corona.

Bronnen en opmerkingen:

(1) https://www.worldometers.info/coronavirus/ , geraadpleegd op 3.4.2021

(2) Cijfers voor eind maart: https://www.worldometers.info/coronavirus/country/costa-rica/ , https://www.worldometers.info/coronavirus/country/germany/