Indignatie redactie 
Er zijn vele wegen die naar Rome leiden.
En er zijn vele mensen die niet naar Rome willen. In Italië is een ‘anti-vaxx’-icoon bezweken aan ‘Covid’. De eenenzestigjarige monteur meende dat ‘Covid’ een verzinsel was van ‘de Joden’, en hij was er trots op dat hij, zonder acht te slaan op adviezen en voorschriften, met zijn koortsige lijf in de supermarkt mensen besmette met een virus dat niet bestond. Dat is hier op geen enkel moment ooit de boodschap geweest. Waar ik begon met de vraag hoe gevaarlijk ‘Covid’ was, nadat ze in Wuhan stevig hadden uitgepakt om het virus de pas af te snijden, kwam ik uit bij het standpunt dat nu door Diederik Gommers wordt uitgedragen. Het is, zoals elke luchtweginfectie, riskant voor bepaalde groepen. Een infectie niet onderkennen en de behandeling verwaarlozen kan zelfs een volkomen gezond mens fataal worden. Het beschermen van kwetsbare groepen, en het vinden van adequate protocollen om hen te beschermen en (bij voorkeur) te voorkomen dat zij in het ziekenhuis belanden, dient de prioriteit te zijn.
Vervolgens negeerden we die optie, en werd de focus verlegd naar ‘sturen’ op ‘IC-capaciteit’. Vroegtijdig ingrijpen verzuimden we, terwijl we wachtten op het bevrijdende ‘vaccin’, bij het gelijktijdig ontmoedigen/verbieden van preventieve zorg via het versterken van het eigen immuunsysteem middels Ivermectine (of iets soortgelijks), voedingssupplementen en antistollingsmiddelen. Artsen en wetenschappers die daarmee bewonderenswaardige resultaten behaalden, werden bedreigd met boetes, en beroepsverboden. Een absurde situatie die wereldwijd leidde tot groeiende achterdocht, en niet slechts bij leken zoals ondergetekende, maar vooral ook onder medici en wetenschappers van naam en faam die geen toegang kregen tot de gevestigde media, en op het internet te maken kregen met censuur en ad hominem aanvallen om hun statuur binnen de wetenschap schade te berokkenen.
Wie zocht naar de bron van die onfortuinlijke keuzes die werden gemaakt in de twee jaar die daar op volgden, kwam uit bij ‘Big Everything’, oftewel ‘Davos’, en hun ‘wetenschappelijke’ en politieke klantenkring. Met daarbij een hele karavaan gemesmeriseerde volgelingen die blind voeren op de vuren die de jutters hadden ontstoken op het strand om de rijk beladen schepen richting zandbank te dirigeren. Dat traject kwam in elk geval niet uit bij Rome.
Het ‘Big Everything’/‘Davos’-verhaal omvat alles, en het virus is er slechts een onderdeel van, waar de Heer Schwab er direct een voorbeeldige mogelijkheid in zag om de ‘Davos’-agenda uit te voeren, zoals hij uiteenzette in zijn boek en ondersteunende artikelen over de ‘Big Reset’, elders ook wel ‘Build Back Better’ genoemd. Voordat de ‘vaccins’ alle aandacht opeisten door de implicaties voor u en mij, en allen die ons dierbaar zijn, schreef ik hier voornamelijk over economische, sociale en geostrategische ontwikkelingen. Meer in het bijzonder vanuit mijn bezorgdheid dat de keuzes die we maakten neerkwamen op sloopwerkzaamheden, terwijl allerminst zeker was dat we op die puinhopen écht iets ‘Beters’ zouden bouwen. Ook al omdat we de productie en relevante expertise op transport hadden gezet naar ‘Lage Lonen Landen’, en de grondstoffen missen voor de ambities die we hebben, terwijl we druk zijn met ruzie en oorlogen die ons niet slechts een arm en een been kosten, maar ons tevens dreigen af te sluiten van de productieve landen met de expertise, en de grondstoffen. Terwijl we daarnaast volop mensen uit alle windstreken binnenhalen, én de voedselproductie en logistieke netwerken afbouwen.
Met andere woorden, als Rusland en China op zoek waren naar wegen om het westen te overvleugelen, dan was er geen betere partner dan ‘Davos’. Er zijn daarom mensen die menen dat ‘Davos’ een ‘communistisch complot’ is om zonder slag of stoot een eind te maken aan de welvaart en culturele aspiraties van het westen. Van mijn kant heb ik er consequent op gewezen dat we het zelf doen. China noch Rusland dwingen ons. En waar ze hun eigen weg gaan om niet te worden meegesleurd door ‘Davos’ heb ik hier steeds gesteld dat het hen overduidelijk geen windeieren legt. Tegelijk heb ik steeds geschreven dat die observatie niet inhield dat we geen andere keus hadden dan China en Rusland te kopiëren, maar dat we juist op zoek moesten naar wegen om samen te werken. Alleen als we binnen zo’n wereldomspannend verband van ‘handelsblokken’ onze eigen broek op konden houden, konden we voorkomen dat we met de pet in de hand om een aalmoes zouden moeten bedelen als we bij ons alles gesloopt hebben. Met onze totaal verdwaasde zombieleger, dat geen ander product in de aanbieding heeft dan ‘Gender-Issues’, ‘Race-Issues’, ‘Regime Change’ en ’Safe-Spaces’, dat met hybride geweld jacht maakt op ‘consensus’ zonder ooit een schroef in een plank te draaien, of zelfs maar te weten hoe dat zou moeten, wordt het hier een soort dierentuin. De ‘Eeuwige Jachtvelden’.
Nadat Josep Borrell, de niet-verkozen vertegenwoordiger van heel Europa, gepokt en gemazeld in het ‘Davos’-circuit, op de recente voorstellen van Poetin had gereageerd met de opmerking dat alleen de ‘winnaar’ eisen kon stellen, kreeg ik opnieuw dat gevoel dat ‘Davos’ plannen klaar heeft liggen voor een ‘beslissende oorlog’. En ik heb nieuws voor generaal Borrell: Die oorlog wordt onze graftombe. En waarvoor? Omdat ‘Davos’ de hand overspeeld heeft.
