Hoe een rechtse samenzwering tot bloei kwam in de pre-internet tijdperk.
Afgelopen kerst bevond ik me alleen, stoned en aan het zwembad bij het Trump National Doral Miami in een ‘Fake News’-T-shirt onder een donzige witte Trump-mantel. Voor de middag pakte wat zon en nam een video van mezelf terwijl ik een passage over Mike Flynn las uit een kombuis van mijn boek.
ik had veel gerapporteerd over Flynns carrière. In 2012, toen luitenant-generaal, werd Flynn door president Obama aangesteld om het Defensie-inlichtingenbureau te leiden, maar hij werd zonder pardon ontslagen na twee jaar tumult en politiek in uniform . Hij zou in het geheim lobbyen voor Turkije en samenzweringstheorieën over de gezondheid van Hillary Clinton spuiten , evenals een ingebeelde pedofilie-ring in een pizzeria in Washington. Deze val na het leger was fascinerend voor mij omdat Flynn een echte militaire gelovige was, een terugkeer naar een ander tijdperk, kolonel Kurtz kom naar huis. Mensen die ik in het leger respecteerde, respecteerden hem. Mijn CIA-vrienden leken dit respect niet te delen. Hij dacht anders dan de meeste officieren van het leger die ik kende.
De ambtstermijn van Flynn bij de regering Trump was zelfs nog korter: hij werd al na 24 dagen wegens contacten met Rusland en zijn buitenlandse lobby als nationale veiligheidsadviseur afgezet , waardoor hij ook schuldig werd verklaard aan een federale telling van liegen tegen onderzoekers. Sindsdien was de belangrijkste publieke steun die hij had verzameld van zijn familie en de QAnon-mensen , die bestaan in die liminale internetruimte die de chans wordt genoemd en geloven dat een ‘ storm‘Komt eraan waarin president Trump een internationale pedofiliering van democraten, globalisten en satanisten zal verbreken. In deze apocalyptische fantasieën was Flynn een goede christelijke krijger die de diepe staatskloof van binnenuit naar beneden bracht : sommigen beweerden zelfs dat Flynn Q was, de anonieme auteur van de online berichten die deze vermeende wereldwijde samenzwering afbakenden. Terwijl ik die vakantieochtend nadacht over de erfenis van de man, kwam een enkele hagedis uit een scheur in de muur, zakte naar het bubbelbad en zwom drie ronden.
Voor mij was dat een duidelijk teken dat het tijd was om te gaan. Doug Laux – de ex-spion waar ik twee achtereenvolgende kerstdagen mee heb doorgebracht, terwijl ik in eigendommen van de president verbleef – en ik haalde onze huur, een rode cabriolet Camaro, van de Venezolaanse valet en uitgerold, op weg naar South Beach. Net buiten het pand stond een vrouw, gekleed in een geel reflecterend vest, met een bord met de tekst: “Wie is V / Ik weet / weet jij?” Terwijl we voorbij reden, riep ik de initialen “WWG1WGA” – kort voor “Waar gaan we naartoe? we gaan allemaal, ‘een Q-tagline – van de convertible. Ze zag er verward uit door de verwijzing. Ik vroeg me af wie haar betaalde om daar te staan en het teken vast te houden.
Degenen die praten weten het niet. Degenen die weten praten niet. De informatieoorlogen gaan snel door. Eerder deze maand organiseerde de Trump Doral de ‘American Priority Conference’. Eén panel genaamd ‘Is America in a Great Awakening ?’ Leek een fluitje voor de hond van volgelingen van wat ik als ‘de psychologische operatie van QAnon’ ga beschouwen . ”Voordat de shitshow in Syrië en de aantekeningen van Trump aan buitenlandse leiders en beschuldigende intriges het gesprek overnamen, was Twitter verbijsterd over een snuff-video die werd getoond in een zijkamer van de Doral-conferentie: het bevatte de president die een“ Kerk van Fake News ‘om Trump’s meest gehate medialeden te verslaan, dood te schieten en neer te steken.
Die kerstnacht, in een hotel in South Beach, keken Doug en ik naar kabelnieuws. Trump had een verrassingsbezoek gebracht aan Irak. In een commerciële pauze tussen de pratende hoofden, The 700 Club adverteerde een gebedsrij. Ik heb het nummer gekozen. Na enkele minuten luisteren naar opnames van Pat Robertson en zijn zoon die om geld vroegen, was ik verbonden met een Filipijnse-geachte 700 Club gebedsvertegenwoordiger. Ze vroeg om mijn gebedsverzoek. Ik dacht dat ik de mannen kende die de meeste gebeden nodig hadden: de dappere Navy SEAL’s die Trump nu in Irak beschermen. Het gebed dat ze voor hen zei was het wachten waard, woest en vurig, doom aanroepend over de vijanden van God, de president en de zegels. Amerika was een gouden eeuw van magisch denken ingegaan. Het was niet langer alleen de pony die op apocalyptische scenario’s wachtte. Een volledig politiek entertainmentsysteem dat zich de volgende dag hoopte op een deus ex machina deed nu ook eschatologie. Niet lang daarna ontdekte ik het verhaal van Het verbond, het zwaard en de arm van de Heer,
Zeg wat je wilt over doomsday cults; ijveraars weten hoe ze moordend onroerend goed moeten kiezen. De zichzelf castrerende leden van de Heaven’s Gate die Nikes droegen om zelfmoord te plegen en naar een ruimteschip achter de komeet Hale-Bopp te reizen, deden dit vanuit een Californië herenhuis in de buurt van Encinitas. Ruim voordat Joanna en Chip Gaines van Waco, Texas, een mekka van scheepslappen en verroest tin maakten, bouwden David Koresh’s Branch Davidians net buiten de stad hun eigen fixer-upper cult compound – Mount Carmel -. De familie Manson woonde een tijdje op de Spahn Ranch, een stand-in landschap in Zuid-Californië voor westerse films en tv-shows.
Dit waren mijn gedachten vorige maand, toen ik vanuit mijn huis in Fayetteville, Arkansas naar het noordoosten reed om een oude cultus te controleren.
In de late jaren zeventig kocht een groep zichzelf ironisch genoeg de CSA – die gemakkelijker op hoeden kon worden geborduurd dan Het verbond, het zwaard en de arm van de Heer – in de meren van de Ozarks 224 hectare grensgebied Arkansas-Missouri gekocht. regio van de Campus Crusade for Christ. Daar vestigden ze een separatistische gemeente genaamd Zarephath-Horeb om voedsel op te slaan en zelfvoorziening te oefenen in afwachting van de beproevingen. Onderweg om Zarephath te vinden, was ik ongeveer halverwege vertrokken in Harrison, Arkansas – dat in 2017 van vier white-power billboards naar één was gegaan – voor een stront in een toilet in de lobby van de lobby .
Het verhaal waar ik naartoe reed, raakte iets te dicht bij huis. Mijn overgrootvader van vaderszijde kwam uit Cassville, Missouri; we hebben daar nog steeds familie. Mijn moeders kant van de familie zijn mormonen. De mormonen in Missouri hebben hun eigen donkere geschiedenis, nadat ze zich in de jaren 1830 in Jackson County hadden gevestigd, nadat Joseph Smith verklaarde dat het de Zion van zijn volgelingen was. De inwoners van Jackson County hadden andere ideeën; aanvallen volgden, en Smith’s volgelingen en een mormoonse paramilitaire sekte die zichzelf de Danieten noemde voerden een terreurcampagne van represailles uit in de ‘Mormon Missouri War’, leidend tot gouverneur Lilburn Boggs om Missouri Executive Order 44 te ondertekenen, bekend als de ‘ vernietigingsorder’, ‘Op 27 oktober 1838, om de toestand van de mormonen en de problemen die ze met zich meebrachten, weg te nemen.
De christelijke terreurcultus die ik achtervolgde, was vier uur verwijderd van de laatste stand van de Mormonen in Missouri, maar ik was blij dat mijn darmen leeg waren toen ik op bergwegen bleef draaien, zaagtandend rond Bull Shoals Lake, in de buurt van het oude CSA-grensgebied.
James Ellison, een minister van de kerk van Christus, richtte de CSA op als een christelijke gemeente met zeven andere families in het nabijgelegen Elia, Missouri, in 1971. De groep groeide in toevallen en Ellison kocht de compound op de oever van de Bull Shoals in ’76 . Ze leefden daar een insulair, zwaar leven. Roken en drinken waren verboden; iedereen werkte, gaf zijn persoonlijke bezittingen over aan de gemeente en luisterde naar Ellison’s steeds meer samenzwerende preken over de naderende neergang van Amerika. In 1978 vertelde Ellison zijn kudde dat de apocalyps op 12 augustus zou komen. Om zich voor te bereiden op de onvermijdelijke achteruitgang die het einde van de wereld zou ondergaan, legde de groep $ 52.000 aan wapens en munitie in, stelde een ‘minister van defensie’ aan en begon militaire tactiek bestuderen.
Toen 12 augustus voorbijging zonder de voorspelde beproevingen verliet een deel van Ellisons oorspronkelijke kudde de kudde en nam hij een baan aan bij een bemanning die nucleaire raketsilo’s in Missouri bouwde , terwijl andere mannen in de groep geld verdienden als ingehuurde handen of houtkap, met alle verdiend geld gewijd aan de doelen van de groep. Het werd raar, snel. “Leden van de CSA zijn gebonden door een niet-traditionele religie die geloofsgenezing omvat, spreken in tongen, en een profetie die zegt dat de samenleving spoedig in beroering zal instorten,” verklaarde een intern FBI-rapport uit 1982 :
Als voorbereiding hierop legt de groep voedsel en wapens op en traint zichzelf in militaire en overlevingsprocedures … geleerd worden vuurwapens en schietvaardigheid, abseilen, foerageren naar voedsel, het opwerpen van obstakels zoals punji-sticks en prikkeldraad om plunderaars te ontwijken [sic], stedelijk oorlogvoering, militaire veldvaart, nationaal bosoverleving, thuisverdediging, christelijke vechtsporten, christelijke militaire waarheden, nucleaire overleving en belastingprotesten.
“In 1980 waren we gegroeid tot ongeveer 60 leden, inclusief kinderen,” schreef Kerry Noble, een in Texas geboren spirituele zoeker die het tweede in bevel en het publieke gezicht van de CSA werd. Noble hielp de gemeenschap verder te radicaliseren toen hij die banden begon af te spelen door John Todd, een in Dallas gevestigde hellevuurprediker die beweerde een overloper te zijn van de ‘Grand-Druid Council of 13’, de binnenste cirkel van de kwaadaardige verborgen hand van de wereld – de Illuminati, die de mensheid tot slaaf wilde maken met behulp van demonische krachten en de Trilaterale Commissie.
Todd beweerde dat de Robert Redford-film Three Days of the Condor reëler was dan wie dan ook wist: het codeboek dat het CIA-personage van Redford ontdekt, was in feite de deurstop Atlas Shrugged uit 1950 van de Ayn Rand , wat, volgens Todd, een blauwdruk was voor het overnameplan van de Illuminati. Rand’s held, John Galt, was echt een tegenstander van de Philippe Rothschild, die volgens Todd de leider van de kliek was. (Ellison was ook teruggekeerd van zijn raketopbouw naar de compound met tapes van preken – er waren toen geen e-mailthreads of Twitter-accounts om ideeën te verspreiden – van de nabijgelegen kerk van Israël, die Christian Identity verkondigde, een racistische theologie die blanken om de echt gekozen stam van Israël te zijn en Joden om de spawn van Satan te zijn.)
In december 1979 vertrouwde de groep zijn militaire training toe aan een vluchteling uit de rock-and-roll scene in Zuid-Californië genaamd Randall Rader, die de titel van generaal aannam. “Rader had geen formele militaire training, maar hij bezat verschillende militaire veldwerkboeken,” schreef Noble later. Noble had de leiding over een ‘Home Guard’, een paramilitaire eenheid die hij omschreef als ‘een man die vijftien jaar ouder is dan ik en een kunstbeen heeft … een epileptische, achterlijk man; twee halfblinde, dikke jonge mannen; en twee mannen die minder om het leger geven dan ik. ‘
Overweeg alstublieft om ons te steunen als donateur of ondersteunend lid, ook wij hebben onze inkomsten zien dalen in deze heftige tijden daarom, KLIK HIER voor IBAN of via PayPal hieronder!, wil je ook onze berichten zoveel mogelijk delen dit is voor ons van levensbelang, hartelijke dank en veel leesplezier. Steun Indignatie via PayPal veilig en simpel.