Indignatie redactie 
Niet-gevaccineerde mensen zouden klinieken overbelasten met ernstige COVID-cursussen, wordt gezegd. Op deze manier rechtvaardigen politici en media de groeiende, soms existentieel bedreigende druk op de ‘bezwaarden’. Maar deze stelling blijft achter: de cijfers zijn ongeloofwaardig en het Robert Koch Instituut blokkeert.
Het moet ons verlossen van het virus en de vrijheden terugbrengen. Het is zeer veilig en zeer effectief, ja, de enige hoop wijd en zijd in een verschrikkelijke pandemie: politici en de media prijzen de coronavaccinatie met enkele van de nieuwe, voorwaardelijk goedgekeurde, nieuwe mRNA- en vectorvaccins die zijn ontwikkeld in een dringend proces zoals een heilig sacrament. Ondanks hoge incidenties en veel zieken – in landen met een hoge vaccinatiegraad van alle plaatsen – evenals een groot aantal gemelde vermoedelijke gevallen van ernstige bijwerkingen: iedereen die twijfelt aan de effectiviteit, twijfelt aan de veiligheid en geen braadworst accepteert als een “handeling voor de volksgezondheid” wordt als “sociaal schadelijk” beschouwd en wordt steeds meer het doelwit van existentieel relevante straforgieën. Het geluid wordt ruwer.
De vermeende “pandemie van niet-gevaccineerden”
Jens Spahn schold bijvoorbeeld uit over een vermeende “pandemie van niet-gevaccineerden”. Artsen en verpleegkundigen raken volgens het OM steeds meer gefrustreerd omdat niet-gevaccineerde mensen de intensive care-afdelingen vulden. De wereld werd zelfs ontdekt dat veel niet-gevaccineerde patiënten naar verluidt de voorkeur zouden geven aan “een klap”. En een Frankische regionale krant rekent minutieus uit dat vaccinatieweigering veel te duur is voor (ingeënte) belastingbetalers en verzekerden.
Aangezien niemand kan ontkennen dat zelfs mensen die tweemaal en driemaal zijn ingeënt met Corona besmet kunnen blijven en het virus kunnen verspreiden – hoewel ze niet meer profylactisch worden getest – een vermeende overbevolking van de intensive care-afdelingen met niet-gevaccineerde COVID-19-patiënten wordt nu gebruikt als rechtvaardiging voor Uitsluiting en stigmatisering daarvan, onder meer door de afschaffing van de staatsquarantainecompensatie en de binnenkort te betalen test, waarmee “vaccinatieweigeraars” hun basisrechten zouden moeten kopen om deel te nemen aan cultuur en onderwijs duur.
Maar dit verhaal bevindt zich op zeer wankele grond. Er zijn sterke aanwijzingen dat uitspraken zoals die van de Duitse Ziekenhuisvereniging (DKG) van 10 september, volgens welke “meer dan 90 procent van de intensive care-patiënten niet gevaccineerd is”, gebaseerd zijn op dubieuze registratie- en interpretatiemethoden. In ieder geval geven de gepubliceerde gegevens van het Robert Koch Institute (RKI) aan dat het percentage COVID-19-patiënten dat als gevaccineerd is geregistreerd, waarschijnlijk een grove understatement is.
Pfizer en FDA verzaken hun plicht bij covid-vaccin voor kinderen
Eén, twee, drie keer ingeënt? De RKI blokkeert
RKI-woordvoerster Susanne Glasmacher wil niets wezenlijks zeggen. Op verzoek van de auteur verwees zij – wederom – naar de weekrapporten van haar instituut. Er is zelfs een tabel over “Vaccinatiedoorbraken” op pagina 19 . Hieruit zou blijken hoeveel mensen in totaal positief testten met symptomen en dubbel werden ingeënt op normale en intensive care-afdelingen in de klinieken. Van kalenderweek 33 tot 36 (16 augustus tot 12 september) waren er iets meer dan 27.000 zogenaamde “vaccinatiedoorbraken” op een goede 132.000 “coronagevallen” – ongeveer 20 procent. Bij patiënten ouder dan 60 jaar zou dat bijna 45 procent zijn.
Maar die zijn vaak niet ernstig ziek, zegt men. In klinieken registreerde de RKI in totaal 12 procent van de ongeveer 9.800 patiënten die positief testten als vaccindoorbraken in de periode van vier weken, op de intensive care-afdelingen was het iets meer dan 12 procent, in de 60-plussers een goede zesde. Men zou kunnen denken dat dit heel weinig is. Maar deze representatie heeft verschillende vangsten.
Ten eerste: gevaccineerde patiënten worden meestal alleen getest op relevante coronasymptomen, terwijl niet-gevaccineerde patiënten altijd worden getest. In februari van dit jaar kwam een analyse tot de conclusie dat ongeveer een kwart van de gepubliceerde “Corona-gevallen” voor totaal verschillende ziekten werd behandeld. Niet-gevaccineerde mensen tellen als COVID-19-gevallen, zelfs na een auto-ongeluk als ze achteraf positief testen. Dit kan niet gebeuren met gevaccineerde mensen. Deze benadering vertekent al de cijfers.
Ten tweede wordt een patiënt bij het RKI pas een echte “vaccinatiedoorbraak” als er minimaal 14 dagen zijn verstreken tussen de tweede vaccinatie en de onderliggende positieve PCR-test. Dat wil zeggen: als een zieke met klachten naar de kliniek komt en 13 dagen na zijn tweede vaccinatie al positief wordt getest, verschijnt hij in de RKI-rapporten als vermeend niet gevaccineerd.
Dit roept twee vragen op: hoeveel van de ongeveer 88 procent zogenaamd niet-gevaccineerde patiënten hadden hun eerste of tweede dosis eigenlijk al gekregen? En: Welke criteria gebruiken klinieken om te beoordelen wanneer gevaccineerde mensen moeten worden getest en wanneer niet? Hier zijn geen eisen of data voor. Ook met dergelijke vragen verwijst de RKI u door naar de klinieken. Kortom: elke kliniek doet het naar eigen inzicht.
Geen concrete cijfers over adolescente COVID-19-patiënten
De RKI-woordvoerster bleef hard toen de auteur opvolgde. ‘Ik kan niets toevoegen aan mijn eerste antwoord,’ smoorde ze haar onbevredigde nieuwsgierigheid. Glasmacher weigerde ook verdere informatie te verstrekken over de vraag: Hoeveel kinderen en adolescenten in de leeftijd van 12 tot 17 jaar zijn sinds maart 2020 daadwerkelijk behandeld met ernstige COVID-19-ziekten op intensive care-afdelingen? De RKI zou immers beter aan het publiek kunnen uitleggen hoe groot het nut van mRNA-vaccins eigenlijk is voor deze leeftijdsgroep, waarop de Permanente Vaccinatiecommissie (STIKO) van de RKI zich nu beroept in haar advies van half augustus.
Want gezien het toenemende aantal meldingen van vermoedelijke bijwerkingen is het eigenlijk maar de vraag of de coronavaccinatie de kinderen en jongeren enig voordeel oplevert voor hun eigen gezondheid en of het risico opweegt tegen de risico’s. Op 31 augustus – drie maanden na de voorwaardelijke goedkeuring door de Europese Commissie en twee weken na het STIKO-advies – had het Paul Ehrlich Instituut al 1.228 meldingen van verdachte transacties ontvangen voor 12- tot 17-jarigen, waarvan 173 betrekking hadden op ernstige reacties drie doden.
Daarbij verwijst de RKI-woordvoerder op een Excel-bestand naar de kliniekbezetting. Dit omvat echter alleen de bedbezetting per week naar leeftijd. Het toont niet het aantal patiënten en de ziekten die ze behandelen. Er kan worden uitgegaan van talloze meervoudige tellingen, bijvoorbeeld wanneer patiënten meerdere weken in de kliniek liggen of tussendoor worden verplaatst en elders als een nieuw geval verschijnen.
Voordelen van vaccins overdreven?
Meer kon en wilde ze niet zeggen, verduidelijkte Glasmacher. Een woordvoerster van het Paul Ehrlich Instituut (PEI), dat moet toezien op de veiligheid van de vaccins, had de auteur eerder verteld dat alleen het RKI kon zeggen hoeveel minderjarigen van 12 jaar en ouder eerder op de intensive care met corona waren behandeld. . Daar willen ze het natuurlijk niet aankondigen.
Kortom: echte cijfers over de mensen die daadwerkelijk voor COVID-19 zijn behandeld, zijn net zo ontoegankelijk voor het publiek – als ze al bestaan - als het werkelijke aandeel van degenen die een en twee keer zijn ingeënt onder hen. Men krijgt de indruk dat dit net zo opzettelijk kan zijn als het overdrijven van de voordelen van vaccins. Zijn de federale overheid en haar instituten zelfs bang dat de waarheid de een of de ander zou verstoren en dat hun rechtvaardiging voor het discrimineren van niet-gevaccineerde personen dan niet langer houdbaar zou zijn? De reactie van de RKI-woordvoerster voedt in ieder geval vermoedens.
Gastpost: Het angstaanjagende vaccinatieboekje van mijn huisarts
