Het is weer 2015 in Duitsland.

Hieronder staan ​​zeven Duitstalige artikelen over de Afghaanse “vluchtelingencrisis” en de binnenkomst van ontelbare duizenden Afghaanse migranten in Duitsland, aangemoedigd en geholpen door de Duitse regering, in het bijzonder minister van Buitenlandse Zaken Heiko Maas.

Veel dank aan Hellequin GB voor de vertalingen.

Ten eerste, van PolitikStube , een verslag over de inspanningen van de heer Maas om het vertrek van de migranten uit Afghanistan en hun reis naar Duitsland mogelijk te maken:

Tienduizend Afghanen? Maas wil lokale arbeiders via buurlanden uit Afghanistan laten vertrekken

Men heeft de indruk dat een groot aantal Afghanen zich in Duitsland zal vestigen onder het mom van “plaatselijk personeel”.

De Bundeswehr heeft meer dan 5.000 mensen uit Kabul gevlogen, waaronder 3.000 lokale medewerkers en Afghaanse burgers. Volgens een schatting van het ministerie van Buitenlandse Zaken bleven meer dan 10.000 Afghanen met een toelatingsgarantie achter; het zijn voormalige lokale arbeiders en mensen die bescherming nodig hebben. Daarom wil Maas de uittocht via aan Afghanistan grenzende landen en hun intocht in Duitsland mogelijk maken.

Op de een of andere manier krijg je het gevoel dat hier een doofpottactiek wordt gebruikt. Op dit moment weet de regering dat veel burgers hebben ingestemd met het accepteren van het ‘lokale personeel’, maar een groot contingent wordt stilletjes via de achterdeur binnengehaald, waarover ze willen zwijgen voor de BTW [Algemene Verkiezingen].

Maas wil lokale arbeiders via buurlanden uit Afghanistan laten vertrekken

Federaal minister van Buitenlandse Zaken Heiko Maas (SPD) wil tijdens een reis naar de buurlanden van Afghanistan zoeken naar snelle exit-mogelijkheden voor mensen die risico lopen uit de crisisstaat. De minister wilde in zijn gesprekken de mogelijkheden onderzoeken voor Afghanen met een inreisvergunning voor Duitsland om over land naar buurlanden te reizen en van daaruit snel en gemakkelijk naar Duitsland te reizen. De Duitse ambassades in de buurlanden zullen snel en gemakkelijk toegangsdocumenten afgeven aan voormalige lokale werknemers en andere risicopersonen die een acceptatiebrief hebben ontvangen. Hiervoor krijgt u aanvullende middelen.

De federale regering blijft zich inspannen om de mensen in Afghanistan voor wie wij een speciale verantwoordelijkheid hebben, in staat te stellen het land veilig te verlaten.

Het tweede artikel, ook van PolitikStube , is een rapport over de demonisering van de AfD ( Alternatief für Deutschland , Alternatief voor Duitsland), en de omvang van de migratievloed op weg naar Duitsland:

Wie liegt hier? Kretschmer (CDU) rommelt tegen AfD: vergelijking met 2015 is kwaadaardige propaganda

De Saksische premier Michael Kretschmer (CDU) deinst tegen de AfD en heeft de waarschuwingen voor een nieuwe vluchtelingencrisis zoals in 2015 scherp afgewezen. “De vergelijking met 2015 is vergezochte en kwaadaardige propaganda”, vertelde hij aan Die Welt (zaterdageditie).

Het ministerie van Buitenlandse Zaken schat het aantal lokale werknemers en kwetsbare mensen nu op meer dan 10.000 mensen die een inreisvergunning voor Duitsland hebben en hun gezin mee zullen nemen. Maar het gaat niet alleen om deze groep mensen, maar ook om die ‘vluchtelingen’ die al op weg zijn naar Europa of van plan zijn de EU binnen te springen. De afgelopen weken waren al tienduizenden Afghanen onderweg. Volgens schattingen staken elke dag tot 1.500 mensen de Iraanse grens naar Turkije over, de meerderheid wilde naar Duitsland. En de vloed houdt niet op; momenteel bereiken dagelijks tot 1.000 Afghanen Turkije; autoriteiten vrezen massale migratie uit Afghanistan.

Zelfs federaal minister van Binnenlandse Zaken Horst Seehofer verwacht een nieuwe vluchtelingenstroom, met een vage schatting van 300.000 tot vijf miljoen Afghanen.

Als honderdduizenden of zelfs een miljoen Afghanen via veilige derde landen toegang krijgen tot Duitsland, dan moet Kretschmer zich niet met gebogen hoofd terugtrekken in zijn Munchhausen-schaal (niemand verliest zijn basisrechten als hij niet wil worden ingeënt) maar aftreden vanwege kwaadaardige propaganda tegen de AfD.

Epoche Tijden :

De Saksische premier Michael Kretschmer (CDU) heeft de waarschuwingen van de AfD voor een nieuwe vluchtelingencrisis zoals in 2015 scherp afgewezen. “De vergelijking met 2015 is vergezochte en kwaadaardige propaganda”, vertelde hij aan Die Welt (zaterdageditie). “En natuurlijk nemen we ook vluchtelingen op in Saksen die eerder voor de Bundeswehr en NGO’s hebben gewerkt.”

Maar iedereen die komt, moet door een veiligheidscontrole. “En er moet een duidelijke reden zijn waarom de betrokkene bescherming nodig heeft.” Met het oog op de onstabiele situatie in Afghanistan zei Kretschmer: “Het wordt duidelijk dat “wij Europeanen niet in staat zijn om in dergelijke situaties op te treden zonder de VS als leidende militaire macht.”

NGO’s die migranten “reddingen” in de Middellandse Zee mogelijk hebben gemaakt, zijn betrokken bij het organiseren van chartervluchten vanuit Afghanistan. Met andere woorden, George Soros is van plan om ze binnen te halen.

Eerst een kort verslag van PolitikStube :

Helemaal gek! Groene politicus Marquardt organiseert zijn eigen chartervluchten in Kabul

In het overstromingsrampgebied wordt nog steeds hulp gezocht, de sanering vordert maar langzaam, maar deze ramp past niet echt in het thema van de Groenen, althans voor Erik Marquardt. De Groenen richten zich op Afghanistan, en zijn van plan chartervluchten te organiseren om zoveel mogelijk Afghanen die bescherming nodig hebben naar Duitsland te smokkelen… om binnen te vliegen, natuurlijk, zonder hun identiteit te controleren.

Je kunt deze actie classificeren als een verkiezingscampagne-inspanning van de Groenen, aan de andere kant als een bedrijf om donaties te genereren. In 2018 wilde Klaas Heufer-Umlauf ook een “zeereddingsschip” charteren, hiervoor werd de vereniging “Civil Fleet” opgericht en werd Erik Marquardt aangesteld als voorzitter. Er werden donaties van in totaal € 297.000 opgehaald, maar er is nooit een schip vertrokken en de mislukking was waarschijnlijk meer te wijten aan incompetentie.

Zelfs met het huidige initiatief kan een verwachte beëindiging plaatsvinden, maar Marquardt toonde zich toen in ieder geval hypermoreel.

En van Die Welt :

Groene politicus Marquardt organiseert zijn eigen chartervluchten in Kabul

Een initiatief onder leiding van de Groene politicus Erik Marquardt wil mensen uit Afghanistan in veiligheid brengen. Een eerste evacuatievlucht wordt tot in detail voorbereid. Militaire experts spreken van een project met een hoog risico.

Activisten die betrokken zijn bij reddingsacties op zee in de Middellandse Zee plannen met donaties gefinancierde chartervluchten om mensen uit Kabul te evacueren. De Civil Fleet Support Association, geleid door de 33-jarige Groene politicus Erik Marquardt, beweert “een vliegtuig te hebben gecharterd dat we zullen gebruiken om naar Kabul te vliegen”.

De nieuwe website kabulluftbruecke.de zegt letterlijk: “De formaliteiten zijn verduidelijkt, nu gaat het om de uitvoering.” Details over het tijdstip van de geplande chartervlucht of de grootte van het vliegtuig worden niet gegeven. Tot nu toe heeft de Duitse regering A400M militaire transportvliegtuigen gebruikt om kwetsbare mensen te evacueren nadat de islamitische Taliban aan de macht kwam. De missies worden als gevaarlijk beschouwd. De Bundeswehr-vliegtuigen oefenen speciale naderingsmanoeuvres uit om zo laat mogelijk binnen het bereik van geleide wapens te komen, en zijn ook uitgerust met defensieve middelen die een burgervliegtuig niet heeft. Het valt nog te bezien of een civiel chartervliegtuig zelfs zou mogen landen.

Militaire experts spreken van een project met een hoog risico. Op dit moment hebben de VS nog praktisch de controle over de nadering en het gebruik van het militaire deel van Kabul Airport. Alleen afgelopen maandag waren er 152 starts en landingen. Volgens Amerikaanse gegevens werden binnen één dag in totaal 21.600 mensen uit Kabul gevlogen. De VS zelf vervoerden ongeveer 12.700 mensen met 32 ​​vluchten van zijn grote C-17 transportvliegtuigen en vijf vluchten van de kleinere Hercules C-130. Er waren ook 57 vluchten uit andere landen met 8.900 passagiers.

“Overheid heeft steun nodig bij redding”

Van ingewijden is vernomen dat er naar verluidt gesprekken zijn tussen de VS en de Taliban dat de luchthaven van Kabul civiel moet blijven opereren na de gevraagde terugtrekking van de VS op 31 augustus, mogelijk onder bescherming van de Verenigde Naties.

Zoals op de Airlift-website staat, moeten zoveel mogelijk mensen uit Kabul worden gered. “De overheid heeft steun nodig bij de redding, want we hebben amper tijd.” De vereniging heeft naar verluidt “lijsten van mensen die gered moeten worden en hebben contact met honderden anderen”. Letterlijk: “We zien dat er meer mogelijkheden zijn om de toegang tot de luchthaven veiliger te maken en we verwachten dat deze mogelijkheden de komende dagen worden ingezet.” Door middel van donaties moeten zoveel mogelijk vliegtuigen worden georganiseerd.

Volgens eigen informatie werkt het initiatief voor de chartervluchten nauw samen met het situation centre en de operationele leiding. “De bureaucratische processen van de Duitse bureaucratie verhinderen echter flexibiliteit op veel gebieden, wat we kunnen garanderen”, zegt de campagnewebsite.

In een op Twitter gepubliceerde video spreekt de Groene politicus en voorzitter van de vereniging Civil Fleet Support over het feit dat de chartervlucht naar Kabul “ook in overleg is met de federale overheid”. Het is niet van tevoren gecommuniceerd omdat er van tevoren moet worden gegarandeerd dat het chartervliegtuig kan worden gebruikt. “We willen zo vaak mogelijk naar Kabul vliegen”, staat in de videoboodschap, die is gekoppeld aan een oproep voor donaties.

Op korte termijn was er geen verdere informatie beschikbaar van de Groene Partij-politicus Marquardt, het Airlift Initiative of het Operations Command van de Bundeswehr. “Momenteel zijn we de klok rond bezig met onze evacuatievlucht naar Kabul. Begrijp alsjeblieft dat we momenteel geen interviews kunnen geven omdat we er simpelweg geen tijd voor hebben”, aldus het initiatief.

Marquardt was de woordvoerder van de Groene Jeugd en is sinds november 2015 lid van de partijraad Bündnis 90 / Die Grünen. Sinds de Europese verkiezingen in 2019 is hij lid van het Europees Parlement als onderdeel van de Groenen / EFA-fractie. Hij is voorzitter van de Berlijnse vereniging Civil Fleet Support, die door middel van donaties reddingsschepen charterde voor civiele reddingsoperaties op zee in de Middellandse Zee. Het initiatief van de Kabul-chartervluchten die nu door de vereniging zijn aangekondigd, wordt vermoedelijk ondersteund door ongeveer 100 initiatieven en groepen, zoals blijkt uit een lijst onder de oproep tot donaties.

Minister van Buitenlandse Zaken Heiko Maas erkent dat er 70.000 Afghaanse migranten moeten worden binnengehaald. Maar komen er nog meer?

Van PolitikStube :

Nu zullen er 70.000 Afghanen zijn — Heiko Maas in de toelatingswaanzin

Bijna elke dag een nieuw waterpeilrapport. Gisteren waren dat er 40.000 en vandaag zijn er al 70.000 Afghanen die Heiko Maas naar Duitsland wil halen.

Deze cijfers werden nooit genoemd. Eigenlijk ging het om een ​​paar honderd helpers en hun familieleden. Dit wordt “salami-tactiek” genoemd en is bekend uit andere gebieden.

Nu wordt dezelfde fout gemaakt als in 2015. Op dat moment waren er slechts een paar duizend op het treinstation van Boedapest die om humanitaire redenen naar Duitsland werden gebracht. Uiteindelijk bleven de welkomstdeuren open en kwamen er miljoenen binnen.

Een beschermingsbelofte voor 70.000 Afghanen – niemand heeft ooit van een EU-land gehoord; we nemen “70.000” Afghanen op.

We zullen de komende dagen afwachten of de honderdduizend mark wordt gekraakt.

Een verslag van Der Spiegel dat de Gutmenschen aan het hart gaat :

Afghaanse lokale werknemers in gevaar

“Ons werk gaat door totdat iedereen veilig is”

Na het einde van de Bundeswehr Airlift begint een tweede fase om bedreigde Afghanen te redden. Minister van Buitenlandse Zaken Maas zegt dat de Duitse belofte van bescherming voor ongeveer 70.000 mensen blijft gelden. Maar hoe kan hun vertrek slagen?

Aan het begin van een haastig geplande crisismissie naar de buurlanden van Afghanistan, heeft minister van Buitenlandse Zaken Heiko Maas verregaande toezeggingen gedaan aan de lokale Afghaanse strijdkrachten die zijn achtergelaten in de Hindu Kush, evenals aan bedreigde mensenrechtenactivisten en journalisten. Namens de federale regering beloofde hij iedereen die de reddingsvluchten van de Bundeswehr niet haalde, dat ze niet in de steek zouden worden gelaten.

Bij de eerste stop van de driedaagse reis benadrukte Maas in Turkije dat Duitsland zijn belofte zou houden om tot 70.000 bedreigde Afghanen te beschermen die ze zo snel mogelijk naar de Bondsrepubliek wilden brengen.

De Duitse reddingsmissie is nog lang niet voorbij met de stopzetting van de militaire evacuatie. “We willen de hulpverlening voortzetten”, zegt Maas, “maar die gaat nu een tweede fase in.”

Het hulpaanbod voor zo’n 10.000 Afghanen die actief waren in de krijgsmacht of in ontwikkelingsprojecten blijft gelden. Er zijn ook zo’n 1.600 activisten en journalisten die vrezen voor wraak van de Taliban. Als u in elk geval de naaste familieleden meetelt, zijn dat ongeveer 70.000 mensen.

“Ons werk gaat door totdat iedereen voor wie we verantwoordelijk zijn in Afghanistan veilig is”, zei Maas.

Maas onderhandelt over twee opties voor snel vertrek

Op zijn reis wil Maas nu onderhandelen over twee opties voor een snelle exit van kwetsbare Afghanen. In Turkije ging het vooral om het gereedmaken van de grotendeels verwoeste burgerluchthaven van de hoofdstad, zodat chartervliegtuigen daar in ieder geval weer konden landen.

De Amerikanen regelen momenteel het luchtverkeer in Kabul met militaire middelen. Omdat de toren zwaar beschadigd was, was er constant een zogenaamd AWACS-jet uit de VS in de lucht en coördineerde het vliegende radarsysteem het luchtruim boven Afghanistan.

Turkije onderhandelt al met de Taliban om de burgervluchten vanuit Kabul te hervatten. Minister van Buitenlandse Zaken Mevlüt Çavusoglu sprak van een “verzoek om technische ondersteuning”, en Turkse experts waren al ter plaatse. Maar de eerste balans is somber.

“Er is zeer aanzienlijke schade aan de landingsbaan, de radartoren en alle gebouwen”, zegt Çavusoglu. Hij zei niet hoe lang de noodzakelijke reparaties zouden duren, maar hij leek niet erg hoopvol. Lange tijd dacht Çavusoglu na over de beveiliging op de luchthaven naast Maas.

Het is nu al duidelijk dat de Taliban geen buitenlandse troepen meer in het land zullen accepteren die de luchthaven zouden beschermen zoals de Amerikanen nu doen. Volgens de Turkse minister is niemand bereid om burgerpersoneel voor de luchthaven “naar een risicogebied” te sturen. Daarom wordt er achter de schermen al gesproken met een beveiligingsbedrijf dat de beveiliging en operaties zou kunnen organiseren.

Zonder de goodwill van de Taliban zal de missiechartervlucht niet werken. Tot dusverre heeft in ieder geval de politieke arm van de islamisten het vertrek van het lokale personeel verzekerd, zelfs na het einde van de Amerikaanse missie. Het is moeilijk te voorspellen of de troepen op de grond die al het civiele deel van de luchthaven in handen hebben, deze beloften zullen nakomen.

Bovendien zou er met elk van de vluchten een nieuwe storm komen van duizenden naar Duitsland willen vertrekken die helemaal niet voor Duitsland werkten.

Onzekerheden bij vertrek via derde landen

De tweede exit-optie heeft ook veel vraagtekens. Maas wil onderhandelen met landen die grenzen aan Afghanistan om lokale arbeiders die op Duitse beschermingslijsten staan ​​toe te laten en ze vervolgens van Oezbekistan of Pakistan naar Duitsland te laten vliegen. De ambassades hebben hun personeel al versterkt, aangezien de eerste lokale staf en mensenrechtenactivisten daar al om visa vragen.

De optie klinkt goed op papier. Zo overweegt het ministerie van Buitenlandse Zaken om medewerkers naar de grensposten van Afghanistan te sturen om de binnenkomst van Afghanen die daar al op de lijst staan, te vergemakkelijken. Hulptoezeggingen worden gebruikt om het voor de buren aangenamer te maken om de toegang niet te blokkeren. Het zal niet gemakkelijk zijn in landen als Pakistan. De regering klaagt al jaren over meer dan twee miljoen Afghaanse vluchtelingen in het land. Daar maken ze zich zorgen dat er een nieuwe vluchtelingenstroom richting de buren komt.

De belangrijkste vraag is echter hoe degenen die bescherming zoeken zelfs de grenzen kunnen bereiken. Dat kan alleen als men met de Taliban over concrete veiligheidsgaranties onderhandelt, die vervolgens op de grond worden gehouden. Buitenlandse Zaken hoopt dat dit gaat lukken, want ook de Taliban zijn afhankelijk van miljoenen steun uit het buitenland. Desalniettemin lijkt het idee onwerkelijk dat het lokale personeel uiteindelijk tientallen Taliban-controleposten moet passeren, voor wier wraak ze vrezen.

De laatste stop zal gaan over samenwerking met de Taliban. In het Golfemiraat Qatar wil Maas met de regering daar praten; het heeft de beste connecties met de Taliban. Jarenlang was Doha gastheer van het politieke bureau van de islamisten, en de Duitse diplomaat Markus Potzel spreekt hier keer op keer met hun leiders. Dat Maas rechtstreeks met de weinige overgebleven Taliban in Doha zou spreken, wordt uitgesloten geacht. In plaats daarvan wordt de regering van het emiraat geacht als bemiddelaar op te treden.

Voor Maas gaat het ook om zijn eigen reputatie

Het hectische tempo van de reis illustreert hoezeer Maas momenteel in brand staat. Voor hem is de zogenaamde “Fase 2” veel meer dan alleen een project, het gaat ook om zijn reputatie. De vele fouten op het gebied van Afghanistan, de verkeerde inschattingen over de opmars van de Taliban en de uiterst trage crisisbeheersing – dit alles is de minister van Buitenlandse Zaken dagenlang als vervelende kauwgom blijven hangen.

De Süddeutsche Zeitung plaatste onlangs een nogal giftige kop dat de SPD-man het flagrante falen van de federale regering een gezicht gaf. Maas staat momenteel vrijwel alleen op de openbare schandpaal. Zijn ministeriële collega Annegret Kramp-Karrenbauer kan geroemd worden om het succes van haar troepen bij de luchtbrug vanuit Kabul. Het A400M-vliegtuig van de Luftwaffe kon immers in slechts een paar dagen tijd zo’n 5.000 mensen wegvliegen. Dit geeft de minister mooie foto’s en de reputatie snel te handelen.

Aan Maas moet echter worden gevraagd of hij onzorgvuldig te laat reageerde, aangezien hij de Duitse diplomaten pas na de val van Kabul liet evacueren. Wat misschien wel de belangrijkste missie is van het einde van zijn ambtstermijn als minister van Buitenlandse Zaken, gaat niet alleen over het lokale personeel, maar ook over zijn eigen reputatie. Als de minister een deal kan sluiten voor het ordentelijke vertrek van duizenden lokale arbeiders en andere kwetsbare Afghanen, krijgt hij in ieder geval weer wat profiel. Maar daarvoor weet niemand dat beter dan Maas zelf, hij moet nu heel snel concrete resultaten presenteren.

Al deze Afghaanse ‘vluchtelingen’ die naar Duitsland komen – wat vinden ze van het prachtige multiculturele paradijs dat op het punt staat hun nieuwe thuis te worden?

Van PolitikStube :

Ex-kolonel van de Duitse strijdkrachten op Afghaanse lokale staf: “Innerlijk verachten deze mensen ons”

Een oud-kolonel van de Bundeswehr meldt in een brief aan de redactie over de Afghaanse lokale staf. De conclusie is niet erg vleiend, maar op basis van zijn observaties en het werk ter plaatse zullen zijn beschrijvingen waarschijnlijk geloofwaardiger zijn dan het geklets van politici. Peter Scholl-Latour deed in 2009 verslag van de actuele omstandigheden in Afghanistan en de video’s zijn vandaag de dag nog steeds te bekijken op YouTube.

Het volgende is de brief aan de redacteur die de FAZ [ Frankfurter Allgemeine Zeitung , pagina in het archief] heeft gepubliceerd:

Ook ik behoor tot de soldaten van de Bundeswehr die in Afghanistan zijn ingezet. In 2005/2006 was ik kolonel in het 9e en het nieuw opgerichte 10e Duitse contingent dat het bevel voerde over Camp Warehouse in Kabul, het grootste internationale kamp van die tijd, met ongeveer 2.400 soldaten uit meer dan 20 landen.

Wat het lokale personeel betreft, heb ik een andere benadering dan wat meestal in de media wordt gegeven. Als commandant van Camp Warehouse had ik wat lokale staf. Deze jonge mannen (er waren zelfs Afghaanse vrouwen op Radio Andernach) kenden de situatie in de samenleving om hen heen precies.

Onzelfzuchtigheid was het laatste waardoor deze mensen voor ons gingen werken. Die romantische en idealiserende ideeën zijn daar onbekend of stuiten op volledig onbegrip.

Het leven is veel te moeilijk voor hen om met dit soort welvarend gezeur om te gaan.

Onze lokale arbeiders werden naar Afghaanse maatstaven als koningen beloond, werden goed behandeld en genoten van onze uitstekende lunch. De soldaten van het Duitse contingent gaven hen meestal kleding, schoenen enzovoort als ze van contingent wisselden. Ik heb tientallen zogenaamde verhuisbewijzen getekend zodat deze cadeaus hen bij het uitchecken niet door de bewaker zouden worden afgepakt.

Het was dus de moeite waard om voor ons te werken. Dit was natuurlijk ook bekend bij de mensen om hen heen.

Als ze tot sterke families, stammen of clans behoorden, profiteerden ook zij ervan en beschermden deze mensen ertegen. Goed om te weten: Een Afghaan wordt uitsluitend bepaald door zijn familie- of stamverband. Individualisme is onbekend. Als ze tot zwakkere groepen behoorden, moesten er beschermingsbetalingen worden betaald om niet gedood te worden. Daarnaast moest er informatie worden verstrekt.

De Taliban of soortgelijke groepen werden zo tot in detail geïnformeerd over onze aantallen, uitrusting en mogelijk zelfs over onze bedoelingen.

Mijn twee Duitse soldaten, die mij steunden bij het leiden van het kamp, ​​werden dienovereenkomstig geïnstrueerd en gewaarschuwd voorzichtig te zijn bij het doorgeven van informatie.

Het verbaast me niet dat al deze lokale medewerkers nu naar ons toe willen komen; ze hadden een heel precies inzicht gekregen in onze levensstandaard.

Innerlijk verachten deze mensen ons, wat ze om begrijpelijke redenen natuurlijk nooit zullen toegeven. Je wilt iets bereiken: Duitsland, een magneet voor welvaart.

Ik wil niet voorbijgaan aan het feit dat er uitzonderingen kunnen zijn. Alleen: ik heb ze niet ontmoet. Maar misschien was en ben ik blind.

Met dat laatste bevind ik me echter in goed gezelschap als ik kijk naar de berichten over de ineenstorting van de politieke orde in Afghanistan die door de westerse staten worden gepromoot.