Duitsland: Ze pleiten voor kleine giften van geld voor de injectiespuit
Indignatie redactie
4 min. lezen
Gefinancierd door belastinginkomsten hebben sociologen van de Humboldt-universiteit in Berlijn methoden onderzocht om twijfelaars ertoe te bewegen zich tegen COVID-19 te vaccineren. Ze pleiten voor kleine giften van geld voor de injectiespuit, de betrokkenheid van huisartsen – en het intrekken van basisrechten.
Ondanks duizenden vermoedelijke gevallen van ernstige bijwerkingen van het COVID-19-vaccin, dat slechts in beperkte mate is goedgekeurd, investeert de federale overheid miljoenen uit de belastingpot in haar vaccinatiecampagne. “Wetenschap” smult er ook van. Met financiering van de federale overheid hebben onderzoekers van de Humboldt Universiteit van Berlijn (HU Berlin) de politieke maatregelen geanalyseerd die kunnen worden gebruikt om de bereidheid om te vaccineren te vergroten. Je onderzoek leest als een sociaal psychologische experimenteerkit: naast laagdrempelige verleidingsaanbiedingen omvat het ook scherpe repressie tegen onwil.
“Overtuig” onbesliste mensen om te vaccineren
Helaas is de vaccinatiebereidheid te laag om zogenaamde kudde-immuniteit tegen het coronavirus SARS-CoV-2 te bereiken, klagen de auteurs. Enquêtes zouden dat hebben aangetoond. In Duitsland zei 67 procent van de 20.500 respondenten dat ze zich wilden laten vaccineren. In andere landen is dit percentage zelfs nog lager: ongeveer 55 procent in Rusland, 56 procent in Polen en 59 procent in Frankrijk.
De helft van de onwillige derde in de Bondsrepubliek wijst een dergelijke vaccinatie consequent af. De andere helft is gewoon “onbeslist”. Dat laatste zou volgens de onderzoekers nu moeten worden heroverwogen. Dit is tot op zekere hoogte mogelijk. De groep van ‘consequente weigeraars’ is daarentegen nauwelijks te bereiken.
Heike Klüver, Felix Hartmann, Ferdinand Geissler en Johannes Giesecke, die onderzoek doen naar politiek en sociaal gedrag aan de HU Berlin, werkten hiervoor drie strategieën uit samen met Macartan Humphreys, die zich onder meer bezighoudt met ‘governance’ aan Columbia University New York. Het resultaat: met een terugkeer van de “vrijheden” moeten vooral de jongeren worden gelokt, met kleine geldgiften als vaccinatiebonussen voor de armen en met de betrokkenheid van de huisartsen de ouderen.
Bovendien differentiëren ze hun geanalyseerde groepen op basis van hun opleidingsniveau en geslacht. Ze ontdekten dat lager opgeleiden in de lagere sociale klassen en “jongere mensen en vrouwen” zich zorgen maakten over vaccinatie. Over het algemeen is het “relatief eenvoudig om de helft van de bevolking te vaccineren”. Voor de rest moet je iets verzinnen. Al te voor de hand liggende en grove dwang paste helaas niet in het beeld van ontwikkelde burgerlijke democratieën.
Negatieve prikkels: groen paspoort, sociaal krediet en Co.
Hoewel haar suggesties voor “financiële prikkels” (50 euro beloning voor de injectie) en “betrokkenheid van huisartsen” misschien onschuldig lijken, wordt het onderwerp “vrijheden voor gevaccineerde mensen” pittig. De onderzoekers prijzen bijvoorbeeld de harde Israëlische strategie. Wie niet meer reist zonder groen vaccinatiebewijs en op veel plaatsen niet meer mag, zal uiteindelijk waarschijnlijk besluiten om te vaccineren. Een sociaal kredietsysteem, volgens welke grondrechten door regeringen worden toegekend tegen gehoorzaamheid, noemden ze een “efficiënte manier” om “menselijk gedrag positief te beïnvloeden”.
De auteurs promoten ook een Australisch programma genaamd “No Jab, No Pay”. Volgens dit is het ouders niet toegestaan hun kinderen naar een kinderdagverblijf of naar school te sturen als ze niet alle vereiste vaccinaties hebben. Bovendien ontvangen ze geen staatssteun meer voor hun nageslacht, wat in Duitsland ongeveer overeenkomt met kinderbijslag en kinderbijslag.
Een soort kleinerende “fair talk” mag niet ontbreken: Ten eerste mogen opgetreden bijwerkingen niet “overdreven besproken” worden om twijfel te zaaien, bevelen de auteurs aan. Ten tweede zou de beperking van basisrechten voor niet-gevaccineerden neerkomen op een “straf”, maar het zou beter zijn om te spreken van “negatieve prikkels”. En in de regel, zo benadrukken ze, zijn deze zeer effectief.
Dergelijke woordspelingen zijn al lang (weer) aanwezig in Duitsland. De regering beschreef het strenge sanctieregime tegen Hartz IV-ontvangers al in 2005 als een strategie van ‘bevorderen en eisen’: door te dreigen de extreem strakke basisbeveiliging in te trekken in het geval van de kleinste schending van de voorwaarden, zouden werklozen gedwongen moeten worden elke slecht betaalde baan aannemen – hoe ellendig de omstandigheden ook zijn.
Politiek koopt wetenschap
De vijf sociale wetenschappers deden onderzoek in opdracht van en gefinancierd door de federale overheid. Dat maakte Hans-Christoph Keller, perswoordvoerder van de HU Berlijn, bekend toen de analyse op 10 mei werd gepubliceerd. Dienovereenkomstig werd het gefinancierd als onderdeel van de zogenaamde excellentie-strategie. Dit is een alliantie tussen het federale ministerie van Onderwijs en Onderzoek (BMBF), de deelstaat Berlijn en vier grote wetenschappelijke instellingen, namelijk de Humboldt-universiteit, de Charité, de Vrije Universiteit van Berlijn en de Technische Universiteit van Berlijn. Het pact is op 1 november 2019 gesloten.
Volgens haar eigen verklaringen wil de BMBF “permanent toponderzoek aan Duitse universiteiten ondersteunen” om “de Duitse wetenschapslocatie in internationale competitie duurzaam te versterken en internationaal meer zichtbaar te maken”. De excellentie-strategie combineert “het bevorderen van toponderzoek met strategische langetermijninvesteringen in het universitaire systeem”. Een schurk die hier aan politieke invloed denkt?
