Duurkoop

Geprikkeld door de reacties van Joop en Willem op mijn bijdrage van gisteren, wil ik proberen toe te lichten waarom ik somber ben over onze vooruitzichten.

In de basis grijp ik daarvoor terug op de krachtige uitspraak van de in 1994 overleden Amsterdamse PvdA-politicus Jan Schaefer: ‘In gelul kun je niet wonen!‘ Joop gaf als zijn mening dat Poetin de ‘PR‘-oorlog al verloren heeft, en op zoek moet naar manieren om het vege lijf te redden. Een beeld dat in het westen breed wordt gedeeld, en ongeacht of je mensen spreekt die gemesmeriseerd zijn door alles wat er aan NAVO-propaganda op ons afkomt, of mensen die daar helemaal klaar mee zijn, en Poetin wel een succesje hadden gegund.

Waar ik mij afzet tegen analisten zoals Rob de Wijk, en andere mensen die er hun beroep van hebben gemaakt, houd ik steeds een slag om de arm. De reden is, dat ik mij terdege realiseer dat de economie die wij hebben opgebouwd aan elkaar hangt van het ‘gelul‘ dat de centen genereert waarmee je een huis kunt kopen, waar je comfortabel in kunt wonen. ‘PR‘, ‘propaganda‘, ‘reclame‘, meningen van ‘Sterren‘, en het grootste gedeelte van wat er in de kranten staat, en op de televisie aan ons wordt voorgezet, is ‘gelul‘. Niet anders dan wat ik hier produceer, maar hier is het gratis, voor u, omdat ik de rekeningen betaal. Terwijl het ‘professionele gelul‘ u, linksom of rechtsom, geld kost. En ik zal proberen duidelijk te maken waarom dat een belangrijk onderscheid is.

In mijn reactie op wat Willem schreef stelde ik dat de introductie van ‘massacommunicatie‘, ingezet om mensen te manipuleren tot het kopen van spullen en meningen (reclame/propaganda), zoals uitgewerkt door Edward Bernays, Joseph Goebbels, en vele, vele anderen, als resultaat heeft gehad dat we terecht zijn gekomen in een wereld van ‘omgekeerde marktwerking‘. Dat verwijst naar ‘The Wealth of Nations‘, het denken van Adam Smith, en filosofen/economen uit die ‘school‘. In het denken van Adam Smith ontmoeten ‘vraag‘ en ‘aanbod‘ elkaar op de ‘markt‘, en zou, gemiddeld genomen, het kwalitatief beste product de voorkeur krijgen, als de prijs niet kunstmatig werd gemanipuleerd. Met andere woorden, als ik kosteloos een treffende analyse van de geostrategische realiteit produceer, dan zou dat gretig aftrek moeten vinden als de klant daar zijn of haar voordeel mee zou kunnen doen. Een analyse van iemand die keer op keer de plank misslaat zou geen concurrent zijn. Al helemaal niet als die daar ook nog geld voor vroeg. Toch is de realiteit anders.

Dat verwijst dan naar wat de econoom Cipolla met ons deelde, daarna bevestigd door een weelde aan ‘gedragsonderzoekers‘, waar Cipolla constateerde dat mensen geen ‘rationele consumenten‘ zijn, zoals de dominante economische theorie stelt. En dat het ook niet uitmaakt of de ‘consument‘ hoog is opgeleid, of in het geheel geen opleiding heeft genoten. Maar daarbij teken ik aan dat die observatie specifiek betrekking heeft op de westerse, toen al door ‘PR‘, ‘propaganda‘, ‘reclame‘ en ander ‘gelul‘ overvoerde samenleving, waardoor de échte (economische) prijs gemanipuleerd werd. ‘Omgekeerde marktwerking‘ via ‘PR‘, ‘propaganda‘ en ‘reclame‘ genereert een behoefte die er niet was, en brengt geldstromen op gang die extreem verspillend zijn, en die haaks staan op het ideaal van een ‘efficiënte‘ markt voor goederen en diensten. (Met ‘reclame‘ doel ik hier dus op meer dan het informeren van potentiële klanten over de beschikbaarheid van een bepaald product, en ‘PR‘ en ‘propaganda‘ zijn geen nieuws). Binnen een gemeenschap waarin een ruime meerderheid meedeelt in die extravagante, kunstmatig opgeklopte bestedingsdrang valt het niet op dat het doel van de ‘Wealth of Nations‘ steeds verder uit beeld schuift. Wat onherroepelijk gebeurt als geld dat wordt uitgeleend gebruikt wordt voor consumptie. Dat schept de illusie van ‘Wealth‘, vertaalt in ‘GDP‘ of daaraan verwant cijfermateriaal, maar er moet nog voor worden betaald. Of een analyse feitelijk juist is, of niet, wordt in zo’n omgeving gaandeweg ook steeds minder belangrijk. De enige vraag die in zo’n ‘Omgekeerde Wereld‘ van belang is, is: ‘Waar zit het geld?’

De tragiek is dat ‘gelul‘ in die ‘Omgekeerde Wereld‘ steeds beter betaald wordt, waardoor productie, landbouw, veeteelt en logistiek, alsmede de exacte wetenschap die de productie, landbouw, veeteelt en logistiek verbetert, uit de gratie raken en worden uitbesteed, terwijl er ook niet meer over wordt nagedacht dat het allemaal niet zo vanzelfsprekend is dat er huizen zijn om in te wonen, brood om te eten, en schoon water om te drinken. Om nog maar te zwijgen over alle andere goederen en diensten die (in het denken van Smith et al) bepalen of een ‘Nation‘ welvarend is, of niet. ‘Ik kan het toch kopen‘, is wezenlijk iets anders dan ‘Ik kan het maken‘ (of: ‘Het is gegarandeerd beschikbaar‘). In het bijzonder als het geld waarmee je betaalt geen waarde heeft als je ‘Nation‘ niets produceert wat anderen willen hebben. Dat hebben we weten te verbloemen door ‘Dollars‘ en ‘Euros‘ uit te geven, en iedereen in de wereld wijs te maken dat ze die ‘munten‘ nodig hadden om handel te drijven, waarbij wij langs allerlei wegen ‘kosten‘ in rekening brachten voor het gebruik van die ‘munten‘.

Die opzet heet ‘Rent Seeking‘, ook wel ‘Politieke Rente‘ genoemd, waardoor een ‘Bovenklasse‘ vrijgesteld is van participeren in de ‘markt‘ waar Smith over schreef. Hij onderkende dat elke samenleving bepaalde dingen zou willen organiseren buiten de ‘markt‘ om, als een ‘civiel fundament‘ onder de samenleving. Zoals politie en defensie, elementaire scholing. Ik heb hier steeds geschreven dat er geen ‘natuurlijke‘ grens zit aan wat je collectief wilt regelen, en wat je aan de ‘markt‘ wil overlaten, maar het moet wel betaalbaar zijn.

Nou even naar Rusland, en Poetin als de president van dat land. Volkomen anders dan onze ‘PR‘ ons wijsmaakt, propageert Poetin dat hij werkt aan dat ideaal van Adam Smith, ‘The Wealth of Russia‘, als de ‘Nation‘ waar hij bestuurlijke verantwoordelijkheid voor draagt. Het is volkomen irrelevant of u hem gelooft, of niet. Het enige wat telt, is of de Russen denken en ‘zien‘ dat hij oprecht is. Ik denk dat een (zeer ruime) meerderheid van de Russen denkt dat hij oprecht is, en ik denk het zelf ook. Hij maakt, nationaal, en internationaal, werk van ‘Doen wat je zegt, en zeggen wat je doet‘, iets wat wij in ons deel van de wereld op voorhand niet verwachten van enige politicus, een ‘PR‘-figuur, een ‘Reclame-man‘, of ‘Media-vrouw‘, die ons op elk moment van de dag knollen voor citroenen zal proberen te verkopen als daar het ‘geld‘ zit.

Dat maakt hem niet tot een Godheid, en je hoeft het helemaal niet eens te zijn met wat hij doet om ‘Rusland‘ op de kaart te zetten als een land dat voor zichzelf kan zorgen. En ‘Globalisten‘ gruwen er uiteraard van. En dan heb ik het zowel over de neofeodale (fascistische) ‘Globalisten‘, als de idealisten die menen dat elke politicus zich in moet spannen voor de ‘Wealth‘ op de hele ‘Globe‘, en niet slechts in één land. Ik zelf sympathiseer met die laatste groep, maar constateer dat die zich decennia geleden al heeft laten inpalmen door de neofeodale (fascistische) ‘Globalisten‘ die in ‘Davos‘ de dienst uitmaken. Die ook grossieren in de verkoop van ‘rijkelijk betaald gelul‘, met ‘Klimaatconferenties‘, ‘Vredesconferenties‘, ‘Gezondheidsconferenties‘, ‘Opleidingsconferenties‘, ‘Economische Conferenties‘, ‘Gender Conferenties‘, en al die andere ‘Rent Seeking‘ activiteiten. Op het moment dat je iemand gaat betalen om op zo’n conferentie het woord te voeren, moet je er bedacht op zijn dat je bij de neus wordt genomen door een ‘Uitvreter‘.

Samengevat is mijn conclusie dat de ‘Goede Globalisten‘ zich de kaas van het brood hebben laten eten, niet anders dan de ‘Goede Federalisten‘ in de Verenigde Staten, en de ‘Goede Europeanen‘ in de ‘Europese Unie‘, en dat een terugkeer naar een ‘multilaterale‘ wereldgemeenschap niet alleen onvermijdelijk is, maar ook de enige levensvatbare manier om de idealen van de ‘Goede Globalisten‘ nieuw leven in te blazen. En noem het dan ook maar geen ‘Globalisme‘. Sloop de NAVO als ‘Globale Politieagent‘, voor het te laat is! Met Rusland, en China, zijn er twee landen die elkaar hebben gevonden, en die niet meer onder de indruk zijn van ons ‘gelul‘. Ze zeggen nu tegen ons: ‘Goed verhaal! Doen we niet.‘ En wat gaan wij dan doen? Andere ‘PR‘?

‘Goedkoop‘ is zelden ‘Duurkoop‘ als het gaat over ‘gelul‘. Je kunt je inzichten beter weghalen bij iemand die gepassioneerd is over een product of dienst, en er geen belang bij heeft, dan bij iemand die ervoor wordt betaald om u een inferieur product te verkopen. Maar het beste is als u meerdere gepassioneerde analisten vergelijkt. Overigens zult u dan niet zelden ontdekken dat de verschillen maar klein zijn als u zich tot die categorie beperkt, vooropgesteld dat u zich beperkt tot analyses, waarbij iemand kan wijzen naar feiten en argumenten. Onherroepelijk zitten er dan ook ‘geloofsartikelen‘ doorheen geweven, en hoe zwaarder dat is aangezet, hoe voorzichtiger u moet zijn. Dat geldt in het bijzonder voor gepassioneerde auteurs die met elke verandering van de wind een andere richting inslaan. Van die lieden die het ene moment op de barricades staan voor het recht op ‘Vrije Meningsuiting‘, waarbij ze met een stapeltje ‘cartoons‘ lopen te zwaaien die zekere groepen beledigend vinden, om het volgende moment censuur te bepleiten, en vervolging wegens ‘opruiing‘, of het verspreiden van ‘Russische Propaganda‘, of ‘desinformatie‘ omdat hun ‘experts‘ uit een ander vaatje tappen. Of die zeggen dat ze druk zijn met plannen voor meer woningen, terwijl hun ‘portemonnee‘ gevuld wordt door lobbyisten van ‘Urgenda‘ of andere stoorzenders met diepe zakken.