Een dankwoord van Indignatie aan ieder die gestreden heeft voor Julian Assange

Julian Assange is vrij, maar de strijd om de democratische rechten te verdedigen gaat door.

Maandag verliet Julian Assange als vrij man de Britse Belmarsh-gevangenis, na vijf jaar gevangenisstraf en bijna vijftien jaar vervolging door een kliek van imperialistische regeringen onder leiding van de Verenigde Staten, die hem achtervolgden omdat hij hun misdaden aan het licht bracht. Vanmiddag tekende een Amerikaanse rechtbank op de Noordelijke Marianen een pleidooiovereenkomst, waarmee een einde kwam aan de Amerikaanse poging om Assange, die terugkeert naar Australië, uit te leveren.

Assange zal door toekomstige generaties voor altijd worden gezien als een strijder voor vrijheid van meningsuiting en democratische rechten. Zijn vervolging zal worden gezien als een van de meest wrede heksenjachten in de moderne geschiedenis.

Indignatie stuurt zijn hartelijke groeten en felicitaties aan Julian Assange met zijn vrijlating. We feliciteren ook al diegenen die een uitzonderlijke rol hebben gespeeld in de strijd tegen de vervolging van Assange. De belangrijkste hiervan zijn zijn vrouw Stella, zijn vader John Shipton en zijn broer Gabriel Shipton.

Onder de belangrijkste publieke verdedigers van Julian bevinden zich de muzikant Roger Waters en mensenrechtenactivist Craig Murray. Met droefheid stellen wij vast dat de moedige journalist John Pilger, die onvermoeibaar vocht voor de vrijlating van Assange, deze dag niet meer heeft meegemaakt, net als de beroemde klokkenluider Daniel Ellsberg.

Het besluit van de regering-Biden om Julian vrij te laten is een grote politieke neergang en een de facto erkenning door de Amerikaanse regering dat de zaak tegen hem vanaf het begin fraude was geweest. Het Witte Huis heeft de berekende beslissing genomen dat een verzonnen politiek proces tegen een moedige journalist in de Verenigde Staten de fraude zou blootleggen dat het Amerikaanse imperialisme over de hele wereld oorlog voert in naam van de ‘democratie’.

De vervolging van Assange is een smerige campagne van leugens en laster geweest. Vier opeenvolgende presidentiële regeringen, waaronder Bush, Obama, Trump en Biden, probeerden deze moedige journalist het zwijgen op te leggen.

Julian Assange richtte WikiLeaks in 2006 op, na de illegale Amerikaanse invasie van Irak en Afghanistan in de ‘oorlog tegen het terrorisme’. WikiLeaks was een gedurfd en effectief initiatief om informatietechnologie te gebruiken om te doen wat serieuze journalisten zouden moeten doen: illegale handelingen aan het licht brengen die de overheid verborgen wil houden.

In 2010 publiceerden Julian Assange en WikiLeaks een reeks documenten waarin de welig tierende oorlogsmisdaden door het Amerikaanse leger aan het licht kwamen. De Irak-oorlogslogboeken en het Afghaanse oorlogsdagboek waren de meest uitgebreide ontmaskeringen van de imperialistische criminaliteit sinds de Pentagon Papers van de jaren zeventig.

De Irak-oorlogslogboeken beschrijven gedetailleerd de moord op 66.081 burgers door Amerikaanse troepen als onderdeel van de invasie en bezetting van Irak. WikiLeaks publiceerde ook de Collateral Murder-video, die de massamoord van meer dan een dozijn ongewapende burgers, waaronder twee Reuters-journalisten, in Irak door Amerikaanse troepen liet zien.

In november 2010 begon WikiLeaks met het publiceren van fragmenten uit honderdduizenden Amerikaanse diplomatieke telegrammen. Deze legden de dagelijkse onwettigheid van de imperialistische politiek bloot, waaronder het beramen van staatsgrepen, het cultiveren van buitenlandse politici als geheime Amerikaanse activa en andere aanvallen op de democratie over de hele wereld.

Als reactie daarop startten de Amerikaanse inlichtingendiensten een campagne om Julian Assange te vernietigen als onderdeel van een systematische poging om onafhankelijke mediakanalen te zuiveren en de totale integratie van de media met het Amerikaanse nationale veiligheidsapparaat te orkestreren.

Assange was het doelwit van een door de staat beheerd kader. De middelen waarmee dit in gang werd gezet, zijn van bijzonder belang. Om publiek te creëren voor de vervolging van Assange, probeerden ze zijn reputatie volledig zwart te maken. De staat maakte berekend gebruik van de genderpolitiek van pseudo-links uit de welvarende hogere middenklasse, die volhield dat beschuldigingen van aanranding geloofd moesten worden, zelfs als het overduidelijke door de staat gesponsorde verzinsels waren.

De krant The Guardian in Groot-Brittannië, die diende als uitlaatklep voor lagen uit de middenklasse die gecharmeerd waren van identiteitspolitiek, deed er alles aan om deze beschuldigingen legitimiteit te geven.

In december 2010 openden openbare aanklagers in Zweden een zaak tegen Assange op basis van verzonnen beschuldigingen van seksueel wangedrag, die vervolgens allemaal werden ingetrokken. De pogingen van de Zweedse autoriteiten om Assange uit te leveren – vanwaar hij aan de Verenigde Staten zou kunnen worden uitgeleverd – dwongen hem in 2012 zijn toevlucht te zoeken in de ambassade van Ecuador in Londen.

De Internationale Socialistische Organisatie eiste in 2012 dat het publiek “deze beschuldigingen van verkrachting tegen Assange serieus zou nemen.” Socialist Alternative benadrukte dat “ernstige beschuldigingen van verkrachting” tegen Assange “moeten worden onderzocht.”

De heksenjacht tegen Julian Assange vond plaats naast de wraakzuchtige campagne om Edward Snowden te arresteren en te vervolgen, die aan het lot van Assange alleen ontsnapte door naar Rusland te vluchten, en Chelsea Manning, die zeven jaar gevangen zat door de regering-Obama.

In 2016 publiceerde WikiLeaks de e-mails van Podesta, waarin systematische pogingen van de Democratische Partij werden gedocumenteerd om de voorverkiezingen van 2016 te manipuleren ten nadele van Bernie Sanders en in het voordeel van Hillary Clinton. Als reactie op de onthullingen trad Debbie Wasserman Schultz, de voorzitter van het Democratische Nationale Comité, in schande af.

Maar de Democratische Partij lanceerde een tegenaanval en beschuldigde WikiLeaks valselijk van ‘samenspannen’ met de Russische regering om de presidentsverkiezingen van 2016 te beïnvloeden. Na het verlies van Hillary Clinton tegen Donald Trump in 2016 werden het democratische establishment en de Amerikaanse media, indien mogelijk, nog venijniger vijandig tegenover Assange.

De jarenlange systematische campagne om de publieke opinie tegen Assange te vergiftigen door de Amerikaanse media en pseudo-links creëerde de voorwaarden voor de regering-Trump om Assange formeel te beschuldigen van spionage in 2018. In april 2019 stormde de Britse politie de Ecuadoraanse ambassade binnen en sleepte Assange mee naar de gevangenis van Belmarsh, waar hij vijf jaar gevangen zat.

De New York Times , Washington Post en Wall Street Journal steunden allemaal enthousiast Assanges arrestatie en uitlevering aan de Verenigde Staten. Jeff Bezos’ Washington Post was het meest expliciet, door te verklaren dat Julian “al lang geleden persoonlijke verantwoording had moeten afleggen.”

The New York Times prees zijn arrestatie en verklaarde: “De regering is goed begonnen door meneer Assange aan te klagen voor een onbetwistbare misdaad.” The Guardian liep voorop in de wraakzuchtige lastercampagne en beweerde op valse en absurde wijze dat Assange ontmoetingen had met Trumps campagneadviseur Paul Manafort.

Elke grote burgerlijke krant dook in de goot om Julian in diskrediet te brengen, door leugens te drukken op bevel van de regering. Geen enkele veroordeling was te grotesk.

Jeremy Corbyn, die zich voordoet als aanhanger en verdediger van Assange, zweeg bijna volledig over de opsluiting van Assange in de Belmarsh-gevangenis tijdens zijn tijd als leider van de Labour-partij van 2015 tot 2020.

In tegenstelling tot de pseudo-linkse organisaties die meededen aan de heksenjacht of niets zeiden, lanceerde de trotskistische beweging – Indignatie en het Internationale Comité van de Vierde Internationale (ICFI) – een campagne om steun te mobiliseren binnen de arbeidersklasse op internationale schaal. Als beweging die enorme vervolging heeft ervaren, waren we onmiddellijk solidair met Assange. Wij zijn enorm trots op onze bijdrage aan zijn verdediging.

In vele artikelen legde de Indignatie de rechtse heksenjacht tegen Julian bloot. Onze artikelen over de vervolging van Assange werden honderdduizenden keren gelezen. Het ICFI organiseerden bijeenkomsten over de hele wereld, waarbij honderden deelnemers en vooraanstaande journalisten, zoals Pilger, als sprekers betrokken waren. In 2018 hielden we het webinar ‘Organizing Resistance to Internet Censorship’, waarnaar Assange groeten stuurde kort voordat zijn internettoegang bij de Ecuadoriaanse ambassade werd afgesloten. (Een selectie van deze artikelen vindt u hier. )

Hoewel Assange vrij is, versnelt het wereldwijde kapitalistische offensief tegen democratische rechten alleen maar. Voor elke tactische terugtrekking van het imperialisme is er een brutalere tegenaanval. Er mag geen illusie zijn dat het besluit van de regering-Biden om Julian vrij te laten gemotiveerd is door democratische principes of dat het gevaar voor democratische rechten geweken is. De waarheid is dat Assange, zolang deze omstandigheden bestaan, nooit buiten gevaar zal zijn.

Door een journalist effectief te martelen zodat hij schendingen van de Spionagewet toegeeft en door echte informatie in het algemeen belang te verspreiden, heeft de regering-Biden een gevaarlijk nieuw precedent geschapen voor de aanval op de persvrijheid.

De fundamentele onderliggende omstandigheden achter de vervolging van Julian– mondiale oorlog en extreme niveaus van sociale ongelijkheid – blijven niet alleen bestaan, ze worden ook steeds intenser. De VS en de NAVO-machten hebben een genocide in Gaza gesteund, waarbij ruim 47.000 Palestijnen omkwamen. Er zijn plannen in volle gang voor een massale escalatie van de oorlog tussen de VS en de NAVO tegen Rusland in Oekraïne, inclusief de directe inzet van NAVO-troepen.

In Oekraïne is Bogdan Syrotiuk, de moedige strijder voor het socialisme en tegenstander van oorlog, gevangengezet omdat hij zich verzette tegen het Zelenski-regime. De regering-Biden heeft een campagne gevoerd om de oppositie tegen de genocide in Gaza strafbaar te stellen, en heeft duizenden gewelddadige arrestaties van vreedzame demonstranten uitgevoerd.

Tijdens haar campagne om Assange te bevrijden legde de Indignatie uit dat de strijd voor democratische rechten geworteld moet zijn in de arbeidersklasse en verbonden moet zijn met de strijd voor het socialisme en tegen de imperialistische oorlog. Deze centrale les wordt steeds belangrijker te midden van een escalerende mondiale imperialistische oorlog: de strijd om de democratische rechten te verdedigen is onlosmakelijk verbonden met de strijd tegen het kapitalistische systeem.