Een leider leidt…. en het volk lijdt

In de wereld van helden en schurken zijn het vooral de mainstream media die een bepalende factor zijn in het neerzetten van het imago van regeringsleiders. Wat zij zeggen doet er toe, maar wat zij verzwijgen is niet minder belangrijk.

De Oekraïense president Volodymir Zelenski wordt momenteel aanbeden als een halfgod in (en door) de westerse politici en ondersteunende mainstream media. Voor hen is hij de messias die zijn land wil beschermen tegen het verschrikkelijke kwaad Poetin; een dappere, smetteloze held. Hij is de Joodse underdog die zich opwerkte tot een gevierd acteur en uiteindelijk met een overweldigende meerderheid tot president werd gekozen. Nu de sinistere Poetin zijn land is binnengevallen, trotseert hij dapper de Russische dreiging en weigert hij resoluut zijn toevlucht te zoeken in Amerikaanse ballingschap, zoals hem is aangeboden. Kortom: een echte held.

Een andere “redder” die de laatste jaren wat stiller is geworden, is Barack Obama, de eerste zwarte president van de VS. Hij, die natuurlijk met veel hard werk en talent eerst Harvard bereikte, senator uit Illinois werd en uiteindelijk zelfs in het Witte Huis belandde, vertegenwoordigt volgens velen nog de westerse moraal  Hij is ook een pleitbezorger van de nobele waarden in de wereld (en ontving niet voor niets kort na zijn verkiezing tot president al bij voorbaat de Nobelprijs voor de Vrede – een eer waarvoor Zelenski nu ook min of meer is genomineerd).

Dan is er nog een hedendaagse pleitbezorger van westerse “vrijheidswaarden”: de Canadese premier Justin Trudeau; een stralende, knappe, zonnige jongen die een zelfopofferende pleitbezorger is voor de rechten van transgenders en andere seksuele en etnische minderheden. Hij toont ook een duidelijke stelling versus “rechts” en heeft ook uitgeroepen tot het laatste gevecht tegen het ergste dodelijke virus aller tijden, corona. Ook hier kent hij geen compromissen: voor hem is iedereen die zich niet wil laten vaccineren een slechte nazi.

Tot zover de hedendaagse pioniers van de westerse democratie en vrijheid. Aan de andere kant zijn er natuurlijk ook de kwaadaardige schurken, de gemene heren van de duisternis, die moeten worden geëlimineerd zodat ze hun mensen geen kwaad meer kunnen doen. De bekendste slager onder ons op dit moment is – zoals hierboven vermeld – de Russische dictator Vladimir Poetin. Hij zou naar verluidt  Oekraïne en liefst heel Europa onder zijn duim willen krijgen om een ​​Sovjet-imperium te stichten waarin alleen hij en zijn handlangers het voor het zeggen hebben. Iedereen die niet voor hem buigt, wordt ofwel opgesloten in de goelag of meteen vergiftigd – althans dat is de officiële strekking.

Een ander monster dat volgens velen al lang moest worden geëlimineerd, is de Syrische heerser Bashar al-Assad, die niet alleen zijn mensen martelt, maar ze ook overlaadt met gifgas en bommen. Terwijl hij en zijn vrouw Asma een luxe leven leiden, veroordeelt hij zijn onderdanen tot zware fysieke arbeid voor een hongerloon, zodat ze jammerlijk omkomen. Ook hier heeft het monster Poetin zijn vingers in de pap, want hij verleent Assad steun door hem van allerlei wapens te voorzien en troepen naar de Levant te sturen.

Saddam Hoessein

Saddam Hoessein, die niet meer onder ons is, was een ander monster uit het Midden-Oosten dat moest worden geëlimineerd vanwege zijn barbaarse misdaden tegen de menselijkheid. Om deze reden stuurde de toenmalige Amerikaanse president George W. Bush in 2003 onder valse oorlogsvoorwendselen troepen naar Irak, waarbij niet alleen Saddam omkwam, maar ook ongeveer 600.000 – veelal onschuldige – Irakezen. Na maandenlang zogenaamd ondergedoken te zijn geweest in een gat in de grond, waren de Amerikanen eindelijk in staat om Saddams verblijfplaats te achterhalen en hem uiteindelijk ter dood te veroordelen en te laten executeren.

Uit deze lijst is het op het eerste gezicht duidelijk dat staatshoofden in de westerse wereld, of degenen die erdoor worden gesteund, over het algemeen en grotendeels kritiekloos worden gevierd als eerbiedwaardige en nobele helden; dit begint met hun officiële titel: in de reguliere pers worden ze meestal “presidenten ” of “premiers” genoemd. De tegenpool wordt gevormd door de zogenaamde “heersers” of “dictators”, en op een gegeven moment ook “despoten” of “tirannen”, die vooral in Oost-Europa, het Midden-Oosten, Zuidoost-Azië, Afrika en de rest van de Derde Wereld grote schade aanrichten.

Maar als je achter de façade durft te kijken, zul je zien dat dit maar één kant van de medaille is: het is het perspectief van de zogenaamde “westerse waarden”. Het omdraaien van de medaille laat zien dat de wereld niet zo zwart-wit is. De westerse toppolitici zijn geen onberispelijke democraten die geen vlieg kwaad kunnen doen en alleen nobele doelen nastreven, noch hebben we noodzakelijkerwijs te maken met de heersers van onderontwikkelde derdewereldlanden of zogenaamde “schurkenstaten” met barbaarse monsters die niets anders doen dan zich bezighouden met het afweren van een complot van de wereldheerschappij om hun volk lastig te vallen of af te slachten.

De waarheid is dat wij politici of mensen in het algemeen niet zien zoals ze zijn, maar in de eerste plaats zoals de mainstream media zouden willen dat het is. Zij bepalen hoe we over deze mensen denken. Ze doen dit door simpelweg hun goede punten te benadrukken en alles onder het tapijt te vegen wat niet past bij dit heroïsche imago. Bij de zogenaamde kwaadaardige schurken doen ze het andersom en noemen ze alleen de negatieve aspecten. Dit heeft weinig te maken met objectiviteit. De meeste mensen zijn zich hier helemaal niet van bewust.

Zelenski

Westerse mainstream media hebben de laatste tijd de verschillende corruptieschandalen van Zelenski genegeerd. Het verhaal van de Oekraïense president Volodymyr Zelenski is des te ongelooflijker omdat het door de man zelf is geschreven. Voorafgaand aan zijn verkiezing in 2019 was de voormalige komiek al op proef actief als president, met in de hoofdrol zijn eigen comedyserie over een bescheiden leraar die tot president wordt gekozen. In die rol van geschiedenisleraar Wassily Goloborodko pakte Zelenski de Oekraïense president corruptie aan – en het werd ook een centraal thema van zijn echte verkiezingscampagne. Dat viel goed bij de Oekraïners – Zelenski werd verkozen met een meerderheid van 73% in de tweede stemmingsronde en versloeg de door en door corrupte oligarch Petro Porosjenko.

In het meest recente hoofdstuk van zijn presidentiële geschiedenis week hij echter af van zijn script. Het Pandora Papers-lek onthulde dat Zelenski één van de 38 Oekraïense politici was die geld verstopten op offshore-rekeningen. Van geen enkel ander land werden meer politici in de Pandora Papers genoemd dan Oekraïne, met twee keer zoveel ambtenaren als het land op de tweede plaats: Rusland.

Bij Zelenski gaat het om een ​​netwerk (in ieder geval daterend vanaf 2012) van offshore-bedrijven in Belize, Cyprus en de Britse Maagdeneilanden, waarbij niet alleen hij wordt verondersteld (of ooit was) betrokken, maar ook enkele sleutelfiguren van zijn presidentiële team en medewerkers van zijn productiemaatschappij Kvartal 95. Zelenski had tijdens zijn kandidatuur slechts bij enkele van deze bedrijven zijn betrokkenheid toegegeven.

In dit verband is er ook de beruchte oligarch Ihor Kolomoyskj, op wiens tv-zender de programma’s van Kvartal 95 werden uitgezonden. Oekraïense toezichthouders denken dat Kolomoysky mogelijk miljarden dollars uit PrivatBank heeft weggesluisd. Zelf was hij in de jaren negentig mede-oprichter van wat nu de grootste bank van Oekraïne is. Hij verliet het land nadat een gat van $ 5,5 miljard in de boeken van de bank was ontdekt (en werd opgevuld met belastinggeld), en keerde pas terug nadat Zelenski president werd.

Tijdens zijn verkiezingscampagne beschuldigden tegenstanders van Zelenski hem ervan slechts een marionet van Kolomoyskyi te zijn, daarbij verwijzend naar niet-gespecificeerde betalingen van in totaal $ 41 miljoen van PrivatBank aan zijn offshore-netwerk. De Oekraïense onderzoekssite Slidstvo.Info onthulde dat deze bedrijven werden gebruikt om luxe eigendommen in het centrum van Londen te kopen.

Het is nog niet geheel duidelijk waarvoor het grootste deel van het offshore-netwerk werd gebruikt, maar een gedeeltelijk antwoord op het mysterie is te vinden in Baker Street in Londen, vlakbij de residentie van een beroemd fictief personage: Sherlock Holmes. Documenten van de Pandora Papers laten zien dat een netwerkbedrijf werd gebruikt om een​​appartement in Londen te kopen, op korte loopafstand van het museum dat nu staat op 221b Baker Street, het adres van de legendarische detective van Sir Arthur Conan Doyle.
Er is weliswaar geen hard bewijs dat Zelenski zelf deel uitmaakte van de onroerendgoedovereenkomsten in Londen, maar uit de documenten blijkt wel dat hij een belangrijke speler was in andere delen van het offshore-netwerk. Het gebied is één van de vele dure delen van Londen die de voorkeur genieten van buitenlandse investeerders die anonieme shell-bedrijven gebruiken.

Eind 2018 werd Sluga naroda (de naam van de tv-serie) ook de naam van de partij van Zelenski. Dat Zelenski een komiek was bleek uit het feit dat hij tijdens een verkiezingsdebat zijn concurrent Porosjenko beschuldigde van het verbergen van geld op offshore-rekeningen en daarmee zijn fortuin enorm vergrootte, en deed hij vóórkomen alsof hij zelf niets te verbergen had.

In september vorig jaar meldde de “Süddeutsche Zeitung” dat “oligarchen, hoge ambtenaren en corrupte officieren van justitie en rechters nog steeds de Oekraïnse staat onder elkaar verdelen, en miljarden verdwijnen naar het buitenland, Oekraïne heeft net zo weinig vooruitgang geboekt bij het vestigen van een rechtsstaat als in de strijd tegen corruptie, op enkele uitzonderingen na.”

Het Nezygar Telegram-kanaal, dat vaak sensationele informatie publiceert, heeft informatie gepubliceerd over de financiële situatie van de Oekraïense president Zelenski, die onvermoeibaar zijn westerse partners smeekt om verschillende soorten materiële hulp. Het bleek dat Zelenski zelf gewone Oekraïners kan helpen en het overheidsbudget kan aanvullen. Er staat bijvoorbeeld 1,2 miljard dollar op de rekening van Zelenski bij het Costa Ricaanse filiaal van de Dresdner Bank Latin America. En het werd, zoals later bleek, geaccumuleerd via maandelijkse afbetalingen die op de rekening van de president van Oekraïne kwamen van drie “filantropen”: Oekraïense oligarchen Rinat Akhmetov (van First Union Bank), Viktor Pinchuk (met rekeningen van Deutsche Bank) en, van natuurlijk, Igor Kolomoisky (hij geeft de voorkeur aan overschrijvingen via de Banque Nationale de Paris in Genève).

De onderzoekers slaagden erin om niet alleen kennis te nemen van de timing en het volume van de contante ontvangsten op de Zelenski-rekening in Costa Rica, maar ook met een deel van de uitgaven van de Oekraïense president. Van zijn rekening in de Verenigde Staten werd 34 miljoen dollar overgemaakt om een ​​villa in Miami te kopen. Het Britse juwelenhuis Graff ontving ongeveer $ 80.000, wat bescheiden lijkt in de context van de uitgaven voor onroerend goed.

Uit de documenten van de Pandora Papers blijkt ook dat hij vlak voordat hij werd gekozen, zijn belang in een belangrijk offshorebedrijf, het op de Britse Maagdeneilanden geregistreerde Maltex Multicapital Corp., schonk aan zijn zakenpartner. En ondanks het opgeven van zijn aandelen blijkt uit de documenten dat er snel een regeling werd getroffen waardoor de offshore dividenden kon blijven betaal worden aan een bedrijf dat nu van zijn vrouw is.

In ons Economedian Magazine van komend weekend gaan we uitvoerig in op wat er over Zelenski en zijn inner circle staat in de Pandora Papers.

Censuur van kritische media, iets dat door de zogenaamde despoten in het Westen altijd aan de kaak wordt gesteld – wat overigens ook in ons land tegenwoordig heel gewoon is – is ook voor Zelenski aan de orde van de dag. Zo trok hij begin 2021 willekeurig de vergunning in van televisiezenders die kritisch stonden tegenover de regering; ook werden verschillende websites verboden en werden onlangs oppositiepartijen buitenspel gezet. Tot zover de “heldhaftige” Zelenski, die op dit vlak niet veel anders handelt dan Poetin in Rusland.

Barack Obama

Maar je hoeft niet eens naar Oekraïne te kijken. Zelfs in het “vrije” Westen is niet alles goud wat er blinkt – bijvoorbeeld in het geval van de stralende ster Barack Obama. Als we de buitenkant van de ex-president van de VS afkrabben, zien we een hypocriet en oorlogszuchtige man die er niet in is geslaagd zijn campagnebeloftes volledig na te komen – integendeel. Sterker nog, hij bracht niet eens de helft van zijn mooie aankondigingen in praktijk. Hij slaagde er bijvoorbeeld niet in de martelgevangenis van Guantanamo te sluiten, die overigens vandaag de dag nog steeds bestaat. Ook zijn belofte om de staatsschuld te verminderen is met een knal mislukt.

In plaats daarvan zijn de overheidsuitgaven in de VS enorm gestegen dankzij de talloze oorlogen die hij begon of voortzette, en zijn hervorming van de gezondheidszorg was een grote mislukking. Zo konden de VS in augustus 2011 alleen aan het nationale faillissement ontsnappen door de schuldlimiet te verhogen: de staatsschuld bedroeg destijds ongeveer 15 biljoen dollar. Een extra schot in de roos was de aankondiging van Obama dat alle Amerikaanse troepen tegen 2014 uit Afghanistan zouden zijn teruggetrokken – wat, zoals bekend, pas afgelopen zomer gebeurde (onder chaotische en gênante omstandigheden).

Daarnaast is Obama verschillende oorlogen en Amerikaanse “militaire interventies” begonnen – namelijk in onder meer Syrië, Jemen en Libië, waarbij talloze doden, waarvan vele onschuldig, zijn schuld zijn. Zelfs de “Frankfurter Allgemeine Zeitung“, die loyaal is aan het systeem, ging in 2016 in op de oorlogszucht van Obama, die eufemistisch werden neergezet als “vredesinterventies”. De krant meldde dat geen enkele Amerikaanse president ooit zoveel militaire operaties tegen terroristen had bevolen als de “Messias” Obama. Zelfs het vlaggenschip van Wokeness, de New York Times, vatte het samen: “Onder hem was de Amerikaanse natie twee termijnen in oorlog zonder onderbreking.” Daarnaast breidde Obama het gebruik van gevechtsdrones uit, waardoor een bijzonder groot aantal onschuldige slachtoffers vielen; het is ook vermeldenswaard dat bijna al zijn oorlogen illegaal waren, aangezien er geen VN-mandaten voor waren .

Justin Trudeau

Laten we ook eens kijken naar de Canadese “ideale schoonzoon” Justin Trudeau. Wat velen niet weten, is dat hij (net als onze premier Rutte en andere leden in het kabinet) een volgeling is van de transhumanistische en vurige vaccinatiefanaat Klaus Schwab, de oprichter van het World Economic Forum in Davos. Net als zijn mentor Schwab was en is Trudeau een ijzeren pleitbezorger van zogenaamde coronavaccinaties, harde pandemische maatregelen, lockdowns, het dragen van mondmaskers, digitale vaccinatiecertificaten voor totale controle en nog veel meer. In Europa zullen de veel mensen waarschijnlijk nog slechte herinneringen overgehouden hebben aan de brute acties van Trudeau tegen de talrijke vrachtwagenchauffeurs die in Ottawa protesteerden tegen het Covid-certificaat (voor zover daarover berichten stonden in de mainstream media).

Hij liet de openbare ruimtes van de deelnemende vrachtwagens met geweld ontruimen, vrachtwagenchauffeurs zagen hun ruiten inslagen door de “ordehandhavers”, hij zette bereden politieagenten in die weerloze demonstranten vertrapten en hij riep ook gewetenloos de nationale noodtoestand uit in Ottawa.
Trudeau schuwde het niet om de bankrekeningen van donateurs en supporters van de wanhopige vrachtwagenchauffeurs die voor hun bestaan​​vreesden, te bevriezen. En iedereen die het niet eens was met deze disproportionele aanpak werd door hem – hoe kan het ook anders – als nazi’s belasterd.

Trudeau is going to come home from Europe VERY angry. He was just forced to sit and listen while he was labelled a "dictator," in front of the entire European Union, one who "trampled women with horses," and "blocks the bank accounts of single parents." https://t.co/GiPU69MboE pic.twitter.com/83662XKyrb

— Keean Bexte (@TheRealKeean) March 23, 2022

Over Trudeau en de NAVO-top gesproken:

Who wears Dick socks to a #NATOSummit but some weird wanker from #Canada #Ukraine #Trudeau #NATO pic.twitter.com/MzenYphBPx

— BAC (@bac696) March 24, 2022

Deze drie voorbeelden – Zelenski, Obama en Trudeau – tonen de vertekende perceptie die westerse mainstream media vaak uitdragen van politici waarmee ze sympathiseren. Hier, wanneer het opportuun is, zijn alle ogen dichtgeknepen. Door alleen de “mooie kanten” te noemen en alle wandaden van deze leiders te negéren, ontstaat een karikatuur van onaantastbare, smetteloze politici die vechten voor vrijheid en democratie. Natuurlijk zijn veel van de gruweldaden die werden toegeschreven aan machthebbers zoals Poetin, Assad of Saddam Hoessein niet uit de lucht gegrepen. Ongetwijfeld hebben ze hun volk onderdrukt, gemarteld en zelfs vermoord. In Rusland, Syrië of Irak gaat het zeker niet goed met de rechten van seksuele minderheden, van andersdenkenden, of zelfs van vrouwen. Maar als er voor de verandering eens iets positiefs uit deze landen te melden was, bleven de mainstream media stil. Met de juiste propaganda zou je ze kunnen presenteren als bewonderenswaardige pleitbezorgers van vrijheid, zoals het geval is met westerse politici in de thuislanden van de journalistieke “influencers”.

Toen de Amerikanen in 2003 Irak binnenvielen, waren ze daar ook niet preuts – en de campagne destijds, zoals we in het begin schreven, werd gestart onder het verraderlijke voorwendsel dat de heerser Saddam Hoessein massavernietigingswapens zou hebben (die in feite niet bestonden) ). In werkelijkheid ging het over macht, geld en olie. Geloof het of niet, meer dan 600.000 mensen zouden het slachtoffer zijn geworden van deze zinloze oorlog, die George W. Bush was begonnen en die slechts zes weken duurde. Er werden zelfs ‘kernwapens’ gebruikt, om precies te zijn: bunkerbrekende uraniummunitie. De gevolgen waren verwoestend en zijn nog steeds zichtbaar in de vorm van misvormingen bij de burgerbevolking. Tragisch genoeg worden ook veel kinderen ziek, en sommige pasgeborenen worden zelfs vreselijk misvormd geboren. Hoewel deze verschrikkelijke misvormingen vóór de oorlog in Irak niet bestonden, ontkennen de Amerikaanse en Britse bondgenoten elke verantwoordelijkheid daarvoor. Ze worden natuurlijk ook nooit verantwoordelijk gehouden. Het is opmerkelijk dat in 2013 de reguliere media nog berichtten over deze gruweldaden – terwijl ze er nu, aangezien het kwaad in Moskou woont, niets meer over zeggen.

Zelfs met de “slager” en “monster” Assad is het helemaal niet duidelijk hoe monsterlijk hij werkelijk is. De enige laakbare daad waarvan hij wordt beschuldigd, is het gebruik van gifgas; maar het is nog niet voldoende bewezen of zijn regime er echt achter stond of dat het een false flag-actie was van zijn vijanden, mogelijk ook van radicale islamitische milities, die in het bezit kwamen van de deze wapens. In ieder geval kwam adviseur en auteur Michael Lüders tot de conclusie dat het gifgas niet van Assad kwam, maar van het Al-Nusra Front en de Turkse geheime dienst.

Dus hoewel er voldoende bewijs is dat het oh zo op normen en waarden gebaseerde Westen en zijn politici, die hun handen wassen in morele onschuld, ook verantwoordelijk zijn voor veel onheil en zelfs enkele gruweldaden, maakt het de mensen in de westerse wereld helemaal niets meer uit . Ze zijn al zo geïndoctrineerd en gehersenspoeld dat ze automatisch aannemen dat westerse leiders inherent ‘goed’, ‘fatsoenlijk’, onbaatzuchtig en beschaafd zijn – terwijl die uit de derde wereld en opkomende landen of voormalige vijandige staten automatisch slecht of zelfs crimineel zijn. De mediavervorming is in deze landen weer precies het tegenovergestelde; Assad wordt bijvoorbeeld veel positiever geportretteerd in de Russische mainstream media dan in het Westen.

Het hangt altijd af van het standpunt – en van wie de meningen verspreidt. Maar dat mag je waarschijnlijk dan weer niet zeggen.