Een virus, twee mogelijke werelden daarna en veel communicatieproblemen

Ik herinner me niet meer de dag of het uur waarop in 2020 een zekere president, wiens naam beter niet genoemd mag worden, de video van de Amerikaanse arts Dr. Stella Immanuel uit Texas postte op Twitter, waarin het werd afgekort tot het feit dat er veelbelovende behandelmogelijkheden waren en dat voor het eerst de naam van dat oude antimalariamiddel was genoemd: Hydroxychloroquine of kortweg HCQ. ‘Amerika, je hoeft niet bang te zijn. Covid heeft een remedie.”– zei dr. Immanuël. De media presenteerden de zaak alsof deze president Amerikanen had gevraagd chloorbleekmiddel te drinken of een ondoeltreffende wondertinctuur in te slikken, en als gevolg van complete hysterie censureerden Twitter en Facebook het woord alleen al. En dat was nog maar het begin.

Van tijd tot tijd zijn er berichten over onderzoeken, maar de media hebben het onderwerp zoveel mogelijk op een klein vuurtje gekookt, afgezien van het ‘sinaasappelbad’. Het was duidelijk dat iedereen die vanaf dat moment Hydroxychloroquine hoorde meteen zou denken: ‘Deze Trump, wat een toeter!’ Onderzoek vindt echter plaats onder de publieke radar en klinische experimenten op basis van het principe van vallen en opstaan werden ook voortgezet. Vooral in de begindagen met veel bijzonder ernstige ziekten, gooiden clinici in de VS letterlijk “de hele gootsteen” achter het virus, in de hoop dat iets de symptomen zou verlichten en de ziekte van de patiënt onder controle zou krijgen. Even terug naar zomer 2020 toen de genoemde president nog in functie was en de media blijkbaar maar één agenda hadden: alles wat hij zei moest verkeerd, gelogen, gemeen, racistisch of namens Poetin zijn. Meestal zelfs allemaal samen.

Ivoor wil weten

Tegelijkertijd, om precies te zijn op 10 augustus 2020, verscheen er ook een reportage van Ivory Hecker, waarin ze voor haar lokale nieuwszender Fox26 berichtte over “medische teams” van het leger, dat op dat moment het overbelaste personeel van verschillende klinieken in Houston, Texas, waaronder in het United Memorial Medical Center (UMMC). Uw redactie had Hecker gestuurd om meer te weten te komen over de behandeling van Covid en zij hebben interviews afgenomen met kliniekpersoneel en legerhelpers. In haar introductie in het thuiskantoor maakt Hecker ook de informatie over de behandeling van Covid-patiënten bekend , maar in het filmpje is niets meer terug te vinden.Alleen de verwijzing naar het hoge slagingspercentage van de kliniek bij de behandeling van de patiënten en de verwijzing dat men “als de duivel” geforceerde beademing probeert te vermijden, bleef in het artikel staan.

dr. Joseph Varon, de hoofdgeneesheer van het UMMC, had andere dingen te melden in het oorspronkelijke interview, dat de definitieve versie van het station niet haalde. Reden: het paste niet in het valide verhaal en kwam totaal niet overeen met de hysterische berichtgeving over HCQ en wat het niet kon. Reden voor weglating van de zender: Hecker specificeert niet welke medicijnen Dr. Varon gebruikt anders dan het “controversiële” Hydroxychloroquine (HCQ). Aangevuld met deze informatie presenteerde Hecker het weggelaten fragment van het interview met Dr. Varon, waarin hij verklaarde dat hij ook het politiek fel bediscussieerde Hydroxychloroquine bij zijn patiënten gebruikte en daarmee goede resultaten boekte, op hun Facebook-pagina. Hecker had precies geleverd waar haar bazen bij Fox26 over hadden geklaagd. Zij dacht!

Maar dan had Ivory Hecker waarschijnlijk iets verkeerd begrepen. Het probleem was niet de onvolledig gereproduceerde medicatie van Varon, maar de loutere vermelding van het woord “Hydroxychloroquine” in een positieve context. Na de aanval van de bazen die daarop volgde, sloot Hecker hun sociale media-accounts af zoals gevraagd en rapporteerde niet langer over het onderwerp. Op 8 september ontving ze een schriftelijke waarschuwing van haar omroeporganisatie voor het niet opvolgen van instructies van de Fox26-directie. Het beweert, met een brutaal uitgestelde tijd, dat Hecker werd gevraagd om eind juli niet te rapporteren over HCQ – wat volledig een leugen was. Men wil haar helpen, dus de reden voor deze valse, carrièreschadelijke bewering.

Hecker zelf was degene die uiteindelijk in juni 2021 na talloze onderschepte telefoon- en rendieren Video Kon-fe-zen de bom had laten barsten – en bovendien bij een reportage op Fox26.

Haar reportage over kapotte airco’s werd voorafgegaan door haar uitleg hoe ze door de omroep onder druk werd gezet om niet te melden wat kijkers wilden weten. De omroep had niet erg blij moeten zijn, vooral omdat Hecker ProjektVeritas of all things aanduidde als het publicatieplatform voor hun klokkenluiders , maar Fox26 durfde waarschijnlijk ook niet in te grijpen in een live-rapportage.

Bij elke kritiek op Heckers inmiddels voormalige zender loopt als een rode draad door alles een statement: wij (de zender dus) melden wat kijkers van ons verwachten. De vraag of de verwachtingen eerder projecties van de omroep zijn, is eenvoudig te beantwoorden. Als Hecker om 17.00 uur in haar nieuwssegment altijd berichten over Bitcoin wordt ontzegd, omdat op dit moment vooral “arme zwarten” zouden kijken die niets met Bitcoin te maken hadden, vermoedt elke redelijk intelligente waarnemer onmiddellijk dat racisme de verwachtingen heeft verlaagd. Dus je meldt niet “wat is” aan een afgezaagde en lange tijd niet daar (niet alleen sinds Relotius) Om te proberen het lokale motto van de Spiegel te gebruiken, maar wat je denkt te kunnen verwachten van de doelgroep.

De dichtgeslagen deur van Hecker stort de media-industrie in de VS in een dilemma. Omdat ze aan de ene kant alle gelegenheid daar willen aangrijpen om het moederbedrijf van Fox26 vuil te maken, anderzijds is de minachtende behandeling van de HCQ-kwestie ook het binnenlandse beleid van alle andere media. De keuze viel uiteindelijk op de Schmierenstück variant en “Daily Beast” publiceerde een artikel, waarin alle ingeoefende belwoorden van het afgelopen jaar aan de wandel gaan. Ze leerden over Ivory Hecker om niet te hoeven omgaan met de verklaringen van hun geïnterviewden en het feit dat ze geen koerier was, maar slechts een bezorger. Haar ontrouw voor de camera weegt zwaarder dan de paar kleine service-instructies die ze niet wilde gehoorzamen en die een deal sloot met de ‘extreemrechtse activisten’ bij ProjectVeritas, nou, daar was toch niets aan te doen.

Na het lezen van het artikel “Daily Beast”, is de “geneigde” lezer terug aan boord van de Andrea Doria en HCQ in al zijn doseringsvormen, nog steeds ineffectieve duivelsdingen die Trump aanbeveelde als een wondermiddel. Niet waar, het optimisme komt van Dr. Stella Immanuel, maar wat maakt het uit. De waarschuwingen blijven, ongeacht of medische professionals aan het “front” het middel ook in combinatie met andere middelen gebruiken. En het zijn niet de meest mislukte pogingen. Empirisch bewijs verslaat ook het best geweven politieke verhaal, dus het is goed denkbaar dat de pers op een dag toch van kant zal wisselen, zoals het geval is met de lab-leak-hypothese. De enige vraag is wie de pers moet geloven?

Waar kwam het virus vandaan?

Er is de veronderstelling dat het annuleren van ideeën, theorieën en mensen een bliksemschicht is die alleen rechts van het centrum en conservatieven treft, en aangezien de meer linkse media (niet alleen in de staten) alles met zo’n hardnekkigheid besprongen. met Trump in aanraking komt, lijkt deze veronderstelling bevestigd te worden. Net als de statistieken van verwijderde accounts op Twitter, Facebook of YouTube. Maar in de versmalde gang van de opinie zijn er overal mijnen en zelfs iconen of verklaarde aanhangers van het linkse spectrum stappen er steeds vaker en heftiger in.

Net als onlangs talkshowlegende Jon Steward, die zijn terugtrekking uit het publiek met Stephen Colbert even onderbrak om met een aanloop en een bom in de faux pas “Lab-Leak” te springen. De liberale rentmeester uit het prentenboek, vijf jaar bevroren in carboniet zoals Han Solo, had duidelijk geen idee in wat voor shitstorm hij terecht zou komen met zijn komische intermezzo en wat vandaag niet meer mogelijk is, hoewel het vijf jaar geleden volkomen normaal was : gericht op inlichtingen van de overheid of op zijn minst vermoede samenzweringen, ongeacht of er een “D” of een “R” achter de naam van de president staat.

Welnu, de laboratoriumlekhypothese is in feite hersteld sinds de regering van Biden met onderzoeken in deze richting is begonnen. En voorlopig blijft het precies dat: een hypothese. Iedereen die in deze richting pleit, wordt niet meer direct verwijderd en geblokkeerd op Facebook en Twitter. Hoe genereus! Maar sla het alsjeblieft niet zo hard als Jon Steward en vooral niet met meer conjunctieve typen, alsjeblieft! De passagiers merken misschien dat de piloot in het Witte Huis momenteel een rustige draai maakt om ook in deze kwestie de oude “China Virus”-koers van zijn voorganger te volgen, en misschien willen ze uitleg voor de verandering van hart. En Joe Biden is echt niet bereikbaar voor uitleg.

Monsters, mutaties, hypothesen

Bret Weinstein daarentegen kan worden beschouwd als een eersteklas verklaring. De biologieprofessor en voormalig supporter van Bernie Sanders gaf tot 2017 les aan Evergreen State College in de staat Washington, een universiteit met een zelfs voor Amerikaanse maatstaven behoorlijk linkse lijst. Een groep van 50 studenten die niet eens zijn studenten waren, slaagde er uiteindelijk in om Weinstein van de universiteit te schoppen omdat hij weigerde blank te zijn op de zogenaamde “Afwezigheidsdag” (een nieuwe uitvinding in de “strijd” tegen racisme) en bleef weg van de campus . Weinstein kwam en moest uiteindelijk gaan. Met hem zijn vrouw, de evolutiebioloog Heather Heying. Hier is een zeer goede en volledige verhandeling van Matt Taibi over de hele zaak Weinstein.

Het YouTube-kanaal ‘Dark Horse’ , dat de twee werkloze hoogleraren sindsdien runnen, kan gedurende de hele coronamanie worden gezien als een positief voorbeeld van wat het betekent om openlijk en dichtbij de stand van (toegankelijk) onderzoek te argumenteren. Weinstein en zijn gasten, waaronder de uitvinder van de mRNA-vaccintechnologie, Dr. Robert Malone, beweegt zich altijd op het gebied van hypothesen, interpreteert statistieken, symptomen, studies, kortom, ze ploegen het veld met de wetenschappelijke methoden die tot hun beschikking staan.

Valse uitspraken of tegen de richtlijnen van YouTube of die van de WHO konden niet worden bekritiseerd omdat objectiviteit en kennisvergaring als rode draden door hun debatten over “Dark Horse” liepen. Je betreedt elk pad op de onzekere ondergrond van de hypothese, al was het maar om te controleren of het draagt. Dat zulke dingen in de overspannen wereld van media en politiek activisme als complottheorieën of aluminium hoedenmodeshows worden opgevat, laat in het beste geval zien hoe dun het verbindende onderwijsplafond boven de westerse wereld is geworden. In het ergste geval zie je helaas alleen het kwaadaardige verlangen naar aanklacht en intriges.

Tegen Weinstein en Heying gooide “Daylie Beast” opnieuw de eerste steen, sprak van “Steve Bannon Wuhan Lab COVID Conspiracy” en ging regelrecht tot het uiterste, de (vertaald in het Duits) “Höcke-vergelijking”. Diverse videoverwijderingen en waarschuwingen tegen “Dark Horse” volgden en omdat de doctrine van “Drie waarschuwingen en je bent eruit” van toepassing is op Google, hangt het zwaard van Damocles van de definitieve verwijdering nu boven het kanaal, ongeacht of het nu officieel mogelijk is en “toegestaan”, praten over de oorsprong van het virus of de risico’s van vaccineren tegen het virus. Net als compleet verkeerde “factchecks” er niet toe leiden dat de factcheckers hun eigen vermoeden van kennis herkennen, verandert de nieuwe “mening toestaande situatie” niets aan de situatie van het YouTube-kanaal.

Communicatiefouten waar je ook kijkt

Nu heb ik verschillende pagina’s moeten schrijven om wat inleidend materiaal voor mijn eigen hypothese te verzamelen. In de Ivory Hecker-zaak is valide informatie in de politieke filters van een medianetwerk blijven steken omdat ze veronderstelden te kunnen bepalen wat de doelgroep wel en niet mag weten. In het tijdperk van sociale media is de kans dat dergelijke heerachtige beslissingen uiteindelijk worden ontdekt, tegenwoordig erg groot.

Natuurlijk zijn er altijd dergelijke praktijken en onthullingen geweest, maar pas vandaag wordt dergelijk gedrag gezien als een probleem dat de reputatie van de media en dus de relevantie ervan in toenemende mate schaadt. Hoe transparanter de media hun onderzoek en berichtgeving maken – wat kan betekenen dat onderzoek soms niet tot iets spectaculairs leidt – hoe groter de geloofwaardigheid. Het spreekt voor zich dat dergelijk werk niet altijd rapporten kan opleveren die de auteurs als ingenieuze fluisteraars en schandalen voor de Heer doen staan. Dat is de keerzijde van dit pad: het is saai. Het alternatief voor maximale transparantie zou een echte, meer open foutencultuur zijn, waar de mea culpa-bel minstens zo groot en luid moet zijn als die met de lugubere maar valse boodschap. De donkere kant van dit pad is een gehavende rug. De media zullen een van hen moeten verlaten als ze niet geleidelijk willen verdwijnen als sneeuw voor de lentezon.

De zaak Weinstein / Heying daarentegen laat het dilemma zien waarin Facebook, Twitter en YouTube, die neigen naar zelfcensuur, politieke druk en hun eigen politieke vooringenomenheid, verzeild zijn geraakt. Enerzijds een zegen vanwege het grote bereik, de rigide omgang met “regels” vernauwt ook elk wetenschappelijk discours, omdat de bots, algoritmen en slecht betaalde brandweerlieden geen onderscheid kunnen maken tussen valse verklaringen, hypothesen, stelling, semantische overdrijving, expertanalyse of replica. Dat betekent niet dat de algoritmen beter moeten worden. Ze lopen altijd achter op de taalontwikkeling en op elk wetenschappelijk debat.

Dit betekent echter dat elk wetenschappelijk discours pas ver van de sociale media en het publiek kan plaatsvinden zodra het controversieel wordt. Zodra een partij de sleutel tot de politieke mainstream heeft gekregen, eindigt elk debat onvermijdelijk met het dempen ervan – zoals we al hebben gezien bij onderwerpen als atoomenergie, elektromobiliteit of klimaatverandering. Het doel van het onderzoek is dan niet meer om kennis op te doen, maar om zo snel mogelijk verenigbaar te zijn met de politiek.

Wat nodig is om slechte debatten, leugens en verkeerde informatie te voorkomen, is niet minder, maar meer communicatie, meer debatten, meer vrijheid van meningsuiting en meer aangeleerde vaardigheden om onderscheid te maken tussen gewone koolstof en kostbare diamanten in de verwarring van informatie. Niet altijd veilig, maar geleidelijk aan steeds veiliger en vaker.

Weinstein’s Canal werd bijna het slachtoffer van de huidige sociale dwang om onvoorwaardelijk en kritiekloos achter de respectieve regeringskoers te moeten staan als het gaat om Covid, en zou dat nog steeds kunnen doen. Zodat tenminste één van Weinsteins bevindingen niet verloren gaat, namelijk die van het kwalitatieve verschil, of het Sars-Cov-2-virus uiteindelijk te wijten is aan natuurlijke mutatie of eigenlijk aan een laboratoriumongeval in het gain-of-function-onderzoek in Wuhan Nul”, laat ik eindelijk Bret Weinstein, die al jaren vleermuizen onderzoekt, het woord (dat ik hopelijk niet vervormd heb gecomprimeerd) :

Als het uit een laboratorium komt, is het het resultaat van een voorspelbare fout die is veroorzaakt door het omzeilen van het Amerikaanse verbod op onderzoek dat daarom offshore in Wuhan wordt uitgevoerd. […] zodat we ons gedrag kunnen corrigeren om zoiets in de toekomst te voorkomen. Als we doen alsof het een natuurlijke ontwikkeling was, zouden we kunnen concluderen dat we niet genoeg onderzoek hebben gedaan en het onderzoek in dergelijke laboratoria aanzienlijk uitbreiden. Covid-19 zou dienen als demonstratie dat we het werk op veel grotere schaal moeten uitbreiden omdat het niet snel genoeg ging om Covid-19 te voorkomen.

En nu kunt u zich afvragen, beste lezers, in welke van deze twee toekomstige werelden het voor een overheid gemakkelijker zou zijn om mensen in een permanente staat van paraatheid te houden, waarin “na de pandemie” altijd alleen betekent “voor de pandemie” . In welke van deze twee werelden wil jij leven? Op welke manier zou de staat meer macht hebben over het leven van elk individu? Zie je nu hoe relevant de vraag “waar vandaan” werkelijk is en waarom onze politici zo terughoudend zijn om er met ons over te praten?