Een wetenschappelijk onderzoek over lockdown concludeert dat het beleid een FOUT was en MEER sterfgevallen door Covid-19 zal hebben veroorzaakt

Een nieuw  artikel  van onderzoekers van de Universiteit van Edinburgh suggereert dat lockdowns niet helpen om het dodental door Covid-19 te verminderen, maar die sterfgevallen eenvoudigweg kunnen uitstellen. Het is een ander bewijs dat suggereert dat er een andere strategie nodig is om de pandemie te bestrijden – een strategie die geen algemene beperkingen oplegt in de hele samenleving -.

Het onderzoek werd gedaan door een team van de School of Physics and Astronomy in Edinburgh. Als dat vreemd klinkt, heeft professor Graeme Ackland, een van de auteurs, een goede verklaring.

Hij vertelde me:  “Vanaf maart is elke serieuze epidemioloog gedetacheerd bij SPI-M (de Scientific Pandemic Influenza Group on Modelling) en SAGE (de belangrijkste wetenschappelijke adviesgroep voor noodsituaties), waar ze binnen een tijdsbestek van dagen nieuw onderzoek hebben verricht. Er zijn simpelweg niet genoeg om ook replicatie of zelfs zorgvuldige peer review te doen. Maar er waren duizenden mensen die gegevens konden opschonen, coderen, valideren en repliceren. “

Ackland en zijn collega’s waren, zegt hij,  “door SPI-M en SAGE belast met het onderzoeken van eventuele ‘reserveringen’. SPI-M begreep heel goed het probleem van groepsdenken in een gesloten gemeenschap, en vroeg ons om overal ‘de banden op te trappen’. Iets anders wat echte epidemiologen zelf zouden doen als ze genoeg tijd hadden. “

Een zin in het nieuwe artikel is vooral opvallend met betrekking tot het oorspronkelijke werk van het Imperial College: “In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, was de lockdown, die toen werd geïmplementeerd, niet specifiek gemodelleerd in dit werk.”

Gezien het feit dat de lockdown maanden duurde en scholen tot de herfst gesloten bleven, is het opmerkelijk om niet terug te gaan naar wat het model zegt over de effecten van lockdown.

Hun paper is niet echt een kritiek op de originele modellen die vóór de lockdown zijn gemaakt. In feite gebruikt het het model dat door Imperial College wordt gebruikt om een ​​breder scala aan scenario’s te beoordelen dan destijds het geval was. “Mijn algemene mening” , zegt Ackland,  “is dat de experts van de regering op betrouwbare wijze betere voorspellingen hebben gedaan dan de ‘krantenexperts’.”

Het doel van de paper is om “de informatie te  repliceren en analyseren die beschikbaar was voor Britse beleidsmakers toen de lockdown-beslissing werd genomen in maart 2020″ . De paper concludeert dat het oorspronkelijke model een goede voorspelling zou hebben opgeleverd als het was gebaseerd op een reproductienummer voor het virus van 3,5. (Het  Imperial-rapport van 16 maart  was gebaseerd op de ‘R’ tussen 2,2 en 2,4.)

De contra-intuïtieve uitkomst van het model is dat het suggereert dat  “schoolsluitingen en isolatie van jongere mensen het totale aantal sterfgevallen zou doen toenemen, zij het uitgesteld tot een tweede en volgende golven” .

Het model suggereert dat snelle interventies effectief waren bij het verminderen van de piekvraag naar intensive care-bedden, maar ook de epidemie zouden verlengen. In sommige scenario’s zou dit  op de lange termijn kunnen leiden tot  meer doden. Waarom?

Omdat, zoals de krant opmerkt ,  “Covid-19-gerelateerde sterfte sterk verschoven is naar oudere leeftijdsgroepen. Zonder een effectief vaccinatieprogramma zou geen van de voorgestelde mitigatiestrategieën in het VK het voorspelde totale aantal sterfgevallen tot onder de 200.000 verminderen. “

Het is verstandig om voorzichtig te zijn met bepaalde cijfers. Toen onderzoekers bijvoorbeeld een soortgelijk model toepasten   op Zweden, lagen de cijfers ver boven de werkelijke uitkomsten. Niettemin was het ding dat in maart echt alarm veroorzaakte, niet de veel geciteerde half miljoen doden als gevolg van een ‘niets doen’-beleid.

Het was de bewering van het Imperial-team dat de ‘meest effectieve mitigatiestrategie’ die ze onderzochten – isolatie van zaken, quarantaine in huishoudens en sociale afstand van ouderen – zou leiden tot ongeveer 250.000 doden.

Dit was de reden, zo werd ons verteld, dat niets dan vergrendeling zou volstaan. Als de regering Ferguson had gevraagd om lockdown te modelleren, en het resultaat was 200.000 doden – met andere woorden, in hetzelfde honkbalveld – zouden we in lockdown zijn gegaan, gezien de schade die het heeft aangericht?

Specifiek voor Covid-19 was het sluiten van scholen en universiteiten een ernstige vergissing, zo lijkt het (in tegenstelling tot de  opmerkingen in april  door professor Neil Ferguson, die de oorspronkelijke modellen leidde). Door ze open te houden, zouden veel jongere mensen het virus hebben gekregen, met relatief weinig schade, maar het proces van het bereiken van ‘kudde’-immuniteit zou hebben versneld.

Concluderend schrijven de auteurs:  “De optimale strategie voor het redden van levens in een Covid-19-epidemie is anders dan die wordt verwacht voor een influenza-epidemie met een ander sterftecijfer voor de leeftijd.” 

Volgens Ackland hadden scholen op zijn minst open kunnen blijven terwijl ze er alles aan deden om de meest kwetsbare groepen te beschermen. De absolute prioriteit was om de ziekte uit ziekenhuizen en verzorgingstehuizen te weren.

Het is niet verwonderlijk dat dit precies de boodschap is die van SAGE kwam voordat de resultaten van de Imperial College-modellen op 16 maart werden gepubliceerd.

Professor Graham Medley – de voorzitter van SPI-M en lid van SAGE, vertelde bijvoorbeeld  op 13 maart aan  BBC  Newsnight :  “Dit virus zal nog lang bij ons blijven, we zullen een epidemie krijgen en dan het zal endemisch worden en meedoen met alle andere coronavirussen die we allemaal de hele tijd hebben, maar niet opmerken. We zullen moeten zorgen voor wat we kudde-immuniteit noemen. Dus dat is een situatie waarin de meerderheid van de bevolking immuun is voor de infectie. En de enige manier om dat te ontwikkelen als er geen vaccin is, is dat de meerderheid van de bevolking besmet raakt. “

De truc is om ervoor te zorgen dat de mensen die het ergst door de ziekte zijn getroffen, ertegen worden beschermd – wat de Britse regering ondanks de lockdown niet heeft gedaan.

Het uitstellen van een lawine van zaken is niet per se een slechte zaak. Het heeft ons bijvoorbeeld in staat gesteld om een ​​aantal specifieke behandelingen te vinden, die vooral aantonen dat het steroïde dexamethason de levens van enkele van de meest zieke patiënten kan redden.

We hebben geleerd dat ventilatoren, waar aan het begin van de crisis zo veel aandacht aan besteedde, minder bruikbaar zijn dan eerst werd gedacht. Aan de andere kant hebben we geleerd dat nierdialyseapparaten van vitaal belang kunnen zijn. Als er binnenkort een vaccin kan worden uitgerold, kan dat ook heel belangrijk zijn, maar dat lijkt onwaarschijnlijk voor volgend voorjaar.

Het blijft echter een feit dat deze epidemie alleen zal eindigen als ofwel voldoende mensen ermee besmet zijn om de wijdverbreide overdracht te beëindigen, of totdat er een effectief vaccin beschikbaar komt. Gezien de modellen zou het veel beter zijn als de mensen die het krijgen jong en gezond zijn, in plaats van oud of met een reeds bestaande ziekte.

In plaats van de moed erin te houden, zoals Zweden deed, raakte de Britse regering in paniek en legde ze ongekende beperkingen op aan onze vrijheid. Dit heeft enorme schade aangericht aan de economie, de geestelijke gezondheid, de opvoeding van kinderen en nog veel meer.

Erger nog, als de modelleurs gelijk hebben, zal lockdown niet echt veel invloed hebben op het redden van levens. En omdat ze zich aan deze koers heeft gecommitteerd, lijkt de regering niet dubbel te hebben gecontroleerd of dit logisch was met behulp van de modellen waarop ze in de eerste plaats vertrouwden.

Het feit dat gevallen in heel Europa toenemen – met name in landen als Frankrijk en Spanje die de strengste lockdowns hebben opgelegd – zou ons reden tot bezorgdheid moeten geven, maar niet alarmeren.

Er zijn aanwijzingen dat het tempo van de verspreiding is vertraagd, mogelijk als gevolg van de impact van een zekere immuniteit van de bevolking, hoewel het aantal gevallen nog steeds stijgt. De aantallen die eraan overlijden zijn echter laag en vormen momenteel slechts ongeveer 2% van  alle sterfgevallen  in Engeland en Wales.

We zouden in de ergste van alle scenario’s kunnen belanden: steeds meer beperkingen, steeds meer ouderen die het virus krijgen en de winter ingaan met de gebruikelijke seizoensstijging van andere ziekten zoals griep bovenop Covid – met al die middelen voor druk op gezondheidszorg.

Er is nog tijd om van koers te veranderen, de samenleving open te stellen voor jongeren, de kwetsbaren te beschermen en te ondersteunen en de epidemie zijn beloop te laten nemen. Er is geen scenario waarin niemand sterft en alles in orde is.

We zijn getroffen door een dodelijk nieuw virus. Dat is geen excuus voor slecht beleid dat een crisis in een ramp dreigt te veranderen.