Het is oorverdovend stil in onze gevestigde media over de gruwelijke misstanden die momenteel “in naam van de gezondheid” plaatsvinden in Australië. Tijdens de coronacrisis is het voorheen vreedzame land omgevormd tot een brute politiestaat, een dictatuur. De landsgrenzen zijn sinds maart vorig jaar gesloten voor reizigers uit andere landen. Iedereen die de ontwikkeling op sociale media volgt, kan deelnemen aan films en posts waarin de bevolking getuigt over hoe een nieuw democratisch land zijn volk nu onderdrukt. Australië van alle landen, wie had het kunnen geloven? Waar volledig geklede politie geweld gebruikt tegen hun eigen onbeschermde burgers, waar ze roekeloos slaan tegen zowel oude als ouders van jonge kinderen. Allemaal vanwege zinloze en bizarre regels om de bevolking onder controle te houden, ook al had het land een lage verspreiding en werd het gedood door het virus. Als zoiets in Polen of Hongarije zou gebeuren, weet ik zeker dat het een protest zou zijn geweest. Maar nu is het alsof de misstanden niet bestaan. Een recordaantal Australiërs wil nu het land verlaten, maar velen worden afgewezen.
Hoe komt het dat de ontwikkelingen in Australië niet meer aandacht hebben gekregen? Scènes waar volledig bewapende politie mensen aanvalt die alleen buiten blijven zonder mondbeschermer zijn hartverscheurend. Scènes waarin meerdere gewapende politieagenten toeslaan op een liggende halfnaakte man die zichzelf op het netvlies etst. De wurging van een weerloze vrouw. Zware militaire voertuigen patrouilleren door de straten. Demonstratietrein die door de politiebarrière breekt en wild vooruitsnelt. De scènes zijn dystopisch. Onlangs was Australië voor velen een land om vrij en aangenaam van te dromen, een langverwachte bestemming. Nu is het een voorbeeld van horror. En steeds meer mensen vragen zich af of het echt gaat om het beschermen van de gezondheid van mensen? Men vraagt zich terecht af wat de agenda hier is. Waarom neemt de Australische regering zo’n hard standpunt in tegen haar burgers? De vervolgvraag wordt logisch genoeg, kan diezelfde ontwikkeling ook in andere democratische landen plaatsvinden? Bijvoorbeeld in Zweden?
In Australië moeten inwoners toestemming van de autoriteiten vragen om het land te verlaten. In de zomer van 2021 zijn de aanvragen om het land te verlaten toegenomen. drastisch In augustus kwamen er bijna 40.000 aanvragen binnen, een van de hoogste sinds maart 2020. Bijna 14.900 geven aan minimaal drie maanden weg te willen zijn. Maar een derde is het vertrek geweigerd door de autoriteiten voor grenscontrole, meldt Aftonbladet. De overgrote meerderheid van de aanvragen is ontvangen nadat de staat New South Wales nieuwe strikte beperkingen had opgelegd aan een politicus ten opzichte van het naziregime tijdens de Tweede Wereldoorlog. “Het is absoluut verschrikkelijk. Het is een soort politiestaat geworden”, zegt een Zweed tegen de media die in het land woont.
De wereld kijkt in stilte toe. Hoe kan het dat niet meer mensen protesteren als een democratie voor onze ogen instort? We hebben al eerder gezegd dat we nooit meer kunnen accepteren dat er misstanden plaatsvinden en dictaturen worden opgelegd, maar als het om Australië gaat, lijken alle mooie woorden weggeblazen. Het is op dit moment “down under” verschrikkelijk en ik zou willen dat iedereen die druk zou kunnen uitoefenen op het Australische regime dat gek lijkt te zijn geworden. Maar zoals ik al zei, het is stil van meestal luide critici van misbruik en tirannie. Betekent dit dat u ermee instemt dat Australië geen democratie meer is? Wat dit betekent voor de rest van ’s werelds ‘vrije’ landen valt nog te bezien.