Indignatie redactie 
Geen lockdowns, geen zinloze regels, geen extreme maatregelen, geen sociale isolatie, geen buitensluiting, geen dwang, geen angst campagnes, geen grootschalige vaccinatie marketing, geen dreiging je baan te verliezen, geen haan die ernaar kraaide.
Toen in 2018 ‘code zwart’ dreigde was het enkel een stukje in de krant en een minuutje in het journaal. Hoewel het eigenlijk ieder jaar een een probleem is dat je met veel te veel mensen veel te weinig capaciteit in ziekenhuizen hebt, waren 2018 – 2017 – 2015 en 2013 jaren waarin alle zeilen bijgezet moesten worden, met 2018 ver bovenaan. We weten dit inmiddels. Dit verhaal is eindeloos herkauwd. Elke keer weer als je probeert de zaken in perspectief te zetten is het alsof je tegen de muur lult…niets daarvan komt binnen. Jij bent de ‘wappie’.
Toen ik online een foto tegenkwam waarop iemand een tekst op een muur geschreven had die luidde “en? voelt het al normaal mensen?” dacht ik: steengoede tekst, want dat is exact wat het is. In 2018 was het heel normaal om gewoon straal voorbij te gaan aan het feit dat er mensen zijn die op dat moment keihard werkten om te zorgen voor heel veel zieke mensen. Dat er een dreiging was dat sommige mensen wel geholpen konden worden, en sommige mensen niet. In 2018 werden alleen de mensen die een naaste in het ziekenhuis hadden, of zelf hulp nodig hadden daarmee geconfronteerd. Alleen zij kregen mee hoe benauwd de situatie was. De rest van de wereld leefde gewoon door alsof er niets aan de hand was.
Na die tijd is er niet één politicus tot de conclusie gekomen dat dat soort scenario’s niet mogen gebeuren. Sterker nog er is gewoon nog meer bezuinigd op de meest cruciale sector in ons land, de zorg. Ook toen hadden we gewoon een minister van volksgezondheid die kon weten dat de bevolking groeit en ook steeds ouder wordt. De verantwoordelijkheid van zo’n figuur is dat hij ervoor zorgt dat juist die zaken op orde zijn. Maar dat dat niet gebeurt is een van de redenen dat ik totaal niet in politiek geloof. Overheden in het westen zijn de afgelopen jaren vooral bezig met hoe ze meer macht en controle over burgers kunnen krijgen. Dat wordt voortgestuwd door krachten daarachter, die belang hebben bij veel meer macht en controle over mensen. Terwijl de kerntaak van een overheid is om de mensen in een land te vertegenwoordigen. Dat betekent dat ieder mens in dat land zich gesteund zou moeten voelen door in ieder geval één partij die zijn of haar belangen verdedigd. En juist dat gebeurt niet, behalve als het over geld gaat. Menselijkheid speelt daarin geen enkele rol meer.
Terug naar 2020 zien we dat een uitgebreid geoefend verhaal over ons heen gestort wordt. Voorstanders van het corona beleid gebruiken vaak het argument “omdat het wereldwijd een probleem is moet het allemaal wel echt zo erg zijn”, maar die mensen hebben nooit verder gekeken en weten niet eens dat dit hele verhaal vlak voor de “pandemie” uitgebreid geoefend is in event 201. Dit is psychologisch zo fantastisch in elkaar gedraaid dat er al anderhalf jaar de schijn gewekt wordt dat al die leugenaars in de politiek spontaan hun spelletjes van eigenbelang en vriendjespolitiek hebben opgegeven, en ineens heel erg begaan zijn met het welzijn van de mensheid. Het spijt me dat ik dat op geen enkele manier geloof, want ik trap daar niet in. Dezelfde lijn van zoveel mogelijk macht en controle zien te krijgen over mensen schemert er steeds meer tussendoor, en gaat de laatste maanden in een sneltreinvaart. Ze hebben met een enorme globale brainwash campagne ervoor kunnen zorgen dat het nu vele malen makkelijker is geworden om mensen te overtuigen dat ze op alle fronten beter hun vrijheid kunnen inleveren voor veiligheid, met gezondheid als masterkey.
En? Voelt het al een beetje normaal mensen? Het antwoord daarop is ja. Mensen zijn inmiddels zo gewend geraakt aan de situatie dat iedereen erop getraind is om rekening te houden met een voortdurende dreiging van de meest gekke maatregelen. Degenen die er in ieder geval financieel niet door geraakt worden halen hun schouders op en doen gewoon wat hun opgedragen wordt. Zo “solidair” als ze zijn richting mensen die risico lopen, zo onsolidair zijn ze richting mensen die juist kapot gaan door de maatregelen. Het is allemaal nep, het is allemaal valse deugdzaamheid. Het is één grote poppenkast waar ze deel van uitmaken zonder het te beseffen. Het voelt namelijk allemaal inmiddels redelijk normaal. Als je eenmaal gewend bent aan een nieuwe situatie, dan voelt die oude eigenlijk steeds vreemder. En als aangeleerde angst daarin een grote rol speelt, is dat oude alleen maar makkelijker los te laten.
En nu is daar dan “code zwart”. De schijn van kritiek richting het kabinet is weer tenenkrommend. De discussie over het meest onzinnige, gevaarlijke en onacceptabele 2g beleid wordt nu gebogen naar een harde lockdown. Dus men gaat nu stevig bakkeleien over twee onacceptabele destructieve methodes, zodat niemand er meer bij nadenkt dat ze allebei niet nodig zijn. Zal het niet veel beter zijn dat we de boel weer terug gaan draaien naar de normale en meest eerlijke gang van zaken, zoals het altijd is geweest: blijf voorlopig thuis als je ouder bent dan 60, of als je een zeer zwakke gezondheid hebt. Biedt deze groep mensen een fatsoenlijk steun pakket. Geef ze alles wat ze nodig hebben om toch nog een beetje de pijn te kunnen verzachten, maar laat al die andere mensen die nog volop productief kunnen zijn en niet heel erg ziek worden van dit virus gewoon hun leven leiden. Mensen van boven de 60 hebben hun leven lang gewoon kunnen leven zonder bizarre beperkingen, die kleine groep die de oorlog meegemaakt hebben uitgezonderd. Is het dan niet fair na anderhalf jaar om als oudere eens op te staan en te zeggen: mensen, ik bescherm mezelf voorlopig even, gaan jullie gewoon weer leven.
Of voelt het al teveel normaal voor jou? En blijf jij jezelf overtuigen dat jij het goede doet op dit moment, terwijl je mensen de vernieling in helpt, omdat jij eigenlijk niet zo hard geraakt wordt steeds en daarom in de luxe positie zit om pseudo deugdzaam mee te blèren “hoe goed jij wel niet voor die ander bent”. Ik raad je toch ernstig aan hier nog even goed over na te denken. Want alles wat er op dit moment opgetuigd wordt, en wat jij dus steunt, gaat vroeg of laat als karma bij je terugkomen. En dan raakt het je hard, en is het te laat.
