EU Een nieuwe westerse religie krijgt vorm

EU Leiders in het Westen zijn de afgelopen 12 maanden erg druk geweest met het opzetten van internationale instellingen, regelgeving en technologieën die de bevoegdheden die ze tijdens de lockdown hebben gekregen legitimeren, formaliseren en verankeren. 

EU Ze hebben hun centrale banken die protocollen ontwikkelen voor het implementeren van nieuwe digitale valuta die het toezicht op de financiële transacties van hun bevolking vereenvoudigen; op vaccins gebaseerde identificatiesystemen (zoals het digitale Covid-certificaat van de EU , de gezondheidscode van Hong Kong en de digitale passagiersverklaring van Australië ) die het volgen van personen binnen en tussen landen gemakkelijker maken; en CO2-budgetten en sociale kredietsystemen die kunnen worden gebruikt om te beoordelen wie het waard is om te reizen en een redelijke levensstandaard, en wie niet.

Westerse politici gingen tijdens de covid-periode op de vuist met het opschorten van normale vrijheden en het beheersen van het dagelijkse leven van mensen. Hun autoritarisme was zo extreem dat, achteraf bezien, de legitimiteit ervan in westerse ogen moest worden gecementeerd via een permanente reeks internationaal gecoördineerde command-and-control-structuren.

 Deze zouden een bolwerk vormen tegen uitdagingen in en buiten de rechtbank, de achterkant van politici uit het covid-tijdperk beschermen en ook hun carrière bevorderen: hun herverkiezingsvooruitzichten zullen verbeteren omdat kiezers eerder geneigd zijn het ideologische verkooppraatje te blijven slikken als het wordt gezien als ondersteund door een wereldwijde consensus.

De nieuwe mondiale instellingen, hopen politici, zullen ervoor zorgen dat de kudde diep gehoorzaam blijft aan hun leiders, in beslag wordt genomen door zelfhaat en op hun hoede blijft voor elke medemens met wie ze verzet zouden hebben georganiseerd.

Deze nieuwe westerse orde die door onze leiders wordt opgericht, is verwant aan een religieuze orde die de neo-feodale ideologie behoudt die tijdens covid tot stand kwam, terwijl de massa’s verdeeld en in een staat van zelfhaat worden gehouden. 

De drie-eenheid van inputs

Om een ​​nieuwe religie op te richten, heb je eerst een aansprekend ideologisch verhaal nodig. Dan heb je een priesterschap nodig. Ten derde heb je een geschikt hoofdkwartier nodig voor het pausdom. De eerste twee waren gemakkelijk, maar de derde blijkt een knelpunt te zijn.

Laten we eens kijken waar we staan ​​met elk van deze drie.

In de middeleeuwen was de heersende ideologie dat iedereen zondig was en dat de duivel in ons allemaal op de loer lag, een verhaal dat leidde tot constante zelfhaat en een verdeelde boerenstand. Verenigd hadden ze stand kunnen houden, maar verdeeld waren ze een gemakkelijke prooi voor de rijken. De elites van de ^21e eeuw zijn op zoek naar een modern equivalent van de zondeverhalen uit de Middeleeuwen.

Het blijkt dat ze een bijna beschamend groot aantal zondeverhalen hebben om uit te kiezen, aangezien legioenen fanatici geschikte oorzaken aandragen. Mogelijke op zonde gebaseerde ideologieën omvatten wakkerheid, waarin iedereen het gevaar loopt door iedereen te worden getriggerd; eeuwige noodsituaties in het klimaat, waarin ieders activiteiten een gevaar vormen voor iedereen; en eeuwige gezondheidscrises, waarin iedereen een potentiële microbiële verspreider is voor iedereen.

De elites kunnen hun favoriete nieuwe ideologie kiezen, hoewel ze er wel een moeten kiezen. Menigten zijn gemakkelijk te leiden, maar ze zijn ook wispelturig en kunnen gemakkelijk hun lijnen vergeten. De religie die de elites kiezen om hun bevolking mee te binden, moet goed ingebed zijn om nuttig te zijn. 

Op het gebied van het priesterschap is er geen gebrek aan groepen om tot priester te reconstrueren. De beste kandidaten om de vacatures in het priesterschap in te vullen, zijn de bullshitters die al in de meeste moderne organisaties zijn ingebed: degenen die worden geassocieerd met woorden als ‘duurzaam’, ‘ethisch’, ‘veilige ruimte’, ‘diversiteit’, ‘gezondheidsbewust’, ‘inclusief’, en andere anodyne, deugd-signalerende gemeenplaatsen die een marketeer identificeren die een pestkop is geworden. 

Ze verkopen al het idee dat huidige werknemers een bedreiging voor anderen zijn en regelmatige interventies nodig hebben, zoals onbewuste vooringenomenheidstraining en andere vormen van zelfkastijding. De laag bullshitters die in bijna elke grote westerse organisatie wordt aangetroffen, staat te trappelen om de handhavers te worden van welke ideologie dan ook die hun banen zal versterken.

Dus de ideologie en het priesterschap zijn in principe op elkaar afgestemd. De bottleneck in de opbouw van een nieuwe westerse religieuze orde is het pausdom. Wat nodig is, is niet een kopie van het moderne pausdom in Rome dat relatief weinig echte macht heeft over de vele rooms-katholieken in de wereld van vandaag, maar een kopie van het pausdom dat een echte macht was om rekening mee te houden in de Middeleeuwen in Europa: een ideologische krachtpatser met enorme belastinginkomsten die de markten voor onderwijs, gezondheidszorg en spirituele diensten domineerden. 

Het leidde en stuurde priesters, hield toezicht op de leercentra, organiseerde lezen en schrijven, hield een groot systeem van hospices in stand, organiseerde verschillende oorlogen (inclusief de kruistochten), enzovoort. Het deed veel dingen die we nu als slecht zouden beschouwen, maar ook dingen die de meesten als goed zouden beschouwen, zoals het verzorgen van zieken en het levend houden van de kennis van eerdere beschavingen in kloosters en bibliotheken. Dat is het soort machtig pausdom dat nodig is om een ​​nieuwe westerse religie te verstevigen.

Waar de Heilige Stoel?

Lokale priesters hebben een pausdom nodig om redenen van coördinatie en cohesie, om te voorkomen dat ze van het ideologische voorbehoud aflopen. Stel je voor dat een plaatselijke priester zijn plaats vergeet en serieus begint te worden over ethiek of duurzaamheid (of de echte betekenis van een ander recent gekaapt en ontdaan woord) en begint te twijfelen aan bijvoorbeeld de belastingontduiking en het frequente reizen van degenen aan de top. Dat kan een mens niet hebben!

En aangezien er van tijd tot tijd nieuwe informatie opduikt, kan men er niet van uitgaan dat deze automatisch gunstig in de ideologie zal worden verwerkt, tenzij er een pausdom is om deze te interpreteren en richtlijnen te geven. Waar dergelijke begeleiding niet beschikbaar of voldoende duidelijk is, zouden mensen naar een gebied van ‘gemakkelijke priesters’ kunnen trekken, wat de hele religie zou ondermijnen. Dat kan men ook niet hebben!

Waar kunnen de elites dan een religieus hoofdkwartier vestigen van waaruit ze echt gezag kunnen uitoefenen als middel om de plaatselijke priesters in het gareel te houden? 

Hun gedachten gingen tot dusver uit naar de Wereldgezondheidsorganisatie , in de hoop dat deze keuze drie vliegen in één klap zou slaan. Het zou het misbruik van noodgezondheidsbevoegdheden tijdens lockdowns normaliseren en afkeuren; het zou automatisch een bepaald verhaal kiezen als de nieuwe ideologie; en het zou een nieuwe, op gezondheid gebaseerde internationale bureaucratie versterken die macht zou kunnen krijgen over lokale gezondheidsbureaucraten en over iedereen die onder de vlag van ‘gezondheid’ reist. 

Alles wat ‘duurzaam’, ‘ethisch’ of ‘veilig’ is, zou onder de algemene noemer ‘gezondheid’ kunnen worden geplaatst. Het pausdom zou kunnen worden gestapeld met een paar vertrouwde handen (Anthony Fauci en dergelijke) die toezicht zouden houden op de benoeming van ideologische details die door de politieke elites worden vereist, zoals passende vrijstellingen voor zichzelf en hun vrienden. 

Ze zouden ook de verantwoordelijkheid nemen voor het organiseren van inquisities om ideologische tegenstanders te neutraliseren en te elimineren. Het script voor hoe de WHO een nieuw soort middeleeuwse rooms-katholieke kerk zou worden, schrijft zichzelf bijna.

De recente poging om de nationale soevereiniteit via de WHO te ondermijnen, is het belangrijkste bewijs van coördinatie langs deze lijnen tussen de elites. Deze poging kan en moet uit elkaar worden gehaald om erachter te komen wie de poging financierde, wie de voorgestelde wetgeving schreef, welke nationale regeringen het steunden, wie binnen die regeringen het steunden, enzovoort. Dit is de eerste concrete manifestatie van de opkomst van een globalistische elite, die onderzoekers een reële kans biedt om te zien wie ‘ze’ zijn en hoe ‘ze’ zich organiseren en coördineren.

Onze Verlossers

Toch heeft de WHO een fatale fout als het gaat om het hoofdkwartier van een nieuw westers pausdom: het bestrijkt de hele wereld en wordt dus medegefinancierd door veel regeringen, waarvan sommige geen interesse hebben in wakkerheid en andere westerse ideologieën die verdeeldheid zaaien. Westerse bevolkingsgroepen. Deze regeringen vertegenwoordigen bevolkingsgroepen die genoeg ervaring hebben met kolonialisme om de ‘vernieuwing’ waar het Westen naar toe gaat, te erkennen en af ​​te wijzen. 

Dit is de belangrijkste reden waarom het voorstel aan de WHO om zich de ideologische leiding en controle over het gezondheidsbeleid over de hele wereld toe te eigenen, op zijn kop werd gezet: het werd door Afrikaanse landen in de maling genomen. Hoewel het Westen het later opnieuw kan proberen, betekent de structuur van de WHO dat elke succesvolle beslissing ook later kan worden teruggedraaid, wat geen recept is voor een goed functionerend pausdom.

De westerse elites hebben dus alternatieve kandidaten voor de Stoel nodig, voor het geval de WHO niet tot actie kan worden gedwongen. Ze hoeven de priesterschappen in Afrika of in een groot deel van Azië niet te controleren: het is hun eigen bevolking die in het gareel moet worden gehouden, in plaats van de hele wereld. In die zin was het WHO-gambiet een beetje overdreven, waarbij de behoefte aan controle over het hele Westen werd gecombineerd met een terugkeer naar het kolonialisme. 

Wat beter zou passen als een nieuw ideologisch hoofdkwartier, althans in eerste instantie, is een organisatie die voornamelijk de westerse kernbevolking bereikt en al een commando- en controlestructuur heeft. Bij voorkeur zou het iets zijn dat al verplicht is voor westerse politici die, net als kardinalen, de toekomstige pausen zouden kunnen kiezen.

De komende opstanding?

Iets als de NAVO zou heel mooi passen. 

De NAVO heeft de afgelopen 30 jaar grotendeels met haar duimen gedraaid en was wanhopig op zoek naar een nieuwe missie. De crisis in Oekraïne heeft het een tijdelijk nieuw leven ingeblazen en heeft ertoe geleid dat voorheen onafhankelijke Europese landen (zoals die vervelende eerdere uitschieters in Scandinavië, Zweden en Finland) als aspirant nieuwe leden binnenkwamen. De geografische dekking is nu bijna perfect afgestemd op die van het gewenste nieuwe pausdom. 

Het enige dat nodig is, is om te gaan van een organisatie die erop uit is ‘ons te beschermen tegen oorlog’ naar een organisatie die erop is gericht ‘ons overal voor te beschermen’. 

Een kleine stap voor de NAVO, een grote sprong voor de westerse politieke elites.

De NAVO, of een organisatie die qua reikwijdte en leiderschap erg op de NAVO lijkt, zou spoedig de mantel van een nieuw ideologisch pausdom kunnen dragen en enige directe controle kunnen krijgen over de vele kleine priesterschappen in westerse landen, waaronder op zijn minst de bullshit-industrieën en de kleinere gezondheidsbureaucratieën. 

Dit nieuwe internationale ideologische systeem zou een ongemakkelijke alliantie vormen met de toppolitici in westerse landen, die aanvankelijk door hen werd opgericht, maar in de loop van de tijd onvermijdelijk meer rivaliserend met hen zou worden. Net als in de Middeleeuwen zouden kerk en heersers ideologisch bondgenoten zijn met een gemeenschappelijke reeks slachtoffers (de overgrote meerderheid van de mensen), maar rivalen als het ging om middelen en de ultieme loyaliteit van die slachtoffers.

Wat mogen we van zo’n systeem verwachten? Een overkoepelende gezondheidsstructuur die een stroom van verdeeldheid zaaiend en ontwrichtend bijgeloof zou afkondigen, zou in de eerste plaats de productiviteit van lokale zorgverleners aanzienlijk verminderen. We hebben al een vermindering van de levensverwachting gezien in landen die lockdowns oplegden, en een vergelijkbare verslechtering van de volksgezondheid mag worden verwacht in het kielzog van toekomstig bijgeloof dat wordt aangewend voor de gezondheid. 

Op dezelfde manier zou achteruitgang worden verwacht op het gebied van de geestelijke gezondheid en de economische productiviteit van particuliere bedrijven, aangezien het toezicht op en het gekleineerd worden door een nieuw priesterschap een grote belemmering is voor de productiviteit en het concurrentievermogen. 

Achteruitgang in de gezondheid en efficiëntie van de bevolking zal niet veel uitmaken voor de politici die de ideologische invloed van een nieuw pausdom nodig hebben om hun posities te verstevigen, maar op de langere termijn zal het er toe doen voor de kracht van hun landen. Terwijl de elites profiteren van zo’n nieuw pausdom, is de prijs een verzwakking van zowel de bevolking als het land.

genaden redden

Welke krachten zijn in staat deze destructieve nieuwe ideologie te doorbreken? De twee belangrijkste kandidaten zijn concurrentie en nationalisme.

De wereld evolueert langzaam naar militaire en economische machtsblokken, met een blok bestaande uit China en Rusland en een ander blok uit het Westen. Zelfs binnen het Westblok zullen die landen en regio’s die erin slagen het nieuwe pausdom te weigeren, gedijen in vergelijking met de anderen, en de dynamische, energieke, vrijheidzoekende elementen van de bevolking aantrekken. De jaloezie die hierdoor ontstaat, zal een echte uitdaging zijn voor de nieuwe ideologieën.

Wat kan de nieuwe verlichtingsbeweging aan dit scenario doen? In veel westerse landen, waaronder de grote EU-landen, is het antwoord “op korte termijn niet veel”. De belangen die ijveren voor de consolidering van de noodbevoegdheden zijn enorm, met inbegrip van de reguliere media en de belangrijkste politieke partijen. 

Maar in andere Europese landen, zoals Zwitserland, is het antwoord “dit scenario zal waarschijnlijk helemaal worden vermeden”. Dit komt omdat dergelijke landen de realiteit van de huidige situatie al hebben begrepen en bewust buiten de westerse superstructuren blijven, waaronder zowel de NAVO als de EU. 

Het belangrijkste slagveld op korte termijn zal waarschijnlijk de VS zijn. De federalistische structuren van de Amerikanen zullen de komst van een nieuw seculier pausdom weerstaan. Maar als de NAVO gebruikt gaat worden als zetel van nieuwe pausen, zal het Amerikaanse veiligheidsinstituut sterk in de verleiding komen om zich aan te sluiten bij de andere machtige Amerikaanse belangen – Big Tech, Big Pharma, de globalisten en de wakkere beweging – die hard aandringen op ideologische zege.

De ogen van de dapperen en de vrijen in het Westen zijn op de VS gericht.