De Franse president Macron vond het nodig om zich achter Zuid-Europa te scharen, en daarbij uit te halen naar Nederland en Duitsland. Met exact dezelfde boodschap, bestaande uit: verwijten, doembeelden en eurobonds als enige oplossing.
Volgens Macron wordt de toekomst van de Europese Unie op het spel gezet, doordat landen als Nederland zich ‘koppig vasthouden aan oude begrotingseisen’. Hij benadrukt twee opvattingen over hoe we “Europa” kunnen zien: als politiek project of als gemeenschappelijke markt. Hij kiest voor de eerste optie en dat betekent voor hem automatisch dat je dan ‘solidair bent met elkaar’.
De opvatting dat jarenlang de begrotingseisen aan de laars lappen nou ook niet echt getuigt van solidariteit, komt niet in hem op. Want landen die dat dus al die tijd niet hebben gedaan (of daar met boekhoudkundige trucjes wel aan leken te voldoen), hebben zichzelf dus eigenlijk bewust blootgesteld aan verhoogde risico’s. Nee daar hebben we het maar niet over, dat behoort namelijk tot ‘het verleden’ en ‘we moeten kijken naar de toekomst’. Mooi makkelijk!
Kijk dan wat een angstzaaier:
Macron waarschuwt dat Europa moet slagen in het gezamenlijk aanpakken van de coronacrisis. “Anders zeggen de mensen morgen: waar dient Europa nog voor? Europa beschermt ons niet. Dan winnen de populisten. In Italië, in Spanje, misschien in Frankrijk en andere landen.”
En met die gezamenlijke aanpak doelt hij dus met name op eurobonds. ‘Geef het zuiden geld of de EU verliest z’n bestaansrecht’, is wat hij eigenlijk zegt. En nog voor dat bij je is doorgedrongen, slingert hij er zo een ‘wijze’ geschiedenisles achteraan:
“Na de Eerste Wereldoorlog zei Frankrijk tegen Duitsland: nu moeten jullie betalen. Herstelbetalingen. Dat was een enorme fout. Het populisme in Duitsland groeide en daarna gebeurde het ergste wat je je kunt voorstellen.”
Die fout moeten Nederland en Duitsland niet herhalen met landen als Italië, is de boodschap van Macron. “Je kunt niet tegen landen die fouten hebben gemaakt, blijven zeggen: nu moet je betalen.”
Die vergelijking loopt nogal mank. Duitsland kreeg destijds de schuld, maar was niet meer of minder verantwoordelijk voor de schade dan Frankrijk. In Duitsland zag men het in ieder geval als een onredelijk zware straf. En ja, Italianen en Spanjaarden zien de Nederlandse en Duitse houding misschien ook wel zo.
Maar hoe zouden Nederlanders en Duitsers dergelijke eurobonds gaan zien? Als gebaar van solidariteit? Nee, eerder als oneerlijk: ‘Nederland en Duitsland moeten bloeden voor Zuid-Europees wanbeleid’, ik zie de koppen al voor me. En als er dan ook nog zo’n joekel van een recessie aankomt, waar zo’n beetje iedereen het wel over eens is, dan worden die eurobonds ineens flink veel duurder. En dat is wel een treffende vergelijking met de periode tussen die twee wereldoorlogen.
Op zoveel eenzijdige en ongenuanceerde onzin valt nauwelijks te reageren.