Indignatie redactie 
Van regeren is in de U.S.A. nauwelijks meer sprake. Het land wordt ondersteboven gekeerd door een veelheid van onderzoeken naar fraude doordat scheldende politieke partijen elkaar demoniseren en elkaar van alles en nog wat beschuldigen. Dat is een gevaarlijke situatie omdat de aandacht van het besturen wordt afgeleid.
Een ontwikkeld land welke bekend stond als de politieagent van de wereld is nu zoveel in zichzelf gekeerd dat de intern ruziënde partijen verzuimen om een betrouwbaar gezag uit te stralen over een machtig land. Dit soort signalen zijn duidelijke aanwijzingen dat de wereldheerschappij van een leidende natie ten einde is. De interne economie wordt alleen nog overeind gehouden door een verslavend stimuleringsbeleid van de centrale bank(de FED) waardoor de nationale schuld al stevig uit de klauw loopt en uittorent boven de gevaarlijke grens van 100 procent van het BBP. De staatsschuld bedraagt momenteel zelfs 110 procent. Daarmee breng je een land in een neergaande spiraal waarin de enorme schuld de economische groei opslokt door de rente- en aflossingsverplichtingen. Als lopende schuldverplichtingen worden afgelost met nieuwe schuld dan zal de groeicyclus alsmaar kleiner worden. Een gevaarlijke ontwikkeling in een westerse welvaartsstaat die wereldwijd handel voert en vriendschappelijke banden onderhoudt met de EU. Een machtig land waar beleidsmakers foute middelen inzetten om nog enige economische groei te genereren. De wanhoop in de U.S.A. groeit!
Gaan 28 EU-lidstaten mede ten onder?
En laat ons kleine polderlandje nou net verbonden zijn aan de EU waarin 28 lidstaten zich verplichten om een beleid te voeren waarbij de EU kan meedoen op het wereldtoneel. Concurreren met de VS en China. Het is een mondiaal theater waarin het drama wordt opgevoerd van de internationale ondergang van het globalisme. Wat er in de VS gebeurt wordt in de EU automatisch overgenomen door de verbondenheid en verstrengeling van belangen. In de EU worden nu dezelfde fouten gemaakt als in de VS. Protectionisme en invoertarieven. Ook hebben we hier een centrale bank, de ECB, die voor 28 lidstaten een stimuleringsbeleid voert om de economie op gang te houden met verslavend goedkoop krediet. Dat moet natuurlijk om te kunnen blijven concurreren op het wereldtoneel. Werkelijk alles is veroorloofd. Zelfs het opkopen van dubieuze leningen die massaal op de balans van de ECB bijeen zijn gebracht. Het is de polarisatie in de politiek die ook de divergentie binnen de financiële markten doet verscherpen. Conflicten die ontstaan door een stimuleringsbeleid van centrale banken die daarmee een verarmde samenleving creëren tegenover een superrijke elite die enorm heeft kunnen profiteren van het goedkope krediet.
Grootschaligheid ten koste van kleinschaligheid
Met geld maak je geld. Met veel geld maak je veel geld. Het is een langzaam proces geweest waarvan nu eindelijk de gevolgen zichtbaar worden. De grote tegenstellingen in de samenleving, de 10 procent superrijken tegenover de uitgeklede middenklasse die te samen met de onderkant van de samenleving een heel groot blok vormen. De resterende 90 procent. Een langzaam verarmde samenleving uitgekleed door de macht van het kapitaal. Het kenmerk van een overgeheld kapitalisme. De laatste 10 jaar is het merendeel van onze inkomens onder druk komen te staan door aanhoudende lastenstijgingen. De lasten zijn op geniepige wijze gestegen door de invloed van grote politieke unies(De EU) die een mondiaal beleid voeren om mee te kunnen doen op het wereldtoneel. Je ziet het bijna niet, maar in veel vaste lasten zijn overheidsheffingen op geniepige wijze doorberekend waardoor de totale woonlasten en kosten van levensonderhoud gestaag zijn gestegen. Binnenlandse belastingdruk op burgers stijgt ten gunste van dalende belastingdruk op multinationale ondernemingen. De niets vermoedende burgers hebben hier niet om gevraagd. Maar het komt voort uit het proces van groot denken van overheden die vooral moeten samenwerken en samengaan in grote unies om, en daar is-t-ie weer, een blok te kunnen vormen op het wereldtoneel. De multinationals zijn de kompanen van de regerende elite. Het grootschalig denken gaat ten koste van kleinschaligheid. Burgers voelen zich in de steek gelaten door de overheid die omhoog kijkt naar een superieure EU en vergeet de burger onderaan de maatschappelijke ladder.
