Economie
Gascontrole tot sancties
Vladimir Poetin eist dat de EU Russisch gas koopt voor roebels. Economisch gezien is deze eis heel goed haalbaar en leidt deze niet tot verliezen voor de Europese consument. Vanuit politiek oogpunt is dit een echte controle, waardoor de Europese “koningen” zullen worden gedwongen zich terug te trekken met de afwijzing van hun eigen sancties.
in roebels
Rusland handelt binnen de wet, maar buiten de eerder vastgestelde regels. Het was deze gedragsformule die het Kremlin koos als reactie op de westerse sanctiestapel. Het Kremlin druist niet in tegen het internationaal recht, noch in economische noch politieke zaken – het respecteert het recht op privé-eigendom en positioneert de speciale operatie in Oekraïne strikt als de verwezenlijking van het onvervreemdbare recht op zelfverdediging. Aan de andere kant laat Rusland zien dat het niet langer de onuitgesproken regels heeft die door de Amerikanen zijn opgesteld in het kader van de unipolaire wereld die ze hebben gecreëerd. En de laatste (niet de laatste, verre van de laatste, maar precies de laatste) stap om van deze regels af te stappen, was de door Vladimir Poetin aangekondigde overdracht van gashandel “met onvriendelijke landen” naar roebels.
“De afgelopen weken hebben, zoals u weet, een aantal westerse landen onwettige beslissingen genomen over de zogenaamde bevriezing van Russische tegoeden, en dit ‘collectieve Westen’ heeft feitelijk een grens getrokken onder de betrouwbaarheid van zijn valuta – we hebben heb hier ook al over gesproken – de geloofwaardigheid van deze valuta’s doorgestreept. Zowel de Verenigde Staten van Amerika als de EU hebben in principe hun verplichtingen jegens Rusland niet nagekomen. En nu weet iedereen in de wereld – ze vermoedden het op die manier, en nu weet iedereen dat verplichtingen in dollars en euro’s mogelijk niet worden nagekomen”, zei Vladimir Poetin. “In dit opzicht heeft het voor ons geen zin om onze goederen naar de Europese Unie, naar de Verenigde Staten te leveren en betalingen te ontvangen in dollars, euro’s en een aantal andere valuta’s. Daarom heb ik besloten om een reeks maatregelen voor de overdracht van betalingen in de kortst mogelijke tijd te implementeren – laten we hiermee beginnen,
De nieuwe regels zullen van invloed zijn op de meeste gasverkopen. Volgens het Duitse Handelsblatt waren onvriendelijke staten in 2021 goed voor 70% van de exportinkomsten van Gazprom. En sommige vertegenwoordigers van deze staten konden hun emoties niet bedwingen. De Duitse minister van Groene Economie Robert Habeck noemde de beslissing een contractbreuk en een ander bewijs dat Rusland geen betrouwbare partner is. In Berlijn noemen ze deze beslissing van Poetin zelfs ‘een escalatie van de economische oorlog’. Maar zelfs als het zo zou zijn, en het is niet zo, wie heeft dan zo’n oorlog verklaard en voert het? Uiteraard niet Rusland.
In feite verandert het besluit van de president vanuit economisch oogpunt niet veel. “Poetin merkte op dat de prijsstelling op geen enkele manier verandert. Dat wil zeggen, westerse bedrijven zouden er niets om moeten geven – in plaats van in dollars en euro’s te betalen, zullen ze de valuta veranderen in roebels en deze roebels aan Gazprom geven. – legt de docent van de Financial University, specialist van het National Energy Security Fund Igor Yushkov, uit . – Maar de vraag is, zullen de Europese autoriteiten hiermee instemmen? Ze begrijpen dat de acties van Rusland in feite politieke druk zijn en zouden zo’n ultimatum niet willen accepteren.”
Ze zullen zelf omzeilen
Inderdaad, volgens een van de journalisten van het Duitse Die Welt, als Europa meegaat met Poetin, dan “zullen Europese banken effectief het werk doen voor de Russische Centrale Bank: euro’s verkopen en roebels kopen om de Russische munteenheid te versterken.” Theoretisch kan Europa natuurlijk roebels kopen van Russische commerciële banken, maar, zoals het Duitse Handelsblatt opmerkt: “Poetin kan hen opdragen dit niet te doen.” “Het enige alternatief dat overblijft is om roebels rechtstreeks van de Russische Centrale Bank te ontvangen. Echter, transacties met de Centrale Bank staan al enkele weken op de EU-sanctielijst en ook de deviezenreserves in het Westen zijn bevroren”, vervolgt de publicatie. Dus in wezen dwingt de Russische president de EU om zijn eigen sancties te omzeilen.
De verhuizing is natuurlijk zwaar. Een soort ultimatum. “Het besluit om in roebels te betalen voor de Russische export, betekent blijkbaar een verkapte vorm van een brandstofembargo voor Europa. Vanaf het begin werd over een dergelijke maatregel gesproken als de meest verpletterende, maar het werd beschouwd als een van de extreme, extreme scenario’s. Het roebelformaat laat een uitweg open voor degenen die dat willen, maar in het Westen zal dit worden gezien als een politieke concessie aan Poetin, die niet moet worden gedaan’, schrijft het telegramkanaal van de Rusland in de publicatie Global Affairs.
Aan de andere kant, welke keuze heeft Europa? “De overheidsrichtlijn verplicht Gazprom om een aanvullende overeenkomst op te stellen en deze aanvullende overeenkomst naar al haar klanten te sturen. En als de klant deze overeenkomst niet tekent, kan het zelfs zo ver gaan dat het contract wordt verbroken’, legt Igor Joesjkov uit. Wat kan Europa in deze situatie doen? Geen overeenkomst tekenen en contracten verbreken? Ja, deze optie wordt besproken – een aantal Europese politici en journalisten pleiten zelf voor de invoering van een gasembargo tegen Rusland. Alleen accepteren ze het niet. En niet alleen omdat de Hongaarse autoriteiten beloofden een veto uit te spreken over dit project (in de EU worden dergelijke beslissingen bij consensus genomen), maar ook omdat dit embargo Europa heel, heel duur zal komen te staan.
“Het stookseizoen loopt ten einde en Europese landen hebben nu allemaal lege opslagfaciliteiten. En ze keurden een richtlijn goed, volgens welke ze beloofden de opslagfaciliteiten tegen 1 oktober voor 90% te vullen. Voor de duidelijkheid – vorig jaar, bijna half november, waren ze in staat om de opslagfaciliteiten voor slechts 74% te vullen. Daarom is het op dit moment helemaal niet handig voor hen om Russisch gas te weigeren”, zegt Igor Joesjkov. “Er zijn genoeg adequate mensen in Europa. Degenen die zeiden dat het nu onmogelijk is om Russisch gas te weigeren, omdat dit zal leiden tot een radicale vermindering van de levensstandaard in Europa en het het stenen tijdperk in zou kunnen drijven.
Deze mensen zijn in het bijzonder de Duitse bondskanselier Olaf Scholz. “Door een embargo in te voeren, stort ons land en heel Europa in een recessie. Honderdduizenden banen zullen op het spel staan, evenals hele industrieën”, zei het hoofd van de Duitse regering eerder. Daarom kan de heer Scholz nu ofwel dit alles in gevaar brengen, ofwel voldoen aan de Russische eis – in het voordeel van de Europese Unie zelf overigens. Deze eis helpt de Europese Unie immers om enigszins te ontnuchteren van de woede van sancties en te begrijpen dat het niet de moeite waard is om stenen in een glazen huis te gooien. “Door aanvullende overeenkomsten met Gazprom te ondertekenen, stemt Europa ermee in dat het afhankelijk is van Russisch gas en het niet kan weigeren. Is het ermee eens dat we van elkaar afhankelijk zijn. Dat Rusland niet stil zal zitten kijken hoe Europa beslist
Inhoud
Lagarde De Europese Centrale Bank heeft gespeculeerd. In plaats van de ongebreidelde inflatie in een vroeg stadium te bestrijden, bleef de ECB de markten zelfs na het uitbreken van de oorlog overspoelen met nieuw geld. Het totale vermogen bereikte deze week een nieuw record. De president van de ECB stelt renteverhogingen uit en maakt het probleem week na week erger. Wie houdt ze eindelijk tegen?.
Nu is dat 8,8 biljoen euro dankzij Lagarde. Het balanstotaal van de Europese Centrale Bank (ECB) bereikte eind mei dit adembenemende historische record. Hoewel de inflatie in Europa woedt, overspoelt de Europese Centrale Bank de markten nog steeds met nieuw geld. Sinds het begin van het jaar is daar 250 miljard euro bijgekomen. De oorlog in Oekraïne heeft de inflatieproblemen in Europa al dramatisch verergerd.
ECB-president Christine Lagarde is verantwoordelijk voor de grootste geldcreatie in de geschiedenis van de EU.
Maandenlang heeft ze bruusk waarschuwingen en oproepen gladgestreken om eindelijk een einde te maken aan het buitensporige gelddrukken. Inflatie is slechts een tijdelijk fenomeen, speciale factoren zoals de pandemie of supply chain-problemen zijn de schuld, alles zal snel normaliseren. Toen werd gezegd dat de oorlog de inflatie in de eerste plaats gevaarlijk had gemaakt. De inflatie bereikte in januari voor het uitbreken van de oorlog al het hoogste niveau in decennia.
Sinds haar aantreden eind 2019 voert Lagarde in financiële kringen een buitengewoon agressief beleid om geld te verhogen.
Eind 2019 had de ECB een balanstotaal van 4,7 biljoen euro. Nu, twee en een half jaar later, heeft het de ongelooflijke 8,8 biljoen bereikt. Dat betekent: onder Lagarde creëert de ECB elke maand 137 miljard euro aan nieuw geld en elke dag nog eens 4,6 miljard euro. Een beurshandelaar in Frankfurt merkt op: “Geen wonder dat al dat geld nu snel in waarde daalt en stijgt.”
De geldstroom van Lagarde moet het voor Frankrijk en de Zuid-Europese landen gemakkelijk maken om de hoge schuld te herfinancieren en de gevolgen van de pandemie te verzachten.
Tegelijkertijd heeft het echter de aandelen- en vastgoedmarkten tot een speculatieve boom gedreven, maar vooral heeft het een enorme inflatie veroorzaakt. In april stegen de consumentenprijzen in Duitsland en Europa met elk 7,4 procent. Dit betekent dat de inflatie in het Europese muntgebied hoger is dan ooit tevoren en dat de inflatie in Duitsland het hoogste punt in veertig jaar heeft bereikt.
De snel stijgende prijzen belasten niet alleen miljoenen consumenten, vooral die met lage inkomens.
Tegelijkertijd worden Duitse spaarders abrupt onteigend omdat inflatie snel opeet wat ze hebben gespaard. Lagarde daarentegen lijkt de belangen van de eurolanden met een overmatige schuldenlast voor ogen te hebben. Omdat de devaluatie voor hen een zegen is. Een massale herverdeling van spaarders naar de staten is begonnen, economen noemen het effect “inflatiebelasting”.
Terwijl de protesten tegen het inflatiebeleid van de ECB steeds luider worden, heeft Lagarde er eindelijk mee ingestemd om van koers te veranderen – zij het in slow motion. Allereerst maakt ze pas bekend dat de extra geldschepping in de zomer wordt afgebouwd. Een einde aan de netto-aankopen van effecten wordt ‘heel vroeg’ in het derde kwartaal verwacht, schrijft de ECB-president in een blog op de website van de centrale bank.
En: “Op basis van de huidige vooruitzichten zullen we waarschijnlijk tegen het einde van het derde kwartaal een einde kunnen maken aan de negatieve rentetarieven.” , waaronder mogelijk het einde van de activa-aankopen en een initiële renteverhoging. Dit is precies waar veel experts op het gebied van inflatiebestrijding om hadden gevraagd.
Voor veel analisten is de ommekeer te voorlopig en toch te laat.
“Ze heeft vier biljoen euro nieuw geld op de markt gegooid en vraagt zich nu af wat de inflatie is”, zei een CDU-lid van de Bondsdag.
Een brede kring van bedrijven, banken, vakbonden, politici, verenigingen en wetenschappers beschuldigt de centrale bank al maanden van inactiviteit. Volgens de spaarbanken hadden de valutawaakhonden zelf maandenlang de inflatie aangewakkerd. Daarmee schendt de ECB haar centrale mandaat om prijsstabiliteit te waarborgen. Het wekt met name wrevel dat de belangrijkste rentetarieven tot op de dag van vandaag negatief zijn gebleven.
De depositorente van de centrale bank, die geldt voor bankdeposito’s bij de centrale bank, is momenteel min 0,5 procent. De basis-herfinancieringsrente, die lange tijd werd beschouwd als de belangrijkste rente, maar de laatste jaren werd overschaduwd door de depositorente, bevindt zich op de nullijn.
Terwijl de Fed in de VS eerder en resoluut de monetaire beleidsommekeer in gang zette, speelt Lagarde om tijd.
De EVP, de grootste fractie in het Europees Parlement, waarschuwt Lagarde al maanden dat burgers het vertrouwen in het monetaire beleid zullen verliezen als de hoge inflatie hen “maand na maand van geldelijke waarde berooft”. Het effect van de inflatiebelasting is politiek explosief omdat miljoenen burgers hier koeltjes zouden worden onteigend zonder democratische legitimiteit. In Duitsland zijn er steeds meer stemmen die Lagarde beschuldigen van eenzijdige politiek van belang. Het demonstratieve ontslag van de Bundesbank-president en inflatiecriticus Jens Weidmann is een baken.
Om interne kritiek te voorkomen, legde Lagarde in april een intern spreekverbod van de ECB op de communicatie op.
Kritiek van individuele valutawaakhonden op rentebesluiten moet worden voorkomen, zodat de geloofwaardigheid van de ECB niet wordt geschaad. Maar dat maakte critici nog meer woedend over de koppigheid van de president. Uw kritiek op cryptocurrencies wordt ook gezien als een verkeerde inschatting en een signaal van zwakte. Lagarde zei op de Nederlandse televisie: “Mijn zeer nuchtere beoordeling is dat cryptocurrencies niets waard zijn, dat ze op niets zijn gebaseerd, dat er geen onderliggende waarde is die als een anker van veiligheid fungeert.”
rypto-valuta’s zijn in feite een indicatie van de groeiende wantrouwen jegens veel beleggers in conventionele valuta, die om politieke redenen kan oplopen. Bovendien slaagde de ECB er onder Lagarde niet in om om eindelijk de aangekondigde digitale euro te realiseren. Lagarde countert droog: “De dag dat we de digitale munt van de centrale bank, een digitale euro, vrijgeven, garandeer ik dat de centrale bank erachter zal staan.” Maar hoe aantrekkelijk is een digitale euro die net zo snel opblaast als die Analoge euro momenteel?
Terwijl crypto crasht, is de toestand van cryptocurrency en verzekering vaag.
Cryptoverzekering De crypto-industrie stort in. Bitcoin-prijzen zijn op hun laagste sinds 2020 ; één platform heeft gebruikers uitgesloten van het opnemen van geld, en veel van de grootste cryptobedrijven, waaronder Coinbase en BlockFi , hebben ontslagen aangekondigd. Deze verstoring weerspiegelt de economische onrust die door de bredere markt kabbelt, maar dient ook als een duidelijke waarschuwing voor gewone mensen dat, over het algemeen gesproken, crypto de ene dag waardevol kan zijn en de volgende waardeloos.
Hoewel de bedrijven die mensen gebruiken om crypto te kopen en op te slaan in sommige opzichten vergelijkbaar zijn met banken, hebben deze platforms niet de depositoverzekering die bank- of beleggingsrekeningen hebben. Als de bedrijven die deze platforms exploiteren zouden falen, is er geen garantie dat mensen de waarde van hun crypto kunnen terugkrijgen . Dit gebrek aan bescherming weerspiegelt het feit dat regelgevers de crypto-industrie nog steeds inhalen. Het dient ook als een herinnering dat hoewel cryptoplatforms misschien veilig lijken – sommige zijn beursgenoteerde bedrijven – ze opereren in een sector die bijna geen regels en weinig vangnetten heeft. Zelfs UST, een ‘stablecoin’-cryptocurrency die de waarde van de Amerikaanse dollar zou moeten volgen, crashte vorige maand, waardoor het equivalent vantientallen miljarden dollars .
“Mijn slaap was ernstig verstoord, ik verloor 4 kilogram gewicht in een paar dagen, ik was in een extreem depressieve toestand”, vertelde Yuri Popovich, een in Kiev gevestigde webdesigner die het spaargeld van zijn gezin tijdens de oorlog in Oekraïne naar UST overboekte. Hercoderen. “Helaas is er in ons land geen wetgeving die dergelijke soorten verliezen dekt.”
Hoewel beleggen in crypto om vele redenen over de hele wereld ongelooflijk riskant blijft, genieten reguliere Amerikaanse bankrekeningen enige bescherming die wordt geboden door de Federal Deposit Insurance Corporation (FDIC). De FDIC, opgericht tijdens de Grote Depressie om het vertrouwen in het financiële systeem te vergroten , is ontworpen om te garanderen dat rekeninghouders ten minste een deel van hun geld terugkrijgen in het geval dat een bank instort . Banken financieren de FDIC, die op zijn beurt bankrekeningen tot $ 250.000 verzekert.
Aangezien cryptoplatforms technisch gezien geen banken zijn en niet betalen in het FDIC-systeem, hebben individuele crypto-accounts deze vorm van bescherming niet . Ondertussen worden crypto-investeringsrekeningen over het algemeen niet ondersteund door de Securities Investor Protection Corporation, die rekeningen verzekert die worden beheerd door beursvennootschappen, zoals Fidelity of Vanguard , tot $ 500.000 als het bedrijf faalt.
“De meeste mensen kopen cryptocurrency om te speculeren, toch? Ze beschouwen het als een belegbaar actief’, zegt Lee Reiners, uitvoerend directeur van het Global Financial Market Center van Duke Law School. ‘Als je Apple-aandelen koopt, is er ook echt geen verzekering. Het concept van verzekeren is nu niet echt van toepassing.”
Het risicovolle karakter van crypto is een groter onderwerp van discussie geworden, aangezien verschillende cryptobedrijven tekenen van hapering vertonen. Coinbase, een van ’s werelds meest populaire crypto-uitwisselingen, zei vorige maand in een winstrapport dat gebruikers theoretisch de toegang tot hun crypto zouden kunnen verliezen als het bedrijf failliet zou gaan. (Coinbase probeerde later de waarschuwing in een blogpost terug te draaien en zei dat er “nooit een situatie is waarin klantengelden kunnen worden verward met bedrijfsactiva.”)
Het is de laatste tijd alleen maar erger geworden voor de crypto-industrie. In de nasleep van de UST-crash onderzoekt de Securities and Exchange Commission naar verluidt of het bedrijf achter de munt, Terraform Labs, de effectenwet heeft overtreden . En vorige week weerhield Celsius Network, een cryptoplatform dat geen echte bank is, maar beweert hoogrentende cryptovaluta-leningen aan te bieden, zijn gebruikers plotseling om zich terug te trekken van het platform; effectentoezichthouders in verschillende staten onderzoeken nu dat besluit. Downtime kan extreem kostbaar zijn voor crypto-investeerders, aangezien de waarde van een enkele munt binnen een paar uur met honderden of duizenden dollars kan schommelen. Te midden van alle verstoringen ligt de prijs van bitcoin rond de $ 20.000 , een scherpe daling ten opzichte van het hoogste punt in november van bijna $ 70.000.
“Op dit moment is er geen gemakkelijke manier voor klanten om de aard en omvang van hun blootstelling aan het faillissement van een crypto-handelsplatform te bepalen”, vertelde Dan Awrey, een Cornell-professor in de rechten, aan Barron’s vorige maand. “Klanten moeten ervan uitgaan dat het faillissement van een platform hen zou blootstellen aan aanzienlijke vertragingen in het herstel, waarna ze misschien maar een paar cent van de dollar terugkrijgen.”
Maar er zijn ook andere risico’s. Een crypto-portemonnee kan worden gehackt en als iemand eenmaal heeft gestolen wat erin zit, kan die crypto ongelooflijk moeilijk te herstellen zijn . Sommige mensen proberen dit risico te vermijden door hun cryptovaluta te beschermen met zogenaamde ” cold storage “, wat neerkomt op het opslaan van de sleutels die mensen gebruiken om toegang te krijgen tot hun cryptovaluta op een harde schijf die niet is verbonden met internet. Deze methode brengt dezelfde risico’s met zich mee als elk ander fysiek eigendom, en die risico’s zijn zelfs nog groter voor bedrijven die veel cryptovaluta van andere mensen in koude opslag opslaan, en voor cryptomining-activiteiten die nieuwe cryptocurrency produceren met behulp van magazijnen vol krachtige computers .
“Je hebt aardbevingen, overstromingen, brand, bliksem, wind, hagel”, zegt Ben Davis, teamleider bij Superscript, een verzekeringsprogramma dat cryptovaluta dekt en is geregistreerd als makelaar op Lloyd’s Insurance Marketplace. “Als je veel zeer dure apparatuur op één plek hebt, wil je dat deze verzekerd is.”
Terwijl sommige conventionele verzekeringsaanbieders langzaam opwarmen om crypto te dekken , is er ook een opkomende lichting startups die zich specifiek richten op cryptoverzekeringen. Deze omvatten bedrijven zoals InsurAce, dat verliezen dekt die het gevolg zijn van crypto-hacks, en Coincover, dat NFT-verzekeringen aanbiedt , naast verschillende andere op crypto gerichte producten die bij een verzekering worden geleverd .
Sommige mensen dienen al claims in voor crypto-verliezen. Een rechter in Ohio oordeelde in 2018 dat bitcoin gestolen van het online account van één man legaal eigendom was – geen geld – en daarom zou moeten worden gedekt door de verzekering van de huiseigenaar van de man voor zijn volledige waarde, die op dat moment $ 16.000 was. Na een explosie in een onderstation dat vorige maand werd gebruikt door een bitcoin-mijnwerker in de staat New York, zei een bedrijf dat werd getroffen, samen met de crypto-mijnwerker, Blockfusion, dat ze een claim zouden indienen voor de verloren inkomsten.
Meer recentelijk zegt Dan Thomson van InsurAce dat het bedrijf meer dan $ 11 miljoen heeft uitbetaald aan mensen die een “depegging” -verzekering hebben gekocht voor hun UST, de stablecoin die is ontworpen door Terraform Labs (depegging vindt plaats wanneer de waarde van een cryptocurrency niet langer overeenkomt met de fiat-valuta, of een ander type asset, dat is ontworpen om te volgen). Het bedrijf vergoedde ook een aantal van zijn klanten nadat hackers in april een cryptoplatform met de naam Elephant Money hadden aangevallen .
Hoewel verzekeringen een iets groter deel van de crypto-industrie aan het worden zijn, is de dekking nog steeds een lappendeken. En zelfs als een cryptoplatform wel een verzekering afsluit, is er geen garantie dat individuele cryptohouders die het platform van dat bedrijf gebruiken volledig beschermd zijn. Coinbase zegt bijvoorbeeld dat hoewel bepaalde beveiligingsgebeurtenissen worden beschermd door zijn verzekering, zelfs als het bedrijf probeert mensen gezond te maken, het plan mogelijk niet het geheel van iemands verliezen dekt. Over het algemeen blijft de meeste activiteit in de wereld van crypto onverzekerd.
“Het is heel, heel, heel klein”, zegt Eyhab Aejaz, de mede-oprichter en CEO van Breach Insurance, een verzekeringsmaatschappij die zich richt op crypto. “Er is gewoon niet genoeg verzekeringscapaciteit op de markt om zelfs maar een klein deel van de totale blootstelling te garanderen.”
Dit benadrukt een groot probleem als het gaat om het reguleren van crypto: er is geen sterke consensus over wat crypto is. Is het internetgeld, eigendom, oplichting, een digitaal bezit, een beveiliging, een redelijke investering? En omdat er geen overeenstemming is over wat crypto is, is het moeilijk om een goede benadering te bedenken om de waarde ervan te verzekeren – of om erachter te komen of het überhaupt moet worden beschermd.
Regelgevers onderzoeken nog steeds hoe ze crypto kunnen benaderen. De SEC heeft betoogd dat ten minste sommige cryptoproducten effecten zijn, en eerder dit jaar gaf president Joe Biden federale agentschappen de opdracht om nieuwe regels voor de industrie op te stellen. Een tweeledige rekening van Sens. Kirstin Gillibrand (D-NY) en Cynthia Lummis (R-WY) heeft tot doel de toegang van klanten tot hun cryptocurrency te beschermen in het geval dat de crypto-uitwisseling die ze gebruiken failliet gaat, naast andere voorstellen voor het reguleren van de industrie . Ten minste één wetgever, Rep. Josh Gottheimer, heeft voorgesteld dat de overheid de FDIC-dekking uitbreidt tot bepaalde soorten stablecoin-cryptocurrencies, zolang deze worden geleverd door instellingen die de overheid kwalificeert. De FDIC, de Federal Reserve en het Office of the Comptroller of the Currency hebben soortgelijke plannen voorgesteld . Toch vindt niet iedereen dat een geweldig idee of zinvol voor elk type crypto.
“Als crypto een volledig speculatieve investering is, dan denk ik dat het onverstandig is om de depositoverzekering en de overheid achter die crypto-activa te plaatsen”, zegt Hilary Allen, een professor in de rechten aan de American University. “Beleggers moeten begrijpen dat ze geen geld op een bank zetten. Wat ze doen is gokken.”
De toenemende inspanning om de crypto-industrie te reguleren zal waarschijnlijk niet snel voorbij zijn. Ondertussen zorgt alle chaos op de cryptomarkt ervoor dat meer mensen nadenken over het lot van hun geld. Dat is misschien geen goed nieuws voor crypto-investeerders, maar het is zeker goed nieuws als je in de snelgroeiende cryptoverzekeringsbusiness zit.
De ECB heeft een buitengewone vergadering bijeengeroepen met het oog op de aanhoudende uitverkoop op de obligatiemarkten. Volgens ingewijden maakt de centrale bank zich vooral zorgen over de Italiaanse risicopremie.
De monetaire politici van de Europese Centrale Bank (ECB) hebben verrassend genoeg een buitengewone raadsvergadering bijeengeroepen met het oog op de onrust op de financiële markten. “De Raad van Bestuur zal woensdag een ad-hocvergadering houden om de huidige marktomstandigheden te bespreken”, zei een woordvoerder van de centrale bank woensdagochtend. Volgens verschillende ingewijden loopt de vergadering al sinds 11.00 uur. Het is echter nog niet duidelijk of er daarna een bericht wordt gepubliceerd.
Hoewel de ECB geen informatie op de agenda heeft gegeven, heeft het nieuws nu al impact op de financiële markten. Volgens de aankondiging is de euro met 0,7 procent gestegen tot 1.049 Amerikaanse dollar. De Dax steeg met maar liefst 1,3 procent tot 13.481 punten. Daarentegen daalde het rendement op tienjarige Italiaanse staatsobligaties met bijna 30 basispunten tot 3,87 procent.
Vorige week kondigde de ECB tijdens haar meest recente vergadering een reeks renteverhogingen aan, waardoor het renteverschil tussen de Duitse staatsobligaties en die van de zuidelijke eurolanden, met name Italië, met een grotere schuldenlast opliep tot het hoogste niveau in meer dan twee jaar. Dit bracht de ECB in een dilemma. Enerzijds moet het de inflatie bestrijden. Aan de andere kant, kijk tegelijkertijd naar het niveau van de rentetarieven die eurolanden met een hoge schuldenlast, zoals Italië of Griekenland, kunnen verwachten.
Het sentiment op de aandelenmarkten was de afgelopen dagen al flink verslechterd, doordat de rente op de kapitaalmarkten fors was gestegen als gevolg van het eerder aangekondigde verkrappingsbeleid van de Amerikaanse Federal Reserve en de door de ECB aangekondigde renteverhoging. Dit was de laatste tijd vooral duidelijk in Zuid-Europese landen en leidde tot een uitverkoop op de aandelen- en obligatiemarkten. Volgens analisten voedde ook de aankondiging van de ECB dat ze al begin juli zou stoppen met het kopen van nieuwe staatsobligaties de huidige ontwikkeling.
Tegen deze achtergrond verklaarde ECB-directeur Isabel Schnabel enkele dagen geleden dat de centrale bank actie wilde ondernemen tegen de verruiming van de spreads. De ontwikkelingen op de obligatiemarkt worden nauwlettend gevolgd en bij een wanordelijke stijging van de financieringskosten van eurolanden met een zware schuldenlast zal worden opgetreden, aldus Schnabel. De verbintenis met de euro is het instrument van de centrale bank tegen een dergelijke versnippering, legde de directeur uit en benadrukte:
” Deze inzet kent geen grenzen.”
Volgens Schnabel kan de ECB op nieuwe noodsituaties reageren met bestaande of nieuwe instrumenten. “Deze instrumenten kunnen weer anders zijn, met andere voorwaarden, verschillende looptijden en verschillende waarborgen om ons stevig binnen ons mandaat te houden.” Als voorbeelden verwees ze naar het pandemische noodaankoopprogramma van de ECB en het concept van regelrechte geldtransacties. Dit werd onlangs naar voren gebracht door voormalig president Mario Draghi, die in het kader van de eurocrisis in 2012 aankondigde dat hij “alles zou doen om de euro te behouden”.
Schnabel liet echter vaag doorschemeren dat een nieuw “instrument” niet zonder voorwaarden kon komen. Volgens de directeur van de ECB is een eerste tegengif om de rentekloven te dichten de flexibele herinvestering van fondsen van verlopen obligaties als onderdeel van het multi-miljard dollar-aankoopprogramma voor PEPP-obligaties.
Niet iedereen is echter overtuigd van de geplande reddingsprogramma’s van de ECB. Beleggers die gewend zijn aan grootschalige marktinterventie door de ECB zijn er nog niet van overtuigd dat de centrale bank de leenkosten kan verhogen en tegelijkertijd de obligatierendementen van de meest kwetsbare leden van de regio onder controle kan houden. Met name de hoge inflatie van momenteel ruim 8 procent en de gevolgen van de coronapandemie vormen een probleem.
“De aandelenmarkten kreunen onder zorgen over inflatie, problemen met de toeleveringsketen en afnemend economisch vertrouwen”, zegt Ulrich Kater, hoofdeconoom bij de spaarbankeffectendochter Dekabank, tegen het Handelsblatt . Op de obligatiemarkten zou een scherpe stijging van de inflatieverwachtingen de prijzen hebben gedrukt en de rente ‘dramatisch hebben opgetrokken’. Opluchting op de financiële markten is dus voorlopig niet in zicht.
Turkije – Zweden en Finland hadden zich al lang bereid verklaard om lid te worden van de NAVO. Maar een dergelijke daad moet unaniem worden goedgekeurd door alle Bondgenoten. En… [...]
“Na de EU-commissie en het EU-parlement heeft de Raad gisteravond ook gestemd om de verbrandingsmotor op fossiele brandstoffen in 2035 te beëindigen. Dit is historisch! Europa is het eerste continent ter wereld… [...]
Melilla! We raden zwakke lezers aan om de onderstaande video niet te bekijken. Wij hebben het ook als onze plicht om deze afbeeldingen beschikbaar te stellen. Zo behandel je mensen… [...]
De Verenigde Naties hebben onlangs 15 maart uitgeroepen tot “Internationale dag ter bestrijding van islamofobie” . Deze datum is gekozen omdat op die dag een van de ergste terroristische aanslagen op moslims plaatsvond:… [...]
Willen we een dictatuur of liever een Great Reset We hebben een college van B & W met een gemeenteraad. We hebben een college van Gedeputeerde Staten dat de provincie… [...]
You must be logged in to post a comment Login