“Ik heb elke dag vijf tot tien patiënten met bijwerkingen van het vaccin.”
De vaccinatiedruk loopt op en ook ik word, hoewel ik weet van veel gevallen van bijwerkingen van de coronavaccinaties en niet overtuigd ben van deze vaccinatie, steeds onzekerder. Vooral als student is het soms moeilijk voor mij om standvastig te blijven en niet toe te geven aan de propaganda. Ik ken te veel studenten die zijn gestopt met hun studie omdat ze weigerden zich aan de maatregelen te onderwerpen. Voor mij, als persoon die met volle teugen doorgaat met studeren, is afhaken uitgesloten. Dus ging ik naar mijn huisarts en vroeg hem hoe hij de situatie beoordeelde.
Zoals gewoonlijk zou ik mijn probleem moeten omschrijven en het gesprek openen met de zin: “Eigenlijk wil ik niet ingeënt worden…” toen hij me onderbrak en zei: “Dat zou ik ook niet doen. Ik heb elke dag vijf tot tien patiënten met bijwerkingen van het vaccin.”
Hij vroeg me waarom ik de vaccinatie nodig had en ik legde hem uit dat mijn studies in de toekomst alleen op een coronapas gebaseerd zouden zijn en dat de tests te duur waren. Mijn bezorgdheid hierover is bijna weggenomen, aangezien ik wist dat in ieder geval de Humboldt-universiteit in Berlijn niet grotendeels vertrouwt op de terugkeer naar face-to-face onderwijs zoals beloofd ( de uni waar ik studeer ), maar dat het merendeel nog steeds online zal plaatsvinden . Daardoor kan ik testen in de toekomst vermijden. Maar daar gaat het hier niet om.
Mijn arts zei over mijn situatie dat er toch geen reden was voor de vaccinatie en vertelde een beetje over zijn dagelijkse ervaring in zijn praktijk.
Elke dag komen er vijf tot tien patiënten bij hem met bijwerkingen of in ieder geval met vermoedelijke bijwerkingen als gevolg van de coronavaccinaties. Onder hen was een jonge patiënt die hij als noodgeval moest behandelen terwijl ik in de spreekkamer wachtte. In theorie zou hij eventuele vermoedens kunnen en moeten melden aan het Paul Ehrlich Instituut. Maar daar begint de eerste moeilijkheid: elk rapport, zegt hij, duurt ongeveer 30 minuten. Dus mijn arts zou worden belast met vijf mensen met bijwerkingen voor nog eens 2,5 uur per dag. Als er meer mensen naar mijn huisarts komen met vermoedelijke bijwerkingen, neemt de werkdruk enorm toe en hoeft mijn arts alleen tot diep in de nacht door te werken voor de meldingen. Veel andere collega’s denken er net zo over. Sommige artsen willen de gevallen melden de omstandigheden maken het echter bijna onmogelijk. Inmiddels zijn er enkele bijwerkingen gemeld aan het Paul Ehrlich Instituut, waarvan ook Gregor Amelung melding heeft gemaakt (zoals hier over de fatale sinus veneuze trombose , de toename van bijwerkingen , en myocarditis ). Het stilzwijgen van de media en de politiek is echter onbegrijpelijk, gezien de overvloed aan bekende bijwerkingen.
De verscheidenheid aan bijwerkingen is enorm. Uit mijn privékring ken ik het geval van een marathonloper die na de tweede vaccinatie een diepe veneuze trombose had. Dit werd pas in het academisch ziekenhuis erkend en gelukkig kon hij tijdig maatregelen nemen. Mijn huisarts zag een persoon in zijn praktijk die verlamd was als gevolg van de vaccinatie. Een ander verloor in korte tijd 17 kilo spiermassa. Sommige mensen zijn overleden; hij is op de hoogte van 85 gevallen in het district van mijn dokter. Onder hen is een medische collega.
Er zijn geen regels te maken over wie bijwerkingen heeft, zegt mijn arts. Het ontmoet zowel mannen als vrouwen, maar ook jonge, oude en sportieve mensen. Wel valt op dat vooral rokers en vrouwen die anticonceptiepillen gebruiken last hebben van bijwerkingen. Bijwerkingen zijn vooral hoofdpijn, die de jonge vrouwen aanvankelijk niet zagen in verband met de vaccinatie. Veel andere patiënten meldden pijn in hun linkerarm. De symptomen verschenen pas na de tweede vaccinatie en duiden volgens mijn arts op sinusadertrombose. Een causaal verband kan dus niet worden uitgesloten. Je zou denken dat iedereen dit verband herkent en geschokt is door het nieuws dat gezonde mensen niet meer gezond zijn na de vaccinatie.
Hier komen we bij de reden voor de meeste mensen om zich te laten vaccineren: vrijheid. Net als de zorg om hun studie te verliezen in mijn geval, willen veel mensen weer reizen of sociale evenementen bijwonen. Degenen die niet zijn ingeënt, hebben de rode kaart. Mijn huisarts merkt dit dagelijks op: “De meeste mensen willen zich laten vaccineren omdat ze weer willen reizen. Niet omdat ze echt bang zijn voor Corona.”
Ik vraag me al maanden af in wat voor wereld we terecht zijn gekomen. Vrienden die elkaar uitsluiten van ontmoeting omdat iemand niet is ingeënt. Mensen die niet voor elkaar zorgen in hun flat delen met een coronabesmetting omdat ze bang zijn besmet te raken met de ander. En vooral de media en sociale druk voor vaccinatie. Ik ben er zeker van dat ik me niet aan deze druk wil onderwerpen. En werd ontslagen door de dokter met een vage hoop:
Aan het begin van het gesprek vertelde hij me dat de maatregelen binnenkort zouden worden opgeheven en heeft er alle vertrouwen in dat er binnenkort een einde komt aan de maatregelen.
Ik kan alleen maar hopen dat mijn arts gelijk krijgt en dat de RIVM succes zal hebben met hun eisen. Tot die tijd moeten veel mensen zeggen: volhouden! Sommigen zullen momenten hebben waarop ze zich afvragen of ze toch niet de “gemakkelijke” weg moeten gaan. En hier moeten we onszelf allemaal aan herinneren: het is niet de gemakkelijkste manier, maar de manier met enorme risico’s die niet kunnen worden beoordeeld.
Gastposts weerspiegelen altijd de mening van de auteur, niet de mijne. En ik ben van mening dat bijdragen van controversiële auteurs vooral waardevol zijn voor discussie en democratie. Ik waardeer mijn lezers als volwassenen en wil ze verschillende perspectieven bieden zodat ze hun eigen mening kunnen vormen.