Hoe gek is dat? Terwijl wanhopige burgers thuis in hun koude appartementen zitten en niet meer weten hoe ze de afschuwelijke energieprijzen moeten betalen, levert Duitsland gas aan een Noord-Afrikaans land in de rug.
Concreet gaat het om leveringen van Amerikaans vloeibaar gas, dat het Duitse energiebedrijf RWE sinds juli van dit jaar doet . Het LNG wordt hervergast op een LNG-terminal in Spanje en vervolgens via een pijpleiding in de Middellandse Zee naar Marokko gestuurd. In Spanje wordt deze praktijk nu scherp bekritiseerd. Ook is er de vraag hoe Marokko de gasvoorziening financiert, vooral omdat rijke westerse landen momenteel problemen hebben om de extreem hoge prijzen voor vloeibaar gas te betalen.
Nieuw geschil onvermijdelijk
De groeiende woede in Algerije is bijzonder gevaarlijk vanuit het oogpunt van de Europeanen. Algerije en Marokko voeren al tientallen jaren een scherp conflict over soevereiniteitsclaims in de voormalige Spaanse kolonie Westelijke Sahara. Terwijl Marokko het gebied als staatsgebied beschouwt en hoogstens bereid is enige autonomierechten toe te kennen, steunt Algerije de rebellenorganisatie Frente Polisario, die een onafhankelijke staat wil stichten in de Westelijke Sahara.
In Algiers is men al boos over een plotselinge verschuiving van het buitenlands beleid door de regering in Madrid, die nu plotseling de positie van Marokko als zijn eigen standpunt heeft ingenomen. De gasleveringen van RWE aan Marokko zullen waarschijnlijk de woede van de Algerijnse regering jegens de EU vergroten, wat een ander risico vormt voor de Europese gasleveringen kort voor het begin van het winterhalfjaar 2022/2023. De Algerijnen bevoorraden de Medgaz-pijpleiding tussen Algerije en Spanje nu al met beperkte hoeveelheden vanwege “technische problemen”.
De waterstofutopie van Baerbock
Een volledige stopzetting van de Algerijnse gasvoorziening zou dan eindelijk voor onoplosbare problemen kunnen zorgen voor de EU, want naast Spanje is nu ook Italië afhankelijk van Algerijns gas. Blijkbaar steunde de EU opnieuw het verkeerde geopolitieke paard. Dat geldt ook voor Duitsland, waar minister van Buitenlandse Zaken Annalena Baerbock (Groenen) campagne voert voor een eenzijdige overname van de Marokkaanse positie in het conflict in de Westelijke Sahara, omdat Marokko volgens haar dubieuze energiestrategie een van de toekomstige belangrijkste importeurs van groen moet worden. waterstof.
Met het oog op zulke waterstofdromen kan het niemand in zowel de Spaanse als de Duitse regering schelen dat de Algerijnse positie in het conflict in de Westelijke Sahara – namelijk het houden van een referendum over de toekomstige politieke status van het voormalige Spaanse koloniale grondgebied – onder het internationaal recht valt. Vanwege een paar groene, troebele waterstofutopieën is het nu beter om een van de grootste gasleveranciers – naast Rusland – die de EU in haar huidige situatie nog heeft, af te schrikken.