Gekibbel in Den Haag, wapengekletter aan Europese oostgrens: wat is spannender?

“Een ongeluk zit in een klein hoekje,” zo wordt vaak geroepen als er onverwachte gebeurtenissen plaatsvinden met schadelijke gevolgen. Hiermee bedoel ik niet het gekibbel in Den Haag waar politici over elkaar heen buitelen op weg naar de macht. Er spelen heus nog andere zaken. Ik zie de laatste dagen meerdere berichten voorbij komen over spanningen tussen Oekraïne en hun buren de Russen. Met nadruk op de kreet “de Russen.” De bedreigende impact van dat woord heb ik over gehouden uit de jaren van mijn militaire dienstplicht in het begin van de jaren zeventig.

Ik sta op wacht

Het was toen gebruikelijk dat Nederlandse dienstplichtige militairen een ‘wacht’ moesten draaien bij de Amerikaanse basis te Havelterberg. Dat heette een ‘sitewacht.’ Daar lagen nucleaire raketkoppen opgeslagen voor de Nederlandse veldartillerie. Eerst lagen er koppen voor de ‘Honest John’-raket, later voor de Lance-raket. De ‘Lance’-raket kon worden voorzien van de W70-kernkop (neutronenbom). De totale kracht van het arsenaal in Havelterberg was ongeveer 80 maal zo groot als de bom op Hiroshima(wikipedia). De buitenste ring van de basis werd door Nederlandse militairen van 434 Cie. Van Heutsz bewaakt. Deze jongens lagen op de kazerne in hetzelfde gebouw waar ik als soldaatje mocht slapen. Het toeval wilde dat door omstandigheden de collega’s van Van Heutz op een verkeerd moment ondersteuning moesten hebben van de buren. Een aantal jongens, waaronder ondergetekende, werden uitverkoren om een paar nachtjes te waken voor ‘het vuurwerk’ van onze vrienden de Amerikanen. We kregen vooraf instructies om te weten hoe we Russische spionnen konden herkennen voor het geval we in het donker benaderd zouden worden door vreemdelingen. Als hulpmiddel kregen we een kaartje met zogenaamd geheime informatie mee. Het leek net echt.

‘Gewapende vrede’

Let wel, voor ons dienstplichtigen was het leger in die jaren één grote grap. Niet voor niets is de dienstplicht na mijn afzwaaien een paar jaartjes later afgeschaft. Van echte oorlogsdreiging was door het weg vallen van de ‘Koude Oorlog’ ook geen sprake meer. Anno 2021 lijkt er opvallend genoeg,  kort na het aantreden van een nieuwe Amerikaanse president, weer een nieuwe periode aan te breken van ‘gewapende vrede’ tussen ‘het Westen’ en Rusland. Russische troepen begeven zich al sinds afgelopen woensdag naar de grens met Oekraïne en zijn met treinladingen vol oorlogstuig de Krim binnen gereden. Nee, niet dat streekdorpje gelegen in de gemeente Hardenberg, maar het schiereiland in de Zwarte Zee. De Krim is sinds 2014 door Rusland geannexeerd ten gevolge van de Russisch-Oekraïense oorlog in de regio Donbas. Vreemd genoeg heb ik nog geen beelden voorbij zien komen op de NL-mainstream media. Ik zag alleen wat beeldmateriaal en verontrustende woorden op sommige online nieuwssites. De waarschuwing van Rusland om geen NAVO-troepen te willen zien in Oekraïne mag Europa wel serieus nemen lijkt mij zo. https://www.zerohedge.com/geopolitical/frightening-escalation-looms-russia-warns-nato-against-sending-any-troops-ukraine

Lid van de NAVO-club

Ik ben natuurlijk geen oorlogsverslaggever maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat er momenteel sprake is van het opbouwen van spanningen tussen Rusland, Oekraïne en Europa. Misschien een test om te zien hoe de reactie van president Joe Biden zal zijn. Zou de NAVO verzwakt zijn door het beleid van Trump en zou Biden nu olie op het vuur gooien om de NAVO ondersteuning aan te bieden? Zou ‘sleepy Joe’ spierballen laten zien door extra troepen naar de oostgrens te sturen? President Trump hield het bij woorden, Joe Biden horen we weinig spreken. Als hij de man is van “geen woorden maar daden,” dan kan het wel eens spannend worden daarginds. Wat hebben wij als klein polderlandje daarmee dan uit te staan zou u zich kunnen afvragen. Meer dan ons lief is vrees ik. Even een kort stukje geschiedenis. Na de val van de muur in 1989 zijn er tussen Europa en de VS afspraken gemaakt dat de NAVO niet zou uitbreiden naar het oosten. Toch zijn in 1999 Polen, Tsjechië en Hongarije lid van de NAVO geworden. In 2004 traden Bulgarije, Estland, Letland, Litouwen, Roemenië, Slowakije en Slovenië toe. In 2009 volgden Albanië en Kroatië en in 2017 kwam Montenegro bij de cowboyclub. Uiteraard zijn wij ook lid van de club.

Wat zegt ons Ministerie van Defensie

Kortom de club is groot geworden en grenst voor een belangrijk deel aan Rusland. Hoe groot de kans is dat er wat cowboys willen gaan schieten kan ik niet inschatten. Dat laat ik over aan ons Ministerie van Defensie. Op de website van Defensie staat een duidelijk statement waarmee gezegd wordt dat we ons geen zorgen hoeven te maken. Citaat: “De NAVO wil Rusland niet provoceren, is niet uit op confrontatie en wil in gesprek blijven. Maar het bondgenootschap neemt wel maatregelen om zich aan te passen aan de veranderde veiligheidsomgeving. De NAVO-acties zijn verdedigend en in verhouding.” Leest u vooral de hele verklaring zodat u de komende nachten gerust kan slapen: https://www.defensie.nl/onderwerpen/internationale-samenwerking/vn-navo-en-eu/navo

GW