Genoeg over crisis, het wordt tijd voor “onze” oorlog

De laatste tijd passeert de ene na de andere crisis de revue. Ach, we wennen er aan en tot nu valt Nederland er niet van om. Dat is althans de indruk bij de massa want het leven van alledag gaat gewoon door alsof er niets aan de hand is.

Crisis Dus lijkt alle ophef over de stikstofproblematiek, de immigratiecrisis, energie- en gascrisis, corona, enzovoort een tikkeltje overdreven, want er is helemaal geen werkloosheid. Sterker nog, er zijn juist tekorten aan arbeidskrachten waardoor immigranten en vluchtelingen goed van pas komen om banen op te vullen. Moeten er wel snel meer woningen worden gebouwd en boeren hun grond afstaan. Het is maar vanuit welke invalshoek je er tegenaan kijkt.

Geheime thermostaat

Natuurlijk valt er wat te doen aan de intensieve veehouderij en beperking van de ammoniakuitstoot, maar het is absurd om in een land waar boeren voorop lopen met verduurzaming van intensieve veehouderij deze vervolgens weg te jagen naar landen die veel minder duurzaam zijn. Nederlandse boeren waren al jarenlang gedwongen te innoveren waarvoor ze flink moesten investeren maar gelukkig de Rabobank aan hun zijde vonden.

Nu wordt plotsklaps vanwege EU-afspraken(of is het de Agenda 2030?) met de botte bijl gehakt en gaat een behoorlijk deel van de agrarische sector en het weide- en polderlandschap naar de knoppen. De vraag is in hoeverre de economische gevolgen in de modellen van het Ministerie zijn meegerekend. Voedselprijzen gaan nu al door het dak. De praktijk is veel weerbarstiger dan de modellen van het RIVM en andere overheidsinstituten die adviseren op basis van theoretische aannames.

Ook wordt de discussie over de invloed van “onze” stikstofuitstoot op de opwarming van het klimaat onvoldoende gevoerd. Opwarming en afkoeling wisselen elkaar door de eeuwen heen af waarbij het klimaat geen rekening houdt met de mens. Waarom gaan wij dat andersom nu wel doen? Heeft de elite misschien een geheime thermostaat uitgevonden?

Asfalt en beton

Zo rijzen er allerlei vragen over vreemde en verwarrende ontwikkelingen. Regeringen hebben de laatste jaren zoveel wet- en regelgeving opgelegd en versnelde wetswijzigingen doorgevoerd inzake een pandemie, monetaire en geopolitieke ontwikkelingen waardoor we als polderbewoners een beetje de weg kwijt raken. Wat blijft er over van ons schilderachtige landschap als zoveel boerderijen en vee plaats moet maken voor andere economische activiteiten zoals woningbouw en de energietransitie.

De zonneweiden en windturbines zijn velen een doorn in het oog. Als steden aan elkaar gebouwd worden met beton en asfalt zullen daar de zomerse temperaturen niet te harden zijn. In overbevolkte metropolen moeten alle ‘hokken’ worden voorzien van airco’s omdat beton en asfalt de warmte vasthouden. Zal er in de Hollandse polder over tig jaren tussen beton en asfalt nog een grasspriet zijn te zien?

Weilanden worden zonneparken om “groen” te leven. Bij dat idee spring ik op rood. Nou ja, met wat windturbines er tussenin ziet het er minder eentonig uit. Het is wennen, onze nakomelingen weten niet beter. Waar maak ik mij druk om, verderop woedt een oorlog.

Oorlogsgraven

Zoals het nu lijkt lopen met “Poetins vredesmissie” de spanningen in Europa alleen verder op. Steeds meer analisten zijn bevreesd voor verdere escalatie in Oekraïne. Vredesbesprekingen zijn er niet en EU-lidstaten doen hun best om de wapenindustrie nieuw leven in te blazen. Daar zit een flink verdienmodel in want er wordt ontiegelijk veel verknald. Stiekem hoop ik dat mijn pensioenfonds via een omweg belegt in de wapenindustrie, dan zou er wellicht een extra pensioenverhoging in zitten naast de huidige verhoging door de gestegen rente.

Door de oorlog en sancties zal de inflatie hard blijven oplopen. In stilte hoop ik dat het daarbij blijft. Inflatie geeft financiële pijn maar als overmoedige Europese Commissarissen en Ministers keihard gaan roepen dat de oorlog daar ook “onze” oorlog is dan zou de economische pijn kunnen veranderen in lichamelijk letsel met afgerukte ledematen en haastig aangelegde oorlogsgraven. Velen wenden zich af van de oorlog terwijl we juist druk moeten uitoefenen om vredesbesprekingen te eisen.

Met de falende politiek in de laatste coronajaren lijkt dat ijdele hoop. “Ons Kabinet” staat verder weg van de burger dan ooit. Er zijn andere belangen van een hogere orde die belangrijker zijn dan het gemopper in de polder. In deze podcast legt Rob de Wijk, deskundige op het gebied van internationale betrekkingen en veiligheidszaken, haarfijn uit hoe gevaarlijk Europese politici handelen. Kan iemand Rutte en Ursula wakker schudden…