Giorgia Meloni: Globalisten en links stinken: briljante verkiezingsoverwinning voor patriotten in Italië

Verpletterende overwinning voor Melonis “Brothers of Italy”

De partij Fratelli d’Italia (Broeders van Italië, FdI) is de grote winnaar van de parlementsverkiezingen van gisteren in Italië. FdI-baas Giorgia Meloni, die naar verwachting de eerste vrouwelijke premier van Italië zal worden, was blij met de triomf van het rechtse kamp. Ze sprak van een “nacht van trots” en een “nacht van verlossing”. Ze kreeg bijna 26 procent van de stemmen. De centrumrechtse alliantie, waaronder Lega & Forza Italia, bereikt de 40 procent en behaalt een stabiele meerderheid in beide kamers van het parlement.

De enige oppositie tegen de WEF-cursus van Draghi

In het afgelopen anderhalf jaar hebben Meloni en haar partij zich consequent verzet tegen de concentratieregering van ex-ECB-baas en WEF-discipel Mario Draghi. Ze kwamen op tegen zijn coronadictatuur, bekritiseerden lockdowns en de vaccinatiedruk. Ook het groeiende probleem van geïmporteerd geweld kwam herhaaldelijk aan de orde. Hiervoor werd ze uitgescholden door de media. Maar juist deze koers had goed ontvangen moeten worden door de kiezers. In ieder geval hebben Italiaanse kiezers de neiging om spraakmakende oppositiepolitici aan de macht te verkiezen.

“Postfascist”: slechte zwendel van de systeempers

Het Italiaanse partijlandschap wordt gekenmerkt door een hoge mate van fragmentatie en een hoge dynamiek. Nieuwe partijen ontstaan ​​en bestaande partijen veranderen van naam. De namen van de partijen en lijsten geven slechts zeer beperkte informatie over hun ideologische oriëntatie.

Meloni’s partij is de post-opvolger partij van de Movimento Sociale Italiano (MSI) partij . Deze beweging had lange tijd een positieve relatie met het Italiaanse fascisme voordat ze de “Alleanza Nazionale” werd, waar ex-partijleider Gianfranco Fini en later vice-premier afstand van namen. Het symbool van de vorige partij was de “Italiaanse vlam”, ook wel “fiamma tricolore” genoemd. De Broeders van Italië gebruiken dit symbool nog steeds in hun partijlogo.

Meloni, aan de andere kant, was gematigd in de verkiezingscampagne en deed een bijzondere inspanning om de zorgen over een “verschuiving naar rechts” in het buitenland weg te nemen. Toch liet ze openlijk zien waar de problemen liggen op het gebied van migratie. Ze bekritiseerde ook de “LHBTQ”-agenda en verdedigde christelijke waarden en het traditionele gezin. Dit was duidelijk genoeg voor sommige media om Meloni als een “postfascist” te bestempelen.

Toen Meloni een bijzonder schokkende zaak aan de orde stelde, kwamen de reguliere media, in plaats van de problemen van massamigratie te erkennen, op haar af.

Verpletterende overwinning in een ruig feestlandschap

Het Italiaanse politieke landschap zit sowieso vol eigenaardigheden. Na de corruptieschandalen in de jaren negentig eroderen de grote volkspartijen, met de christen-democraten voorop. Bovendien was Italië het enige westerse land met een politiek relevante communistische partij waarvan de ideologie, het ‘Eurocommunisme’, sociaal aanvaardbaar was en de klassieke arbeidersproblemen aanpakte. Hun “rechterhelft” verenigde zich vervolgens met de linkerhelft van de christen-democraten om de “Partito Democratico” te vormen, die nu als sociaal-democratisch wordt beschouwd.

De conservatieven en liberalen verenigden zich eerst in de “Il Popolo della Libertà”, die later de partij van Silvio Berlusconi werd. Vandaag heet het feest Forza Italia. Alleen de patriottische “Lega” (opgericht in 1989) en de MSI (consistent geïsoleerd van de gevestigde orde) werden van deze schandalen gespaard. De Lega is daarmee de oudste continu bestaande politieke macht in het land. De Lega heette oorspronkelijk Lega Nord en streefde naar een separatisme van Noord-Italië. Het was ex-minister van Binnenlandse Zaken Salvini die er een volledig Italiaanse volkspartij van maakte.

Brothers of Italy: stijging in recordtijd

Meloni’s partij kon profiteren van haar rol als enige oppositie tijdens het bewind van ex-ECB-chef Mario Draghi. De voormalige kleine partij, die 4,4 procent behaalde bij de algemene verkiezingen van 2018, is nu de sterkste kracht in de staat geworden. Maar Meloni’s verkiezingsoverwinning is niet alleen een verpletterende overwinning in de parlementaire kamers, maar ook binnen het spectrum van de rechtse partij. Vergeleken met de laatste verkiezingen in 2018 wonnen de Italiaanse broers ruim 20 procent.

Salvini’s Lega daarentegen daalde tot bijna negen procent – in 2019 was het bijna 40 procent in enquêtes. Dit liet hen slechts net voor Belusconi’s “Forza Italia” (ongeveer 8 procent), die, net als Salvini’s Lega, werd gestraft voor deelname aan Draghi’s regeringsexperiment. Dit zal waarschijnlijk betekenen dat Meloni en Berlusconi elkaar weer in de regering zullen zien – onder tegengestelde tekens. Toen de baas van ‘FdI’ in 2008-2011 minister van Jeugd en Sport was voor een kleine splinterpartij, was Berlusconi premier.

meerderheid in beide kamers

Hoewel de alliantie op papier “slechts” 41 procent van het electoraat achter zich heeft, helpt het kiesstelsel om een ​​indrukwekkende meerderheid te behalen in de Tweede Kamer (ca. 240 van de 400 zetels) en in de Senaat (ca. 120 van de 400 zetels). van 206 zitplaatsen). Dit wordt mogelijk gemaakt door het huidige “Rosatellum bis” stemsysteem. Ironie van de geschiedenis: dit werd ooit gesuggereerd door een centrumlinkse politicus. Hij hoopte op linkse meerderheden, in de overtuiging dat ‘rechts’ sowieso op gespannen voet stonden.

Een paar jaar later leek de centrum-rechtse alliantie echter verenigd. Het was ook succesvol in directe kiesdistricten, die 37 procent van de zetels vertegenwoordigen. De overige 63 procent van de zetels wordt verdeeld volgens evenredige vertegenwoordiging. Het linkerblok rond de “Partito Democratico” had geen kans. Het was de op één na sterkste singlepartij met 19 procent. Maar het linkse bondgenootschap haalde slechts 26 procent, met ruim 90 zetels in de Kamer van Afgevaardigden en zo’n 40 zetels in de Senaat, loopt het duidelijk achter.

Ook de Five Star Movement, ooit opgericht door komiek Beppe Grillo, werd gestraft. De links-populistische, maar eurosceptische groep zorgde voor de nieuwe verkiezingen. Het halveerde tot ruim 16 procent . Zonder de belofte om de sociale uitkeringen te blijven betalen, die een paar jaar geleden werd ingevoerd, zou deze waarschijnlijk nog verder zijn gedaald.

Centrumrechts blok als politiek mozaïek

Als je kijkt naar de absurde interpretatie van de systeempers, dan bestaat de toekomstige regering uit “rechtse, rechtsextremisten en fascisten”. In werkelijkheid zijn er opvallende verschillen in de oriëntatie van de drie belangrijkste partijen in de alliantie:

• Forza Italia is meer een klassieke conservatieve partij met een liberaal economisch beleid. Het maakt deel uit van de Europese Volkspartij en dus een zusterpartij van de ÖVP, met wiens conservatieve vleugel het vergelijkbaar is.
• De Lega is een patriottische partij met regionale populistische benaderingen en een libertair begrip van de economie. Ze is lid van de Europese parlementaire groep “Identiteit en Democratie”, waartoe ook de FPÖ en, sinds 2019, de AfD behoren.
• De broers van Italië staan ​​voor de Italiaanse nationale of eenheidsstaat en zijn dus centraal georiënteerd. Economisch zijn ze meestal gericht op de verzorgingsstaat of sociaal-corporatistisch. U bent lid van de “Europese Conservatieven en Hervormers”, waartoe ook de Zweedse Democraten en de AfD tussen 2014 en 2016 behoren.

Een ander verschil is de geopolitieke houding ten aanzien van de kwestie Oekraïne. Meloni koos onlangs de kant van Oekraïne, wat de trans-Atlantische NAVO-partners gerust zou kunnen stellen. Salvini had daarentegen scherpe kritiek op de zelfmoordsancties. Berlusconi sprak enige sympathie uit voor het standpunt van Rusland en zei dat “Poetin werd gedwongen om aan te vallen” . Alle drie de partijen hebben in het verleden echter al laten zien dat ze de belangen van Italië hoger inschatten dan die van enige “internationale partners” in de geopolitieke mix.

De partijen zijn verenigd in hun bereidheid om de EU-grootmachten in Brussel te trotseren. Bijvoorbeeld Salvini over sancties.

Links als een hopeloos stelletje

De centrumlinkse partijen en de links-populistische Vijfsterrenbeweging, die het niet eens konden worden over een krachtig bondgenootschap, hadden geen kans. De best presterende in dit kamp was de sociaaldemocratische PD met 19,3 procent, gevolgd door de Vijf Sterren met 16,2 procent en de nieuwe centrumlinkse groep Azione+IV met 7,4 procent. Ondanks het vermeende trekpaard in de vorm van oud-premier Matteo Renzi, maakte de groep geen schijn van kans. Het was nog erger voor minister van Buitenlandse Zaken Luigi Di Maio, die met zijn lijst “Impegno Civico” onder de één procent bleef.

De sociaaldemocraten hebben hun nederlaag toegegeven en willen de oppositie ingaan, aldus Debora Serracchiani, leider van de Partito Democratico (PD) in het Huis van Afgevaardigden. Met de 45-jarige Meloni zou nu voor het eerst een vrouw aan het hoofd kunnen staan ​​van een Italiaanse regering. Voor de inheemse Romein zou dit het hoogtepunt zijn van haar eerdere politieke carrière. De verkiezingen in Italië hebben ook een signaaleffect voor andere EU-landen.