Indignatie redactie 
Grensbewaking – Een hek rond Europa. Alles is niet meer dan een verhaal, totdat de consequenties ons bereiken.
Dat is de essentie van het gedicht ‘First They Came’. Het is een oproep om keuzes te maken op grond van principes. En om niet van elke keuze een principekwestie te maken. Drieëndertig jaar na de ‘Val van de Muur’ bouwen Finland, de Baltische staten en Polen een nieuwe. Wat ‘de Muur’ heet, was buiten Berlijn ook een hek, met mijnenvelden en wachttorens met bewapende militairen die er later tegenaan werden gelegd, om ontevreden burgers ‘binnen’ te houden, en subversieve ‘Regime Change’-types buiten. Het was Churchill die als eerste de term ‘IJzeren Gordijn’ in de groep gooide, nog voordat de NAVO in 1949 werd opgericht, ver voordat de eerste steen voor de ‘Muur’ in 1961 was gelegd, en járen voor de oprichting van het ‘Warschau Pact’ in 1955, als tegenhanger van de NAVO.
Churchill lanceerde zijn initiatief om een ‘IJzeren Gordijn’ in het leven te roepen in hetzelfde jaar dat het gedicht ‘First They Came’ werd gepubliceerd, uit teleurstelling omdat het hem niet gelukt was Roosevelt ervan te overtuigen dat het ‘Collectieve Westen’ af moest maken wat Hitler begonnen was, door meteen door te stoten naar Moskou. Ogenschijnlijk nam Churchill een principieel standpunt in, als fel tegenstander van ‘communisme’ als staatsvorm, maar ik vrees toch dat hij zijn inspiratie ontleende aan de ‘denkers’ in het Verenigde Koninkrijk die zich in de negentiende eeuw bezighielden met het vinden van manieren om van het ‘British Empire’ een wereldmacht te maken, waarbij zij beducht waren voor de opkomst van een ‘EurAziatische’, ‘continentale’ macht die het de ‘zeevarende’ Britten lastig kon maken. ‘The Great Game’, waarvan Churchill overduidelijk een gretige leerling was.
Met andere woorden, Churchill, en die ‘denkers’, in het Verenigde Koninkrijk, in de Verenigde Staten, en elders in Europa en de Britse koloniën, waaronder Australië en Canada, ging het louter en alleen om de macht. Ze waren niet ‘anti-communistisch’, niet ‘anti-fascistisch’, niet ‘pro-democratisch’, of ‘anti-democratisch’. Principes deden er niet toe. Zij wilden aan de knoppen draaien, en het ‘geld’ controleren. Dat maakte dat ze aanvankelijk, in de jaren twintig en dertig, enthousiast waren over de opkomst van Hitler in Duitsland, die ze met Brits geld in het zadel hielpen. Ze zagen in Hitler een bruikbaar ‘instrument’, waar de ‘Führer’ in ‘Mein Kampf’ geen geheim maakte van zijn vurige wens om Duitsland in oostelijke richting uit te breiden. Die ‘Kunstschilder’ tooide zich met de term ‘Socialist’, maar hij had geen principes, en hij was verbeten anti-communistisch. Dat hij tevens anti-semiet was, dat deerde de Britten niet. Zo vriendelijk gingen ze zelf ook niet om met de Joden, die in ‘Palestina’ verwikkeld waren in een ware guerrilla-oorlog met de ‘Britse Bezetter’, die in die jaren een veel belangrijker tegenstander was van het ‘Zionisme’ dan de overwegend nomadische Bedoeïenen.
De Joden in Palestina waren daardoor zelfs zo fel anti-Brits, dat ze deels tot diep in de Tweede Wereldoorlog liever zaken deden met Hitler. Die keuze beschadigde de carrière van markante leden van die groep Zionisten niet, waar Shamir en Begin het uiteindelijk tot premier van Israël schopten. Maar dat is een ander verhaal, waar de consequenties ons al enige decennia geleden in de kuif pikten.
Hier op mijn blog heb ik bij herhaling getracht duidelijk te maken wat het verschil is tussen ‘Financial Capitalism’, en ‘Industrial Capitalism’, en hoe die laatste vorm als ‘natuurlijke’ uitkomst een meer sociale samenleving heeft, waar de welvaart voor allen binnen een ‘Nation’ stijgt, waardoor meer ruimte ontstaat voor het uitbreiden en verstevigen van het fundament onder de ‘Vrije Markt’ die erop gestoeld is. Waarbij elke ‘Nation’ de eigen mogelijkheden optimaal kan benutten om de ‘Wealth’ van de ‘Nation’ te laten groeien. Terwijl het ‘Financial Capitalism’ puur en alleen gaat over geld en macht, en lak heeft aan principes. Daarbij stond ik uitvoerig stil bij de (relatieve) zwakte van Adam Smith’s originele theorie over de werking van de ‘Vrije Markt’, waar zijn uitgangspunt, zoals vastgelegd in zijn korte verhandeling over ‘Moral Sentiments’ teveel uitging van het idee dat de mens ‘van nature goed’ is. Een idee waar veel van zijn idealistische tijdgenoten, ‘Verlichtingsdenkers’, ‘Klassieke Liberalen’, de mist mee ingingen. Ter verdediging van Smith heb ik hier ook aangevoerd dat het concept van ‘Money for Nothing’, banken die ‘Fiat Geld’ uitgaven, nog geen ingang had gevonden.
Op zich is ‘grensbewaking’ als zodanig geen probleem. Sterker nog, de absentie van ‘grensbewaking’ speelt ons in Europa, en in de Verenigde Staten, heftig parten, waar Nederland alleen al komend jaar meer dan tweehonderdduizend nieuwe Nederlanders denkt te mogen verwelkomen, met meer dan 45.000 vluchtelingen uit Oekraïne. Maar de vraag die mij bezighoudt als ik zie dat landen exclusief de grens tussen Rusland en ‘NATO-stan’ aan het versterken zijn, is de motivatie. Is het om te voorkomen dat Russen ‘NATO-stan’ binnenkomen? Of is het om te voorkomen dat wij op enig moment de benen zullen willen nemen om ons in het veel welvarender Rusland te vestigen? Niet lachen. Want ‘Industrieel Kapitalistisch’ staat dat ‘blok’ van landen waar Rusland toe behoort er aanzienlijk beter voor, economisch gezien. En niet alleen omdat de export van olie uit Rusland niet gehinderd wordt door onze sancties, en zelfs in toegenomen. In mijn beschouwingen over de ‘Wealth’ van landen heb ik er voortdurend op gewezen dat ‘GDP’ misleidend is. Ons land staat ergens aan de top als we kijken naar ‘GDP-per-inwoner’, maar de prijzen, van alles, zijn bij ons ook véél hoger, niet in de laatste plaats omdat we zoveel mensen aan het ‘werk’ houden in ‘Bullshit-Jobs’ via een fijnmazig web van ‘regelgeving’ en overheidsbemoeienis. Een andere benadering gaat uit van ‘Purchasing Power’, en dan ziet het beeld er beduidend anders uit. Al helemaal als we naar de trends kijken.
In een ‘Unipolaire’ wereld, zoals die werd voorbereid door de ‘Globalisten’ van het ‘World Economic Forum’, was het ideaal dat u en ik niets meer zouden bezitten, maar alles wat we nodig hadden konden huren van degenen die de macht in handen hadden. Een niet verkozen ‘elite’, die het mondiale imperium bestierde met de NAVO als politieagent, en ‘Koning Dollar’ als ‘munt’. Zij het dat die ‘Dollar’ in die ‘eindfase’ geen concurrentie meer zou hebben, en in praktische zin ‘sociaal krediet’ zou zijn, toegekend door de machthebbers op grond van onze ‘waarde’ voor hen. U mag dat systeem ‘communisme’ noemen, of ‘fascisme’, maar ik noem het ‘feodalisme’, en ik heb er geen vertrouwen in. Voorstanders, van extreem links, tot extreem rechts, menen dat zo’n ‘principeloze’ samenleving onze ‘lotsbestemming’ is, omdat het de principes zijn die de boel keer op keer verpesten, en voor oorlogen zorgen. Maar principeloze, louter op macht en geld gerichte lieden, zijn veel eerder de bron van het bederf. Dat is niet lastig om in te zien, en we hebben er bovendien dagelijks mee te maken. Politici, en anderen in hun entourage, die conform de oorspronkelijk idee achter ‘The Great Game’, zonder schaamte, zonder bezwaar, liegen en bedriegen, over alles, omdat niets er nog toe doet, behalve de winst in de ‘Game’.
De ‘Multipolaire’ wereld, waarin elke ‘Nation’ eigen principes kan, en mag koesteren, is een afspiegeling van wat wij in Nederland in het verleden de ‘Verzuilde Samenleving’ noemden, waarbij de overheid zich beperkte tot het voorkomen dat de ‘Zuilen’ elkaar niet de hersens in zouden slaan. En voor het overige moest de ‘Vrije Markt’ voor ideeën maar uitmaken wie de beste argumenten had om de medemens voor zich te winnen. Geen wrijvingsloze samenleving, maar met wederzijds respect als uitgangspunt, en erkenning van de overeengekomen grenzen van het eigen ‘domein’, bij aangeleerde tolerantie voor ‘andersdenkenden’, was de potentie van dat systeem aanzienlijk groter. In het bijzonder waar ideeën, en niet rauwe macht en geld, de brandstof zijn voor progressie, mits kansrijke ideeën een eerlijke kans krijgen om de macht en het geld te verwerven om zich te bewijzen.
Hopelijk begrijpt u waarom ik zo sceptisch ben over het bestaan van een groot, wereldomspannend ‘Complot’. Die op macht en geld beluste, principeloze lieden zijn geboren parasieten, die elkaar de strot afbijten als ze daarmee hun macht en ‘bezit’ kunnen vergroten. Eenieder van hen binnen een eigen matrix van mogelijkheden, ‘shape-shifting’ van ‘communist’, naar ‘fascist’, naar ‘democraat’. Van ‘man’ naar ‘vrouw’. Van ‘hetero’ naar ‘gay’. Ze tekenen elk ‘Akkoord’, en beloven ‘Alles’, maar het gaat hen alleen om ‘Groter’ en ‘Rijker’. Ze gooien hun vrienden, en hele landen onder de bus, zonder er een seconde slaap over te verliezen. Ze leveren wapens aan terroristen, aan neo-nazi’s, aan drugshandelaren, zolang het hun eigen individuele macht en rijkdom niet schaadt. Hun grootste fans zijn de religieuze, ideologische en ‘consensus-wetenschappelijke’ zeloten die oprecht denken dat hun ‘Groene Droom’, hun ‘Regime Change’ agenda’s, en hun leger van ‘NGO’s’ ons onder zullen dompelen in ‘Eeuwigdurend Geluk’, en ‘Verlossende Eenvormigheid’.
Waar we ons in het ‘Collectieve Westen’ de vruchten van dat ‘Rent Seeking’ systeem van het ‘Financial Capitalism’ goed hebben laten smaken, eindigt dat verhaal nu, en bereiken de consequenties ons met horten en stoten. Maar dat hek, die nieuwe ‘Berlijnse Muur’, is er niet om u te beschermen, maar om u binnen te houden. Net als de sancties er zijn om ons af te snijden van het ‘succesverhaal’ van het herboren ‘Industrieel Kapitalisme’, met zijn ‘Vrije Markt’, waar in ons deel van de wereld de onvrijheid en dalende welvaart met elke nieuwe dag nieuwe slachtoffers maakt. ‘First they came……’. Maar aan het eind van de dag bent u ook aan de beurt. Er is in ons deel van de wereld grote behoefte aan politici met realiteitszin. Helaas zijn we zelf, in meerderheid, nog verslaafd aan het verhaal, en zijn we principeloosheid gaan zien als ‘bevrijding’.
